|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
คลอดแล้วจ้า ที่ 38w 2d
//www.pantip.com/cafe/family/topic/N9348657/N9348657.html
เราคลอดลูกแล้วค่ะ ที่ 38W 2D เนื่องจากป่วยอาเจียนทุกเช้า ระหว่างสัปดาห์ที่ 37 ตรวจเจอน้ำคร่ำน้อย มดลูกแข็งตัวบ่อยๆ ทานอะไรไม่ได้เลยจะอาเจียนตลอด เวลานอนก็จะนอนไม่หลับ ปวดหลังมากๆ พอสัปดาห์ที่ 38 วันจันทร์ที่ 24 พค.นัดตรวจประจำสัปดาห์ ลูกน้ำหนักไม่ขึ้น หมอให้ความเห็นว่าสมควรผ่า ประมาณว่าลูกครบเทอมแล้ว อาการที่เราเป็น(อาเจียนเหมือนแพ้ท้องใหม่) เป็นเคสที่ไม่ค่อยได้ยินแต่เพื่อรักษาชีวิตลูกก็ผ่าให้มาโตข้างนอกดีกว่า
วันนั้นเลยหมอโทรจองห้องผ่าตัดปรากฏว่าเต็มหมดแล้ว เลยได้นัดผ่าวันอังคาร ที่ 25 พค เวลาเที่ยงวัน
เช้าอังคาร เราไหว้พระที่บ้านขอให้ลูกปลอดภัย เราไปรพด้วยสภาพอิดโรย เพราะหิวมาก โดนงดน้ำงดอาหารตั้งแต่เที่ยงคืน และก่อนหน้านั้นกินเสร็จก็ท้องอีด การผ่าเราต้องไปเตรียมตัวเช็คโน่นนี่ก่อนถึงเวลาผ่าประมาณ 2 ชม. เราไม่มีอาการท้องแข็งเลย น้ำก็ไม่เดิน พอถึงเวลาใกล้ผ่าอยากจะขออนุญาตหมอกลับบ้านเป็นที่สุด คิดว่าจะยอมทรมานร่างกายไปจนกว่าลูกพร้อมจะออกมา คือมีการท้องแข็ง มีน้ำเดิน หรือรอจนครบ 40W แต่ว่าไม่ทันแระ เมื่อพยาบาลเดินเข้ามาเข็นเตียงไปห้องผ่า
เวลาเที่ยงวัน เราโดนเข็นไปห้องผ่าตัด ในนั้นมีหมอ มีผู้ช่วยประมาณ 5 คน ก่อนหมอจะมา แต่ละคนก็แนะนำตัวกัน เราฟังไม่ได้จำเลยหล่ะ จำได้ว่ากลัวมากๆๆๆ เกิดมาแม้แต่ไส้ติ่งก็ไม่เคยผ่า ไม่เคยโดนมีดหมอเลยว่างั้น เราก็นึกถึงว่าใกล้จะเห็นหน้าลูกแล้ว ต้องสู้ แต่มันไม่ไหวจริงๆ ตอนที่เห็นเครื่องมือบล็อกหลัง เราร้องไห้ออกมา เพราะว่ากลัวมากไม่ไหวแล้ว
บางคนอาจจะดีใจที่จะได้เจอหน้าลูก แต่เราปอดแหกค่ะ ขี้กลัว แต่พอถึงเวลาบล็อกหลัง เค้าทำเบามาก รูัสึกได้เลยว่าตอนเจาะเข็มน้ำเกลือเจ็บกว่า แล้วไม่นาน จำไม่ได้ว่ากี่นาที แต่แปํบเดียวเราก้อจะรู้สึกชาไปทั่วร่างตั้งแต่ทรวงอกลงไป หมอก็ทำการผ่าไป
ระหว่างนั้น สามีไม่ได้เข้าไปค่ะ เค้าให้เข้าได้ตอนผ่าเสร็จ ก็ถือกล้องวีดีโอเอาไว้ มาบอกตอนหลังว่าเสียอารมณนะ อุตส่าห์ซื้อกล้องก้อเพื่องานนี้โดยเฉพาะ แต่ว่าเค้าก็ได้ถ่ายตอนพยาบาลเช็ดไขลูกค่ะ (ปล กืนน้ำมะพร้าวแช่แข๋งไม่ได้เรื่องเลย ไหนใครว่าจะช่วยล้างไข)
ลืมเล่าถึงตอนระหว่างผ่าค่ะ เราอาเจียนเป็นน้ำลายและน้ำย่อยถึง 4 ครั้ง ไม่รู้ว่าเพราะป่วยหรือความกลัว
แต่ตอนที่ดีใจสุดคือได้ยินเสียงสวรรค์ แหกปากดังมาก หมอก็ขานว่าเราได้ลูกสาว หนัก 3600 g ยาว 52 cm เช็ดตัวเสร็จเค้าก้อเอามาให้เรากอด แต่ไม่ได้ดูดกระตุ้น และก็ถ่ายรูปเป็นพิธี
เราต้องรอให้ร่างกายหายชาก่อน ใช้เวลาประมาณ 3 ชม แล้วเค้าถึงย้ายเราไปห้องพืเศษ ระหว่างนั้นลูกอยู่ในbassinet แต่อยู่กะเราตลอด เราอยู่รพ 3 วันเองค่ะ ระหว่างนั้นยาชายังมีฤทธิ์อยู่ เราไม่เจ็บเลย กลับบ้านมาวันที่ 4 ยาเริ่มหมดพลัง โอ เจ็บมากขยับตัวไม่ได้เลย ต้องกินยาแก้ปวดเป็นวีคเลย แต่จะบอกว่าถ้าพยายามเดินเยอะๆจะหายเร็ว
น้ำนมเรามาวันที่ 5 คือรู้สึกนมคัดเป่ง ปกติเราไซส์เล็ก แต่วันนั้นนมตู้มเหมือนไปทำนมมาเลย
นี่ค่ะ ผลงานที่อุ้มมา 9 เดือน ตอนนี้อายุ 2 สัปดาห์แล้ว
ปล. ขอเพิ่มข้อความหน่อยค่ะ พอดีเพิ่งนึกได้ ตอนออกห้องผ่า งงๆอยู่ว่าเสร็จแล้วเหรอ ครึ่งชม เองค่ะ หมอเดินมาจับมือบอกดีใจด้วยนะ สายรกพันคอตั้งสองรอบ ต่อให้รอน้ำเดิน รอไปถึง 40 สัปดาห์ก็ต้องผ่าอยู่ดี เพราะว่าท้องแก่แล้ว สายรกมันไม่คลายง่ายๆ อันตรายกะตัวเล็ก เราตัดสินใจถูกละนะที่ผ่า จะได้ไม่เจ็บสองต่อ
Create Date : 21 มิถุนายน 2553 |
|
5 comments |
Last Update : 21 มิถุนายน 2553 8:29:33 น. |
Counter : 2468 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ปันฝัน 21 มิถุนายน 2553 9:13:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tonkra49 21 มิถุนายน 2553 9:20:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: bellbomb (Applebee ) 21 มิถุนายน 2553 10:37:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: Oujang 21 มิถุนายน 2553 19:24:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
VA United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
แม่ของหนูหลงรักหนูตั้งแต่ยังไม่ได้เจอหน้า แค่รู้ว่าหนูมีตัวตนแม่ก็รักหนูและทำทุกอย่างให้หนูได้อย่างไม่มีเงื่อนไข เมื่อหนูเติบโตขึ้นมาแม่ไม่ได้คาดหวังว่าหนูจะต้องเป็นหนึ่งในทุกเรื่อง เรียนเก่งที่สุดในชั้น สวยที่สุดในโรงเรียน ขอให้หนูรู้ไว้แค่ว่าไม่ว่าสำหรับคนอื่นหนูจะเป็นยังไง สำหรับแม่แล้วหนูคือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด ขอให้หนูรู้จักคุณค่าของตัวเอง รัก
|
|
|
|
|
|
|
เลี้ยงง่าย ๆ โตไวไว นะลูกนะ