Bloggang.com : Heavenworth : ละคร พ่อหนูเป็นซูเปอร์สตาร์ ตอนที่ 18

กุมภาพันธ์ 2553

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28

11 กุมภาพันธ์ 2553

ละคร พ่อหนูเป็นซูเปอร์สตาร์ ตอนที่ 18

ละคร พ่อหนูเป็นซูเปอร์สตาร์ ตอนที่ 18

ตอนที่ 18

รู้ว่ายุทธคิดถึงแดนเทพ ดนัยจึงพูดกับยุทธว่าแดนเทพมีคอนเสิร์ตใหญ่ "จะว่าไปก็เท่ไม่หยอกนะฮะ คนเกือบหมื่นมาเพื่อวันเกิดมัน ผมว่าไอ้แดนเทพมันเกิดมาเพื่อเป็นซุปเปอร์สตาร์จริงๆนะฮะ"

"หรือว่าเราจะ..." เอื้อทันความคิดของลูกชาย หันไปมองยุทธ

ยุทธโบ้ยให้ดนัยตอบแทน "ไปแฮปปี้เบิร์ธเดย์ไอ้แดนน่ะเหรอฮะ ไม่ต้องคิดนานเลย"

ยุทธทำหน้านิ่งแต่ในใจลิงโลดดีใจ เอื้อสบตากับดนัยยิ้มๆรู้ว่ายุทธคิดอย่างไร...

เสียงกรี๊ดสนั่นลั่นฮอลล์ เครื่องเสียงกระหึ่มดูยิ่งใหญ่ อลังการ แถววีไอพีหน้าสุดมียุทธ เอื้อ และดนัยนั่งอยู่ ผู้ชมลุกขึ้นเต้นตามจังหวะเพลงที่แดนเทพร้อง เอื้อดึงยุทธให้ลุกขึ้นเต้นบ้างอย่างเก้ๆกังๆ ยุทธมองแดนเทพด้วยสายตาที่ไม่เคยมองมาก่อน

แดนเทพน้ำตารื้นเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังเวที ปั๋งเข้ามาตบไหล่เบาๆแซว "เดี๋ยวก็ร้องเพลงไม่ออกหรอกครับ"

"ขอบคุณมากพี่"

"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ครับ"

ทีมงานให้คิวแดนเทพออกไปหน้าเวที เขาร้องและเต้นอย่างเป็นที่ถูกใจแฟนเพลงทุกคน เมื่อเพลงที่ร้องจบลง แดนเทพกล่าวทิ้งท้าย

"ทุกครั้งที่มีคอนเสิร์ตของตัวเอง ผมจะตื่นเต้นมากโดยเฉพาะก่อนขึ้นโชว์ พอร้องเพลงไปสักสองเพลงก็จะเริ่มเข้าที่ แต่วันนี้ร้องไปจะสิบเพลงแล้วผมยังตื่นเวทีอยู่เลย...อะไรนะฮะ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดหรือ...ถูกครับ วันนี้เป็นวันเกิดผม แต่ก็ยังไม่ตื่นเต้นเท่าที่มีท่านผู้นี้มานั่งดูผมในวันนี้...คุณพ่อผมครับ" แดนเทพผายมือไปทางยุทธ

ไฟฟอลโลว์สาดมาที่ยุทธ ทั้งฮอลล์กรี๊ดและปรบมือให้ ยุทธลุกขึ้นก้มหัวให้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แดนเทพกล่าวขอบคุณทุกคนแทนยุทธ "แต่เอ๊ะ! ควงสาวที่ไหนมาด้วย อ้าว...หน้าเหมือนผมแต่เป็นผู้หญิง คุณแม่ผมครับ..."

เอื้อชูมือโบกให้แดนเทพ ทั้งฮอลล์ปรบมือให้ แดนเทพกล่าว "เพลงนี้ผมขอมอบให้คุณพ่อคุณแม่...ที่ให้กำเนิดผม ที่ให้ผมได้เป็นแดนเทพ ยุทธดำรงอย่างทุกวันนี้ ผมรักพวกท่านครับ"

แดนเทพก้มกราบลงที่พื้น คนดูน้ำตาไหลอย่างตื้นตัน เอื้อและยุทธยังต้องซับน้ำตาตัวเอง ดนัยยิ้มปลื้มที่พ่อกับน้องลงรอยกันได้เสียที แดนเทพร้องเพลงซึ้งที่พูดถึงความรัก ยุทธเอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วค่อยๆหลับตาลง ใบหน้ามีรอยยิ้มเหมือนยังฟังเพลงอยู่ แดนเทพอินกับเพลงที่ร้องจึงมองไม่เห็นข้างล่างว่ายุทธถูกอุ้มขึ้นเปลหามออกไป เอื้อกับดนัยตามไปด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด...

ooooooo

เมื่อการแสดงจบลง แดนเทพได้รู้เรื่องยุทธ เขารีบตามไปที่โรงพยาบาลโดยไม่ได้เปลี่ยนเครื่องแต่งตัวแต่อย่างใด เขาเปิดประตูห้องคนไข้เข้าไปเห็นยุทธนอนอยู่บนเตียง

"คุณพ่อครับ"

ยุทธลืมตามองแดนเทพ "พ่อไม่ได้เป็นอะไร แค่หลับไปเฉยๆ"

"คนปกติเค้าหลับไปเฉยๆอย่างพ่อรึเปล่าล่ะครับ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะครับพ่อ"

"โฮ้ยหยุดบ่น ทั้งคุณหมอ แม่แก ไหนจะพี่แกแล้วยังจะแกอีก ขี้เกียจฟัง แล้วนี่ใครไปบอกให้แกมาล่ะ เสียงานเสียการรึเปล่า"

แดนเทพตอบว่าเสร็จงานแล้วเขาถึงมา ยุทธยิ้ม "สนุกดีนะ แม่กับพี่แกเต้นใหญ่ มาคิดๆดูพ่อก็เกือบจะไม่ทันได้ดูแกเหมือนกันนะ"

แดนเทพใจหายวาบไม่อยากให้พ่อพูดแบบนี้ ยุทธจึงพูดสิ่งที่ไม่เคยพูดกับแดนเทพมาก่อน "รีบทำสิ่งดีๆในวันที่เรายังมีเรี่ยวแรง ชื่นชมมัน อย่าปล่อยให้อะไรๆเกือบจะสายไปเหมือนกับพ่อ"

แดนเทพรู้ดีว่ายุทธหมายถึงเรื่องเคทกับไอด้า ยุทธเปรยๆ ว่าจะได้พบทั้งสองคนอีกไหม แดนเทพเศร้าใจเพราะเขาเองก็อยากพบ แต่จนใจที่ยังหาทั้งสองคนไม่เจอ

ooooooo

เชิงภูโฮมสเตย์ มีนักท่องเที่ยวเข้าพักไม่ขาดสาย ไอด้ากลับมาจากติดต่อช่างให้ เคทรู้สึกเหนื่อยและหิว เธอยิ้มทักทายแขกต่างชาติที่นั่งทานอาหาร บ้างก็ดื่มกาแฟ เดินมาจนนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วบอกเคทว่าเธอหิวมากเลยมีอะไรทานบ้าง ทันใดก็ต้องตกใจร้อง...เฮ้ย! เมื่อเห็นเอื้อมดาวนั่งยิ้มเผล่อยู่ที่โต๊ะ

"หนูบอกพี่แล้วไงว่าห้ามมาที่นี่ เดี๋ยวแม่หนูก็..."

เคทเดินยกจานอาหารเข้ามาวางเพิ่ม ไอด้าปรี่เข้าไปช่วยถือและประคองเคทให้นั่งลง เคทบอกไอด้าว่า "บังเอิญจังลูก คุณเอื้อมดาวอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง"

"เหรอคะ..." ไอด้าทำเป็นประหลาดใจ

"คุณเคทเห็นว่าพี่ตกงานเลยชวนพี่ทำงานที่นี่โต้ยหละ"

"หา!" ไอด้าอ้าปากหวอตกใจ

เคทรีบออกตัวว่าค่าจ้างคงไม่มากเท่ากับเป็นดารา คิด เสียว่ามาเที่ยวพักผ่อนช่วงที่อยู่ว่างๆ เอื้อมดาวรีบบอกว่า "เอื้อมดาวไม่คิดมากจ้ะ ดีใจต่างหากที่ได้เจอเพื่อนเก่า จะได้ ไม่เหงา ถึงจะเกิดที่นี่แต่ก็เข้ากับใครเค้าไม่ได้ เอ้ย...หมายถึง... ไม่ค่อยสนิทกับใครน่ะจ้ะ แหะๆ"
ไอด้ารู้ทันว่าเอื้อมดาวมาที่นี่เพราะความอยากรู้อยากเห็นตามนิสัย...เมื่อมีเวลาเดินเล่นกันตามลำพัง ไอด้าจึงพูดคุย ความเป็นมาให้ฟัง

"ครั้งแรกที่มาแม่ก็ตกหลุมรักที่นี่ เราอยู่ต่อกันหลายอาทิตย์ แล้วแม่ก็ตัดสินใจซื้อ"

"ฟังแล้วโรแมนติกจัง แต่ต้องมากับผู้ชายนะพี่ว่า"

"ที่นี่หนูอยู่กับแม่สองคน แม่บ้านกับคนสวนก็เป็นชาวบ้านแถวนี้ มาเช้าเย็นกลับ หนูดีใจนะที่มีพี่เอื้อมมาอยู่เป็นเพื่อน แต่ห้ามซักห้ามถาม ห้ามทำให้แม่ไม่สบายใจนะ ตกลงมั้ย"

"รู้แล้วจ้ะ แต่พี่น่ะอดเสียดายหนูไม่ได้นะ นี่กะจะทิ้ง วงการเลยจริงๆเหรอ กำลังขาขึ้นเลย" เอื้อมดาวเสียดายแทน เพราะตัวเองไม่มีโอกาส

"หนูห่วงแม่มากกว่า เอ้อเกือบลืม แล้วก็ห้ามปากโป้งให้ใครรู้ว่าเราสองคนแม่ลูกอยู่ที่นี่"

เอื้อมดาวถามทันทีว่าทำไม ไอด้าตาเขียวบอกว่าห้ามถาม เอื้อมดาวยิ้มแหะๆ พูดต่อให้ว่าห้ามสงสัยด้วย...ก่อนนอน ไอด้าครุ่นคิดถึงเอื้อมดาวแล้วยิ้มขำๆว่าติงต๊องดี ว่าแล้วก็กล่าวฝันดีค่ะพ่อ...ซึ่งเธอกล่าวเป็นประจำทุกคืนก่อนนอน

เช้าตรู่ ไอด้าต้องตกใจตื่นเพราะได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์ เก่าๆของเอื้อมดาวดังหนวกหู เอื้อมดาวมาชวนไอด้าซ้อนรถไปที่แห่งหนึ่งซึ่งเธอบอกว่าน่าสนใจ

ooooooo

ใกล้วันเดินทางของโอ๋เข้ามาทุกที เธอยังคงส่งอีเมลต่อว่าเคท "เธอใจดำมากเลยนะเคท จะอีเมล ตอบฉันสักฉบับก็ไม่มี ถึงที่โน่นแล้วฉันจะอีเมลคุยกับเธอนะ ฝากบอกไอด้าด้วยว่าป้าโอ๋น้อยใจจะฆ่าตัวตายอยู่แล้วที่ถูกหลานทิ้ง..."

พลันเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นโอ๋ลุกไปเปิดรับ เป็นพัสดุจากยาม เธอรับมาอย่างหวาดๆกลัวเป็นระเบิด แต่พอแกะออกมาเป็นผ้าพันคอปักแบบของทางเหนือ สวยน่ารักทำให้โอ๋คิดถึงเคททันที รีบค้นดูก้นกล่อง เจอซองจดหมาย รีบแกะอ่านอย่างตื่นเต้น เป็นจดหมายจากเคทจริงๆ ข้อความว่า "เธอคงจะว่าฉันใจดำ ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็รักและคิดถึงเธอเสมอ เดินทางปลอดภัยนะ อีกไม่นานเราคงได้เจอกัน...เคทธี่"

โอ๋ปากคอสั่นด้วยความดีใจ พลิกหาที่อยู่บนซอง ไม่มี...โอ๋เอาผ้าพันคอและจดหมายมาให้แดนเทพกับปั๋งดู ปั๋งออกความเห็นว่า

"ใช่เหมือนผ้าทางเหนือก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณเคทกับไอด้าจะต้องอยู่เหนือนี่ เธออาจจะซื้อไว้นานแล้วก็ได้"

"แล้วถ้าฉันจะไปตามหาเพื่อนกับหลานฉันที่ภาคเหนือมันจะมีปัญหาอะไรมากมั้ยล่ะ ถ้าไม่ใช่อย่างที่คิดมันก็แค่ไม่เจอ"

"ภาคเหนือมีกี่จังหวัด" ปั๋งย้อนถาม

"กำแพงเพชร น่าน สุโขทัย เพชรบูรณ์ อุบล..." โอ๋นับนิ้ว

"อุบลบ้านเธอสิภาคเหนือ" ปั๋งโวย

"การที่เค้าไม่ใส่ที่อยู่หรือไม่ใช้ไปรษณีย์ก็หมายความว่า เค้าไม่อยากให้เรารู้ว่าอยู่ที่ไหน ตามไปก็ไร้ประโยชน์" แดนเทพ พูดอย่างเศร้าสลด

"ไหงพูดง่ายอย่างนั้นล่ะ" โอ๋ไม่พอใจ

"คนหนึ่งตามคนหนึ่งหนี มีแต่เจ็บปวดด้วยกันทั้งคู่ แล้ววันหนึ่งผมจะได้เจอเค้า แต่ไม่ใช่ตอนนี้"

โอ๋ฟังแดนเทพพูด เถียงไม่ออกเลยพาลใส่ปั๋ง "พูดอะไรบ้างสิ ดีแต่เงียบอยู่นั่นล่ะ แล้วนักสืบที่บอกจะหามาล่ะ"

ปั๋งลากโอ๋ห่างออกมา "เค้าพูดขนาดนั้นแล้วยังจะคาดคั้น เอาอะไรอีกหา...ยัยต๊อง"

แดนเทพมองผ้าพันคอในมือนิ่งอย่างเจ็บปวดรำพึง "คุณไม่อยากเจอผมไม่เป็นไร แต่ขอผมเจอลูกบ้างได้มั้ยเคท..."

ooooooo

ให้บังเอิญมีกองถ่ายหนังมาถ่ายทำที่ตลาดทางภาคเหนือ โม่งนั่งเก้าอี้ผู้ช่วยผู้กำกับสั่งคัตและตำหนินักแสดงว่ายังเล่นไม่ดีให้ทำตามที่เค้าบอก พลัน ผู้ช่วย อีกคนเดินเข้ามาบอกโม่งว่า "ไอ้โม่งเอ็งออกมา ผู้กำกับมาแล้ว"

โม่งรีบลุกไปทำหน้าที่ตัวเองงกๆ นักแสดงเห็นแล้วโวย "อ้าวหลอกด่ากันฟรีๆนี่ ไอ้เราก็คิดว่าเป็นผู้กำกับ ว่าแล้วทำไม หน้ามันโง่ๆ"

และที่ที่เอื้อมดาวพาไอด้ามาก็คือกองถ่ายนี้ ไอด้ามีผ้าโพกหัวพรางหน้าไว้ ถามเอื้อมดาวว่ามาที่นี่ทำไม เอื้อมดาว ตอบว่ามาดูกองถ่ายหนังฝรั่ง ไอด้าโวยจะกลับ

"พี่ก็รู้หนูให้ใครเจอไม่ได้"

"เอ๊ะก็บอกว่ากองฯฝรั่ง ใครมันจะรู้จักเรา เหอะนะ พี่อยากดูเผื่อจะได้ทำงานกับฝรั่ง"

"งานแสดงหรืองานอะไร" ไอด้าถามอย่างรู้ทัน เอื้อมดาวยิ้มๆ ไอด้าจึงให้เวลาแป๊บเดียว แต่ไม่วายถามว่าทำไมไม่มาคนเดียว

"เรื่องหนุกๆก็ต้องไปด้วยกันไง โฮ้ย ถามเยอะ ไปเร็ว" เอื้อมดาวลากแขนไอด้า

ooooooo

ทำเป็นไม่สนใจ แต่พอลับหลัง แดนเทพก็มาไล่แผนที่ดูจังหวัดต่างๆทางภาคเหนือ ปั๋งเข้ามาเงียบเห็นจึงแซวว่าจะไปไหน แดนเทพรีบปิดแผนที่ปฏิเสธว่าไม่ได้ไปไหน

"นั่นแน่ ไหนบอกว่าตามไปก็ไร้ประโยชน์ไงครับ"

"มาคิดๆดูที่ยัยป้าโอ๋ว่ามันก็น่าคิดนะพี่" แดนเทพตีขลุม

"แต่ว่า...คนหนึ่งตามคนหนึ่งหนีนะ..." ปั๋งแกล้งทวนคำพูดของแดนเทพ

"ผมเปลี่ยนใหม่แล้ว คนหนึ่งอยากหนีก็หนีไป ยังไงอีกคนหนึ่งก็จะตาม"

ปั๋งขำความแถของแดนเทพ จึงถามว่าต้องการนักสืบไหม แดนเทพทำเป็นไม่ค่อยสนใจแต่พูดว่า "มันเป็นวิธีที่ผมไม่ชอบเลยนะ ดูแย่ๆเสียบุคลิกยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ลองเรียกเข้ามาคุยดูละกัน"

ปั๋งส่ายหน้าอย่างรู้ทัน แดนเทพรีบขอว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับโอ๋ และไม่วายกังวลใจว่าตัวเองจะได้พบเคทกับลูกไหม ปั๋งมองแดนเทพอย่างแสนเห็นใจ...

ในขณะเดียวกัน เอื้อมดาวมองกองถ่ายอย่างตื่นเต้น ไอด้ายืนอยู่ห่างๆ แต่แล้วเอื้อมดาวก็แปลกใจทำไมกองถ่ายหนังฝรั่งถึงมีคนหัวดำเต็มไปหมด ไอด้าเริ่มหวั่นใจ

"งั้นกลับเหอะ หนูไม่อยากทิ้งแม่มานานๆ"

"แป๊บเดียว ขอดูหน้าผู้กำกับหน่อยสิ" เอื้อมดาวยื้อ พอดีมีคนผ่านมาจึงรีบเข้าไปถาม

"พี่คะ คนไหนผู้กำกับเหรอ"

คนที่ผ่านมามองหน้าเอื้อมดาวซึ่งดููแก่กว่าเขามากจึงตอบ "โน่นไงครับป้า"

"ไอ้เด็กบ้า อุตส่าห์ให้เกียรติเรียกพี่" เอื้อมดาวโกรธจนหน้าแดง

เอื้อมดาวชะเง้อมองผู้กำกับที่กำลังยืนด่าโม่ง จำได้ รีบบอกไอด้า "เอ๊ะนั่นมันเจ้าโม่งนี่...อ้าวไปไหนแล้วล่ะ ไม่รู้ละ...โม่ง เฮ้โม่ง"

ไอด้าหันมาเห็นเอื้อมดาวตะโกนโบกมือเรียกโม่งก็ดีใจ จะเข้าไปหา แต่คิดได้กลัวเดือดร้อนถึงเคท จึงหันหลังกลับ แต่เอื้อมดาวกลับตะโกนเรียก "ไอด้า ดูซิพี่มากับใคร"

ไอด้าไม่หันแต่โบกมือห้ามว่าอย่าเข้ามา โม่งปรี่มาใกล้ "เราเองไอด้า"

จนมุมจำต้องหันมายิ้ม "ว้าว โม่งเหรอ ดีใจจัง มาได้ ยังไง ฮ่ะๆ"...

โม่งตามเอื้อมดาวกับไอด้ามาที่เชิงภูโฮมสเตย์ ไอด้าให้ทั้งสองคนนั่งเล่นที่ริมลำธาร อย่าเดินเพ่นพ่าน เธอจะเข้าไปดูเคท โม่งแปลกใจ เอื้อมดาวจึงอธิบายว่า

"คือคุณเคทเค้ามีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยน่ะ เอาไว้เธอก็คงจะรู้เองล่ะ ตอนพี่มาที่นี่แรกๆ ก็ถูกสั่งห้ามอย่างนี้เหมือนกัน"

พลันมีเสียงไอด้าร้องเรียกเคทลั่น โม่งกับเอื้อมดาวตกใจ พากันวิ่งเข้ามา เห็นที่พื้นมีเศษแจกันดอกไม้แตกเกลื่อน ใกล้ๆ กัน ไอด้ากำลังประคองเคทให้ลุกจากพื้นอย่างทุลักทุเล

"แม่แค่หน้ามืด" เคทพูดเสียงแผ่ว

โม่งเข้าช่วย เคทแปลกใจมาได้อย่างไร ไอด้าบอกว่าอย่าเพิ่งถามให้โม่งช่วยประคองเคทลุกขึ้นก่อน ทันใด เอื้อมดาว ก็ร้องออกมา "ว้าย! นั่นมัน..."

ที่ขาเคทมีเลือดไหลเป็นทาง...ไอด้ารีบตามหมอมาดูอาการ พอเคทไม่เป็นอะไรมาก หมอกลับไป ไอด้าจึงพูดกับเอื้อมดาวและโม่ง

"อีกเหตุผลนึงที่เราเลือกอยู่ที่นี่ก็เพราะใกล้หมอนี่ละ แม่เดินทางไปไหนไม่ได้เลยและก็ห้ามเครียด คนที่แนะนำที่นี่ให้เราก็คือคุณหมอที่พอดีย้ายมาอยู่จังหวัดนี้"

"รู้อย่างนี้แล้วก็อย่าทำอะไรให้คุณเคทไม่สบายใจล่ะ นายโม่ง" เอื้อมดาวเตือน

แต่โม่งเห็นว่าไม่ใช่แค่นั้น เพราะอาการของเคทดูน่าเป็นห่วง ไอด้าบอกว่าหมอก็พูดแบบนั้น โม่งเห็นไอด้าท่าทางเครียดมากจึงขอ

"ให้เราอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเถอะนะ เราคงทำใจกลับกรุงเทพฯไปทั้งที่รู้เรื่องแล้วไม่ได้หรอก"

"พี่เห็นด้วยนะ"

"ต้องให้พี่เอื้อมดาวกับโม่งช่วยเราอีกแล้ว ขอบคุณนะ" ไอด้าจับมือโม่งกับเอื้อมดาว

ในคืนนี้ ไอด้ายังครุ่นคิดถึงแดนเทพ เธอมองขึ้นไป บนท้องฟ้าเหมือนทุกคืนและอธิษฐาน แต่ต่างจากคืนอื่นตรงที่ เธอบอกว่า...พรุ่งนี้เจอกันนะคะพ่อ ไอด้าหลับตาลงเพื่อภารกิจยิ่งใหญ่อีกครั้ง

วันรุ่งขึ้น ไอด้าแต่งตัวเปรี้ยวพรางตัวให้คนจำไม่ได้ มาที่สนามบิน เธอทิ้งโน้ตไว้ให้เอื้อมดาวว่า "บอกแม่ว่าเราไปตลาดเช้าหรือไม่ก็ไปถ่ายรูป ทำยังไงก็ได้อย่าให้แม่สงสัย เราเป็นห่วงแม่มาก ฝากแม่ด้วยนะ จะกลับค่ำๆ"...

ooooooo
บริเวณผู้โดยสารขาเข้า แดนเทพเดินมาพร้อมบอดี้การ์ดและปั๋ง เพื่อต่อเครื่องจากเชียงใหม่ไปภูเก็ต ปั๋งบ่นพึม
"แม่ฮ่องสอน-เชียงใหม่ เชียงใหม่-ภูเก็ต ภูเก็ต-กรุงเทพฯ โอย...อยากจะอาเจียนเป็นเครื่องบิน"
แดนเทพทำเป็นไม่ได้ยิน ถามกลับ "เราต้องรอเครื่องนานเท่าไหร่"
"เกือบๆชั่วโมงครับ คุณหลับในห้องวีไอพีได้เลย"
"แต่ผมอยากไปทำธุระมากกว่า ไหนๆก็มาถึงนี่แล้ว"
"เรื่องผ้าพันคอนั่นน่ะนะฮะ มันไม่ง่ายลงล็อกเป๊ะๆ พอดีห้าสิบนาที ที่เราต้องคอยเครื่องหรอก อย่าไปเลย ผมยังนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าคุณจะเริ่มต้นตรงไหน"
แดนเทพหาว่าปั๋งชักแม่น้ำทั้งห้าเพราะง่วงนอนอยากพัก จึงไล่ให้ไปนอนเสีย ปั๋วหาวหวอดๆ แต่ยังปากแข็ง "ไม่ใช่ อย่างน้าน คุณตอบผมให้ได้สิว่าคุณจะไปตามหาคุณเคทกับไอด้า ด้วยผ้าพันคอผืนเดียวยังไง ตอบได้ผมให้ไป แถมแคนเซิล ลูกค้าภูเก็ตให้ด้วย"
แดนเทพทำหน้าเซ็งเพราะตอบไม่ได้ จึงบ่น "คุณนี่เกิดมาเพื่อเป็นผู้จัดการศิลปินจริงๆนะ"
แดนเทพเชิดหน้าเดินหนี ปั๋งก้าวตามติด พอดีไอด้า เดินสวนมาหยุดอ่านป้าย "อ้าวนี่มันขาเข้า โธ่เอ๊ย มีเวลาแค่วันเดียวยังกล้าโง่อีก พ่อจ๋ารอหนูหน่อยนะพ่อ..."
ไอด้าวิ่งกลับหาทางออก แดนเทพสะดุดหูเหมือนได้ยิน คำพูดของไอด้า เขาเหลียวมองหา เห็นสาวแต่งตัวเปรี้ยวมีผ้าโพกผมพรางหน้าตายืนอ่านป้ายหาทางออกอยู่ไกลๆ ปั๋งเห็น อาการแดนเทพจึงแซวว่าจะแว่บไปไหนอีก แดนเทพมองหญิง คนนั้นอย่างรู้สึกแปลกๆแต่ไม่แน่ใจ จึงบอกปั๋งว่าไม่มีอะไร...
มาถึงกรุงเทพฯไอด้านั่งรถแท็กซี่มองมือถือตัวเองด้วยความเซ็ง เพราะไม่มีเบอร์ของใครเลย นึกย้อนไปที่เคทยึดมือถือเธอไปแล้วเอาเครื่องนี้มาให้ใช้แทนโดยบอกว่า
"ลูกไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้ว"
ไอด้าเจ็บใจตัวเองที่ไม่รู้จักจำเบอร์ใครไว้บ้างเลย เอามือถือเคาะหัวตัวเอง คนขับรถมองไอด้าทะเลาะกับตัวเองทางกระจกจนขับรถเลยบ้าน พอดีไอด้าเหลือบเห็นร้องให้จอดพอเข้ามาในบ้านยุทธดำรง แม่บ้านรายงานว่า
"คุณผู้ชายอาการทรงๆทรุดๆ เห็นว่าคุณหมอแนะนำให้คุณผู้ชายอยู่ในที่อากาศดีๆ คุณผู้หญิงก็เลยพาคุณผู้ชายไปต่างประเทศอยู่เรื่อยค่ะ"
"...สวิตเซอร์แลนด์เลยเหรอ โอย..." ไอด้าโอดครวญ
"ค่ะ คราวนี้คุณดนัยก็ไปด้วย เกือบลืมเลย คุณไอด้า จะทานอะไมั้ยคะ เดี๋ยวป้าจัดให้"
ไอด้าส่ายหน้าตอบว่าเธอจะไปแล้ว แม่บ้านทำหน้าผิดหวังอุตส่าห์ให้เด็กไปจัดห้องนอนไว้ให้ ไอด้ายิ้มขอบคุณ แต่เธอมีเวลาแค่วันเดียว จึงรีบมุ่งตรงไปที่ร้านโอ๋ แต่ก็ต้องผิดหวังอีกเมื่อเห็นป้ายปิดปรับปรุงกิจการ เธอถึงกับทรุดฮวบรำพึง
"หนูจะหมดแรงแล้วนะคะ...คอนโดฯป้าโอ๋อยู่ไหนก็ไปไม่ถูกอีก เอาไงดี งือ..." ไอด้าได้แต่มองฟ้าโอดโอย...
ooooooo
ทางด้านเอื้อมดาวกับโม่ง ต้องหาทางปิดเคทไม่ให้รู้ว่าไอด้าไปไหน เอื้อมดาวทำอาหารมาให้เคทถึงในห้องนอน เคทบ่นว่าเธอออกไปทานข้างนอกได้ เอื้อมดาวโมเม
"ไม่ได้ค่ะไม่ได้ คุณหมอกำชับเอื้อมดาวไว้ว่า ไม่จำเป็นอย่าให้คุณลุกเดิน"
"เอ๊ะมีด้วยเหรอ ไม่เห็นได้ยิน"
เอื้อมดาวพยายามจะป้อน เคทยอมทานอาหารบนเตียงแต่จะถามหาไอด้า เอื้อมดาวก็สวนขึ้น "ไอ้โม่งน่ะเหรอคะ อยู่ตรงต้อนรับค่ะ นี่มันเลยเบี้ยวงานกองถ่ายเลยนะคะ เห็นบอกว่ารอคุณเคทดีขึ้นแล้วมันจะขอฝากตัวทำงานที่นี่ด้วยคน"
"บอกเค้าไม่ต้องขอหรอก มาได้เลย เคทต่างหากที่ต้องขอบคุณนายโม่งที่ช่วยเคทเมื่อคืน...คุณเอื้อมดาวด้วย"
เอื้อมดาวมองเคทที่ดูอารมณ์ดีขึ้น เคทแปลกใจ "ทำไมคุณเอื้อมดาวมองเคทอย่างนั้น"
"เอ้อ เปล่านี่คะ เปล่าๆอืม...เอื้อมดาวอยากให้คุณเคทเลิกเรียกเอื้อมดาวว่าคุณเถอะค่ะ เวลานี้คุณเคทเป็นนายจ้างเอื้อมดาวนะคะ ฟังแล้วมันเขินยังไงไม่รู้"
"ก็ได้ เอ...แล้วนี่ไอ"
เอื้อมดาวตัดบทให้เคททานอาหารต่อ โดยตักป้อนเข้าปาก...
ooooooo
มาถึงร้านหนังสือของต้อม ไอด้าต้องจ๋อยอีก เมื่อพนักงานบอกว่า ต้อมย้ายไปดูแลสาขายุโรปนานแล้ว นานๆจะมาเอเชีย ไอด้าอกแทบระเบิดจึงพูดรัวเป็นชุด
"หนูต้องการเบอร์โทร.ท่านชาย เพื่อที่จะขอเบอร์โทรศัพท์ ของลุงหนู แล้วหนูก็จะโทร.หาพ่อหนูให้ไปหาแม่หนูที่ป่วยอยู่...ได้มั้ยคะ"
พนักงานหน้าเหวอ ไอด้านึกว่าไม่ได้ พนักงานรีบบอกว่าได้ แล้วยื่นกระดาษให้เขียนชื่อและเบอร์โทร.ทิ้งไว้ แล้วจะให้ท่านชายติดต่อกลับไป ไอด้าน้ำตารื้น
"หนูมีเวลาแค่วันนี้วันเดียว หนูรอไม่ได้หรอกค่ะ ไม่ เป็นไรขอบคุณนะคะ"
ไอด้าเดินคอตกออกไป พนักงานมองตามรู้แค่ว่า...หนู แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
ไอด้ากลับมาที่บ้านแดนเทพ เจอแม่บ้านที่ปรนนิบัติยกอาหารการกิน แล้วขนมหวานมาให้มากมาย ไอด้าถามว่าเมื่อไหร่แดนเทพจะกลับ แม่บ้านส่ายหน้า ไอด้ารู้ดีว่าแม่บ้านไม่เคยรู้เรื่องของพ่อเลย ชักสิ้นหวัง คิดเป็นห่วงเคทขึ้นมา พลันนึกถึงใครคนหนึ่งขึ้นมาได้
"ตายเป็นตาย!" ไอด้าลุกพรวดขึ้นจนแม่บ้านตกใจ...
ตัดสินใจมุ่งหน้าไปที่บริษัทของปรายฟ้า "อย่างน้อยก็ต้องมีเบอร์พ่อหรือไม่ก็ลุงปั๋งละน่า"
พอก้าวไปยังห้องทำงานปรายฟ้าแล้วต้องผงะ เพราะหน้าห้องเต็มไปด้วยนักข่าว มีเลขาซินดี้คอยเคลียร์สถานการณ์ ไอด้ากระชับผ้าคลุมผมให้ปิดหน้าซุ่มดูอยู่ห่างๆ ได้ยินซินดี้ขอให้พวกนักข่าวอยู่ในความสงบ นักข่าวถามซินดี้ว่า
"ข่าวคุณคีตะกับคู่เกย์คงจะจริงสินะ นายคุณถึงต้อนรับเราดีขนาดนี้"
"กรุณาให้เกียรติกันด้วยนะคะ" ซินดี้ขอร้อง
ไอด้าเหลือบเห็นหนังสือพิมพ์บนโต๊ะทำงานตัวหนึ่ง ลงรูปคีตะจุ๊บปากกับอั๋นก็ตะลึง...ในห้องทำงาน ปรายฟ้าพยายามโทร.หาคีตะเท่าไหร่ไม่ได้ มีแต่เสียงคีตะให้ฝากข้อความปรายฟ้าโมโหปามือถือทิ้ง พลันโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น จึงปราดเข้ามารับคิดว่าจะเป็นคีตะ
"ฮัลโหล! พูดอยู่ มีอะไรฉันกำลังยุ่ง ขายหุ้นทั้งหมด? คีตะขายให้ใคร! เมื่อไหร่..."
ปรายฟ้ามือสั่นระริกฟังฝ่ายกฎหมายรายงาน แล้วสังหรณ์ว่าคีตะจะหนีไปแล้ว จึงสติแตกเปิดประตูมาประจันกับบรรดานักข่าว "ต้องการทราบอะไรเชิญค่ะ..."
ooooooo
เวลาผ่านไป เอื้อมดาวยกถาดอาหารออกมาจากห้องเคท บ่นกับโม่งที่กำลังถูพื้นทำความสะอาด ว่าเธอไม่รู้จะเล่นตลกอะไรให้เคทดูอีกแล้ว โม่งเข้าใจแต่แนะว่าอย่างไรเสียเอื้อมดาวก็เป็นดารา แสดงละครถนัดอยู่แล้ว
"มันไม่เหมือนกันเว้ย นั่นน่ะเล่นละคร แต่ที่ฉันทำอยู่น่ะเค้าเรียกสตรอเบอร์แหล ไม่รู้ละครั้งหน้าตาแกบ้างแล้วนะ"
"โอ๊ะโนๆๆ ตอนเล่นละครอนุบาลครูยังเปลี่ยนให้นั่งดูเฉยๆเลย"
เอื้อมดาวขำ พลันมีนักท่องเที่ยวชายหญิงญี่ปุ่นเข้ามา ติดต่อขอพัก ทั้งโม่งและเอื้อมดาวตะกุกตะกักพูดภาษาไม่รู้เรื่อง นักท่องเที่ยวบอกความต้องการว่า
"Id like to have a room with shower for one month." ซึ่งมีความหมายว่าฉันต้องการห้องพักที่มีห้องน้ำในตัวสำหรับพักหนึ่งเดือน
โม่งกลับแปลว่า เค้าอยากอาบน้ำเดือนหนึ่ง เอื้อมดาว ทำหน้างง และว่าโม่งแปลมั่วจึงพยายามชี้แจงว่าที่นี่เป็นโฮมสเตย์ มีอาหารมื้อเช้าให้ แต่เอื้อมดาวออกเสียงคำว่า Food เป็น Foot นักท่องเที่ยวชี้ที่เท้าตัวเองทำหน้างงๆ โม่งบ่นว่าไป กันใหญ่แล้ว
พอดีเคทเดินออกมาพร้อมรอยยิ้ม และส่งภาษากับนักท่องเที่ยวจนรู้ความต้องการของเขา โม่งกับเอื้อมดาวถอนใจ โม่งกระซิบกับเอื้อมดาวว่า ถ้าเคทถามก็ตอบไปตามตรงว่าไอด้าไปหาแดนเทพ เอื้อมดาวตีแขนโม่งให้เบาๆ แต่ดูท่าเคทจะได้ยินเสียแล้ว...เมื่อจัดแจงลูกค้าเข้าที่พักเรียบร้อย เคทก็มาประจันหน้ากับโม่งและเอื้อมดาว
"ถามอีกครั้งเดียว ไอด้าไปไหน"
"ไป...ไปตลาดเช้าไงคะ"
"ใช่ๆ ไอด้าชอบถ่ายรูปเหมือนเดิมเลยนะ ฮ่ะๆๆ" โม่งหัวเราะกลบเกลื่อน
เคทชูกระดาษโน้ตที่ไอด้าเขียนทิ้งไว้ให้ดู สองคนหน้าซีดเผือด เอื้อมดาวสารภาพ
"พวกเราก็รู้แค่นั้นเหมือนกันค่ะ คุณเคททำใจให้สบาย เดี๋ยวน้องก็กลับตามที่น้องเขียนไว้นั่นละค่ะ"
เคทถอนใจจะเชื่อตามนั้น เอื้อมดาวเป่าปากโล่งใจ แต่แล้วโม่งกลับพูดขึ้นว่า "แต่เดาว่าคงไปหาคุณแดนเทพที่กรุงเทพฯ"
เคทหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด เอื้อมดาวหยิกโม่งอย่างแรงจนโม่งร้องลั่น
นักข่าวยังคงรุมจ่อไมค์ปรายฟ้าอย่างไม่เกรงใจ เพื่อถามเรื่องภาพคีตะจุ๊บกับอั๋น ซินดี้เลขาฯคนใหม่ แม้จะแต่งตัวเปรี้ยวแข่งกับเจ้านาย แต่ก็จงรักภักดีพยายามช่วยกันนักข่าวให้มีระเบียบบ้าง

"คอมเฟิร์มว่าคุณคีตะสามีคุณปรายฟ้าเป็นเกย์ใช่มั้ยครับ"

"ให้ใช้วิจารณญาณของผู้รับสื่อดีกว่าค่ะ" ปรายฟ้าพยายามคุมอารมณ์ตัวเอง

"คุณปรายฟ้ารู้จักกับคุณอั๋นเจ้าของเวดดิ้งสตูดิโอที่จูบกับคุณคีตะมั้ยคะ"

"รู้จักค่ะ เค้าเป็นคนจัดงานแต่งงานให้เรา"

นักข่าวเริ่มรุกคำถามมากขึ้นอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ "แล้วจะฟ้องมั้ยครับ เหมือนกรณีเมียหลวงที่ฟ้องเมียน้อยน่ะครับ"

ซินดี้เตือนให้นักข่าวมีมารยาทให้เกียรติกันบ้าง นักข่าวยังถามอีกว่า "แต่ตามรายละเอียดในข่าว เห็นว่าคุณคีตะกับคุณอั๋นคบกันมาก่อนคุณปรายฟ้าใช่มั้ยครับ"

แล้วนักข่าวก็คุยกันด้วยน้ำเสียงหัวเราะเยาะว่าน่างง แบบนี้ใครเป็นหลวงใครเป็นน้อย ปรายฟ้าถึงกับน้ำตารื้น ไอด้าซึ่งแอบฟังอยู่ไม่ห่างทนไม่ไหว ก้าวเข้ามายืนจังก้า

"พวกคุณขำกับเรื่องแบบนี้ได้ลงคอหรือ คุณคนนั้นน่ะ..." ไอด้าโมโหแทนปรายฟ้าชี้หน้านักข่าวคนหนึ่ง ในขณะที่นักข่าวทุกคนหันมารุมถ่ายภาพเธอ

นักข่าวที่ถูกชี้หน้า ทำตาเลิ่กลั่ก ไอด้าพูดให้ได้อาย "คุณนั่นล่ะ จับฉลากได้มาเหรอตำแหน่งนักข่าวน่ะ ระวังเหอะวันนึงพี่สาวคุณ น้องสาวคุณ ลูกสาวคุณจะต้องแต่งงานกับเกย์ หรือว่าคุณเองนั่นล่ะที่เป็นตุ๊ดซะเอง ปากคอถึงได้ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย...ไปเถอะค่ะคุณปรายฟ้า สื่อแบบนี้อย่าให้สัมภาษณ์เลย"

ไอด้าจูงมือปรายฟ้าฝ่านักข่าวออกไป ซินดี้ช่วยกันนักข่าวไว้และบอกว่าพรุ่งนี้ปรายฟ้าจะแถลงข่าว แล้วจะแจ้งเวลากับสถานที่ให้ทราบ เน้นเฉพาะนักข่าวตัวจริงเท่านั้น ที่ไม่มีจรรยาบรรณขอให้นอนอยู่บ้าน เล่นเอานักข่าวที่โดนไอด้าชี้หน้า หน้าม้านโดนเพื่อนรุมด่า

ooooooo

จบตอนที่18
เครดิต ไทยรัฐ

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2553 22:48:44 น.

3 comments

Counter : 7695 Pageviews.