สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่าน(มีหรือไม่มีก็ไม่รู้เหมือนกัน)

ช่วงนี้Achsoกำลังเมามันกับการสอบ แถมเสาร์ อาทิตยืนี้ยังต้องไม่สอบGAT-PATอีก 

ใช่ชุดนักศึกษาไปสอบก็อายเหมือนกันแฮะ แต่พี่ชายอยากให้สอบไว้ก่อน

ความจริงแล้วก่อนหน้านี้ Achsoตั้งใจว่าจะแอดมิชชั่นใหม่อยู่แล้ว

แต่เรียนๆไปก็รู้สึกว่าค่อนข้างโอเค เพราะAchsoมองว่า บัญชีเป็นที่ต้องการของตลาดตลอด

แล้วก็จากที่ญาติหลายๆคนเรียนด้านนี้ ก็พอจะมีเวลาให้ครอบครัวได้พอสมควร

มีเวลาได้พักผ่อนบ้าง จากที่เห็นอาไปดูงานต่างประเทศทุกปี ก็ถือว่าได้พักผ่อนไปในตัวด้วยหน่อยๆ 

ตอนแรกยังคิดถึงสายวิทย์อยู่นะคะ ตอนแอดAchsoสนใจเกี่ยวกับเทคโนโลยีการหัวใจ

แต่ไม่กล้าลงเพราะกลัวไม่ติด เลยลงบัญชีแทน เพราะแม่บอกให้ลงอะไรที่มันมีงานทำ

(ก่อนหน้านั้นAchsoอยากเรียนด้านภาษาแล้วก็ด้านเกี่ยวกับการเขียน ซึ่งแม่รู้และไม่ยอมให้เรียน) 

แม่และป้าอยากให้เราเรียนพยาบาล เพราะมองว่าเป้นงานที่มั่นคง แล้วก็ไม่ต้องวิ่งหางานให้เหนื่อย

สายวิทย์สุขภาพก็ใช่ว่าไม่ชอบนะคะ แต่ยกเว้นงานที่ต้องดูแลคนอย่างพยาบาลนี่แหละค่ะ

ส่งสารคนไข้อ่ะ เพราะตัวเองเป็นคนที่ถ้าไม่ใช่คนสำคัญก็ไม่แคร์หรือไม่สนใจเอาซะเลย

ทำงานประเภทนี้ไม่ได้หรอก รองรับอารมณ์คนไข้ไม่ดีพอ เกิดรำคาญคนไข้ขึ้นมาแย่เลย 

ช่วงแรกที่เรียนอะไรก็ไม่คุ้น ไม่ชอบ ไม่อยากอยู่เอาซะเลยน้ำหนักลดฮวบเลยค่ะตอนมาเรียนช่วงแรก

เพราะกินข้าวไม่ลง คุณโรคกระเพาะเลยกลับมาเล่นงานAchsoอีกจนได้ ตอนปวดท้องเป็นอาทิตย์เลย

ถึงขนาดคิดถึงข้าวสวยนิ่มๆที่บ้านเลยล่ะค่ะ กลับบ้านทีนี่ทำไมข้าวกับ กับข้าวถึงได้อร่อยจัง 5555

พอมาตอนนี้ก็สึกว่าก็พอปรับตัวได้แล้ว ก็สองจิตสองใจ ยังไงไม่รู้

ช่วงแรกถามพ่อบ่อยๆว่า ขอย้ายหน่วยกิตกลับไปเรียนที่บ้านได้มั้ย

พ่อบอกว่า"หนูเลือกเอง อยากจะไปก็ต้องอยู่ให้ได้สิ" กรรมตามสนองเลยเรา

ถึงจะปรับตัวกับที่เรียนได้กับเพื่อนได้ แต่เพื่อนให้ก็ไม่เหมือนเพื่อนตอนม.ปลาย

อาจจะเป็นAchsoคนเดียวก็ได้ที่รู้สึกแบบนี้ รู้สึกว่าสนิทใจกับใครไม่ได้เท่าเพื่อนตอนม.ปลายแล้ว

เดี๋ยวต้องย้ายไปหอนอกแล้ว แต่Achsoดันทำเรื่องที่ผิดต่อตัวเองซะงั้น

กะว่าจะอยู่หอคนเดียว กว่าจะกล่อมแม่ได้ เพราะแม่ไม่ยอมให้อยู่คนเดียว

ด้วยเหตุผลว่า เป็นอะไรขึ้นมาใครจะรู้ ยิ่งเดี๋ยวเป็นนู่น เป็นนี่บ่อยอยู่ด้วย

แต่เกิดเหตุสุดวิสัยทำให้ต้องอยู่ห้องกับเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อช่วยให้เพื่อนอีกคนไม่โดนโกรธไปนานกว่านี้

แต่ดันลืมไปว่าที่อยากอยู่คนเดียวเพราะจะได้ทำอะไรได้สะดวกไม่ต้องคอยเกรงใจใคร

จะนอนเมื่อไหร่ ตื่นเมื่อไหร่ ทำอะไรก็จะได้ไม่รบกวนคนอื่นด้วย

ดันกลายเป็นว่ามาอยู่ด้วยกันสองคนก็ดันนอนไม่ตรงกันอีก เพื่อนคนนี้กว่าจะนอนก็เลยตีสองขึ้นไป

แล้วเป็นธรรมดาที่จะตื่นสายเพราะนอนดึก ส่วนAchsoเองนั่นช้าสุดก็ไม่เกิดตี2 ตื่นก็ประมาณ7-8โมงเช้า

แล้วก็ทำนู่นทำนี่ไป อาจจะทำให้เพือนรำคาญได้ นิสัยหลายอย่างก็แตกต่างกัน

ปีหน้าคงลำบากอยู่เหมือนกันแฮะ เพื่อนชอบเที่ยว เทอมหน้าได้รถคนไม่ค่อยอยากอยู่ห้อง

ผิดกับเราเลยที่ไม่ค่อยอยากออกไปข้างนอกถ้าไม่มีธุระ

แล้วถ้าเกินเพื่อนหงุดหงิดหรือไม่ชอบใจขึ้นมานี่หน้าหงิกแถมไม่พูดด้วยอีก

เราก็ใช่ว่าจะง้อคนเป็นซะที่ไหน ห้องคงเงียบพิลึกเลยงานนี้

ปีหน้าก็ว่าจะเรียนพิเศษเกี่ยวกับภาษาเพิ่มแล้ว อยากเรียนเร็วๆจัง(ไม่เก่งแต่ชอบนี่นา)

หวังแค่ว่าการอยู่ร่วมกันหนึ่งปีคงจะไม่ทำให้เราและเพื่อนอึดอัดจนเกินไป

(วางแผนแล้วว่าปีต่อไปจะย้ายออก แล้วให้ตัวต้นเหตุกลับไปอยู่ด้วยกัน ตกลงกันเรียบร้อย) 

วันนี้ราตรีสวัสดิ์นะคะ(อรุณสวัสดิ์สำหรับบางคนค่ะ)