เมื่อหัวใจเรามีเพื่อน

เมื่อหัวใจเรามีเพื่อน

คำว่า "เพื่อน" คำ ๆ นี้ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่น หากขาดเพื่อน คงเหงาแย่เลย แม้เราจะมีนิสัยต่างจากเพื่อนอยู่บ้าง แต่เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ดีแหละปีใหม่ปีนี้ได้เจอเพือน ๆ หลายคน ทั้งที่อยู่ไกล๊ไกลก็ยังมา ที่ไม่ค่อยได้เจอกันก็มาเจอกัน เรามาตั้งแก๊งขายเกี๊ยวทอดกันน่ะ และวางกำลังยึดพื้นที่กางเต้นท์พักอยู่ริมคลอง โอ้! โรแมนติกมั้ยล่ะ

ขณะกินข้าวหลังจากปิดร้านขายเกี๊ยวแล้ว เราก็ตั้งวงกินข้าวกัน แต่ละคนจะเกิดอาการรากงอกไม่ยอมกระดิกกระเดี้ยไปไหน เพราะถ้าลุกก็จะเสียม้าทันที เสียที่ยอง ๆ เหลา ทุกคนจึงพยายามรักษาพื้นที่ของตัวเองอย่างสุดชีวิต นอกจากนี้เราก็ยังมีหน่วยไล่ล่าหาของกินมาบริการอีกด้วย แย่งกันกินอย่างเอร็ดอร่อยเชียวล่ะ เมื่ออิ่มแล้วก็ต้องกินน้ำ น้ำแดงหวานเย็นเจี๊ยบก็วนมารอบ ๆ วงพวกผู้หญิงมักจะรีบดูด ๆ น้ำหวานด้วยหลอดให้หมดก่อนถึงฝ่ายผู้ชาย ฝ่ายนั้นเลยไปหาน้ำมาใหม่แล้วก็รีบดูด ๆ กันก่อนจะวนมาถึงฝ่ายหญิง ขณะที่พวกผู้ชายกำลังสุ่มหัวกันดูดน้ำอยู่นั้น อยู่ ๆ นายอ้วนร่างบึกบั้ก คนสกปรกประจำกลุ่ม ก็เกิดอาการสำลัก น้ำไหลออกมาทางจมูกลงไปในกะมังน้ำแดง ทุกคนที่สุ่มหัวขนกันอยู่เมื่อกี๊รีบลุกพึ่บ!! วงแตกกระเจิง! แม้แต่เจ้าตัวคนสำลักเองก็ยังถอย แต่ทว่ามีพี่คนหนึ่งแกยังคาหลอดอยู่ในกะมังน้ำแดง แล้วแกก็ดูดเอื๊อก! เข้าไป...จึ๋ย! ก่อนที่จะบอกว่า "ไม่ไหวแล้ว" พี่แกนี่เก่งจริง ๆ ยังดูดอยู่ได้ ท่าแกจะความรู้สึกช้านะ

คืนวันที่ ๓๑ ธ.ค. พวกเราวางแผนฉลองวันเกิดให้พี่คนหนึ่งในกลุ่มที่เกิดวันที่ ๑ ม.ค. และน้องสาวเธอก็มาด้วยเกิดวันที่ ๒ ม.ค. เราก็ฉลองให้ทั้งคู่เลย แผนก็มีอยู่ว่า พวกเราทุกคนที่นัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว จะทำทีเป็นเข้านอนกันหมด งานนี้วางแผนกันอย่างแนบเนียนมาก เจ้าตัวเขาก็ไม่รู้เรื่องเลย พอเที่ยงคืนกว่า ๆ เราก็ค่อย ๆ ลุกออกมาจากเต็นท์ที่ละคนสองคน มาเจอกันอีกที่หนึ่งที่นัดกันไว้ เตรียมขนมเค้กปักเทียนพร้อม! ทิ้งระยะสักเล็กน้อย พอได้เวลาราวตี ๑ (พี่เขาเกิดตอนตี ๑ พอดีเลย) เราก็ค่อย ๆ เคลื่อนทัพไปอย่างช้า ๆ "ย่องไปเต็นท์มัน! อย่าให้มันรู้ตัว" แล้วหน่วยกล้าตายของเราก็เริ่มปฏิบัติหน้าที่ปลุก! โดยการบอกว่า เช้าแล้ว ตื่นได้แล้ว ทั้งสองสาวก็ส่งเสียงงัวเงียว่า เช้าอะไร ทำไมเร็วจัง พอโผล่หัวออกมาจากเต็นท์ก็จ๊ะเอ๋กับหวานใจของพี่เขาที่ถือขนมเค้กปักเทียนสว่างไสวอยู่ตรงหน้า พวกเราที่ยืนล้อมอยู่รอบเต็นท์ก็ช่วยกันร้องเพลง Happy Birthday แต่เราร้องไม่ออกซักแอะ มันตื้นตันอยู่ในใจ แม้จะไม่ใช่เจ้าของวันเกิดก็เถอะนะ แล้วพี่เขากับน้องสาวช่วยกันพ่นน้ำลาย เอ้ย! ไม่ใช่! เป่าเทียน เป่ากี่ที ๆ ก็ยังไม่ยอมดับ สงสัยคงจะพ่อนน้ำลายทั่วเค้กพอดีแล้วเราก็เปิดกรุให้พี่เขาค้นหาสมบัติที่เราซ่อนไว้ในฟาง แถมการ์ดอวยพรอีกหนึ่งใบที่แต่ละ
คนช่วยกันเขียนคนละนิด คนละหน่อยลงในนั้น

จากนั้นก็เป็นรายการหม่ำ มีอยู่ ๓ - ๔ คนที่เปิดศึกป้ายเค้กกันอุตลุด คู่กรณีวิ่งหนีการตามล่าอย่างสุดชีวิต เมื่อโดนสำเร็จโทษด้วยครีมเค้กแล้วถึงเดินกลับมา แต่ก็ยังมาเจอคู่แค้นคว้าเค้กละเลงพวกหน้าอย่างสะใจไปเลย ทรงผมพี่ท่านก็เลยกลายเป็นทรงดาก้อนบอลไปเลย เดินไปตรงไหน เพื่อน ๆ ก็ลุกหนีกันหมด แล้วเราก็เริ่มพิธีอวยพร โดยเริ่มจากคนที่อายุมากที่สุด จนถึงคนที่อายุน้อยสุด แล้วก็พากันร้องเพลงกันท่ามกลางความมืด ความเย็นยะเยือกของฤดูหนาว และความสว่างไสวของแสงเทียนกลางวง มือกีต้าก็บรรเลงเพลงไป ราว ๆ ตี ๓ ถึงได้มุดกลับเข้าเต็นท์ไปซุกหัวอัดกันอยู่ในเต็นท์ต่อยิ่งนานวันความเป็นเพื่อนของกลุ่มเราก็แน่นแฟ้นขึ้นเรื่อย ๆ แม้เพื่อนแต่ละคนจะแตกต่างกันบ้าง แต่เราก็รวมกันได้ด้วยความเข้าใจในกันและกัน

แม้อากาศจะหนาวเหน็บเพียงใด
แต่เมื่อหัวใจเรามีเพื่อน
เราจะกอดคอกันหนาว
แม้กายเราจะหนาว
แต่หัวใจของเรา..อบอุ่น..เสมอ...

๑๙ ม.ค. ๔๐

Create Date : 07 มกราคม 2548		6 comments
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2551 0:22:12 น.
Counter : 461 Pageviews.
Share Tweet