--[แม่ครับ นั่นมันพม่านะครับแม่!!!]--

ช่วงนี้อารมณ์เริ่มดีขึ้นแล้วครับ ว่าง ๆ เลยขอเอาเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้มาเล่าให้ฟังกัน ^_^

ก่อนจะเล่า ก็ต้องขอแสดงความยินดีกับนักกีฬาฟุตบอลทีมชาติไทยด้วยครับ
ที่คว้าแช้มป์สมัยที่ ...... (เท่าไหร่หว่า) ในซีเกมส์มาครองได้เป็นผลสำเร็จ

ฝีมือเหนือชั้นจริง ๆ ครับ

เอาล่ะ ผมจะขอเล่าเรื่องราวของคุณแม่ผมในวันนี้ให้ฟังกัน แบบสด ๆ ร้อน ๆ บอลเพิ่งจบ!!!
อดไม่ได้ครับ ต้องเอาแม่ตัวเองมานินทาเยี่ยงนี้ นรกจะกินกบาลผมหรือเปล่าก็ไม่รู้ T_T

วันนี้ผมเลิกงานเร็วครับ กลับมานั่ง ๆ นอน ๆ อ่านหนังสือ เล่นเนทอยู่ที่บ้านตั้งแต่บ่าย ๆ
จนกระทั่งช่วงเย็น บังเอิญว่าผมไปเช่าหนังมาเรื่องนึง แล้วเครื่องเล่น CD ในคอมผมมันเดี้ยง
ใช้การไม่ได้มานานมากแล้ว จึงต้องอาศัยเครื่องเล่น CD และ ทีวีที่อยู่ในห้องของแม่ผม

หนังยาวเกือบ ๆ 2 ชั่วโมง จนเวลาล่วงเลยมาถึง หกโมงกว่า ๆ ยังไม่ครึ่ง
แม่ผมกลับมาจากไปทำงาน ปกติ แม่จะต้องทำกับข้าวก่อน ถึงจะขึ้นไปที่ห้อง
แต่วันนี้มาแปลก แม่เดินขึ้นมาบนห้องก่อน ซึ่งผมยังนั่งดูหนังไม่จบ เหลืออีก 1 / 4 ของเรื่อง

แม่เดินขึ้นมาถามว่า หนังจบกี่โมง ผมก็ตอบไปว่า ไม่รู้เหมือนกัน อีกไม่นานละมั้ง
แม่บอกกลับมา ว่า

"อืมมม ถ้าหนังจบแล้วเรียกแม่ด้วย"
"ทำไมล่ะ"

"แม่จะดูบอล"
"ฮ๊ะ!!!!! บอลอะไร"

"อ้าว ไม่รู้เร๊อะ วันนี้บอลไทยเตะกับพม่าชิงซีเกมส์"
"................" ใบ้รับประทานครับ

ที่ใบ้ ไม่ใช่เพราะว่า ผมไม่รู้ว่าวันนี้มีถ่ายทอด อันนี้ผมทราบอยู่
แต่ที่ใบ้แดรก ก็เพราะว่า อยู่ดี ๆ แม่ผมเกิดอยากจะดูบอลขึ้นมาซะงั้น

ผมระลึกชาติทันที ว่าตั้งแต่เกิดมา ผมเคยเห็นแม่ดูบอลหรือเปล่า
พยายามนึกให้ตาย นอกจากตอนที่ พ่อผมยังมีชีวิต และ เป็นนักฟุตบอลแข่งให้โรงงานแล้ว
แม่ผมไม่เคยดูบอลอีกเลย มีแต่ละครน้ำเน่าหลังข่าวเท่านั้น ที่แม่ต้องการ

แต่วันนี้มาอารมณ์ไหนเนี่ย!!!!

หนังที่ผมดู จบลงตอนประมาณ 1 ทุ่ม แม่บอกบอลถ่ายประมาณ 6 โมงครึ่ง
เอาน่ะแค่ครึ่งชั่วโมง คงยังเตะกันไปไม่ถึงไหน ผมปิดหนัง แล้วเปิดทีวีดูถ่ายทอดทันที!!!

ไทยนำไปแล้ว 1 - 0 ผมเดินไปเรียกแม่ที่กำลังทำกับข้าวอยู่ข้างล่างทันที

"แม่ บอลมาแล้ว"
"เออ ๆ ๆ เดี๋ยวขึ้นไป"

ผมนั่งดูอยู่ได้ซักพัก แม่ผมก็เดินถือถาดแอ๊ปเปิ้ลขึ้นมาบนห้อง พร้อมน้ำ 1 ขวด

"ไหน ๆ ใครนำ"
"เรานำ 1 - 0" ผมบอกไปแบบเนือย ๆ และ งง ๆ

ในใจผมตอนนั้น เริ่มคิดเห็นแม่ตัวเองเป็นอื่นไปแล้ว หรือว่าเธอเป็นแฟนบอลแมนยูตัวจริงกันแน่
แล้วแอบลูกไปดูกับบรรดาป้า ๆ แถวบ้านที่เค้ามี ยูบีซีติดให้ดู

ไม่น่ะ ไม่น่าจะใช่ จะรู้จักได้ยังไง ก็แม้กระทั่งผมเองที่เป็นลูกแก
เล่นบาสมาทั้งชีวิต ตอนไปแข่งทีไร แม่ก็อวยพรให้ยิงประตูได้เยอะ ๆ ทุกที T_T

นั่นยังไม่พอ มีบางครั้ง แกถามว่าผมเล่นตำแหน่งอะไร ผมบอกไปว่า ปีก
แกทำสีหน้าผิดหวัง บ่นพึมพัมบอกว่าหุ่นอย่างผมน่าจะเป็นกองหน้า!!!

ป๊าดดดดดดดดด คิดว่าผมใส่สะตั๊ดเตะบอลหรือยังไงเนี่ย!!!

เอาล่ะครับ กลับมาเรื่องแม่ผมกับฟุตบอลไทยกันต่อ

"ปิยะพงษ์ลงไหม???"
"หา อะไรนะ"

"ปิยะพงษ์ ผิวอ่อนอ่ะ"
"ป๊าดดดดด แม่ ปิยะพงษ์เค้าเลิกเล่นไปเป็นชาติแล้วมั้งครับ"

"อ้าว เหรอ ทำไมแม่ไม่รู้เลยล่ะ"
"ก็ดูแต่ละคร จะรู้ได้ไง"

นั่นแหล่ะครับ นักเตะคนเดียวที่จำชื่อได้ เดอะตุ๊ก ปิยะพงษ์ ผิวอ่อน T_T

ตอนแรกนึกว่าเจ๋งจริง ที่ไหนได้ ปล่อยไก่ทั้งเกมส์
ผมไม่รู้ว่าแม่รู้หรือเปล่า ว่าทีมไทยอยู่ฝั่งไหน ใส่เสื้อสีอะไร
แต่ผมรู้ว่า แม่ผม เชียร์พม่าบ่อยมาก

ครือจริง ๆ แล้วจะว่าแกเชียร์พม่าก็ไม่ถูกนะ เพราะความจริง แกก็เชียร์ทุกทีมที่อยู่ในสนามนั่นแหล่ะ
ทีมไหนกำลังจะยิงได้ หรือ อยู่ในจังหวะได้เสีย แกจะส่งเสียงลุ้นทันที

"น่านนนนนน อีกนิดเดียว"
"เอ่อ แม่ นั่นมันพม่า"

"อ้าว เร๊อะ"
"T__T"

เรื่องขำที่แกปล่อยออกมาก็ตอนจังหวะที่ ลีซอหลุดไป หักหลบโกลด์พม่าแล้วยิงชนเสา

"แหม๊ อีกนิดเดียว ทำไมไอ้นี่มันขาสั้นจัง"
"ป๊าดดดดด นั่นลีซอนะแม่ ธีระเทพ วิโนทัย"

"คนบ้าอะไรชือสีซอ???"
"ลีซอ!!!!!!"

"อ้อ...เหรอ พม่าใช่ไหม"
" T__T "

สาบานครับ ว่าพูดอย่างนี้จริง ๆ ผมไม่รู้ว่าแกขี้ลืม หรือว่าไม่รู้เรื่องกันแน่
เพราะแกจะลุ้นทุกครั้ง ที่พม่าได้บอล จนผมต้องเตือนบ่อย ๆ ว่า

"นั่นมันพม่านะแม่"

แต่แกก็ยังเถียงผมคอเป็นเอ็น ยืนยันความคิดของตัวเอง

"พม่ามันก็ต้องตัวขาว ๆ สิ นี่ทำไมตัวดำกันหมดเลย"
"เอ่อ พม่าเนี่ยนะ ตัวขาว"

"อ้าว ไม่รู้เร๊อะ"
".............."

ใบ้แดรกรอบสองครับ T_T
ตกลง ผมเข้าใจผิดเรื่องพม่า หรือว่าแม่ผมแกมั่วกันแน่ครับ ช่วยบอกผมที
ถ้าพม่าตัวขาวจริงอย่างที่แม่ผมพูด ก็ไม่น่าแปลกใจที่ทำไมแม่ผมถึงได้เชียร์ทีมพม่าทุกครั้งที่ได้บอล
เพราะทีมไทยโดยเฉลี่ย ขาวกว่าพม่า 1 เท่าตัว ส่วนพม่านี่ ดำเป็นเหนี่ยงทั้งทีม
แกเลยเข้าใจว่า ทีมไทยเป็นทีมพม่า เพราะตัวขาว แล้วพม่าเป็นไทย เพราะตัวดำ!!!!


ผมเพิ่งรู้ว่า แม่ผมเชียร์ทีมตามสีผิว!!!!

ยังคิดอยู่ว่า ถ้าเชียร์ตามสีผิวจริง แล้วบังเอิญได้ดูทีม เอธิโอเปีย แข่งกับ แคเมอรูน แกจะเชียร์ยังไง
เพราะดำทะมึนเหมือนกันหมด T_T

ครับ กว่าผมจะดึงกลับมาให้เชียร์ทีมไทยได้ ก็ตอนที่ ลีซอโหม่งให้ทีมไทย ได้ประตูที่สองนั่นแหล่ะครับ
คนข้างบ้านเค้าเฮกัน ในขณะที่แม่ก็เฮด้วย คือก็อย่างที่บอกแหล่ะครับ
แม่ผมเชียร์ทุกทีม ทีมไหนได้ลุ้น แกก็ลุ้นกับเค้าด้วย ยิงเข้าเค้าเฮ แม่ก็เฮกับเค้าด้วย!!!

คนพากย์เค้าบอกว่า ทีมไทยได้ประตู แม่ผมเลยเริ่มจะรู้สึกตัวขึ้นมาได้บ้างว่าเชียร์ผิดทีม T_T

หลังจากนั้นครับ พอรู้ว่าทีมไทยใส่เสื้อเหลือง ทีนี้ครับ อาการออกทันที
นี้ถ้าลีซอได้มาเห็นแม่ผมวิจารณ์นะ มีหวังลีซอลาบวชแน่ ๆ

แม่ผมดูบอลไม่เป็นหรอกครับ ไม่รู้จักนักกีฬาซักคน
รู้สึกจะจำได้แต่ปิยะพงษ์คนเดียว เพราะถามตั้งแต่แรก
ถึงแม่ผมจะไม่รู้จักใครในทีมชุดใหม่นี่เลย แต่แม่ผมจำหน้าแม่นครับ
แถมลีซอได้ลูกบ่อย และตัดผมทรงสกินเฮด แม่เลยจำแม่นเลยครับ T_T

หลังจากที่ลีซอยิงได้ เค้าก็เกือบได้อีกหลายหน ในจังหวะที่สุดวิสัยทั้งนั้น
ถ้าคนดูบอลเป็นก็จะรู้ครับว่า ลีซอทำได้ดีที่สุดแล้ว ไม่ได้ประตูก็ไม่น่าเกลียด

แต่แม่ผมไม่ครับ แถมยังจำแม่นอีกต่างหาก

"ไอ้โล้นนี่อีกแล้ว ยิงไม่เคยเข้าเลย"
"เอ่อ แม่........"

"เมื่อกี๊นี้ก็ไอ้โล้นนี่ ทำไมถึงวิ่งไม่ทัน ขาสั้นก็งี้แหล่ะ"
"............"

"นี่ถ้าเป็นเรานะ (แม่เค้าหมายถึงผม) เราต้องวิ่งทันแน่เลย เพราะขาเรายาวกว่า"
"เอ่อ แม่ครับ ถ้าผมลงไปเตะบอล มีหวังโดนพม่าเตะขาดครึ่งแน่ ๆ"

คือ แม่ผมแกไม่สนใจหรอกครับ ว่าคนที่แกพูดนั่นจะเล่นบอลเป็นหรือเปล่า
เห็นว่า ลีซอวิ่งไม่ค่อยทัน (ซึ่งจริง ๆ แล้วต่อให้ลีซอสูง 2 เมตร ลีซอก็วิ่งไม่ทัน เพราะจ่ายพลาด)
แกก็หาคนที่ตัวยาว ๆ บอกว่า ถ้าคนนั้นวิ่งต้องทันแน่ ๆ เลย โดยที่ไม่คิดว่า
คนที่แกเอ่ยอ้างชื่อมานั้น จะแก่คราวพ่อ หรือ เล่นบอลเป็นหรือไม่ T_T

พอหมดครึ่งแรก เข้าสู่ครึ่งหลัง ตอนพักครึ่ง ผมลงมานั่งทำงานอยู่ข้างล่าง
พอเกมส์เริ่ม มีการเดินลงมาตามด้วยนะ ตามไปดูบอล

"หมัน ๆ บอลมาแล้ว มาดูเร็ว"
"แม่ก็ดูไปดิ ผมจะทำงาน"

"มาคอยบอกหน่อย แม่ดูไม่รู้เรื่อง"
"........"

ก็ต้องผละจากงาน เดินไปดูบอลชั้นบนเป็นเพื่อนอีกรอบ
ปรากฎว่า พอเริ่มครึ่งหลัง ทีมไทยเราตั้งรับเป็นส่วนมาก ไม่ค่อยได้บุก
ปล่อยให้พม่าบุกเราได้เสียวหลายจังหวะ และแน่นอน คุณนายเชียร์ผิดอีกแล้ว

"ยิง!!!!!!"
"เอ่อ......"

"ว๊า ทำไมตรงตัวประตูเลย"
"แม่ นั่นมันพม่า!!!!"

"อ้าว เหรอ ก็เห็นบุกจังเลยน่าเอาใจช่วย"
"........"

นี่แหล่ะครับ แม่ผม ไถลไปได้เรื่อย ตัวเองลืมไปแล้วแต่ไม่ยอมรับ
ออกแนวนางงามจักรวาล "แม่รักทุกคน เชียร์ทุกทีมเลยยยย"

พอรู้ตัวก็บ่นครับ ทีนี้เริ่มบ่นลีซออีกแล้ว เพราะจำได้อยู่คนเดียว

"ทำไมไม่ส่งให้ไอ้โล้นมันมั่ง"
"ไหน ๆ ไอ้โล้นมันยืนตรงไหน"
"ทำไมไอ้โล้นไม่วิ่งเลย เดินเฉย ๆ ทำไม"
"ไอ้โล้นวิ่งไม่ทันอีกแล้ว"

ฯลฯ

งานนี้ ลีซอซวยครับ โดนแม่ผมจับตามอง เพราะจำได้อยู่คนเดียว
แต่โทษใครได้ ดันตัดผมสกินเฮดอยู่คนเดียว เลยเป็นจุดเด่น

ผมก็นั่งดูไปเรื่อย พอเริ่มเชียร์พม่าอีกก็ต้องเตือนกันอยู่ตลอดเวลา
จนเริ่มสงสัยแล้วว่า แกแกล้งทำเป็นลืม แล้วตั้งใจเชียร์ผิดทีมจริงหรือเปล่า
แม่ผมมีหุ้นอะไรอยู่กับพม่าหรืออย่างไร มิน่าล่ะ ตั้งใจเชียร์เหลือเกิน T_T

แม่ก็นั่งบ่นไป เชียร์ไป ลุ้นไป กินแอ๊ปเปิ้ลไป จนจะหมดกระจาดอยู่แล้ว
ผมยังไม่ได้กินซักชิ้นเดียว เผลอแผล๊บ ๆ หายไปแป๊บนึง กลับมาพร้อมจานข้าว
แบ่งกันกินกับอีคะน้าแมวที่บ้าน โดยไม่แบ่งผมเลยแม้แต่คำเดียว T_T

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้อ้วนนัก กินไม่บันยะบันยังอย่างนี้นี่เอง!!!!

แกก็บ่น ๆ เชียร์ ๆ ไปจนเกมส์จบนั่นแหล่ะครับ
เห็นแกดีใจนะตอนเป่านกหวีดหมดเวลา แถมบ่นกรรมการอีกว่าทำไมเป่าช้าจัง
มันหมดเวลาไปตั้งนานแล้ว เนื่องจากไม่รู้ว่า เดี๋ยวนี้เค้ามีต่อเวลาพิเศษกัน

สมัยพ่อผมยังหนุ่ม ๆ คงไม่มีละมั้งครับ ไอ้ต่อเวลาเนี่ย T_T

ก็นั่นแหล่ะครับ นาน ๆ จะได้รู้สึกดี ๆ อย่างนี้ซะที เลยเอามาเล่าสู่กันฟังครับ


จะมีกี่ครั้ง ที่จะได้เห็นแม่ตัวเองเชียร์ทีม......พม่า!!!


สรุป.....จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่รู้ว่า ทำไมแม่ผมถึงอยากดูบอลนัดนี้ ยังไม่ได้ถามเลย แต่ตอนนี้หลับไปแล้ว ไม่กล้าปลุกกลัวโดนด่า T_T


สมันน้อย เบอร์ ๑๔

Create Date : 15 ธันวาคม 2550 Last Update : 15 ธันวาคม 2550 21:14:10 น. Counter : 862 Pageviews.		19 comments
Share Tweet