--[Good Bye]--

"เอ๊ะ นั่นรถชนกันนี่ มิน่าล่ะรถถึงได้ติด"

เสียงหนุ่มสาวด้านข้างผมพูดขึ้น ปลุกผมขึ้นจากการหลับไหลบนรถตู้ระหว่างทางกลับบ้าน
ผมลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองข้างทาง ซึ่งตอนนี้มีแสงสว่างจากรถมูลนิธิต่าง ๆ หมุนวนไปมาดูน่าตื่นเต้น

รถตู้สภาพเหมือนจะปกติคันหนึ่ง เพียงแต่หน้ารถที่พังยับ ยุบมาถึงตอนของคนนั่งด้านหลัง
ด้านหน้ารถคันนั้น มีรถเมล์สีขาวจอดอยู่ ท้ายรถยุบไปนิดหน่อยจากแรงชนของรถตู้

"หือ ไม่น่ารอดนะน่ะ คนนั่งหน้าน่ะ" เสียงป้าที่นั่งข้างหลังผมพูดขึ้นซึ่งผมเห็นด้วย

ภาพ ๆ นั้น ยังคงติดตาผมมาจนถึงบ้านเพื่อนที่วันนี้นัดกันไปกินข้างนอกบ้าน
เพื่อน ๆ มากันครบ ผมยังพูดถึงเรื่องที่ได้พบเจอมาก่อนจะมาเจอพวกเขาเลย

"นี่ ใครนั่งรถตู้นะ อย่านั่งหน้ารู้ไหม ให้ลำบากขนาดไหนก็อย่านั่ง"

"ทำไมล่ะ"

ผมก็เล่าเหตุการณ์ที่ได้เห็นมาให้ฟัง ซึ่งทุกคนก็คงตระหนักถึงความเป็นห่วงของผม


วันเวลาผ่านไป น่าจะซักประมาณ 2 อาทิตย์ จากเหตุการณ์ในวันนั้น
วันนี้ผมได้รับโทรศัพท์ตั้งแต่เช้าจากเพื่อนสมัยเรียน ปวส. คนหนึ่งที่ไม่ได้คุยกันมานานมากแล้ว
เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมสมัยเรียน แต่หลังจากจบมา ผมกับเขาก็ติดต่อกันน้อยลง
เนื่องจากผมย้ายบ้านและไม่มีโทรศัพท์

เพิ่งมาเจอกันครั้งสุดท้ายในงานแต่งเพื่อนอีกคนหนึ่งนี่เอง จึงได้เจอกันและ แลกเบอร์กันไว้

แต่หลังจากนั้น ก็ไม่ค่อยได้โทร เพราะต่างคน ต่างก็มีภาระต้องทำกันทั้งคู่


"อ้าว ว่าไง ไม่ได้คุยกันนานเลย มีไรหรือเปล่า" ผมกรอกเสียงลงไป
"เฮ้ย ตุ้ม รู้ข่าวยัง" มันถามกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดี

"ข่าวไร" ผมเริ่มตะหงิด ๆ
"อีปุ๊กตายแล้ว"

"ฮ๊ะ!!!" อะไรนะ
"อีปุ๊กตายแล้ว" มันย้ำอีกครั้ง

ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เพราะถ้าพูดถึงอีปุ๊ก ผมเพิ่งเจอมันมาเมื่อต้นปีที่ผ่านมานี่เอง
เดินเจอกันที่ฟิวเจอร์รังสิต ผมยังแซวมันอยู่เลยว่าแต่งงานมีผัวหรือยัง ปุ๊ก ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนคนเดียว
ในสมัยเรียน ปวส. ที่มีบ้านเรือนอยู่ระแวกเดียวกับผม แม้จะไม่ใกล้ แต่ก็ถือว่าใกล้ผมที่สุดในบรรดาเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน

"เฮ้ย ตายได้ไง เมิงอย่ามาอำกุ กุเพิ่งเจอมันไปไม่นานนี้เอง"
"กุไม่ได้อำ มันตายจริง ๆ กุไปงานศพมันมา"

"จริงดิ"
"จริง"

"ชิบหายล่ะ แม่งเป็นไรตายวะ"
"รถตู้ที่มันนั่งมาชนกับรถเมล์ว่ะ"

ภาพรถตู้ในวันนั้น แว่ปขึ้นมาในหัวผมทันที

"เมื่อไหร่วะ"
"สองอาทิตย์แล้ว"

ภาพรถตู้ในวันนั้น แว่ปขึ้นมาในหัวผมอีกครั้ง

"แล้วทำไมเมิงเพิ่งจะโทรมาบอกกุวะ" ผมโมโหใส่มัน
"กุเพิ่งหาเบอร์เมิงเจอว่ะ โทษที"

"เชี่ยเอ้ย..แล้วนี่มันเผาไปหรือยัง"
"เผาไปตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว กุเพิ่งหาเบอร์เมิงเจอ เลยโทรมาบอก"

"อะไรวะ ไม่น่าเชื่อ"
"นั่นสิ ไม่น่าเชื่อ แม่มันบอกว่า ถ้ามันนั่งหลังวันนั้นมันก็ไม่ตาย"

ภาพหน้ารถตู้ที่พังยับ แว่บขึ้นมาในหัวผมอีกครั้ง

จากการสอบถามถึงสาเหตุการตายของปุ๊ก ได้ความว่า ปุ๊กกำลังเดินทางกลับจากที่ทำงาน
โดยการโดยสารรถตู้ เธอนั่งหน้า แล้วรถตู้คันนั้นไปชนกับท้ายรถเมล์ ผลปรากฎว่า

นั่งหน้า 3 คน เสียชีวิตทั้งหมด โดยมี ปุ๊ก ผู้โดยสารอีกคน และ คนขับ (ซึ่งไอ้เชี่ยนี่สมควรตาย)
ส่วนผู้โดยสารที่นั่งหลัง ไม่มีใครเสียชีวิตเลย มีแต่บาดเจ็บเท่านั้น

เสียงย้ำจากเพื่อนผม ยังดังอยู่ในหูว่า


"ถ้ามันนั่งหลังวันนั้น มันก็คงไม่ตาย"


............................................................................................


ปุ๊ก........ ถ้าวิญญาณมีอยู่จริง เราตุ้มนะ

เราขอโทษที่ไม่ได้ไปร่วมงานศพเธอเป็นครั้งสุดท้าย เราไม่รู้จริง ๆ
เราไม่รู้จริง ๆ ว่า ไอ้รถตู้คันที่เราเห็นวันนั้น จะเป็นคันที่เธอนั่งมาด้วย
เราไม่รู้จริง ๆ ว่า คนที่นั่งหน้าในรถตู้คันนั้น จะเป็นเธอที่เป็นเพื่อนเรา

ปุ๊ก........ ยังจำตอนที่เราเรียน ปวส.ได้ไหม?

เธอจำได้ไหม ที่เธอมาอ้อนให้เราช่วยทำบอร์ดของกลุ่มเธอ แล้วเธอโดนอาจารย์ด่าน่ะ
เรายังจำได้นะ เพื่อนในกลุ่มเธอทุกคน ด่าเรา มีเพียงเธอคนเดียวที่คอยปกป้องเราในครั้งนั้น

เหตุการณ์ตอนนั้น ทำให้กลุ่มของเธอ และ กลุ่มของเรา แตกกัน มีเพียงเธอคนเดียว
ที่เรายังคุยและไปไหนมาไหนด้วย

และก็เป็นเธออีกนั่นแหล่ะ ที่ทำให้พวกเราหันกลับมาสามัคคีกันอีกครั้งได้

เราจำได้นะ วันที่เราไปแข่งบาสมาแล้วขาหัก แล้วเธอบุกมาเยี่ยมเราถึงบ้าน
เราแม่งโคตรปลื้มเลยว่ะ เราบอกตรง ๆ ว่าตอนนั้นน่ะนะ เราแอบชอบเธออยู่ลึก ๆ เหมือนกัน
ถ้าไม่ติดว่า เธอมีแฟนอยู่แล้วนะ เราจะจีบเธอ...........


ปุ๊ก........ ไปสู่สุขคตินะปุ๊กนะ ถือว่าหมดเวรหมดกรรมแล้ว เธอไปสบายแล้ว

เราเชื่อว่า คนดีมีน้ำใจอย่างเธอ คงต้องได้ไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์แน่ ๆ


หลับเถิดหนา แก้วตาดวงใจ
หลับให้สบาย ไม่นานคงพบกัน
จากไกล ไม่ใช่ ชั่วนิรันดิ์

สักวัน เราจะตามไป คุ้มครอง.........


ลาก่อน ปุ๊กเพื่อนรัก


ตุ้ม

Create Date : 24 มีนาคม 2552 Last Update : 24 มีนาคม 2552 19:36:24 น. Counter : 447 Pageviews.		7 comments
Share Tweet