มีนาคม 2559

 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
15
16
18
19
20
22
23
25
26
27
29
30
 
 
จุติวิบัติ - บทที่ 15


จุติวิบัติ
บทที่ 15


“หมวดตั้งใจจะบอกพวกเราว่า วพวคช. เลี้ยงมนุษย์ต่างดาวเหล่านั้นเอาไว้ แต่ไม่ได้มีจุดประสงค์หลักเพื่อศึกษาสิ่งมีชีวิตจากนอกโลก แต่ต้องการจะใช้ประโยชน์จากพวกมัน โดยมีผู้ใหญ่ในรัฐบาลให้การสนับสนุนอย่างลับๆ งั้นหรือครับ”

คำถามของสบชัยค่อนข้างตรงกับบทสรุปในความคิดของเจ้าเอย และเธอก็เชื่อว่า มันคงจะพ้องกับความคิดของคนอื่นๆ ที่ได้ฟังคำบอกเล่าจากเตชุ รัฐบาลมีคำสั่งตรงให้จัดตั้งโครงการนิวไลฟ์หลังวันที่เกิดอุตกาบาตระเบิดกลางฟ้าเหนือกรุงเทพฯ เพียงวันเดียว และเริ่มออกรวบรวมกลุ่มมนุษย์ต่างดาวที่กระจัดกระจายให้มาอยู่รวมกันที่ห้องทดลองลับ มนุษย์ต่างดาวกลุ่มนี้เองที่อยู่เบื้องหลังคดีตายยกครัวและคดีมัมมี่ในรถตู้ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดตามที่เตชุเล่าให้ฟังคือ พวกมันไม่มีวันตาย หากโฮสถูกทำลายหรือมีสภาพไม่เหมาะสมแก่การอาศัยแล้ว พวกมันจะย้ายไปอาศัยโฮสอื่นเพื่อกัดกิน เว้นแต่จะจัดการร่างจริงของพวกมันที่เกาะตรงบริเวณกระดูกสันหลังต้นคอต่อกับกะโหลกศีรษะ 
ทั้งที่อันตรายขนาดนี้ รัฐบาลคิดจะเอาพวกมันไปทำอะไรกันแน่!
เจ้าเอยหันไปสบตากับจ๊อด คนสนิทของเธอเปล่งคำพยากรณ์อย่างระมัดระวัง
“อาวุธชีวภาพ!”
อย่างเลวน้อยหน่อย ก็คงทำเพื่อการค้าขายให้ประเทศทางตะวันออกกลางหรือกลุ่มผู้ก่อการร้าย โกยเงินเข้ากระเป๋า อย่างเลวร้ายสุดๆ ผู้นำบางคนของไทยอาจจะต้องการเป็นมหาอำนาจของโลก!!
ในขณะที่อเมริกา จีน ซึ่งเป็นพี่ใหญ่สองฟากฝั่งโลก มีทั้งแหล่งเงินทุนหมุนเวียนและระเบิดนิวเคลียร์เป็นของตัว และใช้ศักดานุภาพนั้นบีบไม่ให้ประเทศอื่นๆ ทำการคิดค้นและครอบครองอาวุธทรงอานุภาพนี้ หากไทยสามารถนำกลุ่มมนุษย์ต่างดาวมาทำเป็นอาวุธชีวภาพได้ บทบาทบนเวทีโลกของประเทศเล็กๆ นี้อาจเปลี่ยนแปลง 
อำนาจและเงินตรา... สำหรับบางคน ก็ช่างหอมหวานเสียจนมองไม่เห็นค่าชีวิตของผู้อื่น!
“ใช่” เตชุพยักหน้า “แต่ผมไม่คิดว่าผู้ใหญ่เหล่านั้นจะกล้าโดดลงมาเล่นเรื่องนี้ ถ้าไม่มีความมั่นใจอย่างแน่นอน เพราะสำหรับมนุษย์อย่างเรา สิ่งมีชีวิตที่มาจากดาวอื่นนั้นอันตรายและควบคุมยากเกินไป แทนที่จะคุมมัน จะโดนมันฆ่าตายเสียก่อน คงไม่มีใครอยากเสี่ยง แต่ถ้ามีคนรับประกันความปลอดภัยให้แก่พวกเขา นั่นก็เป็นอีกเรื่อง”
“ผู้ใหญ่พวกนั้นร่วมมือกับมนุษย์ต่างดาว?” เจ้าเอยเลิกคิ้วถาม
เตชุพยักหน้าช้า “และมนุษย์ต่างดาวตัวนั้น คงไม่ใช่พวกเดียวกับที่ถูกขังใน วพวคช. แน่ จะต้องฉลาดกว่า มีอำนาจมากกว่า และสามารถบงการพวกมนุษย์ต่างดาวปลายแถวได้”
เจ้าเอยเบือนหน้าไปหาอาวิน หนุ่มจากต่างพิภพไม่มีสีหน้าแปลกใจสักนิด ภายในดวงตาของเขามีเพียงประกายแห่งความสงบ
หมายความว่า ผู้อยู่เบื้องหลัง อาจเป็นใครสักคนหนึ่งที่อาวินเคยบอก 
“บาเลบากับซาบารูน ได้รุดหน้ากระทำตามแผนยุทธการอย่างลับๆ โดยพวกเจ้ามิทันรู้ตัว”
เจ้าเอยมวนท้องด้วยความเครียด หากปล่อยให้พวกนั้นทำตามอำเภอใจ อีกไม่นาน ประเทศทั้งประเทศ หรืออาจจะทั้งโลก คงไม่มีมนุษย์หลงเหลือ
แค่ดวงยิหวาคนเดียว เธอยังเกือบจะเอาตัวไม่รอด ถ้าพวกมันมาเป็นกองทัพ จะจัดการไหวหรือ
“ผมถึงอยากเตือนพวกคุณ ให้ห่างจากเรื่องพวกนี้ไว้” เตชุพูดต่อ “ตอนนี้รัฐบาลกำลังเพ่งเล็งพวกคุณ โทษฐานสั่นคลอนความมั่นคงของประเทศ และพร้อมจะมอบข้อหา กบฎ ให้แก่พวกคุณทุกเมื่อ”
เจ้าเอยเห็นสบชัยกลืนน้ำลายเอื้อก เป็นไงล่ะ ไอ้เฮีย อยากหาเรื่องตั้งแต่แรก ตอนนี้โดนหมายหัวไว้แล้ว คอจะหลุดจากบ่าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ส่วนเธอ... ยอมรับว่ากลัว แต่ในเมื่อถลำลึกมาถึงขั้นนี้แล้ว ต้องไปต่อ
อย่างไรเสีย ก็ต้องทำให้สำเร็จ!
“ขอบคุณค่ะที่เตือน แต่ฉันยังยืนยันว่าทางเดียวที่เราจะรอดพ้นจากภัยใหญ่ได้ คือ ทุกคนต้องรู้ความจริง”
“แต่คงยาก คุณไม่มีหลักฐาน อ้อ หรือจะเอาเขาไปแสดงตัวหน้าพารากอน” เตชุบุ้ยปากไปทางอาวิน
“ภาพวิดีโอ” 
“ผมบอกคุณแล้วไงว่าบันทึกภาพมันไม่ได้” เตชุถอนใจกับตัวเอง “ที่สถาบันก็เป็นแบบนี้ ไม่รู้เพราะอะไร แต่กล้องไม่สามารถจับภาพของพวกมันได้”
“แต่...”
“เจ้ากระทำการนี้เพียงลำพังมิได้หรอก บุตรแห่งอาดามะ” อาวินบอก
“เรียกผมว่าหมวดเหมือนอย่างที่คนอื่นเรียกเถอะ” นายทหารหนุ่มบอกเสียงหน่าย
“งั้นก็ช่วยเรียกฉันว่า คุณหนูเจ้าเอยผู้แสนสวยร่ำรวยฉลาดเพียบพร้อมและเป็นกุลสตรีทุกประการ เหมือนอย่างที่คนอื่นเรียกด้วยนะคะ อาวิน!” เจ้าเอยเอาบ้าง
“ยาวไปไหมครับคุณหนู” จ๊อดทัก เจ้าเอยเลยส่งสายตาดุๆ ไปให้คนสนิท
แต่ดูเหมือนคนต่างโลกจะไม่สนใจ อธิบายต่อด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ผู้ที่จะมีส่วนเข้าร่วมศึกตัดสิน มีเพียงขุนพลแห่งจิตทั้งสาม และผู้ถือครองอัญมณีแห่งดูนเท่านั้น”
เจ้าเอยนิ่ง... ผู้ถือครอง... งั้นเธอก็ต้องไปร่วมรบราฆ่าฟันด้วยน่ะสิ จะบ้าเหรอ ใครจะไปทำ เธอแค่ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนระวังตัว ไม่เคยคิดเล้ยที่จะออกไปเป็นแนวหน้ากล้าตาย... งี้ต้องรีบหาทางยกหินดาวตกให้คนอื่นไวๆ จะให้จ๊อดหรือไอ้เฮียดี
“ขอโทษนะครับที่ขัดจังหวะ” จ๊อดแทรกกลางคัน “แต่อัญมณีที่พูดถึงกันนี่ มีความสำคัญยังไง”
“อัญมณีแห่งดูนคือหินซึ่งบิดาสากลดึงออกจากแกนกลางดวงอาทิตย์ ภายในมีอนุภาคไฟฟ้าจำนวนมหาศาล เมื่อปล่อยคลื่นความถี่เพียงเล็กน้อย จะกระตุ้นการปฏิสนธิ การเจริญเติบโต ฟื้นฟูซ่อมแซมเซลล์ที่เสียหายหรือเพิ่งตายใหม่ๆ ทั้งยังสามารถให้กำเนิดชีวิตจากความว่างเปล่า ขณะเดียวกัน พลังงานภายในอัญมณียังมากพอจะทำลายแกแล็กซี่ทั้งกาแล็กซี่ภายในเสี้ยววินาที แต่ขณะนี้ยังไม่อาจระบุว่าเหตุใดอัญมณีจึงทำสิ่งเหล่านั้นได้ หรือจะใช้มันอย่างไร เพราะทั่วทั้งจักรภพมีเพียงสามสิบสองก้อน ทุกชิ้นถูกซ่อนไว้เป็นความลับ มีเพียงก้อนเดียวเท่านั้น ที่จิตมารดาแห่งพิภพนี้นำมาสร้างอาดามะและเนฟีลา”
“สามสิบสอง... เท่ากับจำนวนขวัญของคน” จ๊อดเริ่มบ่นงึมงำเหมือนอย่างเวลาที่เขาต้องการใช้ความคิด
“เอ๊ะ!” พูดถึงหินดาวตกแล้ว เจ้าเอยก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับคุณน้อยเมื่อวาน... เหมือนคุณน้อยจะให้หนังสือเธอไว้เล่มหนึ่ง “จ๊อด หนังสือฉันล่ะ”
จ๊อดใช้เวลาไม่ถึงนาทีในการค้นสัมภาระ แล้วยื่นหนังสือให้เธอ
“คุณน้อยบอกว่าหนังสือเล่มนี้อาจจะมีเรื่องที่พวกเราอยากรู้” เจ้าเอยบอกพร้อมกับกวาดตามองทุกคน
“คุณน้อย? เธอเกี่ยวอะไรด้วยล่ะคุณ” เตชุถาม แม้จะทำเสียงให้ธรรมดาสุดๆ แต่เจ้าเอยก็ดูออกว่ามัน ปกติเกินไป
คงเป็นห่วงมากสินะ 
ก็อย่างนี้แหละ... เขาหลงรักคุณน้อยนี่... พูดยาก
“ไม่รู้ค่ะ!” เจ้าเอยเสียงดัง
“แล้วคุณจะเอ็ดผมทำไม” 
“ใครเอ็ด!” เจ้าเอยสวน “หูหาเรื่องนะคุณ จะดูไหม หนังสือน่ะ ไม่ดูก็กลับไปเลย ชิ้วๆ”
“ผมไม่ใช่หมานะคุณ หล่อซะขนาดนี้”
เจ้าเอยเบ้ปาก แต่ก็หยุดโต้เถียงก่อนจะเลยเถิด แล้วเปิดหนังสือหนาปึกในมือ เนื้อหาภายในมีข้อมูลเกี่ยวกับตำนานโยนกเชียงแสน
เจ้าเอยอ่านออกเสียงปนสรุป “เมืองโยนกเชียงแสนนั้นเจริญรุ่งเรืองในทุกด้าน ภายในเมืองมีวัดวาอารามและวิหารศักดิ์สิทธิ์ เป็นที่เก็บทองคำกับอัญมณีมากมาย หนึ่งในนั้นคือนิลก้อนใหญ่สีแปลกที่ถือเป็นขวัญเมือง จนกระทั่งพวกเขาจับปลายักษ์ขึ้นมาจากน้ำ แล้วเอามาแบ่งกันกินโดยไม่ฟังคำทัดทานบุรุษซึ่งเป็นพญานาคผู้พี่ของปลายักษ์ตัวนั้นแปลงกายมา มีเพียงหญิงชราซึ่งอาศัยบนเนินเขาเพียงคนเดียวที่ไม่ได้กิน พญานาคจึงบอกให้นางอยู่แต่ในบ้านในคืนนั้น เพราะเมืองจะถูกทำลาย หญิงชราทำตามคำสั่ง นอนฟังเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า เสียงพายุที่ซัดกระหน่ำ เสียงครืนครั่นราวกับแผ่นดินถล่มตลอดทั้งคืน และพอรุ่งเช้า เมื่อนางออกมา จึงพอว่าเมืองทั้งเมืองได้กลายเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ไปเสียแล้ว”
“โม้...” เตชุพูดหน้าตาย เจ้าเอยรู้ดีว่าเขาตั้งใจจะกวนเธอ เลยทำเป็นไม่สนใจเสีย
“แต่มีปากกาไฮไลท์ไว้ตรงที่บอกว่า นิลก้อนใหญ่สีแปลก นี่นะ ลองดูสิ”
เธอยื่นหนังสือออกไปกลางวง 
“หรือจะเป็นอัญมณีที่อาวินพูดถึง” สบชัยถาม
“ข้ามิแน่ใจ” หนุ่มจากนอกโลกตอบ
“เดี๋ยวสิ!” เจ้าเอยกระแทกหนังสือปิดดังป้าบ ทะลึ่งยืนพรวด “งั้นที่พ่อคุยกับนายพลประจักษ์เรื่องบูรณะโบราณสถานที่เชียงแสนก็...”
เตชุตาค้าง ดูเหมือนเขาจะตามความคิดของเธอทัน
“อัญมณีใช่ไหม” เขาถาม “พวกมันคงต้องการอัญมณีแห่งดูน!!”
เจ้าเอยไม่รีรอ รีบโทรฯ หาพ่อ เดินวนไปวนมาทั่วห้อง เสียงรอสายดังยาวนานปานจะบีบรัดหัวใจให้ขาด ในที่สุด พ่อก็ยอมรับโทรศัพท์
“ว่าไงลูก”
“พ่อคะ... โครงการเป็นยังไงบ้าง”
ปลายสายเสียงแจ่มใส “ทุกทีไม่เห็นลูกสนใจงานของพ่อนี่ ทำไมวันนี้เกิดอยากรู้ล่ะ”
“เอาเถอะค่ะพ่อ... ตกลง แผนร่างที่พ่อให้นายพลประจักษ์เขียนใหม่ ผ่านไหมคะ”
“ฉลุย”
“ห๊ะ”
“ผ่านฉลุย” 
เจ้าเอยหมดแรง ทรุดตัวนั่ง 
“เอ๋ยอยากรู้เรื่องอะ...”
“ไม่มีอะไรค่ะพ่อ” เจ้าเอยรีบตัดบท “ไว้เจอกันตอนเย็นนะคะ เอ๋ยติดธุระด่วน”
ความเคร่งเครียดอัดแน่นภายในห้องจนแทบจะหายใจไม่ออก ทุกคนต่างนิ่งเงียบเมื่อได้ยินบทสนทนาที่เจ้าเอยคุยกับผู้เป็นบิดา
“เราต้องไปเอาหินก้อนนั้น” เจ้าเอยพูดเบา ลำคอแห้งผากราวกับทรายขาดน้ำ “เร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้!”




แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ทะลุผ่านผ้าม่านเข้ามาถึงภายในห้องนอนสีครีม ผนังห้องมีกระดาษวาดรูปด้วยดินสอสีบ้าง สีเทียนบ้าง แปะเรียงๆ กันไปไม่เป็นระเบียบ รูปใหญ่สุดใส่กรอบเป็นรูปถ่ายพรอตเทรตเด็กชายแสดงสีหน้าเหมือนกำลังสงสัย มุมห้องด้านหนึ่งตั้งพัดลม และโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก มีตู้สำหรับใส่เสื้อผ้าชิดกับผนังด้านติดกับประตู
ดวงยิหวาลุกนั่ง สวมเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มหลวมโพรก ความทรงจำสุดท้ายคือ เสียงเด็กชาย เด็กหญิง เจ้าหมา และใบหน้าของบุตรแห่งอาดามะ 
ออกจากห้อง ลงบันได มุ่งหมายว่าจะต้องออกจากสถานที่แห่งนี้ เพราะไม่อาจประเมินได้ว่าปลอดภัยหรือไม่ อาการบาดเจ็บจากพิษและคลื่นพลังจากอัญมณีแห่งดูนยังไม่หายดี หากต้องต่อสู้อีก คงลำบาก 
เดินผ่านห้องน้ำ กระจกเงาบานใหญ่แขวนไว้ข้างหน้า จึงได้เห็นสภาพของตัวเอง ดวงยิหวาเอื้อมมือข้างที่เหลือมากุมตรงหัวไหล่ของแขนข้างที่ขาดไป แล้วกรอกตามองซ้ายมองขวา เห็นเสื้อคลุมตัวยาวแขวนบนราวจึงคว้ามาคลุมทับ
“ตื่นแล้วหรือครับ” 
เสียงของบุตรแห่งอาดามะทักทาย ดวงยิหวาหันขวับอย่างรวดเร็วตามสัญชาตญาณป้องกันตัว กำหมัด เบี่ยงองศาขาเล็กน้อยเตรียมพร้อมโจมตี คนตรงหน้ายิ้มกว้าง ถือถาดใส่อาหาร แต่ไม่ทันพูดกันต่อ เด็กชายกับเด็กหญิงและเจ้าลูกหมาก็พากันวิ่งเข้ามาในบ้าน
...เจ้าลูกหมาก็ปลอดภัยสินะ 
“มิ้ลค์กับแม็กจะพาไอ้แจ็คไปเล่นที่บ้านน้องปิ่น” เด็กหญิงเจรจาเจื้อยแจ้ว
“ได้ แล้วห้ามไปเล่นที่อื่นนะ” คนเป็นพ่ออนุญาต
“พี่สาวตื่นแล้วเหรอครับ” แม็กซ์หันมาถาม
ดวงยิหวามองคนทั้งสามตรงหน้า สัญญาณระวังภัยในหัวหยุดเตือน... เธอพยักหน้าช้าๆ แทนคำตอบ
“แม็กซ์ เร็วๆ” เด็กหญิงลากแขนเด็กชาย ส่วนเด็กชายก็อุ้มหมาวิ่งตาม
“เด็กนี่ห่วงแต่เล่น” คนตรงหน้าบ่น ก่อนจะหันมาบอก “ผมชื่อพร้อมพล คุณล่ะ”
ชื่อ... นั่นสินะ จักรกลคุมจิตเป็นเพียงนามเรียกขานเครื่องจักรเช่นเธอ ไม่ใช่ชื่อเฉพาะเจาะจง... คงต้องบอกชื่อสังขารนี้แทน
“หวา... ดวง ยิ หวา”
“ขอโทษที่ถือวิสาสะกับคุณนะครับ” พร้อมพลบอก เขาคงหมายถึงเสื้อผ้าที่ปกปิดสังขารต้นนี่ล่ะมั้ง “คุณนอนหมดสติหน้าบ้านผม แต่ผมคิดว่า คุณคงไม่อยากไปโรงพยาบาลหรือให้ผมแจ้งตำรวจ”
ดวงยิหวานิ่ง ไม่พูด ไม่ตอบโต้ พร้อมพลจึงก้าวเข้ามาหาอีกนิด ดวงยิหวากระเถิบถอยทันควัน เขาหัวเราะแห้งๆ
“ผมแค่จะเอาอาหารให้ รับไปสิ” 
ดวงยิหวาจ้องถาดใส่อาหาร ในถ้วยกระเบื้องสีเขียวมีข้าวต้มทรงเครื่องร้อนๆ ควันฉุย ขวดน้ำเย็นมีไอน้ำเกาะพราว และยังมีขนมปังกับผลไม้
“นี่ก็เกือบเย็นแล้ว คุณคงหิว”
ดวงยิหวารับถาดอาหารนั้น แต่ปากปิดสนิท
“ผมขอตัวไปทำงานล่ะ” พร้อมพลบอก “ถ้าคุณยังไม่มีที่ไป จะพักที่นี่ก่อนก็ได้”
ดวงยิหวานิ่งค้างเหมือนรูปปั้นหิน ระบบประมวลผลบอกว่าการอยู่ใกล้กับบุตรแห่งอาดามะเป็นสิ่งที่อันตรายอย่างยิ่ง ทว่า บางสิ่งบางอย่างกลับโต้แย้งจากภายในลึกๆ... 
หากเป็นที่นี่... เธออาจจะพักที่นี่ได้
ดวงยิหวาหันหลังกลับ ตั้งใจจะไปห้องพักตามที่เจ้าของบ้านบอก ทว่า ฉับพลัน! เสียงลั่นเพล้งก็ดังขึ้น ดวงยิหวาหมุนตัวร้อยแปดสิบองศา จึงเห็นบุตรแห่งอาดามะกำลังยืนหน้าถอดสีตรงหน้ากระจกเงาบานใหญ่นั้น บนกระจกมีรอยแตกร้าวลากเป็นเส้นแนวนอน
เส้นนั้นตัดผ่านเงาสะท้อนตรงคอของพร้อมพลพอดี!


 ......................โปรดติดตามตอนต่อไป





คุยกันท้ายบท

สวัสดีค้าบบบ และแล้ววันพฤหัสฯ ก็มาถึง วันนี้บทที่ 15 ลงสั้นไปหน่อย 
ถึงสั้น แต่ก็ไม่มีคุณภาพนะครับ (ตบหัวด้วยถาด ถึงสั้น แต่ก็มีคุณภาพเซ่!!)
ตอนนี้ผู้เขียนกำลังสับสนกับตัวเองเหมือนกันว่า
ตกลงเรื่องนี้จะเป็นนิยายเอเลี่ยน หรือ อินเดียน่า โจนส์ กันแน่
เพราะตั้งท่าว่าจะออกตามล่าสมบัติกันแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ตอนวางโครงเรื่องเกี่ยวกับ “อาวุธชีวภาพ” นั้น 
มีความตะขิดตะขวงใจนิดหน่อยครับ
เนื่องจากปกติไม่ค่อยได้เสพสื่อ (ทั้งนิยาย ละคร หนัง) 
ว่าพี่ไทยเราจะทำอะไรพวกนี้ได้ หรืออยากจะครองโลก
จนเกือบเปลี่ยนพล็อตไปเล่นเรื่องใกล้ตัวแทน เพราะน่าจะง่ายกว่า

แต่พอคิดหนักๆ แล้ว ยังไงนี่ก็เป็นนิยายที่อยากใส่อะไรก็ใส่ตั้งแต่แรกแล้ว 
(จะเห็นว่ามีตั้งแต่รัก เฮฮา จิกกัด บู๊ แฟนตาซี ดราม่า มั่วไปหมด - ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
งั้นผมอยากให้ไทยครองโลกบ้างจะเป็นไรไป
ดีเสียอีก เผื่อจริง อีกหน่อยจะได้ใช้ภาษาไทยเป็นสื่อกลาง
นิยายไทยจะได้ขายดีๆ เหมือนอย่างแฮร์รี่ พอตเตอร์บ้าง ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ช่วงนี้อากาศร้อนนะครับ อาหารเริ่มเสียง่าย แมลงวันก็เยอะ 
ยังไงดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ แล้วเจอกันวันจันทร์หน้ากับบทที่ 16 
“จุดเริ่มต้นของความรู้สึก” แล้วพบกันค้าบบบบบบ
(อะไรนะ! เหนือเมฆจะมีบทกับเขาบ้างแล้วเหรอ OMG!!)

^O^
กลิ้งโคลงแก้มขาว




Create Date : 31 มีนาคม 2559
Last Update : 31 มีนาคม 2559 16:18:11 น.
Counter : 703 Pageviews.

1 comments
  
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ
โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:16:08:31 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สมาชิกหมายเลข 2273544
Location :
เชียงราย  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



เชิญติดตามผลงานของบล็อกได้ครับ

.........................



แคนโต้:เรื่องราวในช่องว่าง
แจกฟรี
โดย...กลิ้งโคลงแก้มขาว

ช่องว่าง คือสิ่งที่ปรากฏอยู่ในทุกที่หน
บางครั้งช่องว่างก็นำพา
เอาความหมองหม่นมาให้
แต่บางคราวช่องว่างก็กลายเป็นสิ่งสำคัญ
ที่ช่วยผลักดันให้หัวใจเติบโต

.........................

***หมายเหตุตัวโตโต***

ขอความกรุณาอย่าลอกหรือนำผลงานใดๆ
ในบล็อกนี้ไปดัดแปลงเลยนะครับ
สงสารนักเขียนตาดำๆ นะค้าบบบ

^o^
กลิ้งโคลงแก้มขาว