------------------------------------------------------------------------ In the Spring of Forty-seven, So the story, it is told, Old John Sutter went to the mill site Found a piece of shining gold.
Well, he took it to the city Where the word, like wildfire, spread. And old John Sutter soon came to wish he'd Left that stone in the river bed.
For they came like herds of locusts Every woman, child and man In their lumbering Conestogas They left their tracks upon the land.
(Chorus) Some would fail and some would prosper Some would die and some would kill Some would thank the Lord for their deliverance And some would curse John Sutter's Mill.
Well, they came from New York City, And they came from Alabam' With their dreams of finding fortunes In this wild unsettled land.
Well, some fell prey to hostile arrows As they tried to cross the plains. And some were lost in the Rocky Mountains With their hands froze to the reins. Oh...
(Chorus)
Well, some pushed on to California And others stopped to take their rest. And by the Spring of Eighteen-sixty They had opened up the west.
And then the railroad came behind them And the land was plowed and tamed, When Old John Sutter went to meet his maker, With not one penny to his name. Oh...
(Chorus)
And some would curse John Sutter's Mill Some men's thirsts are never filled. ------------------------------------------------
In the Spring of Forty-seven, ในฤดูใบไม้ผลิของปี 47 (ปี ค.ศ.1847) So the story, it is told, เรื่องราวที่เล่าสืบขาน Old John Sutter went to the mill site เมื่อตาเฒ่าซุทเทอร์ ไปที่บริเวณกังหันน้ำ Found a piece of shining gold. แกพบชิ้นส่วนเล็ก ๆของทองคำที่เป็นประกาย Well, he took it to the city แกนำมันเข้ามาในเมือง Where the word, like wildfire, spread. จากนั้นเสียงร่ำลือก็กระจายไปดุจไฟไหม้ป่า And old John Sutter soon came to wish he'd Left that stone in the river bed. จอห์นซุทเทอร์จึงได้คิดว่าควรจะทิ้งสินแร่นั้นให้จมไว้กับท้องน้ำ For they came like herds of locusts พวกเขาหลั่งไหลมาราวกับฝูงแมลง Every woman, child and man ผู้หญิง เด็กและพวกผู้ชาย In their lumbering Conestogas ในเกวียนไม้มีประทุนลากด้วยม้า They left their tracks upon the land.ทิ้งรอยไว้เป็นทาง
(Chorus) Some would fail and some would prosper บางคนล้มเหลว..มีบ้างที่ร่ำรวย Some would die and some would kill บางคนก็ล้มตายไป..ส่วนบางคนถูกฆ่า Some would thank the Lord for their deliverance บางคนสวดอ้อนวอนกับพระผู้เป็นเจ้า And some would curse John Sutter's Mill. ส่วนบางคนก็พร่ำด่าจอห์นซุทเทอรมิลล์์
Well, they came from New York City, ..พวกเขามากันจากนิวยอร์ค And they came from Alabam' มาจากอลาบามา With their dreams of finding fortunes ด้วยความฝันที่จะพบกับโชค In this wild unsettled land. ในดินแดนป่าเถื่อนที่ยังไม่มีใครตั้งถิ่นฐาน
Well, some fell prey to hostile arrows บางคนตกเป็นเหยื่อลูกศรของศัตรู As they tried to cross the plains. ในขณะที่พยายามข้ามที่ราบกว้าง And some were lost in the Rocky Mountains บางคนสาบสูญไปในเทือกเขารอคกี้ With their hands froze to the reins. ในขณะที่มือเย็นแ็ข็งจับอยู่กับเชือกบังคับม้า Oh...
(Chorus) Well, some pushed on to California บางคนดั้นด้นไปจนถึงแคลิฟอร์เนีย And others stopped to take their rest. คนอื่น ๆบ้างหยุดและตั้งถิ่นฐานตามรายทาง And by the Spring of Eighteen-sixty จนกระทั่งฤดูใบไม้ผลิของปี 1860 They had opened up the west. พวกเขาก็เปิดหนทางมุ่งสู่ตะวันตก
And then the railroad came behind them แล้วทางรถไฟก็ตามพวกเขามา And the land was plowed and tamed, พื้นดินที่เดยว่างเปล่าก็ถูกหักร้างถางพง When Old John Sutter went to meet his maker, เมื่อตาแก่ John Sutter ไปพบพระเจ้า (ตาย) With not one penny to his name. แกไม่มีเงินซักบาท.... Oh...
(Chorus) And some would curse John Sutter's Mill และบางคนพร่ำสบถด่าจอห์นซุทเทอร์มิลล์ Some men's thirsts are never filled. กิเลสตัณหามนุษย์ไม่มีใครเติมเต็มให้พอ..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [