อิอิ ได้เจิม

ดีจังน้องแขได้มีโอกาสไปงานเสวนาดีดีแบบนี้
ดีจังที่น้องแขเอามาอัพบลอก
เจ๊ได้เปิดหูเปิดตาไปด้วย


ขอให้โลกสงบสุข


ปล. ไปสาดน้ำไหนมาบ้างเอ่ย

มีช่วงหนึ่งอ่านงานท่านติชนัท ฮันท์ อยู่บ้าง
แต่หลังๆ ไม่ได้อ่านแล้วล่ะ

เพลงเพราะดี

การมีศาสนาเป็นที่พึ่งนั้นมิใช่เพื่อความสงบเท่านั้น
แต่เพื่อความกล้า กล้าที่จะมือเปื้อนตีนเปื้อน ลงมือทำความดี
การลงมือทำอะไรสักอย่างนั้นไม่ใช่เพื่อผลสำเร็จคือชัยชนะเท่านั้น
แต่เพื่อผลสำเร็จคือการได้ลงมือกระทำในสิ่งที่เชื่อว่าถูกต้อง และดีงาม

ชอบและเห็นตรงใจจังค่ะ
เรายังขาดความกล้าที่จะทำความดี ให้ดียิ่งๆขึ้นไป


สงกรานต์ปีนี้ ไปเล่นสาดน้ำที่ไหนมารึเปล่าคะ น้องแข

สาธุ...



"เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป"
เป็นสัจธรรมโดยแท้
แต่เหตุที่คนเรายังทุกข์อยู่
เพราะไม่ยอมรับว่า บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นและบางสิ่งบางอย่างดับไปแล้ว

ชอบบทความนี้จังเลยครับ
เขียนได้น่าอ่านมาก
ชอบเรื่องไม้ขีดไฟครับ

มีความมั่นใจเสมอว่าศาสนาพุทธไม่พาคนเข้าสงครามค่ะ
ไม่ว่าการเมืองจะเปื้อนใจคนจนร้อนคิดอย่างไร ก็วางใจว่าชาวพุทธที่แท้จริงมีจำนวนมาก พอจะต้านกระแสที่พยายามให้เราแตกกันเอง
ด้วยจิตเมตตา

เพิ่งทราบเรื่องของท่านสัก 2 วันมานี่เอง
คนที่ทำงานเพื่อสังคม มักจะใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองนาน

เหมือนกับน้องแข ที่ใครๆ ที่บล็อกแก้งค์ก็รัก

เจ๊ชิด
ไม่ได้เล่นน้ำค่ะ วันนี้ก็ไปทำงานตามปกติแล้วค่ะ

พี่grap
เมื่อก่อนเคยอ่านอยู่เล่มนึงค่ะ แต่หลังจากฟังเสวนาแล้วกวาดหนังสือกลับมาอีกหลายเล่มเลยค่ะ

พี่จุ๊บ
ไม่ได้เล่นน้ำค่ะ อั้นไว้ไปเล่นในทะเลดีกว่า

แพนด้า
มี้ ...

คุณกะว่าก๋า


คุณหน้าม้าแถวบ้าน
หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นค่ะ

พี่จินนี่
ใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองนาน และเมื่อพิสูจน์แล้ว ก็จะเป็นที่กล่าวขานไปอีกนานนะคะ

อ่านแล้วเย็นใจจัง ... ว่าแต่ว่าไปฟังกับใครมาเอ่ยจ้าน้องแข

^
ไปคนเดียวค่ะ แต่มีเพื่อนร่วมฟังเต็มห้องเลยค่ะ

ฟังเพลงไม่ได้ค่ะ แต่อยากได้เพลงค่ะ

อือ เมื่อไม่มีเหตุปัจจัยให้เกิด เปลวไฟก็ไม่เกิด
เมื่อเราเป่าปัจจัยนั้นออกไป เปลวไฟก็จากไปสินะ


ทำยากจริงๆนะเนี่ย...

แวะมาอ่านบทความดีดีคับ

ปลายเทียนไปฟังเสวนาแบบนี้คงเครียดแน่ๆ

สวัสดีตอนเช้าจ้า พี่ไม่เคยรู้จักเค้าเลยอ่า มาอ่านบล็อกน้องแขได้ความรู้ประดับกบาลอีกเย๊อะ
อยากรู้จัง แล้วเค้าจะก่อตั้งหมู่บ้านพลัมในประเทศไทยที่ตรงไหนกันอ่า?

"เวียดนามชนะสงครามแต่แพ้สันติภาพ
เวียดนามสามารถขับไล่ศัตรูออกจากประเทศได้ แต่เวียดนามก็กำลังถูกทุนนิยมเกาะกิน เช่นเดียวกับสังคมไทย" => โดนมากๆ


แวะมาสวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังด้วยจ้า

โอ้ กินใจเหลือเกิน
**เวียดนามชนะสงครามแต่แพ้สันติภาพ**

คนเรา ถ้าชนะใจตัวเองไม่ได้ ก้อย่อมแพ้ทุกอย่างในโลก

น้องแขจ๋า ปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันนี่แหละดีที่สุดค่ะ

พยายามต่อไปด้วยกันนะคะ

คอ่านเรื่องแบ่งข้าง
แล้วคิดถึงการที่จะบรรจุศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ
ก็ไม่รุสิ
เราคิดว่าแค่นี้ยังเกิดความแบ่งแยกในสังคมไม่พออีกฤา

สรุปได้ น่าสนใจค่ะ น้องแข

พี่พิมอ่านหนังสือ งานของท่านมานาน ...ไม่ได้สงสัยอะไรในเวลานั้น แต่ พออ่านมาถึงเวลานี้ เอามา ใคร่ครวญใหม่ ก็ พบว่า มีข้อขัดแย้งในแวิธีการปฏิบัติ กับ พระไตรปิฏก ไปบ้าง
แต่ ในหลักการก็เป็นสิ่งเดียวกัน แต่เมื่อพระพุทธเจ้า สรรญเสริญ การใช้ปัญญา ...พี่ว่าก็เลยเป็นหน้าที่ ของพวกเราปัจเจกบุคคล นี่แหล่ะ ....

คิดถึงตอนไปเวียดนามค่ะ ...ไปเยี่ยม uncle Ho
จำได้ว่า ความรู้สึกมันแปลกที่สุด ลุงโฮ เป็นอีโร่ของพี่พิมนะคะ แม้ว่า เวียดนามกำลัง หลงกระแสทุนโลก เพื่อหวังว่าสิ่งนี้จะนำพาความเจริญ มาให้ และเวียดนามจะได้ ยืนสง่าได้ในโลกทุน ...ไม่รู้ซิน้องแขพี่พิมมีจิตวิญญาณ คนแก่ มากไปค่ะ
ก็เลยคิดถึงการต่อสู้ ทางจิตนิยม มากกว่า

งานแบบนี้ห่างไกลกะพี่มากเลยน้องแข เหอๆๆ
ช่วงนี้ยุ่งเพิ่มอีกแล้วค่ะ เซ็งในอารมณ์พอสมควร



...

เพลงเพราะครับ

สงสัยว่าพระท่านสอนเป็นภาษาไทยหรือป่าวครับ?

ชอบที่ว่าเราควรจะมีศาสนาประจำใจมากกว่าประจำชาติครับ เพราะยิ่งประจำชาติ ศาสนายิ่งห่างไกล คุณแขไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหนบ้างครับ สบายดีนะครับ