|
๑๑ กว่าจะรู้ว่ารัก แม่ก็จากไปแล้ว ๑๑
เสียใจด้วยนะคุณอ้อ..
มารู้ว่ามีน้องอยู่คนนึ่งได้สูญเสียผู้เป็นมารดาไปเมื่อวัน ศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2551
พี่ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของ คุณแม่ของคุณรวิษฎา ไว้นะที่นี้ด้วย
ขอแสดงความเสียใจ....รอวันที่จะโดนทิ้ง 19 กุมภาพันธ์ 2551 14.13 น.
เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาลขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยคะคุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น เมื่อห่อผ้าน้อย ๆอยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อยๆคลี่ผ้าที่ห่อออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ กรี๊ด เธอกรีดร้อง หมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู และแล้วกาลเวลาพิสูจน์ว่าการได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือใบหูที่หายไป หลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาบอกแม่
เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน เจ้าหนูพูดโพล่งออกมาอย่างน่าเศร้า
พวกเด็กตัวโตพวกมันล้อผมว่า "นายตัวประหลาด"
จนกระทั่งเจ้าหนูเติบโตขึ้นหล่อเหลาเป็นที่รักของเพื่อนๆ เค้ามีพรสวรรค์ในด้านอักษรศาสตร์ วรรณคดีและดนตรี เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้นแต่เพราะเจ้าสิ่งนั้นทำให้เค้าไม่อยากเจอใคร ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก แม่กล่าวด้วยความสงสารลูกพ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอ และได้รับข่าวดีจากหอมว่า
ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้รับ ถ้ามีผู้บริจาค
แต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้คุณหมอกล่าว
จนกระทั่ง 2 ปีผ่านไปพ่อบอกกับลูกชาย ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ พ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้วแต่นี่เป็นความลับ การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีและแล้วคนคนใหม่ก็เกิดขึ้นเค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์เป็นอัจฉริยะในโรงเรียนในวิทยาลัยจนเป็นที่กล่าวขานกันรุ่นต่อรุ่น ทำงานเป็นข้าราชการ วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมา ใครนะช่างให้ผมได้มากมาย แต่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าได้เลยสักนิดพ่อไม่เชื่อว่าลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก เรื่องนี้เป็นความลับเราตกลงกันแล้ว
พ่อตอบหลายปีผ่านไปมันยังคงเป็นความลับ และแล้ววันนึงวันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตลูกชายแม่เค้าได้เสียชีวิตลงเค้ายืนข้างๆพ่อใกล้ศพของแม่ พ่อเรียกเค้า มานี่สิลูกมานั่งใกล้ๆนี่พ่อลูบผมแม่อย่างช้าๆและนุ่มนวลผมสีน้ำดำเงาถูกเสยขึ้นจนมองเห็นใบหน้าที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ และแล้วสิ่งที่ทำให้ลูกชายถึงกับต้องตะลึงใบหูของแม่หายไป แม่ไม่มีใบหูนี่เป็นคำตอบที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต
พ่อกระซิบผ่านลูกชาย แม่บอกพ่อว่าแม่ดีใจที่ได้ทำอย่างนี้ นับตั้งแต่วันผ่าตัดเธอไม่เคยตัดผมอีกเลยไม่มีใครมองเห็นว่าเธอไม่สวยจริงไหม จงจำไว้ สิ่งที่มีค่าที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่การมองเห็นหากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรามองไม่เห็น ความรักที่แท้จริง
ไม่ได้อยู่ที่เราได้ทำอะไรแล้วมีคนรับรู้ หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้ ความรักบางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ การเป็นผู้ให้บ้างครั้งก็เป็นสุขมากกว่าที่จะเป็นผู้รับ
เนื้อเรื่อง : รอวันที่จะโดนทิ้ง
บทเพลง : IJIGG.COM
รูปภาพ Verdyphoto
เนื้อร้องโดย : อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ทำนองโดย : อ.ธนิสร์ ศรีกลิ่นดี
| Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551 |
|
24 comments |
| Last Update : 10 มีนาคม 2551 13:31:26 น. |
| Counter : 593 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
