ชิล..ชิล นั่งรถไฟล่องใต้ไปกระบี่ ตอนจบ

ความเดิมจากเมื่อ 3 ปีที่แล้ว คณะแม่หมู และลูกลิง ทั้งหลาย ได้จากลุงแดน และลุงจิม เพื่อไปที่สระมรกต ตามเป้าหมายของเรา เนื่องจากเราสาวๆ อยากสวยด้วยอาบน้ำธรรมชาติกำมะถันแต่ลุงทั้งสอง อยากขึ้นเขา ไม่อยากสวยงาม ไม่ว่ากัน

เราสาวๆ แน่ะ เหมารวมตัวเองไปด้วย ขึ้นมอไชค์ไปคิวรถตู้ จากทุ่งใหญ่เพื่อไปกระบี่้ เป้าหมายของเราข้างหน้าคือ โีรงแรมในตัวเมือง ชื่ออะไรจำไม่ได้ เพราะมันนานเสียเหลือเกิน

รุ่งเช้ารถตู้ที่เช่าไว้ มารับคณะ สาวๆ เพื่อมุ่งไปสระมรกต เราเช็คเอ๊า ออกจากโีรงแรมเลย  ไม่มีรูปถ่าย ไม่รู้อยู่ไหน เอาเป็นว่าเด็กๆ ลั่นล้า เล่นน้ำสมใจ พร้อมอาหารกลางวันส้มตำ จากนั้นเราก็เดินทางไปกระบีีกัน

ข้างฝ่ายชาย ก็โทรฯ ติดต่อมาบอกกล่าวตลอด ว่าขึ้นรถตู้แล้วนะ จะถึงแล้วนะ แถมมีเกทับเล็กๆ ว่าจะถึงก่อนคณะของเรา ก็ให้มันรู้ไปเนอะ ใครถึงก่อนใคร

เรามาเช็คอินที่โรงแรมก่อนคณะหนุ่มๆ โรงแรมเล็กๆ มีแค่ 15 ห้อง แต่มีสระว่ายน้ำให้ลิงๆ ทั้งหลายได้ลงเล่น หาดอยู่ข้า่งหน้า จำชื่อไม่ได้อีกเช่นกัน รูปก็หาย เออ..หนอ ยังอยากจะเล่าอีก

โรงแรมนี้เราจองไว้ 7 วัน เพราะช่วงสงการนต์ ไม่อยากโยกย้าย ไปไหนๆ กำนันเบื่อสุดๆ รูปชายหาด รูปนี้ขำดีเห็นศรีษะกำนัน รำไรด้านบนร่ม


หน้าหาดของโรงแรม



ไหนๆ เค้าชอบอยู่หน้ากล้องอยู่แล้ว เลยจัดให้



เย็นย่ำค่ำแล้ว



สังสรรค์ตามประสา มีคนดื่มได้สองคน คือลุงกำนัน กับแม่หมู นอกกะนั้น ขอเชียร์ เอ้าลูกลิงตัวที่หนึ่ง กินอะไรเปรี้ยวๆ ไปเหรอ ทำหน้าเหยเก

อยู่มาอยู่ไป กำนันแดนเบื่อ หาเรื่องตื่นเต้นทำ ไปเช่ารถแบบที่เห็นข้างล่างมา เค้าเรียก ซาเล้ง หรือเปล่า ขนเอาเด็กๆ ใส่ไปเที่ยวทะเวณ รอบๆ เกาะ



ลุงจิม ไม่เล่นด้วย อ่ะ ขอเป็นคันนี้ดีก่า แต่ที่จริงเป็นความคิดที่เข้่าท่า เมืื่่่อเวลาขึ้นเนิน กำนันขี่ไม่ไหวมันหนักลูกหมู 3 ตัว เลยต้องให้ลุงจิม ขนไปทีละหนึ่ง เลยรอดกันมาได้ ทั้งสนุก เหนื่อย ขำ กำนันนี้มีมุขตลอด



แวะวิวสวยๆ หม่ำอาหารกลางวันกัน แหมเด็กๆ กำลังโต มันกินเก่งจริงหน๊อ ภาพจากวิวห้องอาหาร



บ้านข้างๆ ห้องอาหาร เหมือนเป็นทาร์ซาน ยังไงยังง้าน



แวะหมู่บ้านที่ประสบภัยจาก ซูนามิ



ลุงจิมมี่กับเด็กๆ



ขอแม่กับลุงกำนันรูปหมู่มั่ง



ขากลับ แวะเรื่อยเปื่อยเจอเด็กลูกครึ่งกับน้องหมา ตัดสินไม่ได้ใครซนกว่ากัน



วันรุ่งขึ้น กำนันเบื่ออีกแล้ว ไปเช่าเรือไปเที่ยวเกาะดีกว่า ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้เลยว่าไปเกาะอะไรดี ไม่มีข้อมูล นี่เลยพาหนะ



เด็กๆ ลงเรือรอ มีหัวหน้าเด็กควบคุม



อย่าลืมใส่ชูชีพนะคะ เมื่อล่องเรือ



ผ่านน้ำใสๆ เค้าจอดเรือให้ฝ่ายชายเล่นน้ำ พวกเรานั่งดูอ่ะ ไม่เอาหรอก ดูเขียวๆ สวยดี



คนเรือพาไปกินข้าวกลางวันที่เกาะไหง อย่างไม่ตาดฝัน เพราะเป็นเกาะที่อยากมา



ขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึกหน่อย


ลุงจิมมี่ขอถ่ายบ้าง



เรากลับกันอย่างกระทันหัน เพราะคนเรือบอกว่าท้องฟ้ามืดมา กลัวมีพายุ อ้าว กลับก็กลับ

วันต่อมาเป็นวันสงการนต์ เรายังไม่ส่งคืนรถซาเล้ง กำนันตะเวณพาลูกหมูกับเด็กๆ ไปให้เค้าสาดน้ำกันสนุกสนาน เจอคนที่ไหน กำนันบีบแตรเรียก เพื่อให้เค้าสาดน้ำ
กันที่นั่น เด็กๆ คิดถึงลุงแดนยามสงการนต์ หากลุงแดนไม่ได้ไปเมืองไทย เด็กๆ ไม่ได้เล่นน้ำ

ขากลับ เรากลับรถทัวร์กัน เป็นประสบการณ์ใหม่ให้เด็กๆ เมื่อมากับแม่และลุงแดนล่ะก็ ต้องเดากันเอาเองว่าจะได้กลับแบบใด แต่ก็เป็นประสบการณ์และการดำเนินชีวิต อีกแบบที่พวกเึค้าต้องเรียนรู้กัน ไม่เป็นลูกแก้ว หากต้องเป็นลูกหิน ทนต่อลมฟ้าฝน และได้สนุกกันแบบจริง

ขอบคุณที่แวะมาเที่ยวด้วยกันนะคะ