เหนื่อย

เวลาที่ท้อแท้ใจก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ก็ได้แต่มาระบายไว้ใน blog
พ่อของฉัน นับวันยิ่งมีอาการของโรคสมองเสื่อมตามมาเป็นระยะๆ ล่าสุดก็เริ่มจะเป็น อาการที่พบเห็นเหมือนคนอื่นๆ ที่เป็นคือ กินข้าวตอนเช้าแล้ว สักพักก็มานั่งกินอีก บอกว่ายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย
พ่อมักจะอารมณ์เสีย โดยสาเหตุคือคิดว่าฉันจะไม่อยากจะดูแลท่าน ไปพูดด้วยก็หาว่า จะไล่เหรอ เอากับไปอยู่บ้านที่ ตจว.เลย
บางครั้งท่านก็เหมือนจะจำอะไรต่อมิอะไรได้ แต่บางครั้งก็ไม่จำ
พ่อไม่ยอมรับความเป็นจริง ว่าอะไรเกิดขึ้น พ่อมักจะมีประโยคเด็ดๆ ที่ว่าฉันอยู่เสมอคือ "ก็อยากทำให้เองนิ ไม่ได้ใช้ให้ทำ" เช่น การอาบน้ำให้ การแปรงฟันให้ ทุกอย่างผิดที่ฉันคนเดียว
ฉันเหนื่อย มากๆ ที่เจอสถานะการณ์แบบนี้ บางครั้งอยากจะหนีไปให้ไกลๆ แต่ก็อดห่วงไม่ได้ ฉันทำอะไรก็ดูเหมือนผิดไปหมด
ก็พยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่ลูกคนหนึ่งจะทำได้ แต่ก็ยังมีคนข้างนอกมาบอกว่าทำไมไม่ทำอย่างนั้นหล่ะ ทำไมไม่ทำอย่างนี้หล่ะ ทำไมไปพาพ่อไปออกกำลังกายล่ะ (ก็เคยทำแล้ว แต่พ่ออารมณ์เสียมาก ๆ ก็เลยต้องหยุดทำ)
ทำไมไม่คุยกับท่านล่ะ (ก็คุยแล้ว คุยทีไร ก็โมโหเราทุกทีเลย) ทั้งๆ ที่คุยเรื่องทั่วไป คุยเรื่องหนังก็หาว่ามาดูถูกท่าน งง มากๆ ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวอะไรเลย ตอนหลังก็เลยต้องคุยในเรื่องที่ท่านถาม ก็น้อยมาก เพราะว่าท่านชอบดูทีวี
ทีวีที่ดูก็ชอบ ช่อง 3 มาก อยากให้ช่อง 3 มาให้รางวัลพ่อฉันจังเลย เพราะเขารักช่องนี้ห้ามที่จะเปลี่ยนไปช่องไหนเลยนะ 5555

บ่น บ่น แล้วก็บ่น ตัวเองที่ทำไมยังอดทนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองแบบนี้ ต้องเก็บไว้ในใจ แต่สิ่งหนึ่งที่ได้มาคือ
1. ลูกสาวตัวเล็ก ที่เห็นคุณตาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิด ก็มีความห่วงใยในคุณตา ตอนนี้เจ้าตัวเล็กรู้จักช่วยติดกระดุมเสื้อให้คุณตาแล้ว
2. ลูกสาววัยใกล้ 3 ขวบ ได้เห็นภาพต่างๆ ที่ฉันและสามีดูแลท่าน เขาก็เลยกลับมาดูแลฉันยามอ่อนล้าด้วย (ชื่นใจที่สุด)

ปล. อยากจะบอกทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านว่า ผู้ที่ดูแลคนสูงอายุ มีความเครียด และความเหนื่อยล้า ถ้าคุณมีพี่ หรือน้องที่ดูแลท่านอยู่ คุณควรจะมาให้กำลังใจเขาเหล่านั้นด้วย แค่มาเยี่ยมก็ชื่นใจ อย่าคิดว่ามาแล้วก็จะเจอแต่เรื่องซ้ำๆ พ่อจำอะไรไม่ได้
แต่คุณนะเป็นกำลังสำคัญที่ทำให้คนที่ดูแลมีความสุข หรือจะมาเปลี่ยนดูแลแทนบ้าง ก็ยิ่งจะดี

ถึงฉันจะเป็นลูกที่อาสาดูแลท่าน แต่ฉันก็ยังอยากจะได้กำลังใจจากพี่น้องของฉัน โชคดีที่คุณแม่ของฉันยังอยู่ และสามีที่น่ารัก ช่วยกันดูแลสุดความสามารถ เท่าที่จะทำได้ ถึงแม้จะไม่มีใครมาพูดให้ชื่นใจว่า พี่จะขึ้นมาดูพ่อให้นะ น้องไปเที่ยวเถอะ ก็ตามที

หนูขอโทษนะคะ พ่อ ที่บ้างครั้งต้องพูดเสียดังบ้าง ขู่บ้างเพราะอยากจะกระตุ้นให้พ่อคิด หนูไม่อยากทำเลย หนูกับแม่ขอโทษนะที่บ้างครั้งแอบนินทาพ่ออยู่หลังบ้านเพื่อเป็นการระบายความเครียด
ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้หนูรู้จักสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต ทั้งทุกข์และสุขที่รวมอยู่ด้วยกัน แต่หนูคิดว่า ท่านให้ความสุขกับหนูมากกว่า

Create Date : 14 ตุลาคม 2552		4 comments
Last Update : 14 ตุลาคม 2552 9:43:20 น.
Counter : 604 Pageviews.
Share Tweet