วันนี้เอานิทานที่แต่งส่งครูมานำเสนอคะ ไม่รู้จะสนุกหรือเปล่าลองอ่านดูนะคะ เป็นนิทานคำคล้องจองคะ

เรื่อง นายปักเป้า(ปัก-กะ-เป้า)หรือนายปักเป้า(ปักเป้า)

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเเห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มคู่หนึ่งเป็นเพื่อนรักกันมาก แถมยังมีหน้าตาคล้ายกันอย่างกับแกะมาจากแม่พิมพ์เดียวกันเลย แต่มีนิสัยใจคอ และนิสัยส่วนตัวเเตกต่างกันมากเหลือเกิน นายปักเป้า(ปัก-กะ-เป้า)มีนิสัยชอบตกปลาในเพลา(เพ-ลา)เช้า เขามีอาชีพหาปลา และมีฐานะยากจน ส่วนนายปักเป้า(ปักเป้า)มีอาชีพซ่อมเพลา(เพลา)รถ และชอบเล่นว่าวในเพลา(เพ-ลา)เย็น มีฐานะดี

ในวันหนึ่งบ้านของบ้านของนายปักเป้า(ปัก-กะ-เป้า)ถูไฟไหม้จนเหลือแต่ซากปรัก(ปะหรัก)หักพังจนหมด เขาจะต้องหาปรัก(ปรัก)มาเพื่อซ่อมเเซมบ้านเรือน แต่ก็ไม่มีเลย นายปักเป้า(ปักเป้า) รู้เรื่องจึงมาช่วยเหลือเพื่อนที่กำลังลำบาก โดยการรับไปอยู่ด้วยกัน และให้ไปช่วยกันทำงานซ่อมเพลา(เพลา)รถ

หลังจากนั้นเพลา(เพ-ลา)ใดที่มีคนเอารถมาให้ซ่อมเพลา(เพลา)รถ จะได้เห็นชายหนุ่มทั้งสองที่มีหน้าตาเหมือนกันจนคนเกิดความสับสน แถมพวกเขามีชื่อก็เขียนเหมือนกัน แต่จะรู้ได้อย่างไรว่าใครเป็นใคร ลองเรียกชื่อเขาสิคะ ว่า นายปักเป้า(ปัก-กะ-เป้า)ที่ชอบตกปลา หรือว่านายปักเป้า(ปักเป้า)ที่ชอบเล่นว่า เดี๋ยวคนนั้นที่เราตามหาเขาจะหันมาเองนั้นละ

*เกร็ดความรู้

นายปักเป้า(ปัก-กะ-เป้า) ก็คือปลาทะเลชนิดหนึ่งคะ ตัวกลมพองตัวได้และมีหนามนั้นเอง

นายปักเป้า(ปักเป้า) ก็คือ. ชื่อว่าวชนิดหนึ่งมีหางยาว

เพลา(เพ-ลา) ก็คือ เวลา กาล คราว

เพลา(เพลา) ก็คือ แกนสําหรับสอดในดุมรถหรือดุมเกวียน, โดยปริยาย หมายถึงแกนสําหรับให้ล้อหรือใบจักรหมุน; ไม้สําหรับขึงใบเรือ

ปรัก(ปะหรัก) ก็คือ พัง หัก

ปรัก(ปรัก) ก็คือ เงิน