 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
Dream come true in Egypt Episode 4
เล่าต่อเลยแล้วกันจาก Episode 3 ลืมเล่านิดนึง วันนั้นเราได้ไปขี่อูฐกันด้วย (555 เหม็นโครต ) เค้าบอกว่าจะพาไปขี้อูฐไอ้เราก็นึกว่าจะไปขี้อูฐรอบองค์พีระมิด (คิดดูดิจะนานขนาดไหน) ที่ไหนได้พาเราไปขี่อูฐแบบไปกลับไม่ถึง 20 เมตร (555) แบ่งกันขี่ตัวละ 2 คน ไม่ต้องกลัวขึ้นไม่ได้เพราะมีผู้บ่าวร่างกายแข็งแรงกำยำคอยอุ้มเราขึ้นอูฐ (หนุ่มคนแรกที่อุ้มเราตั้งแต่เป็นสาวเต็มกายเนี่ย) ก็เป็นอันว่าได้มาขี่อูฐแล้วถึงจะไม่รอบพีระมิดก็เหอะแต่ก็ได้ขี่ก็แล้วกัน
ขี่อูฐเสร็จแล้วก็มานี่เลยศูนย์ผลิตกระดาษจำไม่ได้จริงว่าอยู่ตรงไหนของกรุงไคโร เอาเป็นว่าอยู่ไคโรนั่นแหล่ะ กระดาษ เป็นวัสดุที่ผลิตขึ้นมาสำหรับการจดบันทึก มีประวัติศาสตร์ยาวนาน เชื่อกันว่ามีการใช้กระดาษครั้งแรกๆ โดยชาวอียิปต์โบราณ และชาวจีนตั้งแต่สมัยโบราณ แต่กระดาษในยุคแรกๆ ล้วนผลิตขึ้นเพื่อการจดบันทึกด้วยกันทั้งสิ้น จึงกล่าวได้ว่าระบบการเขียน คือแรงผลักดันให้เกิดการผลิตกระดาษขึ้นในโลก ปัจจุบันกระดาษไม่ได้มีประโยชน์ในการใช้จดบันทึกตัวหนังสือ หรือข้อความ เท่านั้น ยังใช้ประโยชน์อื่นๆ ได้มากมาย เช่น กระดาษชำระ กระดาษห่อของขวัญ กระดาษลูกฟูกสำหรับทำกล่อง ฯลฯ
กระดาษของชาวอียิปต์โบราณ ผลิตจากหญ้าที่เรียกว่า ปาปิรุส (papyrus) และเรียกว่ากระดาษปาปิรุส พบว่ามีการใช้จารึกบทสวดและคำสาบาน บรรจุไว้ในพีระมิดของอียิปต์ นักประวัติศาสตร์เชื่อว่ามีการใช้กระดาษที่ทำจากปาปิรุสมาตั้งแต่ปฐมราชวงศ์ของอียิปต์ (ราว 3,000 ปีก่อนคริสตกาล) ปัจจุบันก็ยังมีการผลิตกระดาษปาปิรุสกันอยู่ เพื่อนำมาตกแต่งให้สวยงาม และจำหน่ายให้กับนักท่องเที่ยวที่เดินทางไปท่องเที่ยวยังประเทศอียิปต์
กระดาษปาปิรุส ทำมาจากต้นกกอียิปต์ หรือ ไซปีรุส ปาปิรุส ลินน์ (Cyperus papyrus Linn.) ซึ่งเป็นไม้ล้มลุกในเขตร้อนชนิดหนึ่งมีความเชื่อกันว่าเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เพราะมี 2 ลักษณะที่สำคัญในตัว คือ ดอกของต้นไม้จะมีรูปร่างคล้ายพระอาทิตย์ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ ส่วนรากของต้นไม้ก็จะมี ลักษณะเป็นสามเหลี่ยมคล้ายพีระมิด ที่เป็นลักษณะของความเป็นนิรันดร์ วิธีการทำกระดาษปาปิรุสนั้น ก่อนอื่นต้องเริ่มจากการตัดรากและดอกทิ้ง แล้วตัดลำต้นออกเป็นท่อนๆสั้นยาวตาม ความต้องการ ปอกเปลือกนอกที่เป็นสีเขียวทิ้ง นำส่วนที่เป็นเยื่อพรุนๆสีขาวนวลมาผ่าให้เป็นแผ่น แล้วนำไปแช่น้ำไว้ประมาณ 6 วัน แต่มีเคล็ดลับอยู่ที่ว่าจะต้องเปลี่ยนน้ำทุกวันเพื่อลดความเป็นกรดเป็นด่าง จากนั้นนำลูกกลิ้งมากลิ้งทับแผ่นที่แช่น้ำแล้วเพื่อรีดน้ำออกให้แบนและบาง นำมาสานตามแนวตั้งและแนวนอนคล้ายกับการสานตะกร้า ก่อนที่จะนำไปเข้าเครื่องอัดทิ้งไว้ประมาณ 7 วัน และนำไปผึ่งแดดอีกประมาณ 1-2 วัน เราก็จะได้กระดาษปาปิรุส ซึ่งเป็นกระดาษธรรมชาติที่ไม่ใช้สารเคมี สามารถซึมซับน้ำสีและน้ำหมึกทุกประเภท
วันนั้นก็ได้ภาพเขียนบนกระดาษปาปิรุสกับบ้านกันคนละภาพสองภาพ ไอ้เราก็คนเงินน้อยหน่อยซื้อกลับมา 1 ภาพ สนนราคาก็ตกสี่ร้อยกว่าบาทเมื่อคิดเป็นเงินไทยแล้ว (แพงหว่ะมานึกได้ตอนขึ้นรถ เอาน่าที่ระทึกจากไคโร)
จาก Payprus Center เราก็ไปต่อกันที่ ศูนย์ผลิตหัวน้ำหอมที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่งของอียิปต์เค้าแหล่ะ อยู่ตรงไหนของไคโรก็ไม่รู้อีกครับท่าน (ใครจะไปจำได้ก็ไม่ใช่กรุงเทพฯ บ้านเรานี่นะ) ก่อนจะฟังการโม้ เฮ้ยไม่ใช่บรรยายของทางร้านก็มีการเลี้ยง welcome drink อีกแล้วให้กับคณะทัวร์ทุกคน งานนี้ใครไม่รับถือว่าไม่ให้เกียรติเค้านะคะ (ไม่ต้องกลัวคนไทยรับหมดค่ะ) ฉันก็เลยลองชาเปปเปอร์มินต์ซะหน่อย ฮ่าหอมสดชื่นสมเป็นเปปเปอร์มิ้นต์ เมื่อดื่มน้ำกันเรียบร้อยก็ได้เวลาคุณพี่สุดหล่อบรรยายสรรพคุณหัวน้ำหอมเค้าหล่ะ ฟังไปดมไปโอ้แม่เจ้ามึนพระย่ะค่ะ (มึนสุด ๆ ) ไม่รู้กลิ่นไหนตีกับกลิ่นไหน ก่อนหน้าที่จะมาที่อียิปต์ฉันก็ได้ศึกษาข้อมูลมาเบื้องต้นบ้างแล้วว่าถ้าเป็นหัวน้ำหอมกลิ่นยอดฮิตต้องนี่เลย Lotus (กลิ่นดอกบัวค่ะ) ดมไปเป็น 20 กลิ่น สรุปได้ว่าซื้อกลิ่น ควีนฮัตเซปสุต สาเหตุที่ซื้อเห็นชื่ออียิปอียิปต์ ก็เลยซื้อเดี๋ยวมาไม่ถึงอียิปต์(555) แต่จริงแล้วบ้าซื้อของว่างั้น ก็ได้กลับมาคนละขวด 2 ขวด กะว่ามาถึงกรุงเทพแล้วค่อยมาแลกกลิ่นแบ่งกันใช้ ลืมบอกราคาตกขวดละประมาณพันสี่ร้อยกว่า ๆ เอง (อันนี้คุ้มจริง)
ฮ่า ฮ่า ฮ่า อาหารมื้อค่ำวันนี้เลิศหรูอลังการงานสร้างค่ะ ไม่คิดว่าครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกสาวกำนันจะได้มีโอกาสได้มานั่ง Dinner บนเรือสำราญล่องไปตามลำน้ำไนล์ ลำน้ำแห่งชีวิตของคนอียิปต์ ในเรือวันนั้นก็มีอาหารหลากหลายให้กิน (กินได้ไม่มากไม่ถูกปากเลย ขนมหวานก็หวานโครต ๆ) แล้วมีมีการแสดงให้ดู มีการให้คณะทัวร์เข้าร่วมแสดงด้วย สนุกดีชอบ ๆ นอกจากนี้คืนนี้เราจะไดดูการเต้นบัลลี่แดนซ์หรือระบำหน้าท้อง ศิลปะการเต้นสไตล์อาหรับใช้หน้าท้องล้วน ๆ ในการเต้น (แต่คนเต้นหน้าอกใหญ่จริง ๆ)
และแล้วการรอคอยอันแสนยาวนาน (เหมือนโกโบริรออังศุมาลิน) ก็มาถึง (555) ลูกสาวกำนันจะได้ไปตลาดข่านอัลคาลีลี Grand Bazaar Khan al Khalili แล้ว ก็เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับท่องเที่ยวในอียิปต์ตลาดนี้แหล่ะใหญ่สุด ๆ ของพี่เค้าหล่ะ อารมณ์ประมาณ จตุจักรบ้านเราอ่ะ แต่คืนนี้พิเศษหน่อยเรามา ช้อปปิ้งกันตอนภาคดึก (Oh Dark Night in Cairo) เริ่มสตาร์ทกัน 4 ทุ่ม มีเวลา 2 ชม. ในการต่อราคาและซื้อ
เริ่มปฏิบัติการตามล่าต่อราคาสินค้าแบบหน้าเลือด (สาวไทยนะหน้าเลือดไม่ใช่หนุ่มอียิปต์) เดินเข้าซอยโน้นออกซอยนี้มันส์สุด ๆ ไปเลยชีวิต ภาษาอังกฤษที่เก็บสะสมมานานมันได้ใช้คล่องก็อีตอนต่อราคาของนี่แหล่ะ ของทุกอย่างที่ลูกสาวกำนันอย่างฉันถามราคา How much เสร็จก็จะตามมาด้วยคำว่า Oh My God very Expensive ต่อจากนั้นก็ตามมาด้วย Ok , 1 us (555) คนขายก็จะมองด้วยสาตาอันรังเกียจเหยียดหยามอีนี่เป็นใคร มาต่อ 1 us (สงสัยจะไม่รู้จักลูกสาวกำนันซะแล้ว) เคล็ดลับในการต่อราคาถ้าเค้าไม่ให้ก็ทำเป็นไม่ใส่ใจเดินไปเฉย ๆ นั่นแหล่ะเดี๋ยวคนขายหนุ่ม ๆ ก็เห็นความสวยของเราแล้วก็ Ok 1 us (555) แต่ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ต่อให้ได้แบบถูกที่สุดตามที่เราพอใจจะซื้อก็ละกัน (การไปเที่ยวต่างประเทศไม่ต้องกลัวที่จะต่อราคาสินค้าเพราะไม่ใช่บ้านเราต่อไปเลยเต็มที่ หน้าด้านในการต่อเท่าไหร่ก็ต่อเข้าไป)
มีเรื่องขำ ๆ ของสาวไทยใจกล้าในการต่อของมาให้ฟังมีอยู่ร้านนึง คงจะเป็นร้านที่คณะทัวร์เราได้เข้าไปลิ้มลองต่อราคามาแล้ว มีพี่ที่ไปด้วยมาเล่าว่าแกเผอิญไปต่อของร้านนั้นว่า 1 us คนขายหนุ่มตอบกลับมาว่า Oh Thailand 1 us (555) คงจะเป็นว่าทุกคนตั้งหน้าตั้งตาต่อของมันแต่ 1 us สะใจจริง ได้ของมาก็สมควรกับเงินที่ใช้ไปสนุกจริง ๆ ครั้งนึงในชีวิตกับบรรยากาศของข่านอัลคาลีลี เออลืมเล่าไปนิดนึงพอดีคืนนั้นเป็นวันอะไรสักอย่างแหล่ะแต่คงเป็นวันดีของเค้าเห็นมีคู่แต่งงานเยอะเลย แล้วก็ที่ตลาดข่านคนมาเที่ยวเยอะมาก ได้บรรยากาศของแขกไปอีกแบบ เฮ้อเหนื่อยจริง ๆ คืนนี้กว่าจะกลับถึงโรงแรมที่พักก็ปาเข้าไปเกือบตี 1 นอนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้วเย้ Salam Habibi
| Create Date : 19 เมษายน 2553 |
| Last Update : 19 เมษายน 2553 12:30:50 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 635 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: apple.007  วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:21:26:32 น. |
|
|
|
|
| กินให้สุด อย่าหยุดเที่ยว |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
