แม่น้ำนี้ชื่อนิจนิรันดร์ โดย ร่มแก้ว

ข้อมูลเบื้องต้น นวนิยายเรื่องนี้อยู่ในโครงการ New Star “นักเขียนดาวดวงใหม่”ตีพิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2552

จัดพิมพ์โดย พิมพ์คำสำนักพิมพ์ ในเครือสถาพรบุ๊คส์

คำโปรย

เมื่อ‘ปาฏิหาริย์’ ให้โอกาสนัทชา ย้อนเวลากลับไปเจอชายหนุ่มผู้เป็น ‘รักแรก’ก่อนที่เขาจะแต่งงาน...

แต่กลับต้องพบว่า‘กนธี’ ในอดีตช่างไม่มีอะไรเหมือนที่คิดไว้สักอย่าง ‘เปรมชล’น้องชายของเราต่างหากที่สามารถทำให้หัวใจหวั่นไหว

ที่ร้ายก็คือ...ชายหนุ่มทั้งคู่กำลังจะถูกจับ‘คลุมถุงชน’ กับคนอื่น จะทำอย่างไรเมื่อรักนี้เธอต้องเลือกเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

คำรีวิว

ตอนที่หยิบเล่มนี้มาดูขอสารภาพว่าเป็นคนที่ดูชื่อผู้เขียนก่อนอย่างอื่นจริงๆไม่มีการสำรวจเบื้องต้น แม้กระทั่งเนื้อหาสักเล็กน้อยก็ไม่มี เพราะพอเห็นว่าเป็นของ‘ร่มแก้ว’ จับพลิกปกหลังกวาดตาอ่านลวกๆและหอบไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ทันทีเสร็จสิ้นไปหนึ่งขบวนการ

หน้าปกนิยายเรื่องนี้ไม่ค่อยน่าสนใจเลยในความรู้สึกของหนูมันชมพูเลี่ยนๆ แต่ชื่อเรื่องต่างหากทำให้ต้องนิ่งอ่านไปหลายนาที ‘แม่น้ำนี้ชื่อนิจนิรันด์’ถามลุงกู๋ (google) ได้ความว่าเป็นชื่อเพลงสมัยก่อนเมื่อนานมาแล้วซึ่งหนูไม่เคยฟัง (แล้วจะบอกเพื่อ...ฮา) ตอนเห็นชื่อเรื่องก็พยายามคิดนะคะพยายามเค้นสมองอันน้อยนิดของตัวเองเพื่อหาเรื่องราวที่ซ่อนอยู่ในชื่อแต่หนูว่าหนูพลิกอ่านเลยมันน่าจะได้คำตอบง่ายกว่า

สำหรับนิยายเรื่องนี้ถ้าถามว่าสนุกมั้ย?...แอบตอบยากแต่ถ้าถามว่าน่าติดตามมั้ย?...น่าติดตามมากค่ะ น่าติดตามตรงไหนน่าติดตามตรงที่เปิดเรื่องมานางเอก ‘อกหัก’ จะกระโดดน้ำ‘ฆ่าตัวตาย’ และถูกช่วยขึ้นมานี่แหละค่ะรู้สึกแบบ...มันเกิดอะไรขึ้น ต่อมอยากรู้เรื่องชาวบ้านทำงาน จินตนาการไปว่าตัวเองเป็นนางเอกฉันจะต้องหาความลับที่ซ่อนอยู่ให้ และเรื่องราวก็ดำเนินไปจนกระทั่งถึงจุดพลิกผันนางเอกตกลงไปในแม่น้ำเจ้าพระยาและย้อนเวลากลับไปเมื่อราวแปดปีก่อนไปเจอกับผู้ชายซึ่งเป็น ‘รักแรก’ ที่ต่างจากปัจจุบันที่เธอจากมาลิบลับขณะที่น้องชายของเขา (พระเอกของเรื่อง) ก็แอบมาทำให้หัวใจอ่อนไหวทุกครั้งไป

ปมบางเรื่องบางจุดทำให้เราอยากค้นหาแม้ว่าจะพอเดาออกแต่ก็ยังอยากรู้เรื่องชาวบ้านเขาอยู่ดีอย่างเช่นปมของ ‘คุณธารฤดี’ แม่ของพระเอกที่เป็นจุดสำคัญจุดหนึ่งของเรื่องยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือจุดที่ทำให้ในปัจจุบันแปดปีต่อมาอะไรที่เป็นสาเหตุให้ผู้ชายคนหนึ่งจากที่เคยแสนดีกลับกลายเป็นคนเงียบขรึมมันน่าค้นหา

การวางโครงเรื่องลำดับเรื่องหนูชอบนะ หนูรู้สึกว่าจัดวางได้ดี รู้สึกทำให้คนอ่านติดตามมีรอยยิ้มนิดๆ เศร้าหน่อยๆ และค่อยๆเผยเรื่องราวออกมาทีละน้อย มีเสน่ห์ค่ะของใช้คำนี้ดีกว่า

สำหรับภาษาค่อนข้างที่จะดีเข้าใจง่ายอ่านได้เรื่อยๆไม่ติดขัดแต่ขัดใจหนูไม่แน่ใจว่าเป็นที่ตัวของนักเขียนเองหรือทีมงานที่ปรับสรรพนามแทนตัวให้มันแปลกอ่านแล้วต้องหยุดนิดหนึ่งแล้วถึงจะอ่านต่อได้คือบางช่วงของเรื่องราวใช้สรรพนามแทนตัวละครไม่เหมือนเดิม ทั้งๆที่มันอยู่ในหน้าเดียวกันแท้ๆตัวอย่างเช่น ฉากที่ป้านวลน้อยต่อว่านัทชาช่วงต้นของหน้ากระดาษป้านวลน้อยใช้คำแทนตัวว่า ‘ข้า’ แต่พอย่อหน้าถัดมาอยู่ท้ายๆหน้ากระดาษป้านวลน้อยกลับใช้คำแทนตัวว่า‘ฉัน’

หรือแม้แต่ฉากที่นัทชาในความเข้าใจของทุกคนว่าคือ‘ลูกน้ำ’ คุยกับเปรมชล แรกเริ่มก็ใช้คำแทนตัวว่า ‘ลูกน้ำ’กับ ‘พี่ปู’ แต่คุยไปได้สักสามหรือสี่บรรทัดเปลี่ยนเป็น‘ฉัน’ กับ ‘คุณ’ทั้งที่ในบริบทไม่ได้ทะเลาะกันเป็นแค่การพูดคุยต่อเนื่องเท่านั้น ก็เลยติดขัดตรงจุดนี้เล็กน้อย

โดยรวมถ้ามองข้ามจุดเล็กๆน้อยๆไปก็ถือได้ว่านิยายเรื่องนี้สนุกค่ะหากใครไม่อยากคิดอะไรมากแบบปวดหัว จิตตก อมยิ้มนิดๆ มีจุดให้น้ำตาคลอหน่อยๆ อ่านได้เรื่อยๆก็ขอแนะนำนิยายเรื่องนี้เลยค่ะ‘แม่น้ำนี้ชื่อนิจนิรันดร์’โดย ‘ร่มแก้ว’ รับรองไม่ผิดหวัง