ลิขิตรัก ลวงใจ...ตอนที่ 8
![]() |
|
ตอนที่ 8
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นฉุดให้คิมหันต์หลุดออกจากห้วงเวลาแห่งความคิด เขานึกเคืองคนที่โทรมาในเวลานี้เต็มทีที่เข้ามาขัดจังหวะความคิดของเขา ต่อเมื่อเห็นเบอร์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ชายหนุ่มก็พลันยิ้มออกมาได้ ความอบอุ่น ความคุ้นเคยแผ่ซ่านเข้ามากระทบจิตใจ
ว่ายังไงครับ เจนนี่
ชายหนุ่มกรอกเสียงสุภาพนุ่มนวลลงบนเครื่องโทรศัพท์หลังจากที่กดรับเรียบร้อยแล้ว
คิดถึงผมละสิถึงได้โทรมา
ชายหนุ่มเอ่ยเย้าหญิงสาว จนบัดนี้ปลายสายเริ่มอายม้วนจนเกือบจะเป็นขนม
เจนนี่มีข่าวดีมาบอกคะ...
หญิงสาวพยายามเก็บอารมณ์และสะกดน้ำเสียงให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มได้รู้ว่าบัดนี้หัวใจของเธอเริ่มจะอ่อนโยนต่อเขาแล้ว
ข่าวดี...ข่าวอะไรกันครับ
คุณทายสิคะ...ถ้าทายถูกฉันจะให้คุณพาไปเลี้ยงข้าวเย็นนี้
เสียงจากปลายสายดังกลับมาอ่อนโยน จนชายหนุ่มเปิดยิ้ม ใบหน้าอันหล่อคมจ้องมองไปข้างหน้าพลางใช้ความคิด
เอ...ข่าวอะไรนะ
นึกนานจัง เจนนี่ขี้เกียจรอแล้วนะคะ
เสียงจากปลายสายเหวมาอย่างน่ารักเมื่ออีกฝ่ายตั้งท่าคิดนานจนเกินไป
นึกไม่ออกนะ คุณก็บอกมาสิครับ
ก็ไดคะ...
เธอยอมในที่สุดก่อนจะบอกเหตุผลที่เธอโทรมาในวันนี้ให้กับเขาได้รับทราบ และวางสายลงในที่สุด ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอไม่อยากที่จะรบกวนเวลาทำงานของเขานาน
คิมหันต์วางเครื่องโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ สายตาที่คมกล้าของชายหนุ่มมองทอดไปเบื้องหน้าคล้ายใช้ความคิด
...ข่าวดี ใช่สิข่าวนี้มันเป็นข่าวดีสำหรับเขาจริงๆ...
แววตาอันแข็งกร้าวส่อแววชนิดหนึ่งออกมา ชายหนุ่มแลสายตาไปมองภาพถ่ายบนโต๊ะทำงาน จ้องนิ่งไปที่ภาพนั้นอยู่เนิ่นนาน เขาเจตนาจะใช้สายตานั้นสื่อกับบุคคลในภาพคล้ายจะรู้กันดี ริมฝีปากสีสดได้รูปเม้มสนิท บัดนี้ชายหนุ่มกลับตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดที่มีแผนการอีกหลายอย่างไหลผ่านเข้ามา
*****
ร่างสูงเพรียวในชุดเซ็กซี่ได้ปรากฏโฉมขึ้นที่หน้าบริษัท จึงพาให้เหล่าพนักงานหนุ่มๆ ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่หยุดการทำงานไปชั่วขณะแล้วมองตามร่างสวยสมสัดส่วนนั้น บางคนก็ส่งเสียงทักทายปานว่าจะเคยรู้จักเธอ หากแต่หญิงสาวกลับไม่สนใจและเดินเชิดหน้าโดยไม่แยแสใคร ส่งผลให้เหล่าพนักงานสาวต่างส่งสายตาที่หมั่นไส้ไปให้เพราะเริ่มจะทนกับท่าทีที่สวยแล้วหยิ่งของหญิงสาวคนนั้นไม่ได้
พี่คิมหันต์อยู่ไหมยะ
หญิงสาวเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงที่โต๊ะทำงานของสาวสวยคนหนึ่งที่กำลังมองตามหญิงอย่างหมั่นไส้ไม่แพ้กัน
ไม่อยู่...คุณคิมหันต์ออกไปธุระข้างนอก
เมื่อถูกถามกลับมาแบบไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ อีกทั้งท่าทีที่มองหล่อนปานว่าหล่อนจะอยู่ติดดินเต็มที เธอจึงส่งคำตอบที่ไม่ค่อยจะเต็มใจตอบกลับไปบ้าง
ซึ่งประโยคนี้ก็ได้ส่งผลให้คนที่ชอบเดือดอย่างพิมาลาเกิดวีนแตก หล่อนได้หวีดร้องขึ้นอย่างขัดใจ
อ๊าย...อีบ้า ฉันถามดีๆ นะยะ
ขนาดถามดีๆ คุณเธอยังวีนขนาดนี้ แล้วถ้าหากวีนแตกเมื่อไหร่หล่อนอยากจะรู้นักว่ามันจะเป็นยังไง
พนักงานสาวครุ่นคิดอยู่ในใจพรางยิ้มเยาะต่อหญิงสาวตรงหน้า
คุณถามดีๆ มา ฉันก็ตอบไปแบบดีๆ แล้วยังไงคะ...
นี่เหรอดี...อย่างนี้เขาเรียกว่าต่ำต่างหากยะ
สาวนักเรียนนอกเอ่ยเสียงหยามเหยียด และเน้นเสียงเข้มในตอนท้าย
แบบนี้คุณเรียกว่าต่ำ...แล้วที่คุณกำลังทำอยู่นี้เขาไม่เรียกว่าต่ำหรือคะ
พนักงานสาวไม่ยอมความจึงตอบโต้อย่างไม่ลดละ
บัดนี้เหล่าพนักงานทั้งชายและหญิงต่างก็มายืนมองดูเพื่อนพนักงานสาวปะทะสงครามน้ำลายกับหญิงสาวที่ไหนก็ไม่รู้ที่จู่ๆ ก็โผล่ออกมาท่าทางเย้อหยิ่ง
สาวหยิ่งคนนี้ไม่รู้ซะแล้วว่าคุณเธอกำลังปะทะคารมกับเพื่อนพนักงานของพวกเขาที่มีตำแหน่งเป็นถึงประธานชมรมน้ำลายสะท้านโลก หากได้ใครมาต่อปากต่อคำกับคุณหล่อนแล้วการไม่โต้ตอบก็คงผิดวิสัย
แกนั่นแหล่ะต่ำ...
พิมาลาเน้นเสียในตอนท้าย พลางมองคู่ปรับคนใหม่อย่างเหยียดหยัน
...เป็นแค่พนักงาน ริอาจจะมาเทียบกับฉัน
ไม่เพียงแต่จะยกหางตัวเองเท่านั้น สาวนักเรียนนอกยังทำท่าเย้อหยิ่งใส่ฝ่ายตรงข้ามอีกด้วย
ฉันหรือคะที่คิดจะไปเทียบกับคุณ ไม่มีทางหรอก
พนักงานสาวเถียงกลับโดยไม่สนใจว่าใครเป็นใคร
ไม่มีทางยังไงยะ ฮึ...จริงสิคนอย่างหล่อนคงไม่มีทางเป็นได้อย่างฉันหรอก เงินเดือนแต่ละเดือนคงจะไม่พอยาไส้เสียด้วยซ้ำไป
สาวนักเรียนนอกเอ่ยเสียงเยาะ พร้อมกับใช้สายตามองฝ่ายตรงข้ามตั้งแต่หัวจรดท้ายด้วยสายตาเหยียดหยัน
ถึงเงินเดือนของฉันจะน้อยนิด แต่เงินทุกบาททุกสตางค์ของฉันที่ได้มามันก็มีคุณค่านะคะ ไม่เหมือนใครบางคนที่ใช้มันแต่งโน้นแต่งนี่จนไม่เห็นคุณค่าเพราะมันคนนั้นไม่เคยหาได้เอง และก็ใช้มันไปในทางที่ฟุ่มเฟือยเพื่อแต่งตัวล่อหมาล่อแมวไปวันๆ สักวันเถ้อะ สักวันคงได้โดนดีเข้าให้จะรู้สึก
พนักงานสาวของบริษัทร่ายยาวเป็นหางว่าว จนพิมาลาที่ยืนฟังอยู่แทบจะทนไม่ไหวต่อคำหยามเหยียดที่หญิงสาวตรงหน้าสาดเทให้แบบไม่ยั้ง ถึงแม้มันจะเป็นคำที่เรียบๆ แต่มันก็เจ็บแสบไปถึงไส้ถึงพุงจนเธออยากจะกรีดร้องออกมาให้ดังๆ และเข้าไปตบมันสักฉาด
อ๊ายอีบ้า...ว่าแต่คนอื่นหัดไปเข้าโรงพยาบาลบ้างนะยะ
ทำไม...ฉันจะไปจะมามันเกี่ยวอะไรกับคุณ
จะทำไมซะอีกยะ ก็ไปผ่าหมาออกจากปากของหล่อนไง...รู้สึกว่าเวลานี้มันจะออกมาเพ่นพ่านจะกัดฉันเข้าให้แล้ว
พิมาลาตอกกลับอย่างเจ็บแสบ หล่อนยืนมองคู่ปรับคนใหม่ที่เริ่มจะแดและเดือดขึ้นปูดๆ ทุกขณะ
ถึงปากของฉันจะมีหมา แต่ฉันก็เลี้ยงมันจนเชื่อง...ไม่เหมือนคุณที่ชอบปล่อยมันออกมากัดใครต่อใครไม่เลือกหน้า
แกว่าปากฉันมีหมาเหรอยะ
สาวนักเรียนนอกกระทืบเท้าเร่าๆ อย่างขัดใจ หล่อนชี้หน้าคู่ปรับที่ลอยหน้าลอยตาตอบคำถามของเธออย่างกระหยิ่มใจ
ก็ใช่นะสิคะ...นี่คุณไม่รู้ตัวหรอกหรือคะ
อ๊าย..อีบ้า
ว่าแล้วพิมาลาก็โผทะยานจะเข้าไปตบพนักงานสาวที่บังอาจมาต่อล้อต่อเถียงกับหล่อน
เอาสิคะ...คุณนึกว่าฉันไม่มีมือมีตีนหรือยังไง
พนักงานสาวสะท้านโลกยืนท้าพร้อมกับเชิดหน้าท้าทาย
หยุด...หยุดเดี๋ยวนี้นะ
พลันเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นเป็นการห้ามทัพ ขณะที่พิมาลาเบรกจนตัวโก่งก่อนจะแสร้งทรุดกายลงทำมารยาคล้ายโดนตบจริงๆ
โอ้ย...โอ้ยพี่คิมหันต์คะ ช่วยพิมมี่ด้วย
เมื่อชายหนุ่มเดินมาถึงสาวนักเรียนนอกพราวเสน่ห์ก็รีบถลาเข้าไปฟ้องชายหนุ่มในทันที
มันเกิดอะไรขึ้น
ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม เขามองทั้งสองสาวสลับกันเพื่อหาคำตอบ ขณะที่เหล่าพนักงานที่มามุงดูในเวลานี้ต่างแตกหือแล้วรีบเข้าไปประจำที่ของตัวเองกันแทบไม่ทัน
ดวงตาคู่สวยของพิมาลาจ้องมองชายหนุ่มไม่วางก่อนจะฟ้องชายหนุ่มในทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว
พิมมี่แค่มาเยี่ยมพี่คิมหันต์ แต่นังนี่จู่ๆ ก็เดินเข้ามาหาเรื่องพิมมี่ค่ะ พี่คิมหันต์จะต้องจัดการให้พิมมี่นะคะแล้วไล่มันออกไปเดี๋ยวนี้ด้วย
ไม่เพียงแต่จะฟ้อง หญิงสาวยังเข้าไปสวมกอดแขนของชายหนุ่มเอาไว้จนแน่นเพื่อบอกความเป็นเจ้าของ ก่อนจะส่งสายตาหยามเหยียดไปให้อีกฝ่ายได้เจ็บใจไปตามๆ กัน
จริงหรือเปล่าพัชรี
คิมหันต์หันมาถามเอาความกับพนักงานของตน ถึงแม้ปกติพัชรีจะเป็นคนที่ชอบพูดแบบน้ำไหลไฟดับ แต่เขาก็พอจะรู้มาว่าเธอไม่เคยที่จะระรานใครก่อนถ้าไม่มีใครเข้ามาหาเรื่อง
ไม่คะ...
อย่าไปเชื่อมันนะคะ มันโกหกคะ
ยังไม่ทันที่ฝ่ายตรงข้ามจะทันได้พูดอะไรต่อ พิมาลาก็เอ่ยแทรกขึ้นในทันทีเพื่อปิดโอกาสไม่ให้อีกคนได้พูดในสิ่งที่เป็นความจริง
ไปทำงานเถอะพัชรี
ชายหนุ่มเอ่ยบอกพนักงานสาวในที่สุดหลังจากที่ได้พิจารณาแล้วเหตุการณ์ไม่น่าจะเป็นอย่างที่ญาติสาวพูด
ซึ่งการตัดสินใจนี้ส่งผลให้สาวนักเรียนนอกไม่พอใจเป็นที่สุด อีกทั้งสายตาที่อีกฝ่ายส่งมาอีกมันยิ่งทำให้เธอเกือบจะเก็บกดอาการทั้งหมดไว้ไม่อยู่ แต่อารมณ์เดือดที่มีอยู่ก็เธอก็สามารถเก็บมันลงได้เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายหนุ่ม
พี่คิมหันต์คะ...ไปให้ท้ายมันทำไม
หลังจากที่เก็บอาการทั้งหมดลงได้แล้วพิมาลาก็จัดการอ้อนชายหนุ่มในทันที
มีอะไรหรือเปล่า ถึงได้มาหาพี่ที่นี่
ชายหนุ่มถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจนัก เมื่อหญิงสาวได้เข้ามาอาละวาดในบริษัทของเขาในเวลาทำงานแบบนี้
พิมมี่ว่าเราเข้าไปพูดกันในห้องกันดีกว่านะคะ
ว่าแล้วคุณเธอก็จัดการจูงแขนของเขาแล้วเดินนำไปในทันที เมื่อเดินผ่านโต๊ะของเลขาสาวชายหนุ่มไม่วายจะจะเอ่ยบอกเสียงเรียบ
วิลัย...ไปเอาน้ำมาต้อนรับคุณพิมมี่ด้วยนะ แล้วเอางานเข้าไปทำงานในห้องของผมด้วยผมมีเรื่องจะถาม
สาวนักเรียนนอกหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอคิดว่าเขาต้องการเอาคนอื่นกันท่า...ทำแบบนี้เธอไม่ยอมแน่
*****
เลขาสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถาดแก้วน้ำ ร่างของหญิงสาวเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะทำงานของเจ้านายหนุ่มพร้อมกับสายตาของพิมาลาที่มองมาอย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก
วิลัยค่อยๆ วางแก้วน้ำลงตรงหน้าของสาวนักเรียนนอก ขณะที่เจ้าตัวกลับฉายแววอะไรบางอย่างเมื่อแผนการเริ่มจะฉายชัดเข้ามาในสมอง
โดยที่แก้วน้ำยังไม่ทันวางถึงพื้นโต๊ะ สาวเจ้าเล่ห์จึงแส้รงสะบัดมือจนแก้วน้ำในมือของเลขาสาวหกและกระเด็นลงบนชุดสีสวยของเธอจนเปรอะเปื้อน
ว้าย...อะไรกันนี่เธอ
สาวนักเรียนนอกร้องขึ้นในทันทีพร้อมกับเด้งตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างปัจจุบันทันด่วน ขณะที่เลขาสาวใบหน้าหวานรีบลนลานถอยหนี
คิดอยากจะแกล้งฉันหรือยังไง ออกไปเลยนะ
พิมาลาชี้หน้าด่ากราด พร้อมกับสะบัดตัวไปมาอย่างขัดใจ
ออกไปเลยนะ...ไป้
วิลัยเธอออกไปก่อน...
คิมหันต์ที่เป็นตัวกลางไม่อยากจะให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก จึงออกปากบอกให้เลขาสาวออกไปก่อน เพื่อหวังจะให้ญาติสาวสงบสติอารมณ์ลงบ้าง
แต่อารมณ์เดือดของหญิงสาวกลับเพิ่มขึ้นอีกเมื่อเจอสายตาเยาะหยันของวิลัยที่มองหล่อนอย่างสาแก่ใจก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปในทันที
อ๊าย...พี่คิมหันต์คะ พี่จะต้องไล่แม่สองตัวนั่นออกไปให้พิมมี่นะคะ
หญิงสาวถือโอกาสเว้าวอนชายหนุ่ม แล้วรีบเดินเข้าไปหาเขาในทันที
พิมมี่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้พี่ไล่สองคนนั่นออก
จู่ๆ สายตาที่อ่อนโยนของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไป เมื่อเขาเริ่มจะหน่ายต่อกิริยาที่เอาแต่ใจของพิมาลาขึ้นมาทุกขณะ
ในเวลานั้นสาวนักเรียนนอกถึงกับคร้ามกลัวต่อสายตาคู่นั้น แต่เธอก็ยังพยายามอ้อนวอนเขาตามนิสัยที่เอาแต่ใจ
มีสิคะ พิมมี่เป็นน้องพี่คิมหันต์ อีกหน่อยเราก็จะเป็นแฟนกัน แล้วก็แต่งงานกันในที่สุด พิมมี่รักพี่คิมหันต์นะคะ
หญิงสาวเอ่ยบอกพร้อมกับเข้ามาคล้องแขนของเขาเอาไว้จนแน่นและไม่ลืมที่จะส่งสายตาที่มีเสน่ห์เป็นการยั่วยวนอีก
พี่ว่าพิมมี่กลับไปก่อนเถอะนะ ชุดนี้มันเปียกแล้วไม่น่าดูเลย
ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ หากแต่แววตานั้นกลับคมกล้าเมื่อจ้องมองหญิงสาว
นี่พี่คิมหันต์ไล่พิมมี่หรือคะ...
สาวนักเรียนนอกกระทืบเท้าอย่างขัดใจ
ใช่...
คิมหันต์สุดจะทนก่อนจะขยับตัวออกห่างจากหญิงสาวที่เกาะติดแน่นเป็นตังเมก่อนจะเลี่ยงเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานเช่นเดิม
พิมมี่อุตส่าห์มาหาพี่คิมหันต์ที่นี่ พี่คิมหันต์อย่าไล่พิมมี่เลยนะคะ...นะคะ
หญิงสาวเอ่ยบอกเสียงเว้าวอน แพรขนตาสีสวยกระพริบถี่ยิบ
รู้ตัวก็ออกไปสักทีสิ...จะอยู่ทำไมอีก อย่าให้พี่ต้องขึ้นเสียงไปมากกว่านี้เลยนะ
เมื่อถูกเจ้าของห้องไล่ถึงขนาดนี้ไหนเลยพิมาลาจะทนอยู่ได้ หญิงสาวสะบัดหน้าหนีอย่างขัดใจ ก่อนจะรีบพาโนมเนื้ออันสมสัดส่วนยั่วยวนสายตาใครต่อใครออกไปจากห้องนั้นในทันที
*****
เมื่อออกมาจากห้องของคิมหันต์มาแล้วอารมณ์เดือดของพิมาลายังไม่หมดเมื่อเธอเดินผ่านหน้าโต๊ะของวิลัยก็เจอเข้ากับสายตาอันหยามเหยียดและสะใจเต็มทีของเลขาสาวและพัชรีที่ยืนยิ้มเยาะอยู่ตรงมุมโต๊ะ ทั้งสองมองร่างของสาวนักเรียนนอกที่สะบัดตัวไปมาคล้ายกับเจอกับสิ่งประหลาดยังไงยังงั้น
ฝากไว้ก่อนเถอะนังพวกปากมอม นังพวกชั้นต่ำ
เมื่อออกมาพ้นจากตรงนั้นแล้วพิมาลาก็ยังไม่วายที่จะเอ่ยเสียงอาฆาตพร้อมกับแววตาที่ฉายชัดถึงความโกรธ
...โปรดอ่านต่อในตอนต่อไป...
| Create Date : 14 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 14 กรกฎาคม 2553 16:32:29 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 531 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
พะเยา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ข้อตกลง
1. กรณีที่ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานที่แต่งโดยผู้ลงผลงานเอง ลิขสิทธิ์ของผลงานนี้จะเป็นของผู้ลงผลงานโดยตรง ห้ามมิให้คัดลอก ทำซ้ำ เผยแพร่ ก่อนได้รับอนุญาตจากผู้ลงผลงาน
2. กรณีที่ผลงานชิ้นนี้กระทำการคัดลอก ทำซ้ำ มาจากผลงานของบุคคลอื่นๆ ผู้ลงผลงานจะต้องทำการอ้างอิงอย่างเหมาะสม และต้องรับผิดชอบเรื่องการจัดการลิขสิทธิ์แต่เพียงผู้เดียว
3. ผู้ใดพบเห็นการลงผลงานที่ละเมิดลิขสิทธิ์ โปรดแจ้งเจ้าของบล็อกทันที
|
|
|
|
|
|
|
|
|
