|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
......lover.......
เจ้าเคยบอกข้าว่า
อย่ารักเจ้าเลย
เพราะเจ้ามิอาจรักข้าได้
เจ้ารู้หรือไม่
หากว่าเจ้ายินดีที่จักรอคอยเขาผู้นั้น
หากว่าเจ้ายอมเจ็บปวดเพื่อแลกกับการที่ได้รัก
แล้วจักมีสิ่งใดแตกต่างกันเล่า
เมื่อข้าก็มิอาจหยุดรักเจ้าได้เช่นกัน
หัวใจรักที่ข้าให้เจ้า
หากข้าห้ามมันได้
หากข้าเลือกได้
ข้าคงไม่เลือกรักคนที่ไม่มีวันมองข้า
ข้าคงไม่เลือกมีความรักที่มีเพียงการรอคอยที่ไม่รู้จบ
แต่เพราะข้ามิอาจเลือก
เพราะข้าบังคับให้ข้าหยุดรักเจ้าไม่ได้
ดังนั้น
อย่าผลักไสให้ข้าไปหาผู้อื่น
อย่าบอกให้ข้าหยุดรักเจ้า
เพราะเจ้าเองก็รู้ดีมิใช่หรือ
ว่ารสชาติของความรักเป็นเช่นไร
++++++++++
ร่างกายของเจ้า
เย็นและชื้นเพราะละอองของสายฝน
ไหล่เล็กๆของเจ้าสั่นไหวในอ้อมกอดของข้า
เสียงร่ำไห้ที่ดังท่ามกลางความเงียบงัน
ข้าทำได้เพียงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
เพราะ
น้ำตาของเจ้าที่มากมายนั้น.....ไม่ใช่เพื่อข้า
หัวใจของเจ้าที่เจ็บปวดจนเกินจะรับไหว......ไม่ใช่เพราะข้า
เพราะข้าเป็นได้เท่านี้
ไม่ใช่คนที่เจ้าโหยหายามร่ำไห้
ไม่สามารถทำให้เจ้ายิ้มได้จากก้นบึ้งของหัวใจ
หากแต่
เป็นเพียงที่พิงพักยามเจ้าอ่อนล้า
เพียงที่ซับน้ำตายามเจ้าอ่อนแอ
ข้าจึงทำได้เพียงยืนนิ่ง
และปล่อยให้น้ำตาของเจ้า......กรีดลึกลงไปในใจ......
+++++++++++++
รอยยิ้มของเจ้าราวกับแสงตะวันยามเช้า
เสียงหัวเราะของเจ้าราวกับผีเสื้อตัวน้อยที่เริงร่า
ใบหน้ายามเจ้าเขินอายราวกับดอกไม้เล็กๆที่รอคอยวันแย้มบาน
ความทรงจำของข้า
เหตุใดจึงมีเพียงเจ้าเท่านั้น
หากข้าย้อนกลับไปในวันแรกที่เราเจอกัน
ข้ายังจะรักเจ้าเหมือนเดิมหรือไม่
หากข้ารู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะย้อนกลับมาทำให้ข้าเจ็บ
ข้ายังจะเลือกจับมือของเจ้าอีกไหม
ข้าไม่รู้
ไม่รู้จริงๆ
++++++++++++++++++++
ข้ารักเจ้า
....ท่านพี่....ท่านก็รู้ดีว่าข้ารักเขา
ข้ารู้...แต่ข้ารักเจ้า ข้าเพียงแค่อยากให้เจ้ารู้เอาไว้
+++++++++++++++++
อึก...ท่านพี่ข้าไม่มีสิ่งใดหรือ เหตุใดเขาจึงผลักไสข้า..อึก....ทำไม...ทำไม...ทั้งๆที่ข้ารักถึงเพียงนี้
ท่านพี่ ข้าควรทำเช่นไร ควรจักเชื่อเขาอีกหรือไม่
ข้าช่างโง่เขลานัก รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีวันได้ความรักกลับมา แต่ข้าก็ยังรักเขา
+++++++++++++++++
อย่าดีกับข้าอีกเลย อย่ารักข้าเลย เพราะหัวใจของข้าเป็นของเขาจนหมดสิ้น
..ข้ารู้....แต่อย่าเอ่ยออกมาให้ข้าได้ยินได้หรือไม่.......
อย่ารักคนอย่าข้าเลย ข้าไม่คู่ควรกับความรักของท่านพี่หรอก
...ข้าไม่รู้หรอกว่าสิ่งใดเรียกว่าคู่ควร ข้ารู้เพียงแค่รักเจ้า......
ทุกครั้งที่ข้าเห็นแววตาของท่านราวกับข้าเห็นภาพสะท้อนของตัวข้าเอง ข้าเจ็บปวดเหลือเกินได้โปรดหยุดรักข้าเถอะ
.........ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าเจ็บที่ข้ายืนอยู่ตรงนี้........
.........ความรักของข้าทำให้เจ้าทรมานอย่างนั้นหรือ........
.........หากเป็นเช่นนั้น.....ข้าจักเป็นฝ่ายจากไปเอง.......
++++++++++++
.
คนเรามักจะรู้ค่าของสิ่งนั้นเมื่อสูญเสียมันไปอย่างนั้นหรือ
......
ไม่มีแล้วแววตาอบอุ่นที่ท่านพี่เคยมองข้า
อ้อมกอดที่คอยซับน้ำตาให้ข้าอยู่ที่ไหนกัน
ท่านพี่ ...เมื่อไม่มีท่านข้าไม่รู้ว่าจะยิ้มให้ใครเมื่อท่านไม่อยู่
ท่านพี่ ...สายตาของข้ามิได้มองหาผู้นั้นอีกแล้ว คอยแต่จักมองไปยังที่ริมหน้าต่างที่ท่านพี่เคยนั่ง
ท่านพี่....ข้าขอโทษ....ข้าไม่รู้เลยว่าชีวิตที่ไม่มีท่านมันจักว่างเปล่าถึงเพียงนี้
ข้าไม่รู้ว่าข้าเพียงแค่เสียดายในอดีตของเงารักนั้น
ท่านเคยบอกว่าหากข้าร้องเรียกท่านจักมาอยู่ข้างกายของข้ามิใช่หรือ
ท่านอยู่ที่ไหน...ไม่ได้ยินเสียงเรียกของข้ายามค่ำคืนหรอกหรือ
ไม่ได้ยินเสียงเว้าวอนของข้าที่ฝากไปกับสายลมหรอกหรือ
อย่าปล่อยข้าไว้เพียงลำพัง
ข้าขอโทษ
ได้โปรดกลับมาหาข้าเถิด
ข้ารักท่าน
++++++++++++++++
จริงหรือที่น้องหญิงมิยอมกลืนสิ่งใด
ขอรับ
หมอเล่า!!! เหตุใดจึงไม่รักษานาง
...อ..เอ่อ....องค์หญิงมิยอมให้สิ่งใดล่องเข้าลำคอนอกจากน้ำขอรับ...แม้แต่ยาองค์หญิงก็จักล้วงคอให้อาเจียนขอรับ
พวกเจ้า.....พวกเจ้านี่มัน..
ได้โปรดกลับไปเถอะขอรับ มีเพียงท่านเท่านั้นที่องค์หญิงยอมเชื่อฟัง หากปล่อยให้นานวัน...ข้าเกรงว่า..
ปัง!!....
ข้าจะกลับ
..
เพราะเหตุใด...ทั้งที่ข้าหนีห่างจากเจ้า....ทั้งที่เจ้าต้องทรมานกับความรักของข้า...
เจ้าทำเช่นนี้ทำไม....ข้ายังเจ็บไม่พออีกหรือ....
+++++++++
ท่านพี่...ดวงตากลมโตเผยอขึ้นรับภาพของคนตัวสูงที่รีบร้อนเดินทาง....ชายหนุ่มแทบไม่เชื่อสายตา ผิวที่เคย
เปล่งปลั่งบัดนี้กับขาวซีด ร่างกายที่ราวกับจะแหลกสลายนั้น.หัวใจเจ็บราวกับถูกบีบ ..คนตัวโตรุดเข้าไปประคอง
เมื่อคนป่วยทำท่าจะลุก
เจ้า.........เหตุใดจึงดื้อดึงถึงเพียงนี้ หากเจ้าเป็นอะไรไปข้าจะอยู่ได้อย่างไร
เสียงเครือที่ทำให้คำพูดหายเข้าไป
ในลำคอทำให้ริมฝีปากบางซีดเผยอยิ้มขึ้นเล็กน้อย...มือที่ไร้เรียวแรงยกขึ้นแตะใบหน้าของชายหนุ่มเบาๆ
ข้ารู้ว่าท่านพี่ต้องไม่ปล่อยให้ข้าเป็นอะไร
อย่าเพิ่งพูดมากเลย...ดื่มยานี่ก่อนมือใหญ่ประคองชามยาจ่อริมฝีปากของคนป่วย
อย่าเลย....ข้าไม่มีเวลาแล้วมือเล็กผลักชามนั้นออกเบาๆ น้ำตาหยดเล็กๆไหลลงมาจากคนที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้ใด
ท่านพี่มือเล็กแตะที่หลังมือสากเบาๆ
อย่าจากข้าไปปลายนิ้วขาวซีดแตะน้ำตาหยดเล็กๆบนใบหน้าของชายที่รักยิ่ง...
ข้าไม่ไปไหนหรอก...ข้าสัญญารอยยิ้มอ่อนโยนของหญิงสาวปรากฏบนใบหน้าขาวซีด
....ข้าจะอยู่กับท่านพี่ตลอดไปนะ......ข้ารักท่าน...รักท่านพี่...อย่าร้องไห้เลย..
ข้าก็รักเจ้า ข้ารักเจ้า ได้ยินไหม......ดวงตาคู่นั้นปิดลงอย่างช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนงดงาม
เสียงร่ำไห้ราวกับจะบ่งบอกความเศร้าที่ท่วมท้นอยู่ภายในใจดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน
หากข้ารู้ว่าคำอธิษฐานของข้าจะต้องแลกด้วยชีวิตของเจ้า ข้าคงไม่ร้องขอ
คำรักที่เคยเฝ้าใฝ่ฝันทว่ามาพร้อมกับการสูญเสียเยี่ยงนี้ ข้าไม่ต้องการ
ไม่ต้องรักข้า แค่เจ้ามีชีวิตอยู่นั่นก็เพียงพอแล้ว เหตุใดทุกอย่างจึงเป็นเช่นนี้ ใครก็ได้ตอบข้าที
++++++++++++++++++
รอยยิ้มสุดท้ายของเจ้ายังตราตรึงอยู่ในใจของข้า
เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม
เจ้าจะรอข้าอยู่ที่นั่นใช่ไหม....
ข้ากำลังจะไปอยู่กับเจ้าแล้วนะ....
เจ้ารู้ใช่ไหมว่าข้ารักเจ้า....
ข้ารักเจ้า....
ใช่แล้ว..เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
.
Sinein_nop.com
Create Date : 26 ธันวาคม 2549 |
|
8 comments |
Last Update : 26 ธันวาคม 2549 15:24:58 น. |
Counter : 484 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: sinein_nop IP: 202.28.27.3 26 ธันวาคม 2549 16:06:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: sinein_nop (sinein_nop ) 26 ธันวาคม 2549 17:15:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: OuyBoyd (sinein_nop ) 26 ธันวาคม 2549 17:33:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปาล์ม (palmpada ) 26 ธันวาคม 2549 18:55:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: kailan IP: 202.28.27.6 8 มกราคม 2550 14:34:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: Be PCC irun diary & bedside diary IP: 61.7.174.99 16 มกราคม 2550 21:20:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: แพรไหม IP: 203.113.17.146 27 มกราคม 2550 15:25:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: mochan IP: 202.28.244.211 23 พฤษภาคม 2551 11:42:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|