|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
destiny-1 นักเรียนใหม่
สวย เสียงทุ้มนุ่มจากริมฝีปากของชายหนุ่มผิวคล้ำ แต่หน้าสวยอย่างบอกไม่ถูก พึมพำกับตัวเอง ใครเหรอ น้องมิกกี้เหรอชายหนุ่มผิวขาว หน้าตาดูสะอาด เบือนหน้ามาถาม ไม่ใช่ ก็ไม่มีใครนี่นา เจ้าโทโมะมันพูดถึงใครนะ ก็มีแต่เด็กใหม่ที่หน้าตาธรรมดาๆอีกคนนึง กับน้องมิกกี้ หรือว่ามันจะหมายถึงน้องอีกคนนะ ชายหนุ่มอีกคนคิดคนเดียวเงียบๆ แล้วนั่นนายจะไปไหนหน่ะ โทโมะ นายช่วยบอกอาจารย์แล้วกันว่าฉันไม่สบาย ขอบใจนะเรียว แล้วฉันจะเลี้ยงข้าวนายแล้วกัน .................... สวัสดีครับ คาซึยะ คาเมนาชิ ครับ ชายหนุ่มร่างบางแต่ใส่แว่นหนาเตอะ พูดเบาๆ สวัสดี เรียกผมว่าอาจารย์ยูแล้วกัน ตั้งแต่นี้ไปคุณอยู่ห้อง 1-A นะ มีอะไรสงสัยก็ถามมิกกี้แล้วกัน เค้าเป็นหัวหน้าห้องหน่ะ เอาล่ะ ตามผมมาเลย.. ครับ เสียงเบาๆกับท่าทางตื่นกลัวนั้นทำให้อาจารย์ยูสงสัยเหลือเกินว่า..การย้ายโรงเรียนกลางเทอมสำหรับ เด็กม.ปลายแล้วมันยากมากนักหรือไง.. ..... มีอะไรสงสัยเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ ถามฉันได้นะ ว่าแต่ว่าเรียกคาเมนาชิคุงมันยาวจัง ฉันเรียกว่า..คาเมะคุง..ได้ไหม? ชายหนุ่มผมสีทองที่มีรอยยิ้มสว่างไสวราวกับพระอาทิตย์เบือนหน้ามาถาม ครับ คาเมะคุงเอ่ยเสียงเบา โรงเรียนนี้มีประวัติยาวนานมากคิดว่านายคงไม่สนใจหรอกเนอะ เอาคร่าวๆ..ที่นี่เป็นโรงเรียนชายล้วน คัดแต่พวกรวยปานกลางถึงรวยมาก ถ้าเดินไปตามทางเดินจะเห็นคู่รักอยู่มากมาย แต่นายไม่ต้องตกใจเพราะที่นี่ถือคติรวยเจอรวย ถึงแม้จะเป็นเพศเดียวกันก็ยังดีกว่ารวยเจอจน.. แล้วส่วนใหญ่เมื่อจบจากโรงเรียนนี้ไปแล้ว ส่วนใหญ่ก็จะกลับเป็นคนปกติไปเอง เอ๊ะ..แต่ว่าอาจารย์บอกว่านายย้ายมาจากอเมริกาคงเห็นเป็นเรื่องธรรมดาสินะ.. เอ่อ..ก็ไม่เชิงครับ นี่ ไม่ต้องพูดสุภาพกับฉันก็ได้ เราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันขอร้องอะไรนายอย่างได้ไหมเรียกฉันว่า..มิกกี้ ต่อไปได้ไหม ถึงแม้ว่านายจะได้ยินคนอื่นเรียกฉันว่ายังไง นายก็ช่วยเรียกฉันเหมือนเดิมนะ ครับ ไม่พูดคำอื่นเลยเหรอ อีกอย่างนึงที่ฉันอยากจะเตือนนายไว้ ในโรงเรียนนี้มีคนสองคนที่ไม่ควรมีปัญหาด้วยอย่างเด็ดขาด คือ รุ่นพี่เรียว ประธานนักเรียนโรงเรียนนี้ กับรุ่นพี่ยามะพี เพื่อนสนิท..คนที่ชอบเดินด้วยกันนั่นแหละ ว่าแต่ว่านายขนของเข้าหอรึยัง .... อย่าบอกนะว่านายไม่รู้ ว่านักเรียนที่นี่ต้องอยู่หอพักทุกคน มันเกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัยหน่ะ อะไรนะ!! คาเมะตะโกนเสียงดังผิดกับบุคลิกแรกเริ่ม เอ่อ ขอโทษครับ ผมตกใจไปหน่อยร่างบางพูดอย่างอายๆ ฮ่ะๆๆ ไม่เป็นไร เมื่อกี้ดูเป็นตัวนายมากกว่า คาเมะคุงที่เอาแต่ครับๆๆซะอีก มิกกี้ยิ้มอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับคิดว่าคาเมะคุงคนไหนที่เป็นตัวจริงกันแน่นะ ผมขอตัวไปโทรศัพท์ถึงผู้ปกครองก่อนนะครับ อืม ถ้ามีปัญหาอะไรก็ไปคุยกับอาจารย์ยูนะ มิกกี้พูดยิ้มๆ พร้อมกับเดินจากไป เกือบไปแล้ว..คาเมะคิดอย่างหวาดเสียว ว่าแต่ว่านี่มันอะไรกันที่นี่เป็นโรงเรียนประจำงั้นเหรอ..ไม่ตลกเลยนะ คาเมะคิด พร้อมกับเดินไปที่สวนหลังโรงเรียนแล้วหยิบมือถือกดเบอร์อย่างรวดเร็ว ฮัลโหล ฉันเองนะขอฉันพูดกับพ่อหน่อย.. พ่อฮะ ทำไมพ่อไม่บอกผมว่าที่นี่เป็นโรงเรียนประจำ ....ผมจะย้าย..... คาเมะพูดอย่างโกรธๆ ใจเย็นๆ คาซึยะ ที่นี่เหมาะสมกับแกแล้ว.. จะได้ดัดนิสัยไปในตัว อีกอย่างอย่าคิดว่าจะหวังพึ่งปู่ของแกได้นะ เพราะฉันสั่งให้ที่บ้านใหญ่ขนของของแกออกมาหมดแล้ว แล้วเงินในบัตรเครดิตฉันจำกัดวงเงินไว้เรียบร้อย คงไม่คิดอะไรโง่ๆอย่างเช่น..หนีกลับมาหรอกนะ ฮะๆๆ ไอ้พ่อบ้า คาเมะตะโกนอย่างฉุนเฉียว พร้อมกับขว้างโทรศัพท์ลงพื้น
ใครหน่ะ กล้ามากเลยนะที่มารบกวนเวลานอนของฉัน เสียงงัวเงียของผู้ชายคนที่เพิ่งลุกขึ้นมาจากพื้นหญ้าพูดอย่างโกรธๆ ...... คาเมะหันหน้าไปมองอย่างตกใจ นี่..นายเป็นนักเรียนใหม่ใช่ไหม ถึงไม่รู้ว่าเวลาพักกลางวันห้ามคนอื่นเข้ามาในสวนของฉัน เอ่อ..ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่ามีกฎอย่างงี้ด้วย คาเมะพูดพร้อมกับคว้าแว่นตาขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว ถึงยังไงนายก็ไม่มีสิทธิ์อ้างว่าไม่รู้ กฎหมายก็คือกฎหมายไม่สามารถหลุดรอดไปได้เพราะแค่คำว่าไม่รู้หรอกนะ นายคิดจะรับผิดชอบการผิดกฎครั้งนี้ยังไง โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงโกรธๆ เอ่อ..งั้นคุณจะลงโทษผมยังไงก็ได้แต่ผมขอร้องอย่าบอกเรื่องที่ผมพูดเมื่อกี้ให้ใครรู้ได้ไหมครับ คาเมะพูดเสียงเบา งั้นบทลงโทษของนายคือ ทุกๆพักกลางวันนายต้องมาที่นี่พร้อมกับข้าวกล่องของฉันกับของนาย แล้วอย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้แลกกับการที่ฉันปิดเรื่องของนาย เอ่อ แต่ว่าที่นี่เป็นโรงเรียนประจำ ผมคงทำข้าวกล่องไม่ได้ นั่นไม่ใช่ปัญหา เดี๋ยวฉันจะสั่งให้นายย้ายเข้าตึกวายุ ที่นั่นนายจะมีห้องครัวส่วนตัว นายชื่ออะไร คาซึยะ คาเมนาชิ ครับ ฉัน โทโมฮิเสะ ยามาชิตะ แล้วเจอกันคืนนี้ ยามะพีพูดพร้อมกับเดินจากไป ทิ้งความสงสัยไว้ให้คนที่อยู่เบื้องหลัง... ......... มิกกี้ ตึกวายุอยู่ที่ไหนเหรอ มีอะไรเหรอ มิกกี้เบือนหน้ามาถามอย่างสงสัย คือว่าฉันคงไปตอแยกับคนที่ไม่ควรยุ่งที่สุดซะแล้ว นายเจอรุ่นพี่เรียวกับรุ่นพี่โทโมะแล้วเหรอ มิกกี้ถามอย่างตกใจ ไม่ใช่แค่เจอ ยังไปรบกวนเวลานอนของรุ่นพี่โทโมะอีก ฉันเลยโดนลงโทษให้ย้ายเข้าไปอยู่ที่ตึกวายุ คาเมะพูดอย่างหนักใจ เป็นความผิดของฉันเองที่ไม่ได้บอกนายเรื่องสวนต้องห้าม เดี๋ยวฉันจะไปพูดกับรุ่นพี่ให้...ไปกันเถอะ... มิกกี้พูดพลางจูงมือคาเมะมุ่งตรงไปยังห้องประธานนักเรียน ก๊อก ก๊อก ก๊อก.. ใคร เรียวพูดอย่างอารมณ์เสีย ใครนะกล้ามารบกวนเวลาทำงานอันแสนมีค่าของฉัน ผมมิกกี้ครับ ผมมีเรื่องเกี่ยวกับนักเรียนใหม่มาปรึกษาครับ มิกกี้พูดพร้อมกับผลักประตูเข้าไป มีอะไร รีบๆพูดมาไวท์โรท เรียวพูดอย่างติดตลก คือว่าวันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา ซึ่งผมเป็นหัวหน้าห้องต้องแนะนำโรงเรียน แต่ผมไม่ได้บอกเรื่องสวนต้องห้ามทำให้คาเมะคุงเข้าไปรบกวนเวลานอนของรุ่นพี่โทโมะ เค้าเลยถูกลงโทษทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของเค้า ผมอยากจะให้รุ่นพี่ช่วยยกเลิกการลงโทษนั้นครับ.. อืม เรื่องใหญ่ซะด้วย เรียวทำท่าคิด เมื่อกี้เพิ่งได้รับโทรศัพท์จากเจ้าโทโมะว่าไม่ให้มีการยกเลิกเรื่องนี้เด็ดขาด สงสัยจะเกี่ยวกับนักเรียนใหม่นี่แหละ นี่ คาเมะคุงใช่ไหม ฉันคงช่วยอะไรนายไม่ได้เพราะนี่เป็นเรื่องร้ายแรง ถ้ามีคนแหกกฎแล้วไม่ถูกลงโทษ ต่อไปก็จะไม่มีใครกลัว นายเข้าใจใช่ไหม เรียวพูดอย่างวางอำนาจ แต่รุ่นพี่ครับ มันเป็นความผิดของผมนะครับ มิกกี้พูดอย่างมีอารมณ์ ถึงนายจะเป็นไวท์โรท แต่นายก็ไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงกับฉันนะ ถ้านายว่าเป็นความผิดของนาย..นายก็รับโทษเหมือนกับเพื่อนของนายเลยสิ เรียวพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ รุ่นพี่คิดว่าผมกลัวตึกวายุเหรอครับ....ได้..ถ้ารุ่นพี่ต้องการอย่างนั้น มิกกี้พูดพร้อมน้ำตาคลอเบ้า โอเค งั้นตั้งแต่วันนี้คาเมะคุงกับมิกกี้คุงจะย้ายเข้าไปอยู่ที่ตึกวายุ หมดเรื่องแล้วก็กรุณาออกไปจากห้องนี้ด้วย แล้วจำไว้ว่าอย่าเข้ามาก่อนได้รับอนุญาต .......... มิกกี้ เดินช้าๆหน่อย คาเมะพูดพร้อมกับค่อยๆดึงมือออกจากมือของมิกกี้ ขอโทษนะ ที่ฉันช่วยอะไรนายไม่ได้ มิกกี้พูดพร้อมกับเช็ดน้ำตา ไม่เป็นไร ฉันสิต้องขอโทษที่ต้องทำให้นายมาติดร่างแห เอ่อ ว่าแต่ว่าทำไมรุ่นพี่เรียวถึงเรียกนายว่าไวท์โรท แล้วการย้ายไปอยู่ตึกวายุมันเลวร้ายมากเลยเหรอ นายถึงต้องร้องไห้ คาเมะถามอย่างเกรงใจ ความจริงมันก็ไม่ได้เลวร้ายมากหรอก เพียงแค่ตึกนั้นมีคนสองคนอยู่คือรุ่นพี่เรียวกับรุ่นพี่โทโมะเท่านั้นไม่มีใครเคยเข้าไปที่นั่น ที่ฉันร้องไห้หน่ะ เพราะฉันเจ็บใจที่รุ่นพี่เรียวไม่มีเหตุผล ส่วนเรื่องไวท์โรทมันเป็นตำแหน่งหน่ะ ทุกๆปีจะมีการโหวตตำแหน่งไวท์โรท เรดโรทและบลูโรท คนที่ได้จะมีอภิสิทธิ์พิเศษหน่ะ แต่ฉันขอบอกนายก่อนเลยนะว่าฉันไม่เต็มใจจะรับตำแหน่งนี้เพราะฉะนั้นเรียกฉันว่ามิกกี้ ไม่ใช่ไวท์โรทอะไรนั่น อืม ได้สิ อีกอย่างที่ฉันสงสัย การย้ายหอมันเป็นเรื่องใหญ่ไม่ใช่เหรอทำไมประธานนักเรียนถึงมีสิทธิ์ตัดสินใจ ไม่ใช่อาจารย์หล่ะ คือที่โรงเรียนนี้เค้าใช้ระบบรุ่นพี่รุ่นน้องหน่ะ อาจารย์จะไม่มายุ่งเรื่องการลงโทษของนักเรียน อีกอย่างรุ่นพี่เรียวเป็นทายาทของผู้สนับสนุนรายใหญ่ของโรงเรียนหน่ะ อาจารย์เลยยกอำนาจในการตัดสินใจให้รุ่นพี่เค้า งั้นก็ช่างมันเถอะ มิกกี้คุงปล่อยเลยตามเลยแล้วกัน อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดเราไปเข้าเรียนกันเถอะ เช็ดน้ำตาซะ คาเมะคุงพูดอย่างร่าเริง อืม .................................
คาเมะจัง(ที่รักรินเอง 555)
Create Date : 08 มีนาคม 2549 |
|
3 comments |
Last Update : 9 มีนาคม 2549 0:24:41 น. |
Counter : 503 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: sinein_nop (sinein_nop ) 8 มีนาคม 2549 22:39:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องแพร IP: 58.8.199.119 8 มีนาคม 2549 23:20:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนาม IP: 202.28.27.5 9 มีนาคม 2549 15:34:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
คิดว่าไงมั่งอ่ะ
ร๊ากกกก คาเมะจังที่ซู้ดดดดด อิอิ
*ปิดเทอม เบื่อจัง อยากเปิดเทอมเร็วๆจางงงงง แง้ๆ