Bloggang.com : N'SinE : กลม เกวียน กรรม เกวียน ๔

กลม เกวียน กรรม เกวียน ๔

ในที่สุด...พวกเขาก็มาถึง....บ้าน...สถานที่ถิ่นเกิด...ที่ๆมีเด็กน้อย
และคุณล้อเกวียน...

วงกมวงแรกที่มาถึงรีบร้องทักด้วยความดีใจแม้จะยังเหนื่อยกับการกิ้งมาราธอน
“สวัสดีครับคุณล้อเกวียน...พวกเราเองครับ....เรากลับมาแล้ว....”
“เอะ....เอ๋...หืม....พวกเธอเองหรอกเหรอเนี่ย...

โอโห...เปลี่ยนไปนิดหน่อยนะ...ไปทำอะไรมาเนี่ย”
“พวกเราก็แค่ถอด ร เรือ คืน คุณโรงเรียนเขาไปเท่านั้นเองค่ะ...แล้วกลับมาเป็นวงกมเหมือนเดิมไงคะ”
“อย่างนั้นหรือ...แต่ฉันว่า...พวกเธอ...แปลกๆไปนะ...ดูไม่เหมือนวงกมวงเดิมเลยนี่”
“ไม่เหมือนหรือครับ?”
พวกวงกมมองกันไปมาอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจที่ล้อเกวียนพูด

“จะว่าไงดีล่ะ...ดูพวกเธอจะ...กลม...ขึ้นนะ...
อา..ใช่แล้ว...กลมจริงๆด้วย...พวกเธอมี ล ลิงในตัวแล้วนี่..
ยินดีด้วยนะ..แหม...กลมสวยจริงๆเลย...ฮ่าๆๆ”

คราวนี้เหล่าวงกลมที่ยังคิดว่าตัวเองกม...
ก็มองหน้ากันแล้วสำรวจกันและกันอย่างรวดเร็ว..
เพราะอยู่ด้วยกันมาตลอด...ถึงไม่ได้สังเกต...

“นายกลมนี่/เธอกลมนี่”?????
ต่างฝ่ายต่างพูดพร้อมกันอย่างตกตะลึง

“ฉันกลมเหรอ?!?”
“นายกลม/เธอกลม”
“เรากลม!!!”

ล้อเกวียนมองเหล่าวงกลมมือใหม่อย่างขำๆ...
พูดพร้อมกันสี่ครั้งติดต่อกันก็ได้ด้วย...

“ตะ..แต่..เรากลมได้อย่างไรกัน กลมตั้งแต่เมื่อไหร่..ล ลิง มาจากไหนเนี่ย”

......
งง
......

“โธ่เอ๊ย...ไม่ต้องทำท่างงอย่างนั้นก็ได้วงกลมน้อย..ฉันจะตอบให้..”
ล้อเกวียนกล่าวด้วยความขบขันระคนเอ็นดูในอาการของเหล่าวงกลม
“คงเป็นเพราะระหว่างที่พวกเธอกิ้งไปกิ้งมาเนี่ย...
มันเกิดการเสียดสีขัดเกลากับพื้นถนนไปเรื่อยๆ
กิ้งๆเกลาๆจนกลมไปเองไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ”

.....
อึ้ง?!?
.....

คุณล้อก็พูดตอบออกมาอย่างง่ายๆราวกับเป็นแค่การบรรยายสภาพอากาศ
ส่งผลให้เหล่าวงกลมถึงกับทำอะไรไม่ถูกไปครู่ใหญ่...

“อะ..อะไรกันครับ...ง่ายๆแค่นี้เองเหรอ...ที่เราต้องทำ...
ก็แค่กิ้งไปเรื่อยๆแล้วเราก็จะกลมเองเนี่ยนะ?!?”
“ง่ายหรือ???...เธอคิดว่าสิ่งที่เธอได้ทำไปมันง่ายหรือ...
เธอลืมไปแล้วหรือว่าเธอสะดุด เธอหกล้มไปตั้งกี่ครั้ง...ฮึ
เธอลืมไปแล้วสินะว่าเธอเกือบจะหลงผิดไปกับรูปโฉมงดงามของการเป็นวงกรรม เธอลืมไปแล้ว...
สิ่งที่เธอผ่านมามันไม่ง่ายหรอกนะวงกลมน้อย”

....
“ทีนี้...ลองบอกฉันทีซิ...ว่าเธอได้อะไรจากการเดินทางครั้งนี้...”
“ได้กลมไงคะ”
“ฮ่าๆๆ...ไม่ใช่ๆฉันหมายถึง...เธอได้เรียนรู้อะไรมาบ้าง...”
“....”
“อืม...คงจะมองไม่ออกสินะ...งั้นฉันจะบอกใบ้สักหน่อย...”
ล้อเกวียนพูดพลางทำท่าใช้ความคิด
“คำใบ้ที่หนึ่ง....จำได้ไหมว่าสิ่งที่เธอต้องการคืออะไร...”
“ล ลิงไงคะ”
“อืม...ก่อนหน้านั้นล่ะ”
“เราต้องการกลมครับ”
“ก่อนหน้านั้นอีก”
“เราอยากให้เด็กน้อยชอบเรา...”
“นั่นแหละ!!!....สิ่งที่เธอต้องการอย่างแท้จริง...
พวกเธอเพียงแค่ต้องการเด็กน้อย...”

“เพื่อจะให้เด็กน้อยชอบ...เธอต้องการกลม...เพื่อจะกลม...
เธอต้องการ ล ลิง..และเพื่อจะหาล ลิง เธอจึงออกเดินทาง...แต่ดูสิ่งที่เธอทำลงไปสิ...เธอเดินทางไปโรงเรียน..
เธอได้เจอสิ่งใหม่ๆ ได้เจอสิ่งสวยๆงามมากมาย...เธอเริ่มหลงใหลไปกับสิ่งเหล่านั้น
จนแทบลืมเลือนจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอเอง...

ยิ่งเมื่อมีคนมายื่นอะไรให้...
เธอก็รับเอามาอย่างเต็มใจ...โดยไม่ได้ตระหนักแม้แต่น้อย
ว่าสิ่งนั้นจะทำให้เธอไม่ใช่เธออีกต่อไป...

เธอยอมเปลี่ยนตัวเอง... เพราะความต้องการเพียงชั่ววูบ...เธอกลายเป็นกรรม...
ชื่นชมยินดีกับรูปโฉมจนลืมตัวตนที่แท้จริงว่าเธอเป็น วงกม...เหมือนที่ฉันได้เคยเตือนพวกเธอไปแล้ว...”

มาถึงตอนนี้...สีหน้าของเหล่าวงกลมก็สลดไปตามๆกัน..

แต่ก็กลับมาดีขึ้นเมื่อได้ยินล้อเกวียนพูดต่อไปว่า
“แต่พวกเธอก็ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง...พวกเธอตื่นขึ้นมาได้...
มองเห็นตัวเอง...จำตัวเองได้ในที่สุด...แล้วพวกเธอก็กลับมา”
เขามองเหล่าวงกลมด้วยสายตาอ่อนโยน

“เอาล่ะ...ฉันจะไม่พูดมาแล้ว...พวกเธอรีบเข้าบ้านเถอะ...มีคนกำลังรอแน่ะ”
ล้อเกวียนเอ่ยยิ้มๆ

เหล่าวงกลมมองหน้ากันเองด้วยความแปลกใจ...
ใครกัน...รอพวกเรา

แล้วก่อนที่พวกเขาจะได้ทันคิดถึงคำตอบ...
“อ้าว..มาหล่นอยู่นี่เอง...หาตั้งนานแน่ะ...”
เด็กน้อยคนนึ่งเดินยิ้มแย้มมาหยุดที่ข้างเกวียน
“สงสัยลมจะพัดลงมากองอยู่ตรงนี้...”

เขาว่าพลางเก็บวงกลมกระดาษจำนวนมากขึ้นมาถือไว้ แล้วเอาเข้าบ้าน
จากนั้นก็บรรจงระบายสีวงกลมแต่ละวงให้มีลวดลายสวยงาม...ทีละวง ทีละวง
ก่อนจะนำวงกลมเหล่านั้นมาติดเข้าด้วยกันกรอบวงกลมอันใหญ่
ตบท้ายด้วยการติดรูปของตัวเองลงไป...

ตอนนี้เหล่าวงกลมต่างก็มีความสุข...
พวกเขาได้อยู่กับรูปเด็กน้อยที่ยิ้มแย้มให้พวกเขาตลอดทั้งวัน
ได้มองดูเด็กน้อยตัวจริงจากบนฝาผนัง..
ได้มองเห็นแขกคนอื่นๆที่มาเยี่ยม แหงนหน้ามองดูพวกเขากับเด็กน้อยในภาพอย่างชื่นชม...
พวกเขามีความสุข...
และมีค่า...อย่างน้อย...ก็ในสายตาของเด็กคนหนึ่ง....

นิทานเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจาก
พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕
“..อย่างนักเรียนบางคน ได้ลืมภาษาไทยทีเดียว เพราะฉะนั้นเราจึงได้ตักเตือนนักเรียนเหล่านั้น
ให้พึงนึกในใจว่า เรามิได้มาเรียนจะเป็นฝรั่ง เราเรียนเพื่อจะเป็นคนไทยที่มีความรู้เสมอด้วยฝรั่ง..”

ก็..ก่อนอื่น..ขอบคุณนะคะที่ตามอ่านมาจนจบได้
นี่เป็น..เอ่อ..งานเขียน..ที่ไม่ใช่เรียงความส่งอาจารย์

ชิ้นแรกในชีวิต..ก็..
อ่านแล้วมีอะไรอยากจะติอยากจะชม
เชิญตามสบายค่ะ
ขอบคุณค่า

Create Date : 16 มีนาคม 2550

Last Update : 4 ตุลาคม 2550 3:59:07 น.

2 comments

Counter : 476 Pageviews.

คำทราย...

งงว่ะ

กลมไปกลมมา

กลิ้งไปกลิ้งมา

ฮา

โดย: PADAPA--DOO

วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:18:58:20 น.

ช่วงนี้ทะลุ(ธุระ)เยอะจัง

วันหลังจะมาเล่นด้วยครับ

โดย: อุกเงียว (อุกเงียว

) วันที่: 23 มีนาคม 2550 เวลา:14:27:15 น.