ดราม่าน้ำตาตก

ไม่ได้ร้องไห้มาสักพัก

ปกติเจอเหตุการณ์แบบไหนก็ทำใจให้ชินได้ ด้วยว่ายอมรับสิ่งที่มันเป็นได้

แต่วันนี้เสียน้ำตาเหมือนคนบ้าเพียงเพราะเราอ่อนแอและอยากตามใจตัวเองมากเกินไป

ทำไมแค่ไม่ได้ไปค่ายนี้ต้องไม่ได้เข้าพิธีรับพระราชฐานปริญญาบัตรด้วยฟร่ะ

ก็แค่งานพิธีนึง...

แต่เพราะว่าเราเป็นความหวังของที่บ้าน ยังไงก็ต้องเข้าพิธีรับให้ได้

สุดท้ายก็ต้องยอมตัดใจยอมไปค่ายไม่ได้กลับบ้านเกือบเดือน เพื่องานนี้งานเดียว

มันจะไม่น่าโมโหขนาดนี้เลยถ้าไม่ใช่เพราะมันเป็นกิจกรรมบังคับปีหนึ่งที่เราสมควรได้ไปตั้งแต่เมื่อสองปีที่แล้ว

แต่เป็นเพราะอ. งี่เง่าคนนึงถึงตัดสิทธิ์เรา(กับคนอื่น)แบบใช้อารมณ์

(ทั้งที่เราก็ไม่ได้ผิดอะไรเลยสักนิด แค่โมโหแล้วมาลงกับพวกเรางั้นเหรอ)

เงินก็ต้องมาจ่ายใหม่ทั้งที่เมื่อสองปีที่แล้วมันเป็นสิทธิ์ของฉันที่จะไปฟรีๆ

...ร้องไห้ไปก็เท่านั้น...

อดทนไว้... อีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบแล้ว

ทนไว้นะ

คิดเสียว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวาน บ้านจะกลับตอนไหนก็ได้ มันไม่หนีนิ เพื่อนจะเจอกันตอนไหนก็ได้

เฮ้อ......................................................................
ทำใจ

Create Date : 17 มกราคม 2555 Last Update : 17 มกราคม 2555 21:39:14 น. Counter : 289 Pageviews.		4 comments
Share Tweet