เพราะความอดทน... มีจำกัด
เคยไหมที่เวลาเพื่อนโทรมาแล้วบอกว่า มีธุระอยากจะปรึกษา แต่ไปๆ มาๆ กลายเป็นว่า ใช้เราเป็นที่ระบายอารมณ์ ไม่ว่าเค้าจะไปโกรธใครมา หรือว่าไม่ชอบขี้หน้าใครในที่ทำงาน
แรกๆ ก็พอรับฟังได้ แต่พอมาตอนหลังเจอคำพูดที่ว่า
"เธอๆ บัตรเติมเงินฉันใกล้จะหมดแล้วนะ เธอโทรกลับมาหาฉันหน่อยสิ"
ผมอึ้งไปเล็กน้อย ถ้าคุณอยากระบายเรื่องเครียดๆ ของคุณ คุณควรเป็นฝ่ายโทรมาไม่ใช่หรือ แล้วการที่ผมต้องเสียค่าโทรศัพท์ เสียเวลานั่งฟังคุณเป็นชั่วโมง ให้คุณได้บ่น ให้คุณได้ระบาย ผมต้องเป็นฝ่ายเสียเงินเนี่ยนะ แฟร์มากๆ เลย
เวลาผมมีเรื่องทุกข์ใจ ผมแทบไม่ปรึกษาใคร นอกจากมีคนที่ผมไว้ใจจริงๆ ถึงจะเล่าให้ฟัง
เคยไหม ที่คนพวกนั้นจะถามผมว่า
"เธอเป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า มีอะไรเครียดไหม"
ไม่เคยมี
จะมีที่ถามผมแบบนี้ก็แค่คนเดียวเท่านั้น เพื่อนคนนี้บ้านอยู่ไกลจากผมมากๆ แต่เราก็เหมือนอยู่ใกล้ โทรปรึกษาและเป็นกำลังใจให้กัน ในเวลาที่เรามีความทุกข์หรือสุข เราก็แชร์กันฟัง เธอโทรบ้าง ฉันโทรบ้าง เป็นแบบนี้มาตลอด
ผมตัดสินใจว่า ถ้าเพื่อนเห็นแก่ตัวแบบนี้โทรมาอีก ผมจะคุยสั้นๆ แล้วก็วาง ไม่มีการโทรกลับ ไม่ว่าบัตรเติมเงินเค้าจะหมดหรือไม่ก็ตาม
ถ้าหากเค้าอยากจะระบายเรื่องส่วนตัว เค้าควรจะเป็นฝ่ายจ่าย ไม่ใช่ผม
เพื่อนอีกประเภทก็คือ เวลาจะชวนเราไปไหน ต้องลากเราไปให้ได้
แต่พอเราจะนัดไปทำอะไรๆ มั่ง ไม่ว่างสารพัด แต่พอเด็กของตัวเองนัด ว่างเสมอ
เจอเข้าแบบนี้หลายๆ ครั้งก็เบื่อ ผมน่ะคนนะ ไม่ใช่ควาย
แล้วล่าสุดนัดกับเพื่อนคนนี้ที่ central world ผมไปถึงเรียบร้อยแล้ว แต่มันโทรมาบอกว่าเปลี่ยนใจ ไม่ไปแล้ว อ้างว่าฝนตก ซึ่งจริงๆ แล้วฝนมันหยุดไปเป็นชั่วโมงก่อนหน้านั้น
คนพวกนี้คบไปชีวิตผมคงเจริญลง ถอยห่างจากพวกที่คิดถึงแต่ตัวเอง ชีวิตผมคงเจริญขึ้น เห็นด้วยไหมครับ?
Create Date : 17 ตุลาคม 2550 |
|
4 comments |
Last Update : 17 ตุลาคม 2550 11:53:08 น. |
Counter : 666 Pageviews. |
|
|
|