| เนื่องจากอุดมการณ์ที่แตกต่าง เราจึงต้องแยกทางกันเดิน... เอ้ยไม่ใช่
จึงต้องแยกกันเดินทางไปคนละสายการบิน ผีคิวฯ ไปยังงัย ไว้ให้เค้ามาเล่าเองละกันนะครับ..
ส่วนผม ใช้ตั๋วพนักงาน.. นั่งการบินไทยไป... มาเช้คอินช่อง 4B แยกจากผู้โดยสารทั่วไป ไม่ต้องต่อคิวยาว.. แฮ่... |
จากที่ดูพยากรณ์อากาศมาแล้วทริปนี้คงมีแต่ฝน แถมยังแผ่นดินพึ่งจะไหวไปที่สุมาตราอีก
แค่นั้นยังไม่พอ.. ไฟลท์ยังจะดีเลย์อีกสองชั่วโมง...
เค้าเลยมีของว่างให้ผู้โดยสารมานั่งกินแก้เซ็ง
| |
| นานน้าน....
จะได้ขึ้นเครื่องบินแบบเป็นผู้โดยสารกับเค้าซะที... ต้องถ่ายรูปเอาไว้หน่อย...
กับขุมพลังของ Airbus A300-600 เครื่องยนต์ Pratt&Whitney PW4168 |
ขอแนะนำให้รู้จักกับ...
คุณเป้...
เพื่อนร่วมเดินทางของผมครับ นั่งไปข้างๆกันเลย.. เพิ่งเคยเดินทางด้วยกันเป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ครับ..
ชอบเอาของข้างในไปซ่อน ใส่หาย.. ใส่หาย... หาไม่ค่อยเจอเลย...
ใบต่อไปต้องหาที่มีกระเป๋าเล็กข้างในหลายช่องกว่านี้... | |
| มาถึงสนามบิน "งูร่า ราย" ห้าโมงเย็น ฟ้าครึ้มๆ ท่าทางฝนจะหยุดตกแล้ว...
ชื่อสนามบินนี้ตั้งขึ้นเพื่อให้เกียรติแก่นักรบผู้ยิ่งใหญ่ของบาหลี I Gusti Ngurah Rai กับกองทัพประชาชนที่ลุกขึ้นต่อต้านการรุกรานจากเกมส์ล่าอาณานิคมของฮอลแลนด์เมื่อห้าสิบปีก่อน..
ประตูใหญ่แบบนี้เรียกว่า "Chendi" มองเห็นได้ทั่วไปครับ..
ผมคลำอยู่นาน หาลูกบิดประตูไม่เจอซักที.. สงสัยจะใช้ Remote Control อิอิ.. |
คราวนี้พักที่ Patra Bali อยู่ติดสนามบิน เรื่องที่พัก ผีคิวฯ เป็นคนหาครับ
ผมมาถึงก่อนเลยไปเตร่แถว Kuta Square หารถเช่าสำหรับเที่ยวกันวันพรุ่งนี้ นั่งรถกะป๊อของที่นี่ไป เห็น หมูสะเต๊ะ น่ากินเลยลงไปชิมซะหน่อย.. อาหารพื้นเมืองของที่นี่เลยครับ | |
| สิบไม้ หมื่นรูเปี๊ยะ ก็เท่ากับห้าสิบบาทเราโดยประมาณ ห่อมาด้วยกระดาษมันสีน้ำตาล ใช้กันทั้งบ้านทั้งเมืองเลยกระดาษแบบนี้ ไม่ว่าจะร้านรถเข็นริมถนน หรือว่าร้านอาหารหรูๆ เอามารองจานก่อนใส่อาหาร ใช้เสร็จก็ทิ้ง ไม่ร้องล้างจาน.. ประหยัดน้ำยาล้างจานกันจริง.. |
| |
การแลกเงินที่นี่ ต้องดูป้ายให้ดีว่ามีสองคำนี้อยู่ NO TAX & NO COMMISSION ไม่งั้นอาจจะต้องมานั่งทะเลาะกับมันหลังจากแลกเสร็จแล้วแต่ทำไมไม่ได้เท่ากับที่คูณไว้ในเครื่องคิดเลข ผมแลกไป 50USD ร้านแรกต้องได้ 50x9290=464,500RP แต่มันแอบกดเครื่องคิดเลขยังงัยก็ไม่รู้ได้มาแค่ 418,050RP แล้วผมก็โง่เองที่รับมาแบบไม่ได้นับไม่ได้ดูเลย เดินออกจากร้านมาเฉย กว่าจะรู้ตัวก็ตอนคิดว่าจะใช้เงินไปทำอะไรดีตั้งหลายแสน....
เดินออกมาไกลพอสมควรแล้วถึงนึกได้ว่าโดนโกง เลยรีบแจ้นกลับไปทวงก็ได้กลับมาอีกแค่ 20,000RP สรุปว่า..
เสร็จโจรครั้งที่หนึ่ง
|
| เดินอยู่จนมืดถามรถเช่าไปหลายคันจนในที่สุดก็มาเจอ "โคมัง" ที่จะขับรถตู้แบบนี้พาเราเที่ยววันพรุ่งนี้ทั้งวันในราคา 25USD ครับ.. |
ได้รถเช่าก็เท่ากับภาระกิจลุล่วง..
ผมก็มานั่งวางแผนเที่ยววันพรุ่งนี้ใน McDonald ต่อ.. สถานที่ท่องเที่ยวเยอะแยะไปหมด.. จะเที่ยวให้ทั่วต้องอ่านแยะๆ
ไปกินกลางวันที่ไหน ช้อปที่ไหน ดูพระอาทิตย์ตกที่ไหน...
| |
| เงินรูเปี๊ยะของที่นี่ โดยประมาณก็ 1 บาท = 200 รูเปี๊ยะ |
Kuta Square ยามค่ำคืน นักท่องเที่ยวยังบางตาอยู่เนื่องจากช่วงนี้หน้ามรสุม เป็น Low Season ของที่นี่ บวกกับระเบิดเมื่อปลายปีที่แล้วด้วย... | |
| ตามห้างสรรพสินค้า และ ร้านอาหารดังๆถึงต้องมี Security Check อยู่ด้านหน้าคอยดักระเบิดไว้...
ให้ระเบิดข้างหน้า แต่อย่าไประเบิดข้างใน.. |
เดินจนมืดจนค่ำแล้ว ผีคิวฯ ก็มาถึงโรงแรม... ผมก็นั่งสองล้อรับจ้างกลับด้วยการต่อราคาครั้งสุดท้ายของวันนี้...
20,000RP ครับ
มันดึกแล้วหาแท็กซี่ไม่ค่อยได้ เลยจำใจใช้บริการ เป็นการนั่งรถเครื่องที่แพงที่สุดในชีวิตเลย... | |
|
|
| |
กลับมาถึง Patra Bali โดยสวัสดิภาพครับ ไม่ถูกพาไปปล้นสวาทที่ไหน อิอิ..
ก่อนไปนอนถ่ายรูปจิตกรรมฝาผนังที่โรงแรมมาฝากครับ...
นัด โคมัง ไว้พรุ่งนี้ 11 โมงจะออกไปเที่ยวกัน..
วันนี้แค่นี้ก่อน...
เด๋วจะรีบมาต่อวันที่สองให้นะครับ.... |
จะติดตามต่อครับ เป็นข้อมูลในการไปเที่ยวของผมบ้างหละ