เมื่อไปเที่ยวแพร่ เข้าป่า ปีใหม่2553

ผมคิดอยู่นานว่ามันจะเหมาะสมหรือไม่กับการเอาคลิปนี้ลง ผมทำไว้ดูเล่นกะเพื่อนๆในกลุ่มมาจะครบปีนึงอีกไม่กี่วันนี้แล้ว
..ขอเล่าย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้วคือ2553 เพื่อนผมมันเคยขายของตามตลาดนัดเปิดท้าย รู้จักกับพี่คนหนึ่งเขามาขายเครื่องประดับพวกสร้อยไข่มุก เพื่อนผมชื่อเป้ มันถามผมว่าอ้นปีใหม่ไปเที่ยวแพร่ป่าว
ผม... "ไปบ้านใครว่ะ"
เป้...."พี่ที่รู้จักกัน"
ผม..."แล้วไปเที่ยวไหนบ้าง"
เป้..."เข้าป่าอย่างเดียวเลย" ....
ผม...."เอางั้นเลยเหรอว่ะ ไม่มีกิจกรรมไรให้ทำเลยเรอะ..แล้วป่าแบบไหน"
เป้..."กูก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่เขาบอกจะกลับบ้านที่แพร่ กูก็กะว่าหนาวดีน่าไปเที่ยวด้วยถามว่ามีไรให้ทำมั่ง พี่เขาบอกเข้าป่าล่าสัตว์ กูรู้แค่นี้เลยมาถามมึงก่อน"
ผม..."เออได้ ชอบอยุ่แล้วเข้าป่าเดินป่า เป็นทหารกันมาแล้ว ภูกระดึงเขาใหญ่ ถ้ำพญานคร แก่งกระจาน เขาพะเนินทุ่งก็ เดินมาหมดและ ชอบๆ ไปไป ไปวันไหน กลับวันไหน"
เป้..."ออกคืน30กลับกทมวันที่2"
ผม..."เออ รู้เรื่อง"

ถึงวันและเวลาที่กำหนดผมก็นั่งแท๊กซี่ไปหมอชิตกัน คนเยอะมาก ช่องขายตั๋วไปแพร่ตงไหนว่ะ เดินดุ่มๆไปเรื่อย เต็ม เต็ม อีกสี่ชั่วโมง เวงแล้วจะได้ไปมั้ยเนี่ย
เอะ เขาเขียนป้ายไว้ไปแพร่ด้วยแต่เป็นช่องรถไป น่าน เข้าไปถาม ไปได้แฮะซื้อตั๋วเลยห้าร้อยกว่าบาทได้อีก1ชั่วโมงออก ผมไปกินข้าวกันก่อนขึ้นรถ...



...ผมขอเล่าเป็นไฟล์วีดีโอนะต้องดูคลิปแล้วอ่านประกอบ ภาพไม่รู้ผมไรท์ใส่แผ่นไปไว้ไหนแล้วก็ไม่รู้ สี่ทุ่มสิบห้านาทีรถเคลื่อนตัวออกจากหมอชิต คนเยอะมาก ถึง บขส แพร่ ก็เกือบๆเจ็ดโมงเช้า มีพี่เขามารับ พี่เขาชื่อ พี่แป๊ะ อากาศหนาวทีเดียวล่ะ เราก็นั่งรอให้เพื่อนพี่แป๊ะมารับ สักพักก็มีกระบะขับมาจอดเราก็โดดขึ้นแล้วก็ไปจองตั๋วรถทัวร์ขากลับกันก่อน เพราะที่นี่ยังไม่เปิด ไอที่เปิดก็เต็มแล้วต้องรอว่ามีรถเสริมหรือไม่ ด้วยความไม่ประมาทไปหาซื้อไว้เลยดีกว่าก็ได้สมดังใจหมาย ก็มุ่งหน้าไปบ้านพี่แป๊ะกัน อยู่ในเขต อ.ร้องกวาง เรากินข้าวเช้ากันเสร็จก็เตรียมตัวที่จะเข้าป่ากันเลย
...การเดินทางเข้าป่าครั้งนี้มี พี่แป๊ะ พี่ตุ้ย เป้และผม ผมไม่รู้หรอกว่า สภาพป่ามันจะเป็นอย่างไร จะมีสัตว์น้อยใหญ่อย่างไร และพี่สองคนนี้จะนิสัยอย่างไร เพราะผมไม่เคยรู้จักมาก่อน ไอเป้รู้จักกับพี่แป๊ะแต่ก็แค่ผิวเพิน แต่ก็เสือกกล้ามากันเนอะ...
...ลุย ทางเดินเข้าทีแรกในคลิปที่เห็นเป็นไร่ข้าวโพดถูกถากถางทาง
กินเข้าไปในบริเวณป่าเขาเห็นได้ชัดเจนซึ่งที่ลาดชันแบบนี้ไม่มีทางที่จะออกโฉนดได้เป็นแน่แท้ เราใช้เวลาเดินประมาณชั่วโมงครึ่ง ถึงจุดแรกหมายแรก (ตอนแรกกะจะค้างตรงนี้)มีล่องรอยของการก่อกองไฟไว้ ก็สอบถามได้ความว่า ก็ชาวบ้านนี่แหละมานอนค้างแรมเพื่อจะล่าสัตว์ที่ลงมากินน้ำ เรานั่งพักกันไม่นานนักก็มีชาวบ้านอีกคนหนึ่งพร้อมกะลูกสมุนคือสุนัขตามมาด้วย บ่งบอกถึงว่าชาวบ้านที่นี่เข้าป่าหาของกันเป็นเรื่องปกติ เรานั่งกินกาแฟ ที่ได้รับมาจากน้าคนที่พาสุนัขมานั่นแหละ ตัดไม้ไผ่ต้มน้ำ ก็เอาน้ำในลำธารใส่ต้มเอา...
...สักครุ่น้าคนนั้นก็แยกไปอีกทางนึง พวกผมสี่คนก็ไปกันอีกทางนึง เดินไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมง อากาศเย็นทีเดียวแต่เวลาขณะนั้นยังไม่เย็นเลย
...เราตกลงจะใช้จุดนี้เป็นที่พักสำหรับคืนนี้กัน ใกล้เย็นแล้วพี่ๆั้สองคนเดินออกไปหาล่าสัตว์ เหลือผมสองคนเฝ้าฐานทัพ แต่แล้วเย็นนี้เราก็ไม่ได้อะไรเรากินข้าวเหนียว หมูทอด น้ำพริก ที่เตรียมมาด้วย
...หกโมงกว่าฟ้ามืดลงอย่างรวดเร็วและมาพร้อมกับความหนาวเย็นที่เพิ่มทวีมากขึ้นเรื่อย เราพยายามจะไม่ส่งเสียงดัง คอยฟังเสียงสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหว มีเสียงนกร้อง มีเสียงไก่ตีปีกขึ้นที่สุงเวลาพบค่ำ มีเสียงสัตว์เลื้อยคลานผ่านไป แม่งมองไม่เห็น เสียงมาทางไหนว่ะ ผมบอกกะเพื่อนอย่างนั้น...
...หนึ่งชั่วโมงผ่านไป พี่ทั้งสองคนมีไฟที่หัวจากแบตเตอรี่พร้อมกับอาวุธปืนก็เดินออกจากฐานทัพน้อยๆของเราไป เข้าไปในความมืดสลัว ไม่นานเสียงปืนก็ดังขึ้น เราคิดกันว่า กูว่าไก่ มึงว่าตัวไร กูว่าหมูป่า เออถ้าจะทำหมูป่าหันอร่อยแน่ ผ่านไปราวชั่วโมง พี่สองคนเดินกลับมา ไม่มีอะไรติดมือมา แล้วพี่ยิงอะไรอ่ะ ไม่รู้เหมือนกันส่องไฟไปเห็นตามันสะท้อนแสงเลยยิง ไม่รู้โดนป่าว มันวิ่งหายไป หาไม่เจอ...
...พี่เขาจะออกไปชั่วโมงนึงแล้วกลับมาพักอีกชั่วโมงนึงแล้วค่อยออกไปใหม่ เป็นอย่างนี้ จนเที่ยงคืนของวันที่31ข้ามผ่านไปเป็นวันที่1มกราคม2554 เราเอาเหล้ามาฉลองกันนิดหน่อย ขอบอกว่าตอนนั้นหนาวมากๆๆๆๆ การนอนท่ามกลางป่าหน้าหนาวที่ไม่มีเต้นอะไรเลยมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ผมกับเป้หลับได้แปปเดียวก็ต้องตื่นเพราะมันหนาวมาก นอนไม่ได้ ผมใส่เสื้อยืดหนึ่งตัวเสื้อเชิตทัพเสื้อทหารทัพเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ทัพอีกที ที่หัวเอาเสื้อยืดมาโพกหัวแล้วเอาหมวกไหมพรมใส่อีกที ส่วนมือผมเอาถุงมือใส่แล้วก็เอาถุงเท้าสวมมืออีกที เท้าถุ้งเท้าสองชั้นกะบูตคู่นึง เกงยีนส์ แม่งหนาวซะใจนอนไม่ได้เลย พี่สองคนเขาไม่หลับเลย คอยฟังเสียงและเดินออกลาดตระเวณอย่างเดียวเลย
ผมสองคนนี่เด๊่ยวลุกเดี่ยวนอน หนาวก็หนาวง่วงก็ง่วง ต้องตื่นมาสุมไฟให้ลุกให้อุ่นหน่อยแล้วนอน พอนอนหนาวอีกต้องลุกมาใส่ไฟใหม่ เหตุนี้กระมังคืนนั้นพี่สองคนจึงไม่ได้สัตว์อะไรเลย.......




....ตื่นเช้าขึ้นมากับวันใหม่ปีใหม่ในป่าเขาที่หนาวเย็นยะเยือก เรื่องอุณหภูมิ ผมไม่รู้หรอกเท่าไหร่ ในคลิปที่บอกไว้ผมก็มั่วเอา เผลอๆผมว่ามันต่ำกว่านั้นด้วยซ้ำ
....อาหารมื้อเช้าเรายังไม่มีเลย เดินไปดูบริเวณที่ยิงไปเมื่อคืน ก็ยังไม่ได้ตัวอะไรสักตัว เอ้ยไม่ซิ ได้ปูมาหนึ่งตัว ปูในลำธารนั่นแหละ ก็เผาแล้วก็ลองชิมดู... จนสายแล้วยังไม่ได้จึงเป็นดั่งในคลิป พี่เขามีข้าวสารมาก็ตัดไม้ไผ่หุงข้าว ข้าวเหนียวที่เหลือเมื่อคืนก็อุ่นเอา มีปลากระป๋อง น้ำพริก ทีเด็ดเลยคือหยวกกล้วย ตัดมา หั่นๆ แล้วก็ต้ม สุกแล้วใส่น้ำพริกลงไป เออ ผมก็กินกันได้เว้ย กินเสร็จเราก็เดินออกจากป่ากันครับระหว่างทางเดินพี่ตุ้ยยิงนกมาได้ตัวนึงจำไม่ได้แล้วว่าชนิดไหน..

....ถึงบ้านพี่แป๊ะ เราก็อาบน้ำอาบท่า พักผ่อนกันสักแปป พี่แป๊ะก็เรียกให้ไปกู้เบ็ด พี่ตกปลาไว้เหรอ ไม่ใช่ ตกตุ่นไว้ ... ตุ่น ตัวเป็นงัยว่ะไม่เคยเห็น ไปซิ เดินไปบริเวณไร่ข้าวโพด ก่อนไปยังที่ปักเบ็ดล่อตุ่น พี่แป๊ะพาแวะเข้าข้างทาง ผมเห็นกรงดักหนูวางไว้ แต่ในกรงมันเป็นกระรอกนี่หว่า... ได้ความว่า พี่เขาเอามาวางดักไว้และพี่แปะก็รู้ด้วยว่ามันจะผ่านทางนี้เลยวางไว้ก็เอาข้าวโพดที่เหลือจากการเก็บเกี่ยวที่ร่วงในไร่นั่นแหละใส่ไว้ในกรงดักหนู...แล้วเอาไป??
เอาไปแกง... โอ๊ะโอ้ เกิดมาเห็นกระรอกกระแตตัวน่ารัก มีขายตามตลาดมีคนเลี้ยงเอาเกาะบ่า เอาใส่กรง แต่นี้จะเอาไปกิน...พี่แป๊ะบอกว่าเป็นธรรมดาของที่นี่ที่เขาจะกินสัตว์จำพวกนี้ซึ่งมีเยอะ ชอบมากัดกินข้าวโพด เดินไปคุยไปเราก็มาถึงเบ็ดที่ตกตุ่นไว้ ซึ่งตุ่นจะขุดโพรงไว้หลายทางเพื่อเป้นทางเข้าออกทางหนีทีไล่ พี่แป๊ะบอกว่าให้ดุที่เป็นรอยใหม่เอาเบ็ดไปวางดักไว้พร้อมกับเขี่ยดินปิดรูมันไว้หน่อยนึง เมื่อทางมันตันลมไม่เข้าอากาศไม่ถ่ายเท ตุ่นมันจะมาขุดใหม่ เบ็ดมันก็จะติดตัวมัน แต่เบ็ดที่วางไว้สามที่ไม่ได้สักอัน ดีแล้วที่ตุ่นมันรอดไปผมคิดในใจ...
....จนค่ำชาวบ้านแถวนั้นซึ่งก็เป็นเหมือนญาติพี่น้องเขาก็ชวนผมกับเป้ไปร่วมวง ทำโน่นนี่นั่นมาให้กินและไม่พ้นเหล้าป่า... ไม่ช้าไม่นานผมสองคนก็ต้องเข้าบ้านเนื่องด้วยเมาและเหนื่อยล้า สลบดีฟ่า...



....ตื่นเช้ามาก็มีเหล้าป่ามารออีกแล้ว ทอดไข่เจียว ทอดปลาทูกินข้าวกันก่อนดีกว่ามั้ย....
....ช่วงสายพี่แป๊ะให้โอกาสผมลองยิงปืนซึ่งเก่ามาก ผมเคยยิงแต่เอชเค กะเอ้ม16 ตอนเป็นทหาร แล้วก็เจเกอร์ ปืนสั้นแค่นั้น แบบนี้มันจะยิงยังงัยว่ะ ไอปืนใช้แก๊ปตี ใช้ดินปืนอัดใช้ลูกตะกั่วกลมๆใส่เนี่ย เมื่อลองยิงปรากฏว่าดินปืนเข้าตาผมแสบมาก เพราะผมเล็งมันใกล้ไป ศุนย์หน้ามีอยู่ปลายกระบอก แล้วศูนย์หลังอ่ะผมจะเล็งตรงไหน ศูนย์หลังเป็นตะปู เล็งให้ตรงแล้วกันพี่แป๊ะบอก ผมลองเล็งไปที่ลูกมะละกอ ระยะพอประมาณ เข้าเป้าแฮะ...แต่ผมยิงแค่ทีเดียวแหละ ไม่เอาแล้วเดี่ยวตาบอด555
....พี่แป๊ะไปยิงตัวอะไรไม่รู้ร่วงมา พี่เขาบอกว่า กิเลน ผมว่ามันน่าจะเป็นกระแตมากกว่า รึแถวนั้นเขาเรียกกิเลนซึ่งเป็นตัวแบบนี้ เอาย่างไฟล้างน้ำลอกขนออก ผ่าเอาไส้ออก ย่างใหม่ ลักษณะดูแล้วเหมือนหนูย่างเลย สุกแล้วพี่เขาเอามาให้ลองกิน กินกับเกลือ ก็ลองกินดูมันก็เหมือนเนื้อหมูเนื้อไก่ย่างแห้งๆกินกับเกลือก็ออกเค็มๆ กินหมูไก่แบบปกติบ้านเราดีกว่า...
...พอบ่ายก็เดินกลับบ้านพี่แป๊ะ อาบน้ำเก็บของเตรียมตัวเดินทางกลับ กทม ผมสองคนต้องนั่งรถเมล์มาลงยัง บขส จังหวัดแพร่ แล้วก็เดินเล่นต่อมายังตลาด ถนนเหมืองแดง ก่อนจะไปยังที่ที่เราซื้อตั๋วรอเวลาเขาเอารถมารับพาเราไปขึ้นรถทัวร์อีกที่หนึ่ง...กลับถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ...

...เก็บเป็นภาพความทรงจำไว้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยไปในที่ที่ซึ่งชาวบ้านเขาใช้ชีวิตอยู่อย่างนั้นจริงๆ บ่างสิ่งซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะมี เป็นสิ่งที่ผิดกฏหมายด้วยซ้ำทำไร่บุกรุกพื้นป่า เราจะทำอย่างไร ให้ความรู้ แก้ไขอย่างไร ไม่ให้มีการบุกรุกป่าและล่าสัตว์ป่า...ใช้วิจารณญาณในการชมนะครับ

Create Date : 14 ธันวาคม 2554		1 comments
Last Update : 14 ธันวาคม 2554 3:23:44 น.
Counter : 885 Pageviews.
Share Tweet