เรื่งของคิม ฟุค เด็กคนนั้นที่เวียดนาม ผมได้รับ emial จากพี่เล็ก พี่สาวที่แสนดีคนหนึ่ง เธอได้ forward mail ที่ดีมาก ๆ มาให้ผมอ่านหลายครั้ง และนี่ก็เป็นครั้งหนึ่งที่เธอได้ mail ให้ผมอีก ผมไม่ทราบว่าใครเขียนเรื่องนี้ แต่ตัวละครในเรื่องนี้ ได้สอนให้เราคิดและทำในสี่งเดียวกับที่หนังสือ "เข็มทิศชีวิต" ได้สอนไว้ ลองอ่านดูนะครับ คิม ฟุค คือเด็กหญิงชาวเวียดนามใต้คนนั้นซึ่งช่างภาพอเมริกันได้ถ่ายไว้ขณะที่เธอและเพื่อนบ้านกำลัง แตกตื่นหนีภัย แม้เธอจะรอดตายจากระเบิดนาปาล์มที่ทิ้งลงหมู่บ้านของเธอ แต่ไฟก็ได้เผาลวกผิวหนัง ของเธอถึง 65 เปอร์เซ็นต์ เธอต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลถึง 14 เดือน และผ่านการผ่าตัดถึง 17 ครั้งกว่าจะหายเป็นปรกติ เธอยังโชคดีเมื่อเทียบกับลูกพี่ลูกน้องอีก 2 คน ซึ่งตายเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหวนั่นคือเหตุการณ์ที่เกิด ขึ้นในปี 2515 เมื่อเวียดนามกลายเป็นคอมมิวนิสต์ 3 ปี ต่อมา ก็ไม่มีข่าวคราวของเธอปรากฏสู่โลก ภายนอกอีกเลย แต่แล้ววันหนึ่งในปี 2539 คิม ฟุค ก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าชาวอเมริกันซึ่งเคยผ่านสมรภูมิเวียดนาม เธอได้รับเชิญให้มาพูดเนื่องในโอกาสวันทหารผ่านศึก ณ กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. การได้มาเผชิญหน้ากับกลุ่ม คนซึ่งครั้งหนึ่งเคยมาทำลายบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ ทำให้ญาติพี่น้องของเธอต้องตาย และเกือบฆ่า เธอให้ตายไปด้วยนั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ทำใจได้ง่ายนักแต่เธอมาก็เพื่อจะบอกให้พวกเรารู้ว่าสงครามนั้น ได้ก่อความทุกข์ทรมานแก่ผู้คนอย่างไรบ้าง หลังจากที่เล่าถึงประสบการณ์อันเจ็บปวดของเธอแล้ว เธอก็ได้เผยความในใจว่า มีเรื่องหนึ่งที่เธอ อยากจะบอกต่อหน้านักบินที่ทิ้งระเบิดใส่หมู่บ้านของเธอ พูดมาถึงตรงนี้ก็มีคนส่งข้อความมาบอกว่า คนที่เธอต้องการพบกำลังนั่งอยู่ในห้องประชุมนี้ เธอจึงเผย ความในใจออกมาว่า "ฉันอยากบอกเขาว่า เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ แต่เราควร พยายามทำสิ่งดี ๆ เพื่อส่งเสริมสันติภาพทั้งในปัจจุบันและอนาคต" เมื่อเธอบรรยายเสร็จ ลงมาจากเวที อดีตนักบินที่เกือบฆ่าเธอก็มายืนอยู่เบื้องหน้าเธอ เขามิใช่ทหารอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นศาสนาจารย์ประจำโบสถ์แห่งหนึ่ง เขาพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า "ผมขอโทษ ผมขอโทษจริง ๆ" คิมเข้าไปโอบกอดเขาแล้วตอบว่า "ไม่เป็นไร ฉันให้อภัย ฉันให้อภัย" ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะให้อภัย โดยเฉพาะกับคนที่ทำร้ายเราปางตาย คิม ฟุค เล่าว่าเหตุการณ์ ครั้งนั้นสร้างความทุกข์ทรมานแก่เธอทั้งกายและใจ จนเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร แต่แล้วเธอก็พบว่าสิ่งที่ทำร้ายเธอจริง ๆ มิใช่ใครที่ไหน หากได้แก่ความเกลียดที่ฝังแน่นในใจเธอนั่น เอง "ฉันพบว่าการบ่มเพาะความเกลียดเอาไว้สามารถฆ่าฉันได้" เธอพยายามสวดมนต์และแผ่เมตตาให้ศัตรู และแก่คนที่ก่อความทุกข์ให้เธอ แล้วเธอก็พบว่า "หัวใจฉันมีความอ่อนโยนมากขึ้น เรื่อย ๆ เดี๋ยวนี้ฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องเกลียด" เราไม่อาจควบคุมกำกับผู้คนให้ทำดี หรือไม่ทำชั่วกับเราได้ แต่เราสามารถควบคุมกำกับจิตใจของเรา ได้ เราไม่อาจเลือกได้ว่ารอบตัวเราต้องมีแต่คนน่ารักพูดจาอ่อนหวาน แต่เราสามารถเลือกได้ว่าจะทำใจ อย่างไรเมื่อประสบกับสิ่งไม่พึงปรารถนา คิม ฟุค ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของตัวเองว่า "ฉันน่าจะโกรธ แต่ฉันเลือกอีกทางหนึ่ง แล้วชีวิตของฉันก็ดีขึ้น" บทเรียนของ คิม ฟุค คือ ในเมื่อเราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ เราจึงไม่ควรปักใจอยู่กับอดีต แต่เรา สามารถเรียนรู้จากอดีตเพื่อทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีขึ้นได้ บทเรียนจากอดีตอย่างหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้มา ก็คือ "การอยู่กับความโกรธ เกลียด และความขมขื่นนั้น ทำให้ฉันเห็นคุณค่าของการให้อภัย" ผมต้องขอขอบคุณผู้ที่ถ่ายทอดความรู้สึกของคุณคิม มาเป็นเรื่องราวให้เราได้อ่านกัน และหวังว่าผู้เขียนคงจะไม่ว่าอะไรที่เห็นบทความของตัวเองอยู่ใน blog ของผมนะครับและขอขอบคุณพี่เล็กมาก ๆ ที่ส่งเรื่องราวชิ้นนี้มาให้ผมได้อ่าน   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2550 5 comments Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2550 10:26:52 น. Counter : 824 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วร้องไห้(อย่างไม่อายเลย)   โดย: J-Nap 19 กุมภาพันธ์ 2550 14:13:38 น.

เป็นการเปลี่ยนแปลงความคิดที่ดีมากเลยครับ เปลี่ยนแปลงให้ตัวเองสบายใจขึ้น ดีกว่าเลือกการโกรธที่เผาตัวเอง ขอให้มีความสุขในวันปีใหม่จีนนะครับ ร่ำรวย และมีสุขภาพแข็งแรง ปล. ช่วยคลิ๊กป้ายโฆษณา "ทำงานผ่านเนท" ให้ผมสัก 1 คลิ๊กนะครับ ขอบคุณมากครับ   โดย: sak (psak28 ) 19 กุมภาพันธ์ 2550 17:03:00 น.

แว้บมาอ่านค่ะ   โดย: SevenDaffodils 22 กุมภาพันธ์ 2550 9:30:01 น.

สวัสดีคะ พี่คี้ ขอแวะมาทักทายบ้างนะคะ บทความดีมากเลยอ่านแล้ว รู้สึกเรื่องความทุกข์ของเราเองกลายเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยไปเลยเมื่อเทียบกัน ให้ประโยชน์และก็กำลังใจดีคะ   โดย: น้องเอ๋ สวนพลู IP: 202.90.127.15 6 พฤษภาคม 2550 1:25:37 น.

อยากให้หาเรื่อดี ๆ แบบนี้มาลงอีก อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวของเรามีกำลังใจอีกมาก เพราะมีผู้ที่แย่กว่าเราแล้ว เขายังสู้ได้   โดย: อ้อแอ้ IP: 203.172.208.14 9 เมษายน 2552 9:29:11 น.