ตุลาคม 2554 น้องเนเน่อายุได้ 2.8 ขวบ พูดเก่งมากๆ ถามทุกอย่าง จนบางทีม๊ามี๊ก็ขี้เกียจตอบ (คิดในใจ) แต่ก็ตอบคำถามทุกครั้งกลัวว่า จะทำให้หนูไม่มั่นใจแล้วกลายเป็นเด็กไม่พูด เนเน่พูดเป็นประโยคยาวๆ ได้แล้วและก็เล่าเรื่องเหตุการณ์ต่างๆ ได้ แต่ไม่ชัดเจน มี๊ต้องประมวลความคิดก่อนถึงจะเข้าใจ มีจินตนาการแล้วโดยพูดกับตุ๊กตา โดยรวมถือว่าพัฒนาการใช้ได้ วันที่ 19 กันยายน 2554 ย่าได้โทรศัพท์มาบอกว่า ปู่อาการไม่ค่อยดีให้กลับบ้านด่วน แถมช่วงนั้นน้ำท่วมเส้นพิษณุโลกต้องไปเส้นกำแพงเพชร ส่วนเนเน่ก็เห็นบ่นปวดท้องและก็ท้องเสียแต่ก็ให้กินยาแล้ว มี๊กับป๊ะป๋ารีบเก็บเสื้อผ้าโยนขึ้นรถแล้วขับไปที่สุโขทัย ระหว่างทางหนูปวดท้องจะเข้าห้องน้ำ จอดแวะที่ชัยนาท พาเข้าห้องน้ำปรากฏว่า ท้องเสียเป็นรอบที่ 3 พอขับไปอีกแป๊บเดียวหนูขอกินน้ำ มี๊ก็ให้กินหลังจากนั้นหนูก็อาเจียนพุ่งออกมาเป็นน้ำ มี๊ตกใจหนูก็ร้องไห้ปลอบกันอยู่ซักพัก กว่าจะถึงปั๊มตัวมี๊เปียกไปด้วยน้ำที่หนูอาเจียนออกมา คิดในใจขออย่าให้เป็นเหมือนคราวที่แล้วที่ต้องนอนโรงพยาบาลเพราะติดเชื้อ ไปถึงโรงพยาบาลที่สุโขทัยก็ขึ้นไปดูปู่ มี๊คอยอยู่ข้างนอก ส่วนป๊ะป๋าเข้าไปในห้องดูปู่สักครู่แล้วเดินออกมาบอกว่า อาการไม่ค่อยดี แล้วก็พาเนเน่ไปหาหมอ หมอจะให้นอนโรงพยาบาลแต่มี๊บอกว่า ขอยาไปทานที่บ้านถ้าไม่ดีขึ้นจะกลับมาโรงพยาบาลและต้องเตรียมรับศพปู่กลับบ้าน (แต่ในใจคิดถ้าลูกอาการไม่ดีขึ้นจะให้ตาขุนกับยายฝ้ายมารับกลับกรุงเทพ ขนาดคราวที่แล้วเป็นแบบนี้ยังนอนอยู่โรงพยาบาลปาโลเป็นอาทิตย์ แล้วนี้มาอยู่ต่างจังหวัดไม่เวิร์คแน่ๆ กลัวลูกเป็นมาก) แค่โชคดีที่เหตุการณ์ไม่แย่ไปกว่านี้ แต่ก็ใช้เวลาหลายวันกว่าเนเน่จะเป็นปกติ ช่วงงานศพของปู่มี๊กับป๊ะป๋ายุ่งมาก วันที่ 22 เป็นวันฌาปนกิจ ดีที่ยายฝ้ายกับตาขุนมาช่วยดูเนเน่ตั้งแต่วันที่ 21-22 กลับกรุงเทพวันที่ 25 โดยสวัสดิภาพ ส่วนเรื่องโรงเรียนให้น้าหมิงไปจ่ายค่าเทอมและก็บอกครูไปว่า ไม่ได้พาเด็กมามอบตัวเพราะติดงานศพขอจ่ายเงินก่อนเดี๋ยวค่อยมามอบตัวทีหลังโรงเรียนก็ไม่มีปัญหาอะไร ซื้อชุดนักเรียน รองเท้า ถุงเท้า กระเป๋า ที่นอน เตรียมไว้เรียบร้อยพร้อมที่จะเรียนในวันที่ 1 พฤศจิกายน แล้วไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกทีนะคะ....