จะเดินไปไหนน๊า...

จะไปไหนจ๊ะหนุ่มน้อย???
แสงสวยดีค่ะ

ปกติ
ก้าวไปด้วยใจมั่น
แต่
บางทีก็มีลังเลค่ะ

ลองสังเกตตัวเองสิคะ
เวลาเดิน เดินยังไงคะ
เดินหน้าตรง
หรือเดินก้มหน้า
หรือเดินมองฟ้า มองต้นไม้
แต่ถ้าเดินแล้วไปชนคนที่เดินสวนมา
ก็อาจจะโดนต่อว่า
เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ

โดยส่วนตัวถ้าเดินคนเดียว
จะชอบมองนู่นมองนี่
โดยเฉพาะมองดูคนข้างหน้า
ไม่ได้มองก้น มองขา หรอกนะคะ
แต่จะมองว่าเขาแกว่งแขนที่ระดับความแรงเท่าไหร่
บางคนแกว่งแรงมาก
แทบจะมาเสยคางเรา
ก็ต้องทิ้งระยะห่าง หรือไม่ก็รีบเดินแซงไปข้างหน้า
บางคนเดินทอดน่อง
แขนแทบไม่แกว่ง เหมือนคนหมดแรง
bla bla bla

ว่าไปเรื่อยค่ะ แค่เรื่องเดินก็คุยได้ไม่หมด
ว่าแต่จขบ.สบายดีป่าวคะ

^^

น่ารักจังเลยค่ะ.....

แบบว่าตอนนี้อยากจะกระโดด ๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วน่ะค่ะ เพราะรู้สึกว่า ก้าว ..... มันไม่ทันแล้วค่ะ....

วัน ๆ นึง ยังไม่ทันทำอะไรเล๊ยยย หมดวันอีกแล้ว....

นี่ก็ตกใจหมดเลยค่ะ วันศุกร์อีกแล้ว..... นึกว่าวันอังคารอยู่เลย......

แย่จังเลยค่ะ..... ยังไม่ได้ทำไรอีกตั้งแยะ
.............................................

รัตน์ไม่ชอบกินขนมจีนเลยค่ะ ไม่ชอบเอาเลยจริง ๆ..... แบบว่ากินแล้วมันดีดเข้าตาค่ะ เบื่อค่ะ.... เสื้อก็เลอะหมด

อยากมากล้าก้าวเหมือนเด็กคนนี้จังเลยค่ะ ...

ภาพดูมันจะเหงาๆ แต่ว่าก็ดูเป็นภาพที่น่าอบอุ่นนะค่ะสำหรับการก้าวของเด็กๆ หวังว่าเค้าจะกล้าก้าวไปในสิ่งที่ดีๆ สิ่งที่นำพาให้เค้าก้าวไกลในอนาคตค่ะ ...

คุณ 304 คอนแวนต์
หวัดดีวันศุกร์เช่นกันค่ะ ที่นี่หยุดสามวันด้วย เย้

คุณ Noumy
จริงๆน้องเค้าเดินตามหลังคุณพ่อคุณแม่ค่ะ

คุณแอม
เคยเจอคนเดินลากเท้าไหมคะ วันหลังเดินตามหลังใคร ได้ยินเสียงลากเท้าแกรกๆ แปลว่าเราได้เจอกันแล้ว (อันนี้ฝรั่งที่ทำงานบอกทุกคนเลย ว่าถ้าได้ยินเสียงนี้แปลว่ายายหน้าจืดนี่มาทำงานแล้ว เราว่ามันไม่เห็นจะดังขนาดนั้นเลย แล้วเพื่อนชาวเอเซียไม่เห็นมีใครบอกสักคน)

เจ้าของบล็อกสบายดีค่ะ แค่งานเยอะจนมึนแล้วฝนตกเลยออกไปเดินเล่นให้สมองโล่งไม่ได้ เพิ่งทำเสร็จไปตะกี้แล้วยังหมดแรงที่จะเริ่มอันใหม่ กะว่าไม่ทำแล้วอาทิตย์นี้เพราะที่นี่หยุดยาวสามวัน ใครๆกลับไปกันหมดแล้วค่ะ เพราะที่ทำงานใจดีให้เลิกก่อนสามชั่วโมง

คุณรัตน์
งั้นคุณรัตน์ต้องเอาน้ำยาไปราดข้าวแทนขนมจีน จะได้ไม่กระเด็นค่ะ
ค่อยๆเดินนะคะ ก้าวเร็วมากเดี๋ยวจะสะดุดหกล้มค่ะ

คุณนิด
หวัดดีวันศุกร์ค่ะ นึกเหมือนกันว่าทำไมหลังๆรูปเรามันเหงาจัง

แสดงว่าประทับใจข้อความมากจนจำได้ขึ้นใจเลยใช่มะคะ
เข้ามาบล๊อกนี้ไม่เคยผิดหวัง
รูปสวยมีความหมายมากค่ะ
ตอนนี้แม่บีกะลังหัดถ่ายรูปให้มีความหมายมั่ง
แต่ยังไม่ได้ดีขึ้นเลย

หวัดดีแม่บีค่ะ ตอนเด็กๆเป็นเด็กขึ้กลัวมากค่ะ แล้วก็อยากกล้าทำโน่นทำนี่เหมือนคนอื่น เลยชอบไดอารีเล่มนั้นมาก แต่พอซื้อแล้วก็ลืมไว้ที่ร้าน แล้วเลยไม่กล้ากลับไปทวง เพราะกลัวโดนเจ้าของร้านดุ

แม่บีหัดใช้กล้องให้คล่องๆก่อน ชนิดให้เหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของเราเลยนะคะ ไม่ถึงกับต้องรู้ทุกปุ่ม หรือทุก function ที่มีก็ได้ค่ะ แค่รู้สึกสนิทกับกล้องก็พอ ลองดูว่าปรับโน่นปรับนี่ดูว่าจะให้ภาพเป็นอย่างไร อย่าเพิ่งกังวลว่าจะต้องออกมาสวย ถ่ายไปตามที่ชอบ สักพักพอรู้ใจกันแล้ว รูปจะสวยเองค่ะ แป๋วถ่ายไม่สวยก็มีมากค่ะ ที่เห็นสวยๆนี่เพราะเลือกที่ตัวเองชอบมาให้ดู

ใจเย็นๆนะคะ ขยันถ่ายบ่อยๆ ว่างๆเอารูปมาให้ดูกันบ้าง ฝากหอมแก้มหนูอาบิเกลหนึ่งทีด้วยค่ะ

แวะมาทักทายจ้าคุณแป๋ว ... Let it be กับงานไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมันเงื่อนไขจำกัด ต้องเร่งและทำให้ดีสถานเดียวเลยค่ะ ไม่งั้นมีสิทธิตกงานได้ ...

แต่ว่าวันหยุดแล้วหนิค่ะ สบายๆ ไม่เร่งไม่ร้อนมั้งค่ะคุณแป๋ว ... มีความสุขค่ะ

keep walking...

เห็นรูปเด็กลูกชาวบ้านแล้ว อยากดูรูปเด็กส่วนตัวของคุณแป๋วเอง เร็วๆจัง ... เรารู้ว่าคุณกล้าก้าว


ช่วงนี้ฝนตกเป็นหมาเป็นแมว เลยเนอะ long weekend ผ่าสายฝนไปเที่ยวไหนหรือเปล่าเอ่ย?


เพชรฯอ่านถึงเล่มสิบแล้วจ้า หนทางยังอีกยาวไกล
แต่ยังดีที่ไม่อ่านเพลินจนลืมทำกับข้าว มีแต่อ่านเพลินจนดึก ต้องโดนบังคับปิดไฟเข้านอนทุกคืนเลย

ก้าวไปข้างหน้า..ดูเหมือนจะมองตามรอยเท้าใครอยู่

ก็หวังว่าหนุ่มน้อยจะเติบโตขึ้นมาอย่างแข็งแรงทั้งกายและ

ใจนะคะ

มีความสุขในวันอาทิตย์นะครับ

happy monday แทนนะคะ

ได้นอนพักเสียสะใจไปสองวัน วันจันทร์ก็ต้องเปี่ยมพลังสิคะ จริงป่าว

ปล. ศุกร์ตะกี้วันเกิดพี่ชอนะคะ
ปล.(อีกที) ฝากสุขสันต์วันเกิดของพ่อหมีด้วยค่ะ

อยากกล้าที่จะก้าวจัง