ทุกข์ใดจะเทียมเท่า ยามเมื่อเราจากบ้านไกล แม้อยู่ถิ่นใดๆ ไม่สุขใจเหมือนบ้านเราสัมพันธ์อันอบอุ่น ด้วยการุณดั่งขุนเขา ปู่ยาตายายเรา ท่านคอยเฝ้าอาลัยห่วงหายามร้อนพ่อแม่พัด ทุกข์รุมรัดท่านปลอบใจ คอยซับน้ำตาให้ ไม่เป็นไรลืมทุกข์มาสุขกัน ยามเด็กเราไม่เหงา นั่งกินข้าวร่วมสังสรรค์ พ่อแหย่แม่ค้อนพลัน สุขนั้นสั้นไม่คืนกลับมาใครจากบ้านมานาน เสร็จจากงานจงรีบกลับมา อบอุ่นใจเหลือคณา สุขอุราเมื่อกลับมาบ้านเราบ้านไม่มีมารยา สุขอุราเมื่อกลับมาบ้านเรา กลับมาบ้านเรา บ้านเราอุ่นใจบ้านไม่มีมารยา สุขอุราเมื่อกลับมาบ้านเรา
กลับบ้านมาก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ไปโน่นไปนี่ตลอด เฮ้อ!!