โตเกียวทาวเวอร์/ลิลี่ แฟรงกี้ และบุหงาตานี/วินทร์ เลียววาริณ 03/07/09 อ่านหนังสือที่ซื้อมาจากเมืองไทยหมดแล้ว ซื้อมาแค่สามเล่ม น่าเจ็บใจตัวเองจริงๆ น่าจะซื้อให้มากกว่านี้ มัวแต่ขนของไร้สาระมาเต็มกระเป๋า สองเล่มที่เหลือก็คือโตเกียวทาวเวอร์ แม่กับผมและพ่อในบางครั้งคราว หนังสือแปลจากภาษาญี่ปุ่น ชื่อยาวดี หยิบเล่มนี้เพราะน่าปกออกแบบได้สวยงาม น่าหยิบมาอ่านยิ่งนัก และเมื่อได้อ่านคำนำทำให้รู้ว่าเป็นเรื่องความผูกพันระหว่างแม่ลูก และพ่อบ้างนิดหน่อย ยิ่งทำให้ต้องหยิบติดมือมาได้ง่ายๆ อิฉันชอบหนังสือแนวนี้แหละ ความผูกพันของครอบครัว เรื่องเล่าสมัยเยาว์วัยของใครบางคน หรือไม่ก็แนวประสบการณ์ท่องเที่ยว อันนี้ก็โปรดอีกเช่นกัน นักเขียนคนโปรดก็คงไม่พ้น คุณกาเหว่า เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย คุณนิ้วกลม คุณชาติ ภิรมย์กุล และคุณภานุ มณีวัฒนกุล คนหลังเนี่ย ถ้าได้เห็นชื่อนี้ที่ร้านหนังสือละก็ ไม่พลาดแน่ๆ ส่วนเรื่องแปลนั้น นานๆซื้อที เหตุผลคือหนึ่งจำชื่อตัวละครไม่ค่อยได้ ชื่อไม่คุ้นหู อ่านๆไปลืมชื่อพระเอกนางเอกไปซะอย่างงั้น สอง หนังสือแปลราคาค่อนข้างแพงกว่า อาจจะเป็นเพราะเล่มหนากว่าหรือเปล่าเอ่ย หรือเค้าซื้อลิขสิทธิ์มาก็เลยต้องเพิ่มราคาขึ้นนิดหน่อย หรือเปล่า แต่เอาเถอะถ้าเล่มละไม่เกิน 250 ละก็ซื้อได้ แต่อย่าแพงกว่านี้ละกัน เรื่องราคาหนังสือนั้น ที่อิตาลีนี้ราคาค่อนข้างสูงอยู่เหมือนกัน ถ้าเทียบกับค่าครองชีพของที่นี่ หนังสือประมาณสามร้อยหน้าราคาจะอยู่ที่สิบยูโรอัพ ก็เท่ากับดิฉันกินสปาเก็ตตี้ได้หนึ่งจานบวกน้ำเปล่าได้หนึ่งแก้ว หรือบางเล่มถ้าเป็นการพิมพ์ครั้งแรกละก็ราคาอาจพุ่งไปใกล้ยี่สิบยูโรได้ มาเข้าเรื่องหนังสือกันเถอะ โม้เรื่องอื่นมาซะเยอะ โตเกียวทาวเวอร์นั้น อ่านแล้วอิ่มค่ะ อิ่มอกอิ่มใจ คิดถึงแม่ขึ้นมาทันใด ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้กลายเป็น Best Seller ส่วนอีกเล่ม บุหงาตานีของคุณวินทร์ เลียววาริณ ปกติแล้วไม่อ่านแนวนี้เลย แต่เล่มนี้หยิบติดมือมาเพราะชื่อเรื่องแท้ๆ บุหงาตานี ชื่อก็บอกแล้วว่าเกี่ยวกับบ้านเกิดของดิฉันแน่ๆ เลยหยิบมาอ่านให้เพลิดเพลินไปกับตัวละครพร้อมประวัติศาตร์ของปตานีไปด้วย เออ อ่านแล้วได้ความรู้ไปเหมือนกันนะเนี่ย คนปัตตานีเอง ก็ไม่ค่อยได้รู้ประวัติรากเหง้าตัวเองดีนัก เคยเรียนสมัยมัธยมต้น เรื่องจังหวัดของเรา เรียนเกี่ยวกับอาณาจักรลังกาสุกะ เมืองเก่าที่ยะหริ่ง และที่สายบุรี แต่มันก็นานมาแล้ว จำไม่ได้แล้วละ เล่มนี้เลยได้รื้อฟื้นความจำเก่าๆขึ้นมาได้บ้าง แถมบางครั้งก็จินตนาการไปว่า ปากแม่น้ำปัตตานีที่เชื่อมต่อกับทะเลนั่นนะ ใช่ที่เราเคยไปหรือเปล่าน้อ เล่มนี้เป็นภาคสองของบุหงาปารี (ปืนใหญ่จอมสลัด)ที่เค้าทำเป็นหนังนั่นแหละ แต่ภาคแรกไม่ได้อ่าน หนังก็ไม่ได้ดู แต่อ่านเล่มสองนี้ก็อ่านได้เข้าใจ เพราะเค้าจะเขียนปูพื้นประวัติตัวละครอีกครั้ง แต่อ่านๆไปก็มีลืมความสัมพันธ์ของตัวละครกันบ้าง เนื่องจากมีตัวเด่นๆอยู่หลายคน ใครเป็นพี่น้องกับใคร ใครเป็นแม่ลูกกัน มีหลงๆลืมๆกันอยู่บ้าง เล่มนี้ใช้เวลาอ่านอยู่หลายวันเหมือนกัน แต่อ่านจบแล้วก็ยิ่งคิดถึงบ้านที่ปัตตานี อยากกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อน อยากขี่มอเตอร์ไซค์ไปทะเลใกล้บ้านโดยที่ไม่ต้องกลัวว่าใครจะดักยิงอยู่ข้างทาง อยากเดินตลาดนัดแบบไม่ต้องกลัวว่ามีระเบิดซุกอยู่ใกล้ๆ ใครที่บอกว่าสถานการณ์ดีขึ้นแล้ว ไม่จริงหรอกแถวบ้านเพิ่งมีตำรวจตายไปสองคน รวมๆคนรู้จักที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนี้ก็ปาเข้าไปห้าคนแล้ว ขอให้ทุกคนหลับให้สบายค่ะ นวนิยายอิงประวัติศาสตร์เล่มนี้ ออกแนวโรแม้นพอตัว แต่ละคนมีความหลังกับความรักอันขมขื่นติดตัวมาแทบทุกคน เล่มนี้ผู้หญิงอ่านได้ผู้ชายอ่านดี มาอ่านหนังสือกันเถอะ ปล การอ่านคือรากฐานที่สำคัญ Ciao Ciao...   Create Date : 03 กรกฎาคม 2552 5 comments Last Update : 3 กรกฎาคม 2552 21:23:59 น. Counter : 1591 Pageviews. Share Tweet

ตามมาอ่านหนังสือด้วยคน น่าสนใจทั้งสามเล่มเลย เอาไว้พี่กลับไทยจะลองไปหามาอ่านบ้าง เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีรึเปล่า แถวบ้านพี่ร้อนมากๆ ร้อนจะบ้าอยู่แล้ววววววว   โดย: ปลาทอง9 3 กรกฎาคม 2552 23:26:29 น.

กำลังจะอ่านโตเกียวทาวเวอร์พอดีเลยค่ะ เข้าใจอารมณ์คนอยู่เมืองนอกนะคะ เวลากลับมาเมืองไทยก็ขนหนังสือไปเยอะมากทุกที แต่อารมณ์คนอยู่เมืองนอก อ่านแป๊ปเดียวก็จบหมดแล้ว ยิ่งเวลามีงานสัปดาห์หนังสือยิ่งโฮก เสียใจ อยากกลับ   โดย: TaMaChAN (narumol_tama ) 4 กรกฎาคม 2552 0:49:14 น.

ไม่ได้อ่านหนังสือ เพราะได้ดูผลงานทั้ง 2 ชิ้นนี้ในรูปแบบภาพยนตร์ไปแล้วค่ะ สำหรับเรื่องแรก -- ดำเนินเรื่องแบบเรียบง่าย แต่เสียน้ำตาไปมากมาย โดยเฉพาะตอนจบ เรื่องที่ 2 -- สนุกดีค่ะ สนุกตามมาตรฐานของคุณวินทร์   โดย: ละอองลม (wind_drizzle ) 7 กรกฎาคม 2552 15:36:19 น.

อ้าวแก ตอนที่กลับมาเมืองไทย ทำไมไม่บอกล่ะ ที่บ้านน่ะมีหนัง Tokyo Tower อยู่นะ แต่จริง ๆ แล้วทุก ๆ เรื่องที่ทำมาเป็นภาพยนตร์ สู้หนังสือไม่ได้สักเรื่อง ว่ามะ อาจจะประหยัดเวลากว่า แต่ก็ปิดกั้นจินตนาการที่เราจะได้จากการอ่านไปเยอะ ตอนนี้ชั้นว่าจะเริ่มอ่านแนวธรรมะบ้างแล้วล่ะ ลอง ๆ อ่านดูผ่าน ๆ ก็ใจเย็นลงได้เยอะเหมือนกัน   โดย: โอ๋เอง IP: 61.90.201.123 13 กรกฎาคม 2552 18:10:19 น.

เพิ่งอ่านบุหงาตานีจบไปเมื่อคืนค่ะ อยากบอกว่าสนุกมากๆ ชอบมากๆ คุณวินทร์แต่งได้ดีมากจริงๆ ในความเห็นส่วนตัวฉันคิดว่าการสร้างนิยายแนวอิงประวัติศาสตร์นั้นทำได้ยากมาก เพราะนอกจากจะต้องผูกเรื่องให้ดูเปนเหตุเปนผลไม่ให้เนื้อเรื่องสะเปะสะปะเเล้ว คนเเต่งยังต้องทำการค้นคว้าประวัติศาตร์อย่างละเอียดอีกด้วย แต่คุณวินทร์ก็ทำได้ดีเยี่ยมในความคิดฉัน คุณวินทร์สร้างพลอตเรื่อง ตัวละคน ให้มาโยงกันได้อย่างน่ามหัศจรรย์ อ่านเเล้ววางไม่ลงจริงๆ โดยส่วนตัวเเล้วชอบฉากหวานๆของเจ้าหญิงกูนิงกับ...(ไม่บอก เดี๋ยวคนที่ยังไม่ได้อ่านรู้ก่อนเล้วไม่สนุก อิอิ ถึงจะมีน้อย โผล่มาให้อ่านเเปปเดียว แต่ก้น่ารักจนอดเพ้อไม่ได้ 55 นอกจากนี้บุหงาตานียังให้แง่คิดเกี่ยวกับชีวิตเเละสงครามอีกด้วย สรุกแล้ว นิยายเรื่องนี้เจ๋งมาก!   โดย: mimi IP: 125.24.20.216 14 ตุลาคม 2552 14:12:54 น.