สวัสดีบล็อกแก๊งค์ ตามธรรมเนียมของอิชั้น หยุดงานก็มานั่งเขียนบล็อกอีกเช่นเคย วันนี้เอารูปทริปปั่นจักรยานระยะสั้นๆ ของเรามาลงสักหน่อย เนื่องด้วยวันพุธที่ผ่านมา หลานชายทั้งสองคนมาค้างอ้างแรมกับเราที่บีแอนด์บี มาช่วยงานคุณป้าเล็กๆน้อยๆพองาม ทอมมี่โตแล้วช่วยยกผ้าปูเตียง เก็บของ คือเริ่มเอามาใช้งานได้แล้วนั่นเอง ส่วนหลานคนเล็กวัยเจ็ดขวบ เจ้ามัตเตีย ตัวป่วนประจำบ้าน งานนี้ทำเอาป้าเพลียค่ะ คือความซนน่ะรับได้ แต่ความที่เห็นพี่ชายทำโน่นนี่ แล้วตัวเองก็อยากทำบ้าง ทั้งๆที่ตัวเองทำไม่ไหว ก็เกิดอาการงอแงมั่ง เสียงดัง ไม่ฟังใครขึ้นมา ตอนแรกจะให้มาค้างด้วยสองคืน แต่มัตเตียสร้างเรื่องปวดหัวแบบนี้ คืนเดียวพอค่ะ เย็นวันพฤหัส โทรให้พ่อเค้ามารับกลับบ้านทั้งสองคนทันที 

แต่ก่อนกลับ เช้าวันพฤหัสหลังจากอิชั้นเคลียร์ห้องอาหารเช้าเสร็จ เราสี่คน ลุง ป้า ทอมมี่ มัตเตีย ก็ไปปั่นจักรยานกันสักหน่อย อากาศดี ลมเย็นๆ แดดเปรี้ยงๆ ป้าและทอมมี่ปั่นออกจากบีแอนด์บี ส่วนลุงและมัตเตียเอาจักรยานใส่หลังรถไปก่อน เพราะถนนในหมู่บ้าน ยังไม่กล้าให้มัตเตียปั่น พวกเราไปเริ่มปั่นกันที่เส้นทางที่มีชื่อว่า Sentiero Valtellina เป็นถนนที่ทำไว้สำหรับปั่นจักรยานหรือเดิน วิ่งออกกำลังกาย เลียบแม่น้ำที่มีชื่อ Adda บางช่วงก็ตัดเข้าบางหมู่บ้าน หรือไร่แอ๊บเปิ้ล บางช่วงมีรถยนต์วิ่งเข้ามาได้ แต่รถก็น้อยมากๆ จึงค่อนข้างจะปลอดภัยสำหรับเด็กๆหรือนักปั่นทั่วไป เส้นนี้มีความยาวถึง 115 กิโลเมตร เริ่มจากทะเลสาป Colico ถึง หมู่บ้านบนเขา Bormio แต่ป้าและมัตเตียเอาแค่เบาะๆ ปั่นไปแค่ 5 กิโลเมตร มัตเตียเริ่มงอแงอยากกลับ ลุงกับทอมมี่ปั่นต่อไปอีกสักสองกิโลมั้ง ป้าและมัตเตียปั่นกลับมารอที่ร้านขายน้ำริมแม่น้ำแทน ก็ถือว่าประสบผลสำเร็จไปอีกหนึ่งงาน สำหรับการดึงหลานๆออกจากหน้าจอมือถือหรือแท๊บเล็ต หลานๆเค้าก็ชอบนะคะ ทอมมี่อยากปั่นไปให้สุดทางเลย แต่ใครจะไปปั่นไหวล่ะ ต้องรอให้โตกว่านี้สักนิดนะหลานนะ หาเพื่อนวัยเดียวกันมาปั่นเถอะ ลุงกะป้าไม่ไหวจริงๆ 

อ่ะ มีรูปมาประกอบสี่ห้ารูป พอให้กระชุ่มกระชวยค่ะ หน้าลุงกะสติกเกอร์ ให้อารมณ์เดียวกันนะคะ 555

มีจุดพักระหว่างทาง มีม้านั่งให้นั่งพักขาหลายจุด ตรงนี้มัตเตียเริ่มเหนื่อย ลุงก็ช่วยปรับความแน่นของหมวกด้วย เด็กอายุต่ำกว่า 12 ปี ต้องใส่หมวกกันน็อคเพื่อความปลอดภัยและมีกฏหมายกำหนดไว้ด้วยค่ะ แต่ความจริงทุกคนที่ปั่นต้องใส่นะคะ เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง อิชั้นก็ใส่ แต่ยืมเค้ามา 555

กลับมาถึงบีแอนด์บีตอนบ่ายโมง ต้มน้ำต้มสปาเก็ตตี้ ทำคาร์โบนาร่า เมนูโปรดของทอมมี่ เส้นหนึ่งกล่องหนัก 500 กรัม กินกันสี่คน หมดเกลี้ยง ทอมมี่กินเยอะโคตรๆ หลังจากนั้นมัตเตียก็ออกอาการงอแง ดราม่ามาเต็มๆ อาจจะเหนื่อย ร้อน อะไรก็แล้วแต่...ป้าก็โทรหาพ่อเค้าเลย ตกเย็น พ่อเค้าเลิกงานก็มารับกลับบ้านไป เห็นไหม ป้าพูดจริงไรจริง ตกลงกันแล้วแต่แรกว่า ใครงอแง ดื้อ ไม่ฟังลุงกับป้าก็ต้องกลับบ้านค่ะ และก็ได้กลับก่อนกำหนดจริงๆด้วย แต่เท่าที่ฟังเสียงมัตเตียแล้ว ฮีก็อยากมาพักกับป้าอีก แต่ถ้ายังมีอาการเดิมๆ ป้าก็ไม่รู้จะรับมือหลานอย่างไรเหมือนกัน 

เอาละ ถือซะว่า เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมดีๆที่ได้ทำร่วมกับหลาน โอกาสหน้าไปปั่นกับทอมมี่ดีกว่า เหนื่อยนักก็พัก หรือไม่ก็ขากลับ ปั่นกลับไม่ไหว เอารถถีบขึ้นรถไฟ นั่งรถไฟกลับบ้านก็ได้นี่นา ลองปั่นสัก 10 กิโล จะไหมไหม ถามใจ ถามร่างกายป้าดูซิ!