เล่ห์รักริมเล............อุธิยา

โปรยปก

เรื่องรักชวนลุ้น เมื่อสาว ‘ปูนิ่ม’ กระดองอ่อน
ต้องโครจรมาเจอนายฟาร์มปูนิ่มจอมกะล่อน
สารพัดสารพันในตัวเขาไม่มีสักสิ่งที่เธอชอบ—หน้าเข้ม ตัวดำ ปากดี ยียวน
ทะเล้นทะลึ่งลามกก็ปานนั้น! จะหนีก็ไม่ได้ จะต้านก็ไม่แกร่งพอ
ทั้งโชคชะตายังเป็นใจใหเขามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ หัวใจเสียอีก
ปูนิ่มตัวจ้อยจะรอดพ้นอุ้งมือมาร หรือถูกต้องนิ่มๆ เข้าฟาร์มกันหนอ?

เมือง ชายทะเลแห่งนี้มีแต่สิ่งที่ ปุริมา ไม่พิสมัย แพปลา ฟาร์มปู คุณครู นายเข้!
อุตส่าห์หนีจากแม่ที่ตีกรอบดับฝัน เก็บกระเป๋าย้ายมาอยู่กับพ่อที่เมืองชายทะเล
ใครจะคิดว่าความรั้นที่จะทำตามใจตัวเอง กลับพาให้ชีวิตวุ่นวายยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า
อะไรที่ไม่คิดว่าในชีวิตจะต้องทำ...ก็ต้องทำ อะไรที่ไม่คิดว่าในชีวิตจะต้องเจอ...ก็ได้เจอ
โดยเฉพาะนายหัวหน้าเข้มคนนั้น
นายเข้ พ่อม่ายหนุ่มเนื้อหอมจอมเจ้าชู้ ที่แท็กทีมมากับ เจ้าโขง
ลูกติดวัยกระทงที่แสบเซี้ยวไม่แพ้กัน
ปูสาวเพิ่งลอกคราบอย่างเธอ...จะต่อกรกับนายฟาร์มเขี้ยวลากไหวไหมนะ!!

หลังอ่าน

เพราะกระแสจาก Bloggang นะคะ ที่ทำให้เราเลือกหยิบนิยายเล่มหนา ของนักเขียนหน้าใหม่ที่ไม่เคยลองอ่าน มาอ่าน

อ่านจบแล้วก็  อืมม.  การดำเนินเริ่องในช่วงต้น ๆ  ฉากในแต่ละฉากค่อนข้างสั้น เปลี่ยนเร็ว  ทำให้การส่งต่ออารมณ์ขณะอ่านมันขาดช่วง  แต่เนื้อเรื่องที่ดำเนินไปกลับค่อยข้างอืด เมื่ออ่านไปถึงกลางเล่มก็ยังพบว่าเรื่องราวมันเดินไปไม่ถึงไหนเท่าไรเลย  แต่พอถึงช่วงท้ายเล่ม บทสรุปของเรื่องราว กลับรวดรัด ตัดตอน และจบลงด้วยดีอย่างรวดเร็ว !

บุคลิกของพระเอก นี่ ขนาดมีลูกตั้งแต่วัยรุ่น ก็ยังไม่สำนึก ยังคงเป็นหนุ่มเจ้าชู้ ขี้หลี จอมกะล่อน  เจอผู้หญิงสาวสวยก็หมาหยอกไก่ดะไปหมด  ดังนั้นเมื่อมาเจอนางเอกแม้จะรู้(ผิดๆ)ว่ามีเจ้าของแล้ว  นายเข้ก็ไม่วายหย่อนเบ็ด ทีเล่นทีจริง  ปูนิ่มของเราก็เอาแต่เคือง ค้อนขวับ ๆ  เข้าใส่(ช่วงแรก ๆ) ......จากจุดนี้มาจนถึงบทสรุปสุดท้าย ก็ยังไม่เข้าใจว่า  นายเข้ประทับใจ และรักปูนิ่ม จากตรงไหน  ถึงเลือกที่จะกลับตัว และแต่งงานด้วยในท้ายที่สุด ....มีอะไรที่เธอต่างจากหญิงอื่นที่เขาเคยจีบเล่น ๆ จนเขาเลิกเจ้าชู้(?)มาซื่อสัตย์ กับเธอคนเดียว...

ส่วนนางเอกนี่พอเข้าใจได้ว่าประทับใจพระเอกจากตรงไหน  และเธอก็เป็นนางเอ๊ก นางเอก  จากตอนท้ายที่เป็นแฟนกันแล้ว นายเข้มาขอเลิกเธอก็ไม่ว่า  และแสนจะซาบซึ้งใจต่อการกระทำของพระเอกอีกต่างหาก ว่าทันที่เธอมีปัญหานึกถึงใครไม่ออกและโทรหาเขา ....ไม่ว่าเขาจะกำลังนอนกับผู้หญิงคนไหน  ก็มาหาเธอในทันที   ( เห็นมั๊ย ผู้หญิงแบบนี้... นางเอกนิยายของแท้ )  ไหน ๆ เขาก็กลับมาหาเธอแล้ว แม้จะรู้จักกันไม่นาน เมื่อเขาขอแต่งงาน เธอก็เลยตอบรับ....เฮ Happy ending ด้วย

กลับกัน แม้จะคลางแคลงในความรักของพระนาง .แต่ความรักของคู่รอง เรากลับคิดว่าใช่ และเชื่อ   เรื่องราวของคู่นี้จึงเรียกคะแนนคืนจากคนอ่านได้มากพอตัว ....

มุกขำ ๆ  ในเรื่องแทบทั้งหมด มาจากประโยคหลีสาว  และการเย้าแหย่ระหว่างตัวละคร   ซึ่งหลายมุก ต้องบอกว่า เป็นมุกเฉพาะกลุ่ม ( ถ้ารุ่นแม่รุ่นป้าอ่าน คงไม่ get มุกกินตับ  ) และเฉพาะช่วงเวลา ( 10 ปีหลังจากนี้เด็กรุ่นใหม่อาจไม่มีใครเข้าใจการกินตับ ) ....ส่วนตัวแล้วต้องสารภาพว่ามุกเหล่านี้ จขบ.ไม่ค่อยขำ...  การเล่าเรื่องตลก บางครั้ง timing ก็สำคัญ  อารมณ์ร่วมจากการปูพื้นเรื่องมาก่อนก็สำคัญ  ... มุกเดียวกัน คนนึงเล่นขำ  แต่อีกคนเล่นกลับไม่ขำมีเยอะไป  ......กลับกัน คนเล่าคนเดียวกัน  คนฟังบางคนขำ บางคนไม่ขำ     ดังนั้นในจุดนี้ผู้รับสารจึงจำเป็นต้องรับรู้ด้วยตนเองว่ามันตลกหรือไม่...
( จขบ เป็นคนเส้นลึกไม่ควรนำไปอ้างอิง...โปรดพิจารณาจากเสียงส่วนใหญ่ หรือทดลองด้วยตัวเอง!)


สุดท้ายเมื่อเข็นตัวเองให้อ่านเล่มนี้จนจบ  ก็คิดว่าได้เลือกอ่านหนังสือเล่มนี้ผิดเวลา  เพราะหยิบอ่านพร้อมกับแบกความคาดหวังไว้  และอ่านมันหลังจากที่ตะลุยอ่านงานของ อ.วินิตาไปหลายเล่มติด ๆ กัน  ต่อมวิเคราะห์ความเสมือนจริง ยังคงทำงานค้างอยู่  ยังไม่ได้ปิดตัว shut down ลงไป....ถ้าหยิบอ่านโดยไม่รับรู้กระแสมาก่อน  และอ่านในช่วงเวลาอื่น   อาจสนุกกับหนังสือเล่มนี้ได้มากกว่านี้ และไม่มีความรู้สึกค้างคาใจอย่างที่เป็น....

Create Date : 19 เมษายน 2556 Last Update : 19 เมษายน 2556 21:31:27 น. Counter : 1948 Pageviews.		9 comments
Share Tweet