Bloggang.com : seeUagain : วิธีการเดินทางไปฮานอยที่ถูกมากอีกวิธี

วิธีการเดินทางไปฮานอยที่ถูกมากอีกวิธี

ผมมีโอกาสได้เดินทางไปเที่ยวฮานอยเมื่องหลวงของเวียดนาม แบบที่ไม่ได้เป็นไปตามแผนการเดินทาง แต่ก็ทำให้เกิดประสพการณ์แปลกๆ อีกแบบ

ผมกับเพื่อน 2 คนนัดเจอกันที่หมอชิต เพื่อนั่งรถทัวร์ไปนครพนม โดยที่เราไม่ได้จองรถทัวร์ก่อนล่วงหน้าในวันที่ 28 ธค. นี่แหละเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้หมายกำหนดการเราคลาดเคลื่อน
ด้วยว่าบริษัททัวร์นำรถที่เก่าหรือไม่มีประสิทธิ์ภาพมาวิ่ง หรือที่เรียกว่ารถเสริม ซึ่งทำให้แทนที่จะถึงนครพนมในเวลา 6.00 น.ของวันรุ่งขึ้น แต่กลับถึงนครพนมในเวลา 16.00 น.เลยทำให้หมายกำหนดการของเราเปลี่ยน

ภาพภายในรถทัวร์คันที่เรานั่งไป นครพนม ผู้โดยสารยืนเต็มตลอด และแวะจอดรับคนตลอดทาง

เราข้ามฝั่งไปที่ท่าแขก ประเทศลาว ก็ประมาณ เกือบ 5 โมงเย็นแล้ว ตอนนี้เราแทบจะตัด ซาปา ที่อยากไปมากๆ ออกแล้วเนื่องจากว่าวันเที่ยวของเราหายไปแล้ว 1 วันเต็ม เรานั่งรถไปตั้งหลักที่ตลาดหลักสามก่อน

รถคันนี้แหละที่เรานั่งจากท่าแขกไปที่ตลาดหลักสาม

ถึงหลักสามเราก็ไปนั่งกินข้าว มื้อเย็นที่่ร้านอาหารคนเวียดนาม
ภาพนี้ตลาดหลักสามถ่ายจากร้านอาหารเวียดนามที่เรานั่งกินข้าวมื้อเย็น

เราสังเกตเห็นป้ายที่ร้านอาหารเวียดนามว่ามีรถบัสไปฮานอย เลยเข้าไปคุยกับเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านเป็นผู้หญิงพูดพอฟังรู้เรื่อง แกบอกว่ารถจะมาจอดหน้าร้านแกตอน 2 ทุ่ม แล้วรถออกตอน 3 ทุ่ม แกบอกว่ารถมาแล้วดูรถก่อนก็ได้ แต่เราบอกว่าให้โทรไปจองเลย เพราะไม่อยากนอนที่ท่าแขกคืนนี้ แกก็โทรไปพูดภาษาเวียดนามฟังไม่รู้เรื่อง
พอ 2 ทุ่มรถมา เจ้าของร้านอาหารให้เราขึ้นรถไปหาที่นั่งเลย เราเลยขึ้นไปจับจองได้ 2 ที่ แต่พอเกือบ 3 ทุ่ม ปรากฎว่าคนขึ้นมาเต็มรถเลย คนขับรถขึ้นมาไล่คนบางคนบนรถลง เนื่องจากว่ากฎหมายเวียดนามห้ามคนยืนบนรถ เราคิดว่าเราโดนแน่เนื่องจากว่าเราแปลกหน้า เพราะคนบนรถเป็นคนเวียดนามเกือบทั้งหมด แล้วเราก็จองแบบยังไม่จ่ายตังค์ด้วย แต่ปรากฎว่า เจ้เจ้าของร้านอาหารเส้นใหญ่ เราไม่ถูกไล่ลง คนเวียดนามหลายคนถูกไล่ลงไปแทน
พอ 3 ทุ่มรถออก วิ่งไปตามทางหลวงหมายเลข 13 แล้วเลี้ยวขวา วิ่งต่อไปตามทางหลวงหมายเลข 8 รถวิ่งเร็วมากเส้นทางคดเคี้ยวขึ้นลงเขาตลอดทาง พอเที่ยงคืนกว่า รถก็วิ่งจอดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ หลักซาว

ภาพร้านอาหารที่หลักซาว

เราสังเกตเห็นคนบนรถบางคนไม่ลง แต่นอนบนรถเลย คนขับชี้ให้เราลงไปที่่ร้านอาหาร เราก็ลงไป ปรากฎว่าเค้าปิดไม่ขายอาหารแล้ว แต่ร้านนี้เหมือนโรงเตี๊ยม ด้านหลังร้านมีกั้นห้องแบบหยาบๆ พร้อมที่นอน ไม่มีมุ้งลวด มีแต่มุ้งผ้าแบบเก่าๆ ของบ้านเรา เอาวะ นอนก็นอน

ภาพที่นอนที่ห้องที่เรานอน

เราถูกปลุกตอนตีห้าเศษ ออกมาเห็นคนที่มาด้วยกันแปรงฟันกัน เราก็แปรงตาม แล้วก็ไปกินข้าวเป็นเฝอหมู กินเสร็จก็จ่ายตังค์ค่าเฝอไปชามละ 15 บาท ส่วนค่าที่นอนห้องละ 50 บาท รถออกประมาณ 6 โมงเช้าวิ่งประมาณ 1 ชั่วโมงระยะทางประมาณ 40 กม. ก็ถึงด่านน้ำพาว(Nam Phao)

ภาพด่านน้ำพาว ประเทศลาวตอนเช้าเวลาประมาณ 7 โมงเช้า หมอกหนามาก

คนที่ด่านแยะมาก ส่วนมากเป็นคนญวณที่เข้ามาทำงานในประเทศลาว ไม่รู้ว่าทำไมต้องมากลับบ้านกันวันนี้ด้วย คงกลับบ้านไป Happy Newyear

ข้ามฝั่งมาก็เป็นด่านเวียดนาม(Cau Treo)ซึ่งหมอกหนากว่าด่านลาว รถเราถูกตรวจค้นอยู่นาน เนื่องจากมีแม่ค้าญวณในรถนำสินค้าลาวกลับไปขายที่เวียดนามด้วย

เมื่อเข้ามาในเวียดนามแล้ว รถวิ่งถึงเมือง Vinh ก็จอดตอนนีั้นเกือบเที่ยงวันแล้ว เพื่อให้คนในรถได้ทานข้าวเที่ยง

นี่ละโฉมหน้ารถที่จะพาผมไปฮานอย ข้างนอกดูดีแต่ข้างในรถ แคบ และรกมาก พอๆ กับรถเมล์เล็กที่กรุงเทพ จุคนได้ประมาณ 20 คนเศษ คนในรถทั้งหมด(นอกจากผมกับเพื่อน) เป็นคนเชื้อสายเวียดนาม บางคนเกิดที่เวียดนาม บางคนเกิดที่ลาว พวกนี้ส่วนมากหนีภัยสงครามเวียดนามเข้ามาตั้งรกรากที่ลาวเมื่อหลายสิบปีก่อน ไอ้คนเสื้อในขาวใส่เสื้อกั๊กทับ ทำงานในโรงแรมเป็นในเมืองท่าแขก ของลาว

วันที่เราไปเวียดนามมีฝนตกเรื่อยๆ ตามเมืองต่างๆ ที่ผ่าน

ลุงคนนี้หนีภัยสงครามไปทำงานที่ลาว วันนี้แกกลับมาเยี่ยมบ้านเกิด แกลงที่เมืองก่อนถึงฮานอย ในภาพแกกำลังร่ำลากับแม่ค้าบนรถที่เดินทางมาด้วยกัน ดูแกดีใจมากที่ได้กลับมาบ้านเกิด หลานแกขับรถเก๋งมารับแก แกชี้ให้แม่ค้าดูรถหลานแกใหญ่เลย

รถคันนี้แหละครับ

สุดท้ายผมก็มาถึงฮานอยจนได้

ผมใช้เวลาเดินทาง ตั้งแต่ 21.00 น.ของวันที่ 29 ถึงฮานอยเวลาประมาณ 18.00 น. ของวันที่ 30 ใช้เวลาเดินทางประมาณ 21 ชั่วโมง หากไม่นับตอนนอนหลับที่โรงเตี๊ยม 5 ชั่วโมง กับที่พักกินข้าวเที่ยง 1 ชั่วโมง จะเท่ากับว่าเราอยู่บนรถ 15 ชั่วโมง นั่งจนเมื่อยตูดเลยละครับผม
สำหรับค่าโดยสารนั้น 600 บาทครับ จ่ายเป็นเงินบาทให้กับคนขับรถโดยตรง

มันเป็นวิธีเดินทางไปฮานอยที่ถูกมากนะครับ แต่รถบัสเนี่ยมันไม่ได้มีทุกวันนะครับสำหรับผมค่อนข้างฟลุ๊กทีเดียวที่มาเจอรถคันนี้

ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน