วันดับไฟ เผาเมืองยะลา

ความจริงเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นมานานกว่า 1 ปีแล้ว
แต่ก็ขอบันทึกไว้ใน blog แห่งนี้
ถือเป็นประสบการณ์ร่วมสมัยที่นำมาเล่าสู่กันฟัง
--------------------------------------------------------------

14 กค. 48 วันที่อาจสำคัญสำหรับคนหลายๆกลุ่มเช่น
เป็นวันชาติฝรั่งเศส เป็นวันครบรอบก่อตั้งพรรคการเมืองหนึ่ง
เป็นวันครบรอบแต่งงานของพี่ท่านหนึ่งที่ผมรู้จัก และยัง
อาจเป็นวันที่ประวัติศาสตร์ของชาวยะลาจะต้องจารึกไว้

คงจะรู้โดยทั่วกันว่า การก่อการร้ายในจังหวัดชายแดนภาคใต้
ได้เริ่มมาตั้งแต่ต้นปี 47 และมักจะมีการก่อเหตุใหญ่
ในวันที่มีนัยสำคัญบางอย่าง แต่มันจะเกิดอะไร
หรือเกิดที่ไหน ไม่อาจทราบได้

วันนั้นผู้คนก็ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังตามปกติ ไม่มีการผิดสังเกตอะไร
หัวค่ำครอบครัวของผมไปทานมื้อเย็นที่บ้านพ่อแม่(ซึ่งอยู่ติดกัน)
เสร็จแล้วก็นั่งล้อมวงดูโทรทัศน์กัน จำได้ว่ากำลังดูสารคดีสัตว์ทางช่อง 9
ประมาณ 1 ทุ่ม จู่ๆ ก็ไฟฟ้าดับ และดับอย่างที่น่าแปลกใจเพราะมันมืดกว่าปกติ
สิ่งที่ทำตอนนั้นคือส่งเสียงเรียกลูกๆทั้งสองคน เพราะเกรงว่า
เด็กๆจะตกใจแล้ววิ่งสะเปะสะปะ ไปชนอะไรเข้า
จากนั้นก็คลำทางจนหาลูกพบแล้วก็หาเทียนมาจุด
ในใจไม่ได้คิดอะไร เข้าใจว่าเป็นไฟฟ้าดับธรรมดา
ผมก็เดินกลับเข้าไปที่บ้านเพื่อปิดสวิชท์ UPS 2-3 ตัว ที่ส่งเสียงปี๊บๆกันระงม
จากนั้นก็หาไฟฉายแล้วกลับไปสมทบกับครอบครัวที่บ้านพ่อแม่อีกครั้ง

ถึงตอนนี้ก็ผ่านไปประมาณ 5 นาที มีเสียงโทรศัพท์มือถือโทรเข้ามา
พี่สมาชิกที่โบสถ์ที่เป็น ชรบ. อยู่หมู่บ้านลำพะยา โทรเข้ามาถามว่า
"มีเหตุไฟไหม้แถวบ้านหรือเปล่า ฟังจากวิทยุตำรวจได้ยินการ
แจ้งเหตุอย่างนั้น" ผมก็ตอบไปว่า "ไม่มีครับ แค่ไฟดับ" แต่ก็ชักเอะใจแล้ว
เพราะพี่เขาบอกเพิ่มเติมว่า "มีรายงานแจ้งเหตุทางวิทยุว่า
เกิดเหตุเพลิงไหม้หลายจุด" ผมวิ่งขึ้นดาดฟ้าทันที
ท้องฟ้ามืดมาก ผิดปกติจากเหตุไฟฟ้าดับทั่วไป มันดับทั่วทั้งเมืองเลย
ผมมองเข้าไปในเมือง นั่นไง "เห็นแล้วพี่ มีไฟไหม้ในเมือง ที่เห็นตอนนี้ 2 จุด
คาดว่าน่าจะเป็นแถวๆตลาดเมืองใหม่ กับแถวๆโคลีเซี่ยม"
พ่อแม่ ลูกเมียก็ค่อยๆทะยอยตามขึ้นมาบนดาดฟ้า
บ้านข้างๆหลายบ้านก็เริ่มขึ้นมาสังเกตุการณ์บนดาดฟ้าเช่นกัน

พ่อผมกลับลงไปที่บ้านแล้วโทรศัพท์ไปแจ้งให้เพื่อนที่โบสถ์หาดใหญ่
และโบสถ์ปัตตานีทราบ
รวมทั้งสอบถามข่าวคราวจากญาติๆที่อยู่ในตัวเมืองชั้นใน
ตอนนี้เราไม่รู้อะไรมาก รู้เพียงข่าวจากเพื่อนที่เป็นคนกว้างขวาง
โทรศัพท์มาบอกว่า มีการระเบิดสถานีไฟฟ้าย่อย
ที่บ้านพงยือไร ซึ่งอยู่บนเส้นทางที่จะไป อ.บันนังสตา
เนื่องจากไฟฟ้าดับทำให้ข่าวสารต่างๆไม่สามารถรับได้

เวลานี้บนท้องถนน วัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซค์กันฉวัดเฉวียน
คงเป็นพวกเด็กมัธยมที่เลิกเรียนพิเศษพอดี ส่งเสียงโหวกเหวก
สาวๆหนุ่มๆ ยังคงเจี้ยวจ๊าวสนุกสนานกับเหตุการณ์
โดยที่ยังไม่รู้ ว่าเป็นเหตุก่อการร้าย แต่สัก 10 นาทีผ่านไป
ท้องถนนก็เงียบกริบ ไร้ผู้คนและรถรา

เวลานี้ ข่าวคราวที่เราได้รับมาจากโทรศัพท์บ้านเท่านั้น
เพราะสัญญาณมือถือไม่มีแล้ว ญาติๆที่อยู่ในเมืองเริ่มแจ้ง
ข่าวว่ามีเสียงระเบิด และเสียงปืนรัวเป็นระยะๆ
บ้านของเราอยู่ชานเมือง ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
ได้แต่รอลุ้นข่าวด้วยความระทึกใจ

พยายามโทรศัพท์ติดต่อน้องชายที่เปิดคลินิกอยู่เยื้องๆกัน
ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้เลย พ่อแม่ก็เริ่มบ่นด้วยความเป็นห่วง
เพราะน้องสะใภ้ก็ท้องแก่ 8 เดือนแล้ว
ถ้ายังติดอยู่ในเมืองตอนนี้คงจะอันตรายมาก

ผ่านไปร่วมชั่วโมงก็เริ่มเห็นบางพื้นที่มีไฟฟ้าแล้ว แต่ที่บ้านเรายังไม่มี
ข่าวคราวที่รับทราบตอนนี้คือ มีผู้ก่อการจำนวนหลายสิบคน
ใช้รถมอเตอร์ไซค์ ซุ่มรออยู่ตามจุดต่างๆ
รอจังหวะที่มีการระเบิดสถานีไฟฟ้าย่อย
เมื่อไฟฟ้าดับก็ออกระดมยิงใส่เจ้าหน้าที่ตำรวจ-ทหารที่รักษาการ
อยู่ตามจุดต่างๆ เช่นป้อมหน้าธนาคารไทยพาณิชย์
ป้อมที่เนินข้ามทางรถไฟ สถานีดับเพลิง นอกจากนี้ยังมีการโปรยตะปูเรือใบตามท้องถนนในตัวเมือง
อีกส่วนหนึ่งนำระเบิดและระเบิดเพลิงไปขว้างใส่ตามสถานที่ต่างๆ
ทั้งหน่วยงานราชการและเอกชน

ผ่านไประยะหนึ่งก็เห็นแสงไฟฉายจากดาดฟ้าบ้านของน้องชาย
ส่งสัญญาณมาว่าอยู่บ้านแล้ว ทำให้พ่อแม่โล่งใจไปได้

2 ชั่วโมงผ่านไป เราไม่สามารถทำอะไรได้
และไม่มีข่าวอะไรคืบหน้า นอกจากแสงจากไฟไหม้ที่ค่อยๆสงบลงทีละน้อย
ก็เลยพาลูกๆไปอาบน้ำเข้านอน
ลูกๆคงรู้สึกตื่นเต้นที่ได้จุดเทียนอาบน้ำในคืนนั้น
แล้วเข้านอนโดยไม่ได้ดูโทรทัศน์
แถมยังไม่สามารถเปิดแอร์หรือพัดลมได้
แต่ลูกๆก็หลับไปในเวลาไม่นาน
ผมกลับไปเฝ้าสังเกตการณ์บนดาดฟ้าอีกระยะหนึ่ง
แล้วกลับเข้านอนประมาณเที่ยงคืน
ไฟฟ้าก็กลับมาตอนประมาณ ตี 2

รุ่งเช้า หลังจากได้ดูข่าวจากรายการคุณสรยุทธ
ผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปดูตามสถานที่ต่างๆ
พบผู้คนพลุกพล่าน แต่ละคนก็ออกมาดูที่เกิดเหตุ
หลายคนก็จับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์ เล่าสถานการณ์ที่เพิ่ง
ประสพมาเมื่อคืนอย่างออกรส ผมแวะไปถ่ายภาพมาได้บางจุด
เช่นที่ห้างโคลีเซี่ยม ซึ่งโดนระเบิดบริเวณด้านหลัง
มีรถถ่ายทอดสดของช่อง 5 กับ itv จอดทำข่าวอยู่ด้วย


จากนั้นก็ไปที่โกดังศรีสมัยห่างออกไปประมาณ 500 เมตร
โดนระเบิดเพลิง เสียหายไปกว่าครึ่ง ตรงนี้เองเป็นจุดหนึ่ง
ที่เห็นจากดาดฟ้าเมื่อคืน


จากนั้นก็ไปดูที่ตลาดใหม่ ด้านทางออกไปโรงฆ่าสัตว์
ตรงนั้นเป็นร้านเฟอร์นิเจอร์ โดนระเบิดเพลิงเสียหายทั้งหมด
ก็เป็นอีกจุดที่เห็นจากดาดฟ้าเมื่อคืนนี้


นอกจากนี้ก็ขี่เวียนไปดูตามป้อมตำรวจได้ข่าวที่ถูกถล่ม
แต่ก็ไม่พบว่าเสียหายมากอย่างที่จินตนาการไว้

น้องชายแวะมาเล่าให้ที่บ้านฟังว่า เมื่อคืนเขาพาเมียไปกินข้าวต้มกุ๊ย
ที่ร้านดาวเทียม ซึ่งเป็นร้านเก่าแก่ประจำเมืองยะลา
ขณะกำลังกินข้าวอยู่ก็ ไฟฟ้าดับ มีแต่แสงไฟจากหน้ารถที่วิ่งบนถนน
จากนั้นก็เริ่มมีเสียงเอะอะ จากเจ้าของรถที่โดนตะปูเรือใบ
ยางแบนกลางถนนหลายคัน เป็นเรื่องที่แปลกมาก
เพราะในเวลาไม่ถึง 2 นาที จากที่ไฟฟ้าเริ่มดับ
ก็มีตะปูเรือใบกระจายเต็มท้องถนน แสดงว่าผู้ก่อการก็ปะปน
อยู่กับประชาชนในบริเวณนั้นอยู่แล้ว
น้องผมก็รีบจ่ายเงินแล้วขี่มอเตอร์ไซค์ลัดเลาะเส้นทางพาเมียกลับบ้าน
ระหว่างทางก็พบเจ้าหน้าที่ประกาศให้ประชาชนหลบออกไป
จากท้องถนน กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย

ที่ได้ยินจากเพื่อนอีกคนหนึ่ง มีผู้ก่อการร้ายขี่มอเตอร์ไซค์
พยายามปาระเบิดเพลิงเข้าไปยังบ้าน ผอ.วิทยาลัยเทคนิค
แต่คงจะมือใหม่ ระเบิดที่ขว้างไปไม่เข้าเป้า แถมขว้างแล้วดับเองเสียอีก
จึงเข้าใจว่า ผู้ก่อเหตุน่าจะรู้จักตำแหน่งบ้านพักในวิทยาลัย
เทคนิคดีพอควร อาจเป็นนักศึกษาเทคนิคเองด้วยซ้ำไป

เรื่องที่ได้ยินจากน้องเมียผม ซึ่งอยู่ใกล้สถานีดับเพลิง
เล่าว่า คนร้ายยิงเข้าไปในสถานีดับเพลิง เจ้าหน้าที่จึงไม่กล้า
นำรถดับเพลิงออก ทำให้เหตุเพลิงไหม้ทั้ง 2 จุดลุกลาม
จนเสียหายหนัก

เรื่องที่ได้ยินจากหลานของผมเอง วันนั้นเขาไปซ้อมบาสเกตบอล
ที่โรงเรียนคณะราษฏรบำรุง พอไฟดับก็เลิกซ้อม กะว่าจะไป
ขี่มอเตอร์ไซค์ร่อนกับเพื่อนๆ ปรากฏว่า ขี่ออกมาได้แป๊บเดียว
เจ้าหน้าทหารที่โบกไล่ให้ออกจากถนน จึงต้องเข้าไปขออาศัยกับบ้าน
แถวนั้นทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

สิ่งดีๆท่ามกลางเรื่องเลวร้ายในวันนั้นก็คือ น้ำใจจากเจ้าของบ้านหลายๆแห่ง
ที่ยอมเปิดประตูให้คนที่ไม่รู้จักได้เข้ามาพักพิงเพื่อหลบภัย
หลายคนไม่ได้กลับบ้านในคืนนั้น ต้องค้างบ้านของคนที่ไม่รู้จัก แต่มีน้ำใจงาม

หลังจากเหตุการณ์นั้น จังหวัดยะลาก็มีการติดตั้งระบบไฟฟ้าสำรอง
ในเส้นทางหลักๆ มีไฟแสงสว่างฉุกเฉินติดตั้งบนเสาไฟฟ้าตามแยกต่างๆ
รวมถึงปรับปรุงระบบกล้องวงจรปิด
เพราะในคืนนั้นกล้องที่อุตสาห์ติดไว้ทั่วเมือง ใช้การไม่ได้
แม้แต่จุดเดียวเพราะไม่คิดว่าผู้ก่อการจะฉลาดหลักแหลม

จะเอาชนะพวกมันได้ ต้องฉลาดกว่าเท่านั้น

Create Date : 13 ธันวาคม 2549		9 comments
Last Update : 23 ธันวาคม 2549 17:25:16 น.
Counter : 1941 Pageviews.
Share Tweet