หลุดพ้นแบบฉับพลัน ภาค15 --หลวงพ่อแช่ม-10(ตอนจบ)

ปัญหาที่ ๒๘
ศิษย์ :สวัสดีครับอาจารย์ ผมโทรศัพท์มาจากแก่งคอย
อาจารย์ :สวัสดี มีปัญหาอะไรหรือ?
ศิษย์ :อาจารย์ครับ ผมเห็นว่ามันเป็นมันหมดแล้ว ต่อไปจะทำอย่างไรกับมันครับ
อาจารย์ :ที่เห็นว่ามันเป็นมันน่ะ ใช่เธอหรือมัน?
ศิษย์ :อ้อ! เราไม่มี ก็เป็นมันอีกใช่ไหม?
อาจารย์ :แล้วเธอว่าใครล่ะ?
ศิษย์ :อ้อ! ตกลงมันดูมัน มันเห็นมัน ถ้าอย่างนั้นมันก็ปั้นกันเองใช่ไหมครับ?
อาจารย์ :ใช่ ทำไมไม่ฆ่ามันที่ดูที่เห็นเสียด้วยล่ะ มันที่ดูที่เห็นก็มีไม่จริง และสิ่งที่ถูกดูก็ไม่มีจริง ก็เลิกเฝ้าเลิกดูเสียซี
ศิษย์ :อ๋อ... ผมเข้าใจแล้วครับ มันเป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นมันก็ไม่จริง สิ่งที่ไม่มีปั้นให้มีขึ้นมา แล้วมายึดกันเอง น่าขันจริง! ผมกราบลาและขอบพระคุณมากครับ
อาจารย์ :สวัสดี
----------------
ปัญหาที่ ๒๙
อาจารย์ :สวัสดี ไหนเธอลองรายงานอาจารย์ซิว่า ไปทำอะไรมาบ้าง ดูจิตดูใจอย่างไร?
ศิษย์ :คืออย่างนี้ครับ ผมไปติดดีอยู่นานทีเดียว ชอบไปสอนคนอื่นเขา เพราะสงสารสัตว์โลกที่ยังยึดยังติดอยู่ แต่แล้วในวันหนึ่งก็ต้องสะดุ้ง รู้สึกตัวขึ้นมาว่า “โอ้... เรานี่ไปหลงติดดีมากเกินไป มีเมตตาแบบคนๆ มากเกินไป คนที่ฟังเรารู้เรื่องเขาก็ชอบ คนที่ฟังไม่รู้เรื่องก็หาว่าเราบ้า”
เมื่อใคร่ครวญดูแล้ว ก็รู้ว่ามันทั้งนั้น ไม่ใช่เราหรือใครๆ สอนเขาได้ก็เท่านั้น สอนไม่ได้ก็เท่านั้น ถ้ายังมีเราจะไปสอนเขาให้รู้ตามเราให้ได้ มันก็ไม่ถูก เลยคิดได้ และพิจารณาจนเกิดปัญญารู้เห็นตามที่อาจารย์สอน และโล่งไปว่ามันไม่มีอะไรทั้งหมดทั้งสิ้น จะสอนก็ไปสอนโดยไม่มีเรา เขาจะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่เกี่ยวกับการสอน ใครไม่รู้ก็เอาไว้ก่อน เลยเลือกสอนเป็นขึ้นมา เมื่อเข้าใจหมดทุกแง่ทุกมุมแล้ว มันจึงเฉยได้ เหมือนกับไม่รู้อะไร เหมือนไม่ได้เรียนรู้อะไร มันเฉยจริงๆ อาจารย์ ผมยังงงอยู่เลย
อาจารย์ :ก็ดีแล้ว ถูกต้องตามขั้นตอนแล้ว อาจารย์ก็สาธุให้ เรียกว่าไม่ติดดี ออกจากเมตตาแบบคนๆ ได้ จะเป็นมหาเมตตาต่อไป
ศิษย์ :ขอบคุณครับอาจารย์ ผมลาก่อน
อาจารย์ :สวัสดี
---------------------
สุญญัง

ไม่มีเราในคนพ้นเด็ดขาด
ไม่มีเราในธาตุขาดสูญหาย
ไม่มีเราในธรรมย่ำเกิดตาย
ไม่มีเรามาไปในโลกเลย
มันเป็นมันจริงจริงทิ้งเราได้
มันเป็นมันเกิดตายไปเฉยเฉย
มันเป็นมันไม่มีเราที่กล่าวเลย
มันเป็นมันตั้งเสียเคยว่าเป็นเรา
ทั้งมันเราก็เปล่าเปล่าและปลี้ปลี้
จึงไม่มีสิ่งใดจะให้กล่าว
หมดทุกสิ่งหมดทุกอันทั้งมันเรา
จะต้องกล่าวไปไยไปนิพพาน

กตธุโร

ดับไม่เหลือ

เมื่อเหตุหมด หมดเหตุ เทศน์ไม่ได้
จะเทศน์ไป ก็ได้เทศน์ เหตุไม่เหลือ
เหมือนเอาเกลือ แช่น้ำ แล้วตามเกลือ
เกลือไม่เหลือ ให้เห็น เช่นเม็ดทราย
ตัวนึกคิด ผลิตอยู่ ไม่รู้เหตุ
หมั่นสังเกต ก็จะเห็น เป็นสายสาย
เพราะนึกคิด ผลิตแต่เหตุ สังเกตไป
ตั้งแต่เกิด จนตาย ไม่หยุดเลย

กตธุโร







 

Create Date : 20 สิงหาคม 2554
0 comments
Last Update : 20 สิงหาคม 2554 5:01:22 น.
Counter : 1655 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


jesdath
Location :
เชียงราย Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [?]




Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2554
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
20 สิงหาคม 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add jesdath's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.