ขนมขี้หนูดอกโสน

Food For Fun-Hot Wok Mission Return #14 :: เมนูดอกไม้
โจทย์ประจำเดือนสิงหาคม ซึ่งถือว่าเป็นเดือนของแม่เพราะมีวันแม่แห่งชาติ(ไทย)
ปรกติ เมนูเดือนนี้น่าจะเป็นอาหารวันแม่ หรืออะไรทำนองนั้น
แต่สำหรับเรา ถือว่า วันแม่คือทุกวัน  คนเป็นแม่ทำหน้าที่นี้ปีละ 365 วันไม่มีวันหยุด ไม่เคยหยุดการเป็นแม่ เป็นแล้วเป็นเลย เลิกก็ไม่ได้

ได้รับเกียรติอย่างสูงจากคุณโอ แม่หญิงแห่งบ้านเนินน้ำให้เป็นคนออกโจทย์ก็ลัลล้าเป็นยิ่งนัก มีอาหารในหัวร้อยแปดพันประการที่อยากทำ ขนาดมีอะไรอยากทำเยอะนะนี่  ช่างกล้าเขียน

เลือกมาหนึ่งอย่างคือเมนูดอกไม้  นอกจากจะสะสวยให้คุณค่าทางจิตใจ และทางประสาทสัมผัสทุกอย่างของมนุษย์แล้ว ดอกไม้เป็นส่วนของพืชผักที่เอามากินได้ จัดว่าเป็นสิ่งที่เกิดมาแล้วยังประโยชน์อย่างสูง เปรียบเสมือนคนเป็นแม่จริงๆ

เชื่อว่าหลายคนที่อายุต่ำกว่าสามสิบ จะไม่เคยได้ยินชื่อขนมชนิดนี้ สมัยเราเด็กๆ ขนมขี้หนูจัดว่าเป็นหนึ่งในบรรดาขนมที่ขายรวมอยู่กับพวกขนมหวานถาดๆ และเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยชอบกิน นอกจากว่าจะไม่มีอะไรให้ซื้อ ทั้งที่เป็นขนมสีสวยๆ ส่วนมากจะใส่สีชมพูพาสเทล เขียวอ่อน โรยมะพร้าวขูด แต่มันให้ความรู้สึกว่ากินแป้งอะไรก็ไม่รู้

ถึงกระนั้นก็ยังแอบสงสัย ว่าเค้าทำยังไงให้มันเป็นแบบนั้นได้ มันจะร่วนๆเป็นทรายๆ แบบนั้น
อย่างไรก็ตาม ขอให้ลืมภาพขนมขี้หนูแบบดั้งเดิมไปก่อน







หน้าตาออริจินัลของขนมขี้หนูจะเป็นแบบนี้โดยมาก
เครดิตภาพ - เวปขนมไทย



ขนมดอกโสนที่นานๆจะเห็นคนทำขาย แต่ไม่เคยซื้อกินสักที พออยากลองทำก็เลยหาข้อมูล มีหลายวิธีที่ทำกัน แต่เราสนใจวิธีของน้องพิม แห่งครัวบ้านพิมที่สุด
ขอขอบคุณเวปครัวบ้านพิมมา ณ ที่นี้

น้องพิมเรียกขนมนี้ว่า ขนมดอกโสน แต่หลังจากทำเสร็จออกมาแล้ว เราคอนเฟิร์มว่า เธอคือขนมขี้หนูดอกโสนนั่นเอง
ดีใจประหนึ่งเจอเพื่อนเก่าที่ห่างหายกันไปสามสิบปี




เราเอามายำ เอ๊ย ปรับทำเป็นขนมขี้หนูดอกโสนอัญชัน เพราะมีต้นอัญชันแสนรักกับเขาอยู่บนระเบียงชั้นสามของบ้าน 2 ต้นถ้วน ภูมิใจเป็นที่สุด ได้เก็บดอกทุกวัน ไม่ได้ใช้ก็เอามาตากแห้ง

สูตรเล็กจิ๋วผิดวิสัยมาก

สูตรขนมขี้หนูดอกโสนอัญชัน
ดอกโสนเด็ดก้านออก 120 กรัมหรือมากกว่า
แป้งข้าวจ้าว 110 กรัม
น้ำกะทิ + น้ำอัญชันเข้มข้น รวมกัน 1/4 ถ้วย+2ช้อนโต๊ะ
(ถ้าทำสีขาวก็ใช้แต่กะทิปริมาณเท่ากัน)

น้ำตาลโตนด 60 กรัม
น้ำมะพร้าว 1/4 ถ้วย
เกลือทะเล 1 ช้อนชา

มะพร้าวทึนทึกขูด ผสมเกลือเล็กน้อย

วิธีทำ

1. เด็ดก้านดอกโสนออก ล้างอย่างเบามือ ผึ่งในตะแกรงจนแห้ง
2. เตรียมน้ำอัญชัน โดยใช้ดอกแห้ง 10-12 ดอก กับน้ำเปล่า 1/4 ถ้วย เข้าไมโครเวฟนาน 4-5 นาที กรองใช้แต่น้ำ
3. เตรียมแป้งข้าวจ้าวใส่ชามที่จะใช้นวด ผสมน้ำอัญชันกับกะทิ ค่อยเทใส่ชามแป้งทีละน้อย นวดจนเข้ากันดี จะได้แป้งรวมตัวกันที่ไม่เปียกมาก พักแป้งโดยคลุมผ้าหรือปิดฝาเอาไว้อย่างน้อย 30 นาที
4. นำแป้งที่พักแล้วมายีในกระชอน ให้ได้เป็นเม็ดละเอียด
5. รวมแป้งนี้กับดอกโสน คลุกให้เข้ากันอย่างเบามือ
6. นึ่งในน้ำเดือดไฟแรงปานกลาง โดยเทส่วนผสมลงบนผ้าขาวบาง ใช้เวลา 15 นาที+
7. ระหว่างนั้น เตรียมผสมน้ำมะพร้าวกับน้ำตาลโตนด คนให้ละลาย เมื่อขนมสุกเทใส่ชามผสม ใส่น้ำตาลที่ละลายไว้ ค่อยๆ ตะล่อมให้เข้ากันแบบโหย่งๆ
   
8. เสริฟ์กับมะพร้าวขูดผสมเกลือเล็กน้อย

เราพยายามหามะพร้าวทึนทึกที่ยังไม่สูงวัยมาก ได้มาแค่นี้ แถวบ้านพ่อค้าดุ ไปจับดูทุกลูกจะโดนแว้ดใส่ แต่ลูกนี้น้ำหอมหวาน เลยเอาน้ำมะพร้าวมาใช้ผสมน้ำตาลโตนดสำหรับคลุกขนมซะเลย





ขั้นตอนไม่ยุ่งมากเท่าไหร่นะคะ เพราะทำนิดหน่อย เหมือนเล่นขายของ





น้ำอัญชันตอนยังไม่ผสมมะนาว สีจะน้ำเงินมากๆ





เติมน้ำมะนาวลงไปหน่อย สีจะม่วงอ่อนหวานขึ้นมาทันใด
เหมือนเล่นทดลองทางวิทยาศาสตร์





ขูดมะพร้าวเป็นเส้นรอไว้ ระหว่างน้ำเดือดแต่ขนมยังไม่เรียบร้อย ก็จับไปนึ่งสัก 10 นาที มะพร้าวจะได้ไม่เสียง่าย





ผสมหัวกะทิกับน้ำอัญชัน ตรงนี้ไม่มีสัดส่วนตายตัว เพราะได้น้ำสีม่วงมาเท่าไหร่ก็ใช้หมด
ลดส่วนของกะทิเอาเอง  ในเวปน้องพิมบอกว่าจะใช้น้ำเปล่าก็ได้ไม่ต้องใช้กะทิ






รวมน้ำกับแป้ง นวดให้เข้ากัน ใช้เวลาไม่นานมาก





ระหว่างรอพักแป้ง เตรียมน้ำตาลโตนดผสมน้ำมะพร้าวเอาไว้





ครบเวลา นำแป้งออกมายีด้วยกระชอน





จะได้แป้งเหมือนเม็ดทรายแบบนี้





นำมาผสมกับดอกโสนที่เตรียมไว้





สีม่วงตอนเป็นแป้งจะดูไม่ค่อยออก







นึ่งสุกนำออกมาใส่ชามผสมแล้วคลุกด้วยน้ำตาลที่เตรียมไว้อย่างเบาๆ มือ







เสร็จแล้ว กินได้
ตรงนี้ ถ้าใครชอบหวานๆ ก็เติมน้ำตาลทรายเพิ่มได้นะคะ แต่เราว่ามันหวานแล้วละ





จัดเป็นขนมโบราณอีกชนิดหนึ่ง ที่ถ้าได้ลองทำกินดูก็จะเหมือนได้ย้อนกลับไปสู่อดีต(ของคนบางคน)
รสของขนมแบบนี้ จะเป็นรสแป้งข้าวจ้าว คล้ายๆ รสของขนมถ้วยฟู

อ้าว ไม่รู้จักขนมถ้วยฟูกันอีกเหรอ..






แถมด้วยน้ำอัญชันหญ้าหวาน ใส่มะนาวเยอะๆ หอมหวานชื่นใจค่ะ






ขอให้มีความสุขกับการเดินทางย้อนอดีต ผ่านการทำอาหารนะคะ
บางที เราก็พบว่า สิ่งที่เราคิดว่ามันไม่น่าสนใจเมื่อตอนเราเป็นเด็ก พออายุมากขึ้น กลับเห็นว่ามันมีอะไรที่น่าค้นหาอยู่เสมอๆ




ขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะมาใช้เวลาด้วยกัน ณ ที่นี้เสมอมา