Group Blog
 
 
สิงหาคม 2548
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
12 สิงหาคม 2548
 
All Blogs
 
เหตุเกิดในห้องคลอด

วันนี้เห็นเจ้าปุ้งจอมรื้อ หลับสนิท เหมือนเทวดาน้อยๆ ที่หมดฤทธิ์เดช พิษสงที่ร้ายกาจ หายสนิท นั่งมองหน้าอยู่นาน ทำให้นึกย้อนไปถึง เมื่อ 16 มีนา ปีก่อน



............. กว่าเราจะเจอหน้ากัน การรอคอยอย่างมีกำลังใจ ฉันทำใจอยู่นาน ที่จะไม่กลัวสิ่งที่แม่ทุกคนต้องเจอ นั่นคือ การคลอดไงล่ะ ............... การค้นหาข้อมูลต่างๆ ทั้งเพื่อนฝูง แม่ ญาติๆ และหมอ ต่างก็บอกว่า ไม่มีใครบอกได้ว่า เหตุการณ์ในห้องคลอด จะเป็นไปตามที่เราคิดหรือไม่

เอาวะ เป็นไงเป็นกันสิ ........ วันนี้โชคดีจัง ที่พ่อเจ้าปุ้งลาป่วยอยู่บ้านพอดี ฉันก็เริ่มจะปวดๆ ท้อง แต่คิดว่า คงไม่ใช่แน่ๆ เลย เพราะอีกตั้ง 5 วันแน่ะ กว่าจะถึงครบกำหนดคลอด ต้องปวดหลอกแน่ๆ เลย

อาการเริ่มปวดตั้งแต่ 8 โมงเช้า ปวดๆ หายๆ ฉันทำอะไรไม่ได้มาก นอกจาก เดินไปเดินมา เพื่อบรรเทาความปวด ตามที่เว็ปไซด์หลายแห่ง แนะนำมา ตอนบ่ายๆ ก็เปิด msn แชทกับเพื่อนขาประจำ แล้วยังบอกทีเล่นทีจริงว่า ลูกคงอยากจะออกมาดู อเมริกัน ไอดอล พร้อมแม่คืนนี้แน่ๆ เลย

บ่ายๆ แม่โทรทางไกลมาจากเมืองไทย มาถามข่าวการคลอด พอวางสายเสร็จ แนนเพื่อนสนิทอีกคน ก็โทรมาอีก เหมือนกับมีสัมผัสที่หกกันซะจริงๆ ว่ายังไง เจ้าสมาชิกใหม่ ( ที่เรายังไม่รู้พิษสง ) กำลังจะออกมาดูโลกแล้ว

พอตอน 5 โมงเย็น อาการปวดท้อง ก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่มีความสม่ำเสมอ ทำให้คิดว่า ยังไงก็ไม่ใช่แน่ๆ คนใกล้คลอด เป็นงี้กันหมดแน่ๆ แต่ก็อยากจะลองโทรไปถามหมอให้แน่ใจซะที ตัดสินใจ กดหมายเลขที่แปะข้างฝาทันที ทางโน้น ตอบกลับมาว่า.......... โอ๊ย อีกนาน ยูยังไม่ต้องมาหรอก เพราะเจ็บยังไม่ถี่มากพอ......

ก็ได้ ... เชื่อก็เชื่อ .....

6 โมงเย็น เริ่มมีเลือดออกมานิดๆ เลยบอกพ่อเจ้าปุ้งว่า มีสิทธิ์คลอดแล้วนะ พ่อเจ้าปุ้งทำตาโต แล้วรีบวิ่งไปที่รถ เอาคาร์ซีทใส่ อย่างรวดเร็ว (( ก่อนหน้านี้ ไม่ยอมทำ เมียไม่เจ็บท้อง คงวางเกะกะไปเรื่อยๆ ใช่มะ )) ส่วนฉันก็รีบอาบน้ำสระผมทันที ตอนที่อาบน้ำ ก็สุดแสนทรมานซะจริง เพราะสระผม แชมพูเต็มไปหมด แต่ก็มีอาการปวดท้องไปด้วย ต้องหยุดเป็นระยะๆ แล้วล้างแชมพูออก จากนั้นก็โทรไปบอกแม่ว่า จะไปโรงพยาบาลแล้ว

ที่โทรไปบอกแม่ ไม่ใช่ไรหรอก อาม่าจะได้จุดธูป สวดมนต์ให้ด้วย เค้าจะได้ดีใจว่า ได้เหลนซะที รอมานานแล้ว

เอาล่ะ พอพร้อมแล้ว ก็โทรไปหาหมออีกที ว่ายังไงเราก็จะไปแล้วนะ แต่ก็ได้รับคำตอบมาว่า ...... ......... ถ้ายูไม่เจ็บท้องถี่ๆ ทุก 2-3 นาที ไม่ต้องมา ยังอีกนาน ............. ตอนนั้นฉันปวดถี่แค่ 5-6-7 นาทีเท่านั้น ไม่สม่ำเสมอด้วย ไม่มีน้ำเดิน แต่มีเลือดออกมาแล้ว เลยบอกหมอว่า........... ยังไงก็ขอไปเช็คก่อนก็แล้วกัน ถ้าหากยังไม่คลอด ก็จะกลับบ้าน .......... หมอก็ตอบโอเค

ทีนี้ล่ะ ไปโลดเลย 1 ทุ่ม ได้เวลาออกจากบ้าน สัมภาระทั้งหลาย พร้อมมาก อยู่หลังรถ ราวกับว่า จะเดินทางไปพักตากอากาศที่ฮาวายงั้นแหละ ระหว่างทาง ก็ทบทวนความจำให้พ่อเจ้าปุ้งหลายเรื่อง รวมทั้ง ศัพท์ที่ใช้ในห้องคลอด เช่นคำว่า ยาชา ยาสลบ เย็บแผล ปากมดลูก รก สายสะดือ ฯลฯ ที่จริง มันเป็นการปลอบใจตัวเองต่างหากล่ะ จะได้ฆ่าเวลา ทำให้ลืมความเจ็บปวดไปบ้าง แต่ก็ได้สั่งพ่อเจ้าปุ้งไว้เลยว่า ถ้าหากฉันต้องหมดสติไปด้วยเหตุใดก็ตาม อย่าเป็นห่วง เพราะหมอจะช่วยเหลืออยู่แล้ว ให้ดูลูกอย่างเดียวพอ ถ่ายรูปหน้าตาลูกไว้เยอะๆ แล้วอย่าให้ใครอุ้มไปไหน ใครเข้าใกล้ลูก ให้ถ่ายหน้าคนนั้นด้วย ......

ถึงโรงพยาบาล 1 ทุ่ม 30 นาที พ่อเจ้าปุ้ง จอดรถที่ อิมเมอเจนซี่ หน้าตึกพอดี เราสองคน ลงรถไป พ่อเจ้าปุ้งก็พยุงฉันเดินเข้าไปในตึก ฉันพยายามมองหน้ารถเข็น ก็ไม่มีแม้แต่คันเดียว ........ ทำไมไม่เหมือนเมืองไทยเลย (( วะ )) เนี่ย ..... เอ๊า เดินก็เดิน ยังไหว

ตรงทางเดินระหว่างทางไปหาหมอ มีกลุ่มคนท้องทั้งหลายที่มาทัวร์โรงพยาบาล เค้าก็ช่วยกันแหวกๆ ทางให้เราเดินได้สะดวก คนพาทัวร์ ก็ชี้ฉันกับพวกลูกทัวร์เป็นตัวอย่างว่า ........พอมาถึงแล้ว ให้ไปห้องนี้เลยนะจ๊ะ เห็นไหม แบบนี้จ๊ะ พลางเปิดประตูห้องให้ฉันด้วย ..............ตอนนี้ฉันยิ้มสู้ แล้วก็พูดขอบคุณไปด้วย

ห้องแรกที่เข้าไป มีพยาบาล มาเช็คว่า ปากมดลูกเปิดไปเท่าไหร่แล้ว เธอพูดว่า ..... ถ้าฉันบอกอะไรคุณ คุณต้องเซอร์ไพรส์แน่ๆ เลย ......

ฉันเลยถามว่า .... อะไรล่ะ .....

คุณพยาบาลตอบว่า ....... it's nine.....

ฉันอึ้ง ดีใจ งง ปนไปหมด ได้แต่ร้อง ว๊าววว แบบฝรั่งเชียว

พ่อเจ้าปุ้ง ได้แต่เขย่าแขนถามฉันว่า คืออะไรเหรอ แล้วปกติมันต้องเท่าไหร่

ฉันตอบว่า ปกติ 10 จ๊ะ ......... ทั้งเขากับฉัน ต่างงงๆ ว่าเกิดอะไรกัน

พยาบาลบอกให้รอห้องคลอดก่อน เค้าหาห้องให้อยู่ตอนนี้ พอสักอึดใจ เค้าก็เข็นฉันไปห้องคลอดทันที ทีมพยาบาลทุกคน ทำงานรวดเร็วมากๆ ย้ายฉันจากรถเข็น ขึ้นเตียงเรียบร้อย พยาบาลอีกคนที่รออยู่ ก็ถามฉันว่า ....... ยูจะคลอดธรรมชาติใช่ไหม ....

โนววววววว ..... ฉันตอบทันที เพราะกลัวเจ็บมากๆ ฉันเลยบอกไปว่า ขอยาแก้ปวดก่อนได้ไหม

โนวววววว .... พยาบาลคนนั้นก็ตอบฉันเช่นเดียวกัน ว่าฉันใช้ยาอะไรไม่ได้แล้วนะ ไม่มีทางเลือกแล้ว เพราะตอนนี้ ลูกกำลังจะคลอดออกมาแล้ว

เอาซี้ .... ไม่ตายหรอกน่า .. (( ฉันคิดในใจ)) คุณหมอก็เข้ามาจับมือ แนะนำตัวกับฉัน แล้วก็บอกให้ฉันลองเบ่งดูสิ ...... ฉันเบ่ง ครั้งแรก ....... หมอก็นับ 1...2....3...8...9...10 ครั้งที่สองเบ่งอีก หมอก็นับเหมือนเดิม ......

ทีนี้หมอบอกว่า ให้เบ่ง 3 ครั้ง แต่ 1 คอนแทร็คชั่น ( ตอนที่ปากมดลูกบีบตัว ) ฉันตอบไปทันทีว่า ฉันไม่รู้ว่า คือตอนไหน ให้บอกหน่อยสิ หมอก็มองหน้าจอ แล้วก็บอกให้ฉันเตรียมตัวนะ เอ๊า.... เริ่ม เบ่ง 3 ทีนะ

ครั้งที่ 1 เบ่งงงงงงง หมอบอกว่า อีกนิดเดียว จะออกมาแล้ว ..... ฉันคิดในใจว่า ไม่ต้องมาให้กำลังใจหรอก รู้ทันหรอกน่า ฉันดูรายการพวกนี้มาเยอะ

ครั้งที่ 2 เบ่งงงงงงง หมอบอกว่า เห็นหัวเริ่มออกมาแล้วนะ ....... โอ้วว โนวววว ฉันไม่เชื่อ

ครั้งที่ 3 เบ่งงงงงงงงง หัวโผล่ออกมาแล้วก็หดเข้าไป ตามลมที่เบ่งออกมาอีก คราวนี้ พยาบาลบอกเองว่า ใช่

ฉันสะกิดถามพ่อเจ้าปุ้งว่า ตะกี้เห็นอะไรไหม๊ เค้าตอบว่า ไม่แน่ใจนะ แต่เหมือนมีอะไรโผล่ออกมา แล้วหดเข้าไปเหมือนเดิม

เอาล่ะ ... รอคอนแทร็คชั่นครั้งต่อไปละกัน เอาล่ะ กราฟหน้าจอ กำลังจะขึ้นแล้ว ได้เวลาเบ่งแล้ววว

เอานะ .... ครั้งที่ 1 เบ่งงงงงงงงงงงงงงงงง จากนั้น ก็เหมือนตัวฉันเป็นห่วงยาง แล้วโดนเจาะลมออก มีลมออกจากตัว แล้วไม่หมดซะที แล้วตัวก็เขย่าๆๆ ในใจรู้เลยว่า ใช่แน่ๆ ลูกออกมาแล้ว ยิปปี๊... เย้ๆๆๆๆ อยากเห็นหน้าจริงๆ มาเจอหน้ากันหน่อยสิ

หมอดึงเจ้าปุ้งออกมา แล้วก็มาวางที่หน้าอกฉัน แล้วส่งกรรไกรให้พ่อเจ้าปุ้ง เป็นคนตัดสายสะดือ พ่อเจ้าปุ้งส่ายหน้าไม่เอา หมอเลยเป็นคนตัดเองอย่างรวดเร็ว

วินาทีนั้น ฉันมองหน้าเจ้าปุ้ง แล้วคิดว่า อี๊ เด็กอะไรเนี่ย น่าเกลียดจริงๆ น่าเอ็นดูด้วย ตัวยังช้ำสีม่วงๆ แถมยังเหี่ยวๆ ด้วย ฉันเอานิ้วไปลูบๆ ตามตัวของลูกเล่น แล้วพยาบาล ก็ขอเอาลูกไปอาบน้ำก่อน

พอได้ทำความสะอาด อาบน้ำเท่านั้นล่ะ เจ้าปุ้งร้องไห้เสียงดังเชียว ส่วนหมอก็บอกให้ฉันเบ่งอีกที เพื่อเอารกออกมา แล้วก็จัดการเย็บแผลให้เสร็จ โดยใช้ยาชา ถึงตรงนี้ ฉันขอเถียงเด็ดขาดว่า .... ใครที่บอกว่าเห็นหน้าลูกแล้วลืมความเจ็บปวด .... ไม่จริงเด็ดขาด ไม่เชื่อ ฉันนี่แหละ ร้องเจ็บ จนต้องขอยาชาเพิ่มด้วย แต่ตอนคลอดสิ ไม่เจ็บเลย หมอบอกว่า ที่ไม่เจ็บ เพราะฉันผ่านขั้นตอนที่ปวดทรมานที่สุดมาแล้ว (( ตอนไหนเหรอ มีด้วยเหรอ ฮา.....))

ระหว่างที่พยาบาลอาบน้ำให้เจ้าปุ้งนั้น พ่อเจ้าปุ้งก็นั่งอยู่กับฉัน ทำอะไรไม่ถูก ฉันเลยบอกว่า ..... ไปนับนิ้วมือนิ้วเท้าลูกสิ ... ไป๊ ...... พ่อเจ้าปุ้งก็ดีใจ วิ่งไป นับตามที่สั่ง แล้วก็กลับมาบอกว่า ..... ครบค่ะ ....

แล้วก็มานั่งข้างๆ เตียงฉันอีก ฉันเลยบอกให้ไปดูลูกซะ อ้อ แล้วรูปล่ะ เรายังไม่ได้ถ่ายรูปกันเลยนะ ตายแล้ว แย่จัง ฉันเลยบอกว่า ......... นี่ๆ อย่าเพิ่งไปดูลูก วิ่งลงไปเอาของที่รถก่อน อยากถ่ายรูปจังเลย....... ด้วยคำสั่งที่มีพาวเวอร์ขนาดนี้ ทำให้พ่อเจ้าปุ้ง วิ่งลงไปเอาของที่รถอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที แล้วก็ถ่ายวินาที ที่ลูกร้องไห้ครั้งแรกได้ทัน

พยาบาล บอกให้ฉันต้องกินข้าวก่อนนะ เพราะครัวจะปิดตอนสองทุ่ม แล้วก็ถามว่า chicken of beef แน๊ ... มีให้เลือกด้วย แบบบนเครื่องบินเลย เอาสิ .... ชิคเก้นค๊า ....

เจ้าปุ้งออกมาลืมตาดูโลก ตอนเวลา 1 ทุ่ม 52 นาที โดยที่ฉันใช้เวลาในการคลอด แค่เพียง 10 นาที อย่างหวุดหวิดเท่านั้น พยาบาลต่างก็เรียกฉันว่า wonder woman หารู้ไม่ว่า ถ้าให้เลือกได้ ก็คงไม่เลือกเวลาจวนเจียนขนาดนี้แน่ๆ ไม่ใช่จะเก่งหรอกนะ แต่ ....... ฉันไม่มีทางเลือก !!!! .....






................................................................


เรื่องย้อนหลังสัพเพเหระทั่วไป




ย้อนหลังอันเก่า ... เกี่ยวกับ Baby Sign Language






Create Date : 12 สิงหาคม 2548
Last Update : 28 ธันวาคม 2549 4:28:54 น. 20 comments
Counter : 2460 Pageviews.

 
แฮะๆ น้องเกิดวันเดียวกะเนาว์มิ เลยอ่าค่ะ แต่ห่างกัน 2 รอบก่าๆ


โดย: FaCtOrY cHeeSeCaKe วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:5:26:23 น.  

 
อ่านเเล้วซึ้ง นั่งร้องไห้เลย


โดย: emrysmerlin วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:6:03:18 น.  

 
พี่ ๆ ที่ทำงานมักจะเล่าเรื่องคลอดให้ฟังเสมอ ๆ, ฟังแล้วสยองทุกที แต่อ่านของคุณ Second impact แล้วแอบฮา....เลยค่ะ


โดย: sml วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:8:54:52 น.  

 
อ่านแล้วขำ


โดย: WangAnJun วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:10:05:56 น.  

 
ขอบคุณค่า ที่เข้ามาอ่าน อย่าเพิ่งลุกหนีไปไหนนะค๊า หลังๆ สนุกนะค๊า พักชมโฆษณาไปก่อน
คนเสิร์ฟน้ำ เร่งๆ หน่อยค่า.....

อยากให้คนเป็นแม่ทุกคน สนุกกับการเลี้ยงลูก และมีความสุขไปด้วยนะคะ

สุขสันต์วันแม่นะคะ บอกรักแม่กันหรือยัง....


โดย: SI (Second impact ) วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:10:12:06 น.  

 


แวะมาดูค่ะ มีลูกเหมือนกัน เพิ่งจะ2ขวบ ว่างๆแวะไปดูทีบลอคก็ได้นะคะ อยู่ เมกาเหมือนกัน



โดย: แม่จัสติน (Baby I love you ) วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:10:50:24 น.  

 
555เหมือนเราจะคลอดตอนท้อง2เลยคะไม่รู้หรอกว่าเจ็บท้องคลอดเพราะท้องแรกมันเจ็บกว่านี้หลายเท่านั่งเล่นเนตจนเกือบไปโณงบาลไม่ทันคะไม่ถึงโณงบาลนั่นเปิด8เซนต์แล้วแทบจะคลอดในรถเลยคะ


โดย: สาวอุบล (หนุ่มอุดรรักสาวอุบล ) วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:11:14:50 น.  

 
ยินที่ที่รู้จักแม่จัสติน นะคะ แล้วจะเข้าไปอ่านบล็อคของคุณมั่งค่ะ

คุณสาวอุบล เป็นไงล่ะคะ ประสบการณ์ คล้ายๆ กันเลย ดิฉันถึงไม่แปลกใจเลยว่า จะมีข่าวออกมาเรื่อยๆ ว่ามีคนท้องแก่ คลอดในรถแท๊กซี่ หรือว่า คลอดในรถอ่ะค่ะ



โดย: SI IP: 24.5.241.116 วันที่: 13 สิงหาคม 2548 เวลา:5:07:12 น.  

 
ของพี่พอครบกำหนดแล้ว ไม่เจ็บ ไม่ปวด หมอนัดให้เข้าโรงพยาบาลในวันรุ่งขึ้นเลย ให้น้ำเกลือเร่ง นอนตั้งแต่สายๆ ถึงเย็น เจ็บมากเพราะยาเร่ง แต่ปากมดลูกเปิดแค่เซนต์เดียวเอง

ถึงเวลาหมอก็เอากรรไกรมาตัดให้น้ำเดิน ? จนค่ำๆ ก็เปิดแค่เซนต์เดียว เลยจำเป็นต้องผ่าตัดจ้ะ


โดย: PoMah IP: 207.200.116.134 วันที่: 13 สิงหาคม 2548 เวลา:15:05:35 น.  

 
ป้า PoMah น่าหวาดเสียวจังเลยค่ะ โดนหนักกว่าหนูอีกแน่ะ


โดย: SI (Second impact ) วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:9:44:50 น.  

 
ที่เจ็บสุดพี่ว่าตอนโดนบล็อคหลังมากกว่านะ เพราะเราอยู่ในภาวะท้องโต แล้วเขาจับให้งอเหมือนกุ้งน่ะ เจ็บสุดๆ

ช่วงล่างเราชา ไม่รู้สึก แต่พอหมอกรีดท้อง เสียงเหมือนผ่าแตงโม
ยังไงยังงั้น

รุ่งขึ้น หมอให้เดินแล้ว เจ็บยังไงก็ต้องเดิน ไปดูลูกน่ะจ้ะ และแผลจะได้หายเร็วๆ

จะผ่านมากี่สิบปีแล้วก็ตาม ไม่เคยลืมเลยนะความเจ็บปวดครั้งนั้น กับการที่ได้ลูกสาวที่น่ารักมาคนนึง มันคุ้มแสนจะคุ้ม


โดย: PoMah IP: 207.200.116.134 วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:15:21:44 น.  

 
แล้วหนูจะขอคำแนะนำบ้างนะคะ เห็นลูกสาวของ PoMah เป็นเด็กดีน่ารักจังเลยค่ะ เลี้ยงลูกคนนึง ไม่ใช่ง่ายๆ เลยนะคะ ตอนนี้เจ้าปุ้งเริ่มดื้อเป็นแล้วล่ะค่ะ บทเรียนต่อไป กะลังจะตามมา ........

คาถา ... เลี้ยงลูก .... ใครมีบ้างเอ่ย :)


โดย: SI IP: 24.5.241.116 วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:14:33:20 น.  

 
อ่านแล้วลุ้นมากค่ะ ขอแสดงความยินดีย้อนหลังนะคะ อีก 5 เดือนเราก็จะรู้สึกอย่างนี้บ้างล่ะ


โดย: tiara (tiara ) วันที่: 22 สิงหาคม 2548 เวลา:15:14:39 น.  

 
เพิ่งได้อ่านคะ อ่านแล้วคิดถึงตอนตัวเองคลอดเลย ไว้ต้องไปเขียนบ้าง เดี๋ยวลืม อิอิ


โดย: ลิตเติ้ลเกิร์ล IP: 219.95.177.91 วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:9:17:57 น.  

 
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะพี่แอน ป้อมไม่ได้คลอดเอง แต่ก็ทรมานมากๆเพราะปากมดลูกไม่เปิด หมอเค้าเร่งคลอดทุกทางให้มันเปิด ปรากฏว่ามันไปเร่งความแรงcontractionด้วย ป้อมร้องเป็นควายออกลูกจริงๆ มันเจ็บเกินจะทนแล้ว ขอepiduralเค้าก็ไม่อยากให้เพราะไม่งั้นปากมดลูกมันจะชลอการเปิดเมื่อได้epidural เหมือนตายแล้วเกิดใหม่เลยค่ะ

น้องปุ้งเกิด 16มีนาเหรอ ใกล้แล้วนะเนี่ย


โดย: ป้อม(kanu_memphis) IP: 75.66.228.72 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:4:22:40 น.  

 
HAPPY มีความสุข


โดย: นิล IP: 58.147.50.88 วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:15:40:15 น.  

 
สวัสดีค่ะ เราก็คลอดที่เมกาเหมือนกัน ขอบอกว่าเข้าใจความรู้สึกของคุณเลย ของเราเจ็บท้องมากๆทุกครั้งที่มดลูกบีบตัวแต่ของเราหมอให้ยานอนหลับ(ทำไมก็ไม่รู้ค่ะ) แต่พอเจ็บท้องทีก็ตื่นมาร้องแล้วหลับต่อเป็นอย่างนี้จนคลอด ขอบอกว่าสุดๆค่ะ เราก็เขียนไดอารี่ไว้เหมือนกัน เป็นความทรงจำดีๆค่ะ ชอบเรื่องของคุณมากนะคะ


โดย: poppy IP: 97.89.182.226 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:5:16:17 น.  

 
ฉันเองก็อยู่แผนกเด็กอ่อน ตัวฉันไม่เคยคลอดธรรมชาติรุ้ดีกว่า มันเจ็บมาก เลย เลือกที่จะผ่าตัดเอา แต่ก็นะ ความเป็นแม่ ดีใจนะ ที่ได้เห็นหน้าลูก


โดย: พยาบาล เชียงใหม่ IP: 202.149.25.197 วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:11:51:10 น.  

 
ตอนนี้ท้องได้แปดเดือนกว่า กลัวการคลอดมากเลยค่ะ


โดย: คุณแม่มือใหม่ IP: 125.27.35.191 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:13:40:05 น.  

 
เจ๋งมากค่ะ
ตอนตัวเองคลอดนะคะ กว่าปากมดลูกจะเปิดแต่ละเซนต์ปวดมากๆ เลย ต้องใช้ฮอร์โมนเร่งด้วย กว่าจะคลอดเนี่ยเกือบวันนึงเลยค่ะ มาคอนเฟิร์มอีกคนว่าเห็นหน้าลูกแล้วก็ยังเจ็บเหมือนเดิม เป็นลมในห้องน้ำด้วย แบบว่าหวุดหวิด โชคดีที่มีชีวิตรอดมาได้เลยอ่ะ


โดย: Cremeonie IP: 125.24.233.234 วันที่: 9 มิถุนายน 2553 เวลา:17:17:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Second impact
Location :
California United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด





เป็นแม่นี้ยากจริงหนอ แต่พอเจอวิชาภาษามือ 101 มันช่างน่าสนใจ และสนุกจนอยากจะบอกต่อ







Friends' blogs
[Add Second impact's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.