Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2558
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
15 พฤษภาคม 2558
 
All Blogs
 

O ที่ปลายปีกนก .. O









ลาวสวยรวย คุณพระช่วย



O ปักษีเสาวเลขล้วน - - - เริงลม
เมื่อสุดสิ้นรอบผทม - - - ทั่วหล้า
ปลายปีกคลี่เสพสม - - - สางรุ่ง
แสงแรก, ผู้ครองฟ้า - - - ส่อง, ร้องระงมเสียง ฯ

O หลัง-ปอยผมหล่นล้อม - - - รูปพักตร์
หน้าผากจดนิ้ว, มรรค - - - มุ่งรู้
ธรรมพุทธะจำหลัก - - - ลงจิต
โลกบัดนั้น, เหลือผู้ - - - เพ่งรู้, พิมพ์รอย ฯ

O รื่นรมย์ด้วยเลศเฝ้า - - - แฝงรอย
เหลือบ, หลบ, เนตรปริบปรอย - - - ปลาบ, สะท้อน
เผย-รูป, พฤติ- ตาม, ทยอย - - - ยั่วหยอก
สุมอกให้รุมร้อน - - - ระหว่างห้วงละห้อยเห็น ฯ

O สายลมแผ่วจบริ้ว - - - เรียวขน นกแล
เมื่อรูป, พฤติ-อลวน - - - แวดล้อม
ปลายปีกนก, ใจคน - - - ไหว, หวั่น-
หวั่นว่า-รูป, พฤติ-พร้อม - - - เพรียกให้คอยคะนึง ฯ

O ปีกนกโบกเบียดฟ้า - - - ลอยฝูง
เมื่อรูปนาม-จับจูง - - - จิตไว้
เนตรลอบเหลือบ, ฟ้าสูง - - - ใสสว่าง
ตาสบ, หลบ-สะเทิ้นไซร้ - - - สร่างสิ้นฤาเขษม ฯ

O ลำลมโลมลูบริ้ว - - - เรียวขน นกเนอ
เมื่อคลี่ปีกบินบน - - - เบียดฟ้า
คำนึงนึก, ใจคน - - - ครวญอยู่
ครวญครุ่นคิดแต่หน้า - - - หนึ่งหน้านวลเดียว ฯ

O ตาสบ, ตาสื่อให้ - - - หวนคะนึง
แก้มอิ่มดั่งคอยรึง - - - รัดไว้
เนตรวามวับทอดถึง - - - ประเทียบบท
เรียวปากราวแย้มให้ - - - ห่วงละห้อยพลอยกระเหิม ฯ

O ถ้วนสิ้นความผ่องแผ้ว - - - เมื่อเผย
หอมกว่าช่อมาลย์เคย - - - ชิดใกล้
ต้องลมร่ำ, รำเพย - - - รส, กลิ่น
งามรูป, หอมรส-ให้ - - - ห่วงน้อยหวานหอม ฯ

O ปลายปีกบางคว้างลิ่ว - - - ลอยลม
เมื่อสบเนตรปลาบคม - - - เหลือบค้อน
ปีกนกโบก, อภิรมย์ - - - รออยู่
รอ-ว่าแววเหลือบ-อ้อน - - - ออดให้พะน้าพะนอ ฯ

O ชั่วแววตาหลบ, สะเทิ้น, - - - ทรมาน-
ย่อมจากเหตุสังขาร - - - บีบเค้น
เมื่อ-ตา, รูป, วิญญาณ - - - สัมผัส
สบรูป, รูปลอบเร้น - - - แต่งแต้มแววตา ฯ

O เมื่อวางชาติภพล้อม, - - - อาลัย-
ย่อมเอ่ออาบดวงฤทัย - - - ท่วมท้น
ถ้อยคำ, ทุกความนัย - - - คะนึงอยู่
ค่อยเอ่อขึ้นตราบล้น - - - แหล่งห้วงเสน่หา ฯ

O ปลายปีกยังโบกโล้ - - - ลมบน
เมื่อเนตรวามว่าย-วน - - - ไป่เว้น
เนตรเหลือบ, เนตรสบ-สน - - - ธิรูป นามเฮย
ก่อรูปนามบีบเค้น - - - บีบคั้น-ครวญคะนึง ฯ

O ลมร่ำอยู่ค่ำเช้า, - - - ฉันทา-
ก็ก่อแรงปรารถนา - - - เหนี่ยวรั้ง
สางรุ่งตราบถึงรา- - - - ตรีมืด ค่ำแม่
ปีกนกโบกทุกครั้ง - - - เปรียบคล้ายแรงถวิล ฯ

O จากเหลือบ, หลบ, สบ, ต้อง - - - แววตา
จนรับรู้ปรารถนา - - - อ่อนน้อย
บัดนี้ท่วมทรมา- - - - ถวิลแม่ แลแม่
ทุกช่วงยามผ่านคล้อย - - - ข่มละห้อยฤาหาย ฯ

O ลบเลือนช่วงหม่นไข้ - - - ลำเค็ญ
ด้วยรูปลำเพาเพ็ญ - - - เพิก, ล้าง
ฟ้าสูง, ปีกนก, เอ็น - - - ดูร่วม ยามเฮย
ลายเมฆ, ปีกร่อนคว้าง, - - - นึกหน้า-รอถนอม ฯ

O หยัดยืนใต้ขอบฟ้า - - - สีคราม
คำกลั่นกรองเป็นความ - - - ฝากไว้
ตราบวันส่องแสงงาม - - - งดอยู่
จักจืดจางร้างได้ - - - แต่ด้วยชีพสูญ ฯ

O เหลือบ, หลบ, สบเนตรซึ้ง - - - สื่อนำ
เคลื่อนรูป, เคลื่อนนาม, สัม - - - ผัส-รู้
สายใยถักทอ, กำ - - - หนดจิต แลแม่
เกินเคลื่อนคลายสวาดิชู้ - - - แต่รู้-เกินสลาย ฯ

O คำ, ความ, กรองกอปรให้ - - - หวาน, หอม
เช่นช่อเกสรพะยอม - - - ยั่ว-เย้า
คันธารส, ฤาออม - - - อดอยู่ นะแม่
เห็นแต่โรยกลิ่นเร้า - - - รื่น-ล้อมถนอมขวัญ ฯ

O กรองคำเอากอปรร้อย - - - รวมพจี
ยกภาษ, บวงวาที - - - ทิพไท้
สบ-ถ้อยสื่อ, ไมตรี - - - ตรึงอก แม่เนอ
เกินเคลื่อนคลายออกได้ - - - นับด้วยนิรันดร ฯ





 

Create Date : 15 พฤษภาคม 2558
0 comments
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2563 22:30:54 น.
Counter : 2292 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.