O ตำนาน"ลาโง่" แห่ง คลองหลวง ! .. O

สร้างทำไม ?
.
.
นี่คือคำถามง่ายๆ ..
.
แนวคิดนี้เริ่มจากการคิด เชื่อ ว่ามีตัวตนล่องลอยข้ามภพข้ามชาติ โดยมีแรงผลักจาก "วิบากกรรม" (1 ในอจินไตย 4 ซึ่งพุทธะบอกว่าไม่ควรคิด ในอจินติตสูตร .. เพราะสามัญบุคคลไม่สามารถรู้ได้ ไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ คิดไปก็ฟุ้งซ่าน หาความจริงไม่ได้เลย)
.
เมื่อมีแรงผลัก (อันเปรียบเสมือนแรงที่ผลักดันให้ดวงดาวโคจรในอวกาศ) จากวิบากกรรม หรือ กรรมเก่า ซึ่งมาจากอดีตชาติ ก็ต้องมี อนาคตชาติ รองรับแนวคิดนี้อีกลำดับหนึ่ง
.
อดีต -> ปัจจุบัน -> อนาคต
.
อดีต คือ ช่วงเวลาก่อนการเกิดของรูปนามในท้องแม่
อนาคต คือ ช่วงเวลาหลังการดับของรูปนามเข้าโลง เผา หรือ ฝัง
ระหว่างสองช่วงเวลาคือ ปัจจุบัน
.
เป็นเรื่องน่าหัวร่อ
ที่การเกิดของรูปนามใดๆ นั้นแท้จริงแล้ว เกิดจาก ความปรารถนาของชายหญิง ตามธรรมชาติแห่งวัย และโดยเจตนาของสองคนเท่านั้น
.
ซึ่งไม่เกี่ยวกับ เจตนารมย์ ใดๆของตัวอ่อน (บุคคลที่ 3) ที่เกิดปฏิสนธิขึ้น"หลังจาก" เชื้ออสุจิของชายผสมกับไข่ของหญิง (บุคคลที่ 1 + 2)
.
แนวคิดนี้มิแปลว่า "วิบากกรรม ของตัวอ่อน (บุคคลที่ 3)" แทรกเข้าควบคุมเจตนารมย์ของ พ่อแม่ (บุคคลที่ 1+2) ก่อนการมีเพศสัมพันธ์หรอกหรือ ?
.
เป็นเรื่องขาดเหตุผล ไม่ว่าในทางรูป หรือ ทางนาม
.
เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสไม่ให้คิด เรื่อง วิบากกรรม ..
หมายความว่า พระองค์รู้ว่านั่นจะเป็นเหตุแห่ง มิจฉาทิฏฐิ ตามกำลังสังขาร (อำนาจแห่งการปรุงแต่ง) ของแต่ละคน .. พูดกันสนุกสนาน เพริดแพร้วพิสดาร สาระพัด แล้วหาความจริงอะไรไม่ได้เลย - จึงทรงห้ามเสีย
.
พูดอีกที คือ พระองค์บอกว่า เรื่องอดีตที่รู้เองไม่ได้ ผู้อื่นก็ไม่มีใครรู้ของใครได้ มาบอกอย่างโน้นอย่างนี้ย่อมเป็นเรื่องหลอกลวงสถานเดียว แปลต่อว่า เรื่องของอดีต เรื่องของอนาคต ไม่ใช่เจตนารมย์ของพระองค์ที่จะสอน
.
พระองค์สอนแต่เรื่องทุกข์ และความดับทุกข์ในปัจจุบันเท่านั้น
.
แล้วทำไมจึงเชื่อกันไม่ลืมหูลิมตา ?
.
ตอบว่าเพราะพระร่วงเขียน "ไตรภูมิพระร่วง" โดยแปลอรรกถา "คัมภีร์วิสุทธิมรรค ของพระพุทธโฆษาจารย์" ภิกษุอินเดียผู้จาริกไปศึกษาพุทธธรรมที่ลังกาเมื่อประมาณ พศ.1500 เขียนอธิบายพระไตรปิฎกเอาไว้ ...
.
.
และ หลวงพ่อสดวัดปากน้ำ ศึกษาแนวคิดจากวิสุทธิมรรคนี้ นำมาเผยแพร่ต่อลูกศิษย์อีกต่อ .. ธรรมกาย ย่อมสืบทอดแนวคิดมาจากหลวงพ่อสด
.
.
วิสุทธิมรรค อธิบาย ปฏิจจสมุปบาท ออกทะเล
โดยแทรก "ปฏิสนธิวิญญาณ" ขึ้นมาสนธิช่วงต่อ ระหว่าง วิญญาณ กับ นามรูป
โดยวาง ..
.. อวิชชา กับ สังขาร - เป็นอดีตชาติ
.. (ปฏิสนธิ)วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ ตัณหา เวทนา อุปาทาน ภพ - เป็นปัจจุบันชาติ
.. ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส - เป็นอนาคตชาติ
.
.
เกิดตรง นามรูป ครั้งหนึ่ง
เกิดตรง ชาติ อีกครั้ง
.
.
ซึ่งคำ "ปฏิสนธิวิญญาณ" นี้ไม่มีในพระไตรปิฎก
.
จึงกลายเป็นเกิด 2 ครั้ง มี 3 ภพ 3 ชาติ
และนับเนื่องเป็นตัวตน (บุคคล) เดิมเดียว อันเป็นเรื่องของ อาตมัน ของพราหมณ์
ในทางพุทธศาสนา เรียกแนวคิดการเวียนว่ายตายเกิดแบบนี้ว่า สัสสตทิฏฐิ
.
.
อนัตตา คือ ไม่มีอะไรเป็นตัวตนถาวรอะไร เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามเหตุปัจจัยที่เกื้อหนุน หล่อเลี้ยง อยู่ ... ไม่มีอะไรนับเนื่องเป็นตัวตนเดิมเดียวได้
.
.
บรรดา"ลาโง่"จึงต้องลากแอกไปรอบๆหลัก
โดยการ"สร้าง"วัตถุธรรมสืบต่อไม่จบไม่สิ้น
.
.
เช่น เจดีย์ ในรูปเป็นต้น ..
ที่สร้างด้วยลาโง่ ทั้งหัวโล้น หัวดำ !
.

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2560		0 comments
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2560 13:48:17 น.
Counter : 1623 Pageviews.
Share Tweet