Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2557
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
11 ธันวาคม 2557
 
All Blogs
 

O บุหลันลอยเลื่อน .. O








บุหลันลอยเลื่อน - ชัยภัค ภัทรจินดา



O กระเพื่อมตัวโยนผิวเป็นริ้วคลื่น
ด้วยอารมณ์แช่มชื่นเกินฝืนไหว
คือช่วงตอนหอมหวานพลิ้วผ่านใจ
กระเพื่อมรอยอาลัย .. ที่นัยน์ตา
O ถ้วนปวงความอาทรเคยซ่อนอยู่
ก็เผยรูปการณ์สู่ .. ให้รู้ว่า-
การเร้นแฝงกรณีดั่งมีมา
เพียงลีลารอมอบ .. ให้ตอบรับ
O รอแววอาวรณ์ลูบ .. โลมรูปหน้า
เพื่อแววตาซ่อนยิ้มจะพริ้มหลับ
สองแก้มอิ่มรอทราบแวววาบวับ-
จากดวงตาจู่จับเกินพรับพ้น
O โดยภาพ-ทั้งหลับตา .. เหมือนว่าใคร-
แววตาไหววูบช่วง .. แล้วร่วงหล่น
เพื่อโน้มหน้ามาให้หัวใจคน-
สั่นอึงอลเวงอยู่เกินรู้กัน
O จะบ่ายเบี่ยงเยี่ยงไรหนอใจเจ้า
จากรุมเร้าอยู่พร้อม .. รอกล่อมขวัญ
โดยภาพ-ทั้งหลับตา .. รูปหน้าอัน-
คอยใฝ่ฝันเฝ้าอยู่ .. เหมือนอยู่ล้อ
O ทั้งแก้มอิ่ม .. เนียนเนื้อ, จะเหลือใคร-
อาจพาใจล่วงพ้น .. หรือทนต่อ-
ความอ่อนไหวอ่อนหวาน .. ผันด้านรอ-
จิตวิญญาณพร่ำพ้อเฝ้ารอเคียง
O ทั้งแววตาหวั่นเขิน-ให้เพลินพิศ
สักกี่จิตชายชาติจึงอาจเลี่ยง
ทั้งตาแสร้งเมินชะม้ายลอบชาย .. เมียง
สักกี่ตาอาจเบี่ยงหลบเลี่ยงพ้น ?
O โดยภาพทั้งหลับตาเหมือนว่าใคร
รอกล่อมให้ดาวช่วงได้ร่วงหล่น-
ลงกับนิทรานอน .. แนบหมอนจน-
สู่รอบฝันเวียนวน .. ถึงคนเดียว
O ในนิทราหลับฝันจะพลันเกิด-
ความบรรเจิดรุมเร้า .. พา-เปล่าเปลี่ยว-
สู่อัมพรมืดนั้น .. ฝากจันทร์เรียว
แล้วหน่วงเหนี่ยวรอบฝัน .. สู่ฉันทา
O ถ้วนปวงความอาวรณ์เคยซ่อนอยู่
จักเผยรู้แก่ใจ .. ของใครว่า-
ความรู้สึกอ่อนหวานเนิ่นนานมา
เพียงทีท่ารอมอบให้ปลอบโยน
O ฟังเสียงความอาวรณ์ .. เถิด-อ่อนเอ๋ย
อย่าเมินเฉย, คอยผลักให้หักโค่น
ก็ดูเถิดแววชะม้ายเจ้าถ่ายโอน-
ล้วน-หวานโชนช่วงแล้ว .. ทุกแววนั้น
O แว่วยินเสียงอยู่ไหม .. หัวใจเจ้า
เมื่อ"ความ"เย้ายั่วให้ต้องไหวสั่น
แกว่งไกวตามแรงชู้ .. ยากรู้วัน-
จะอาจผันผายดวงให้ล่วงแล้ว
O ผ่านรมย์รื่นแทรกฝัน .. กล่อมขวัญน้อย
พาล่องลอยห้อมห่มสายลมแผ่ว
รอเถิดเจ้านัยชู้ .. เมื่อจู่แวว-
ใด-อาจแผ้วผ่องช่วง .. กว่าดวงตา ?
O หวัง-อารมณ์โผนผก .. ในอกนั้น-
ค่อยบีบคั้นขวัญให้ .. อาลัยหา-
อก, อ้อมแขนกล่อมเห่ผ่านเวลา
ซบวงหน้าแนบอุ่น .. เอาหนุนอิง
O กระเพื่อมรอบอาวรณ์ .. ให้อ่อนน้อย-
เฝ้ารอคอยด้วยใจอ่อนไหวยิ่ง
หมายอกอุ่นให้อ้อน .. ลงผ่อนพิง-
หน้าเกลือกกลิ้งแนบอยู่ .. แต่ผู้เดียว !




 

Create Date : 11 ธันวาคม 2557
0 comments
Last Update : 14 เมษายน 2566 10:42:32 น.
Counter : 3403 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.