O คอยเถิด .. รูปแพงเจ้า .. O ลมเอย O ปฏิพัทธ์แห่งชายเมื่อบ่ายโบก ผ่านลมโลกแล่นระลอกพร่ำบอกศรี จะเปรียบหวานละลานค่าด้วยมาลี เหมือนหลู่ค่าราศีให้มีรอย ! O ด้วยว่าหอมหวานมวลแห่งมาลี จะต้องเกณฑ์ราคี .. บัดพลีถ้อย ถ้วนคันธารสพะยอม .. แม้-น้อมคอย ฤๅเปรียบหอมละม่อมน้อย .. รูปรอยเดียว ? O รอเถิด .. รูปแพงน้อย .. รอคอยรับ- การปรุงศัพท์ปรับพากย์ .. อันกรากเชี่ยว- ด้วยอาวรณ์รำบาย .. เพื่อคลายเกลียว- รัดทุกเสี้ยวใจขวัญ .. หมาย-พันธนา ! O รอเถิด.. รูปแพงเจ้า .. จงเฝ้าคอย เพื่อแววตาปริบปรอย .. ละห้อยหา- ได้ผ่านเผยภาพประทับ .. ไว้กับตา ร่วมรับรู้ปรารถนา .. ในอารมณ์ O รอเถิดรูปแพงเจ้า .. จง-เจ้ารู้ เมื่อแรงชู้หลอมหลั่งเข้าสั่งสม ก็ด้วยการ-ชี้ชัดจากหัตถ์พรหม- ผูกเป็นปมเงื่อนตาย .. สุดคลายคลอน ! O เหมือน-หยุดยืนเคว้งคว้างในทางน้อย ท่ามกลางหมอกล่องลอยดั่งคอยอ้อน ทางทอดรอ .. มุ่งหมาย .. สู่ปลายจร รอก้าวย่างแรมรอน .. อย่างท้าทาย O ไร้ดื่นดาวแสงระยิบจากลิบโพ้น เพียงแสงวันอ่อนโยนเริ่มโชนฉาย ลมเช้าโชยพรมพรำ .. ช่วยรำบาย- ความมืดหม่นให้สลายคลี่คลายตัว O หล่นร่วงรูปใบบางในทางเที่ยว ความเปล่าเปลี่ยวเย็นเยือกก็เกลือกกลั้ว ลมโชยผ่านใบนั้น .. ย่อมสั่นรัว- จนหลุดขั้วร่วงคว้างลงกลางแดน O ลมแผ่วผ่านโลมลูบ .. ใบวูบหล่น ให้แดดบนฟ้าห้อมดุจอ้อมแขน เพื่อหน่ออ่อนเขียวสด .. งอกทดแทน- ความขาดแคลนชุ่มชื้น .. บนพื้นดิน O เจ้า-ดั่งลมหนาวร่ำพรมพรำโลก มาลบโศกถ้วนสรรพให้ดับสิ้น เพื่อเห่กล่อมปถวี .. ปวงชีวิน- และยอดตฤณที่ใต้ร่มใบบัง O เห่เสียงกล่อมเหนื่อยล้าให้ลาลับ แลร่วมขับขานถ้อยให้คอยหวัง วาดวีบทวังเวงเป็นเพลงดัง ต่อกำลังก้าวย่างสู่ทางจร O โบกบ่ายความสดชื่นความรื่นรมย์ ผ่านสายลมพลอดพร่ำ .. แทนคำอ้อน เผย"ความนัย"อ่อนเจ้า .. ช่างเว้าวอน- ทั้งแสนอ่อนโยนเหลือทุกเนื้อความ O วัลย์เลื้อยเถารัดล้อมราวอ้อมกอด- สองแขนสอดรัดทรวง .. ว่าหวงห้าม ลมแผ่วพลิ้วโลมลูบ, หวัง-รูปงาม- จักวาบหวามในอก .. สะทกสะท้อน O ลมแรกเช้าเฉื่อยโชย .. ค่อยโรยล้อม- ดอกแก้วบานพรั่งพร้อมกลิ่นหอมอ่อน ใบไม้ร่วงพลิ้ววางในต่างตอน เมื่อทางจรทอดยาว .. รอก้าวไป O โอ .. นั่นรูปเรียวก้อยเจ้าคอยยื่น- มาร่วมขืนขัดร้อยเกี่ยวก้อยให้- ความเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง .. ต้องร้างไกล เหลือสดใสทอดช่วง .. ที่ดวงตา O ยิ้มรับสายลมอ่อน, ความอ่อนโยน- ก็ถ่ายโอนรุมล้อมอยู่พร้อมหน้า เจ้าเอยที่ตรึงมั่นในสัญญา รู้เถิดว่าเกินถอน .. แล้วอ่อนน้อย O ลมผ่านวูบ .. ใบบางก็คว้างหล่น ทิ้งรูปกล่นเกลื่อนแล้วอย่างแผ่วค่อย เห็นเพียงความกรอบเกรียม ..นั้นเปี่ยมรอย ที่จักคล้อยเคลื่อนลับ .. ไปกับกาล O เห็นรูปเรียวเสียดยอดขึ้นพลอดแสง แทรกทิ่มแทงโลกธาตุอย่างอาจหาญ ใจที่คอยพิศเพ่งก็เบ่งบาน- บนรูปคราญอ่อนน้อย .. ทุกรอยใจ O ริ้วแห่งลมโลมภู่ให้รู้หอม จนรายล้อมรู้หวานทุกหวานได้ แววอ่อนหวานวาบสู่ .. ถึงผู้ใด จึงสั่นไหวทุกหอมเคยหอมล้ำ O ก้อยเรียวพร้อมแววประหวั่นเจ้า ย่อมรุมเร้าใจเต้นไม่เป็นส่ำ ร่วมเกี่ยวร้อยก้อยเรียวร่วมเหนี่ยวกรรม ให้โลกร่ำลือนาม .. เช่นยามเพรง O ที่เคยหยุดเคว้งคว้างในทางน้อย กลับมีก้อยเกี่ยวฉุดให้รุดเร่ง เคยอ่อนล้าสิ้นหวัง .. กลางวังเวง กลับมีเพ่งพิศอยู่ .. คอยคู่เคียง O แดดเช้า .. ลมชื่น .. ใจตื่นช่วง แว่วยินท่วงทำนองพร่ำพร้องเสียง จากแมกไม้พุ่มกอ หรือพอเพียง- แทนสำเนียงอาวรณ์ถึงอ่อนน้อย O ลมผ่านสายใบบางยังคว้างร่วง ผ่านทุกช่วงยามโลกอย่างโศกสร้อย ก้อยยังเกี่ยวก้อยย่ำ .. ซ้ำซ้ำรอย ใดจะลอยหลุดร่วงไม่ห่วงเลย O ลมเห่กล่อม, ดอกแดดทอแวดล้อม คืออุ่นอ้อมแขน-อ้อนเถิด .. อ่อนเอ๋ย โลมดอกแดดอบอุ่นให้คุ้นเคย- ก่อนชิดเชยอกอุ่น .. ที่หมุนรอ !   Create Date : 08 กันยายน 2556 6 comments Last Update : 5 พฤษภาคม 2566 21:19:13 น. Counter : 3621 Pageviews. Share Tweet

ดายุ.. "O ที่เคยหยุดเคว้งคว้างในทางน้อย กลับมีก้อยเกี่ยวฉุดให้รุดเร่ง เคยอ่อนล้าสิ้นหวัง .. กลางวังเวง กลับมีเพ่งพิศอยู่ .. คอยคู่เคียง" ตอนนี้ ก็ไม่"เคว้งคว้างในทางน้อย"แล้วซิคะ.. น่าจะเปิดเพลง "พี่คอยน้องคอยต่างคนต่างคอยแต่บุญเราน้อยนักหนา.."ซิ   โดย: บุษบามินตรา IP: 80.132.225.117 9 กันยายน 2556 12:28:35 น.

มินตรา .. บริบทที่เขียนบางครั้งก็เป็นภาพในภวังคจิต มิได้ตรงตามความจริงเสมอไป .. แต่เป็นภาพที่"ปรารถนา"อันค่อนข้างเป็นภาวะแห่งนามธรรม ที่ยากจะพบเจอในชีวิตจริง บางครั้งภาวะนามธรรมอาจใกล้เคียงอยู่ในบางด้าน แต่รูปธรรมกลับมิใช่โดยสิ้นเชิง .. หากเอาหน้าตาแบบในภาพที่เลื่อนอยู่ด้านบน .. ใส่ลงบนรูปกายที่บรรยายใน"สายธารกาลเวลาภาคอวสาน" นั่นจึงจะตรงกับภาพในภวังคจิต ความงดงามของรูปหน้าสตรีที่ลงตัว .. เป็นเรื่องที่ยากต่อการต่อต้านมาตั้งแต่ .. .. เฮเลนแห่งทรอย .. คลีโอพัสตรา .. ซิมเปี๊ยะกุน แห่งซาเซียวเอี้ย .. นาคมัลลิกา แห่ง ปฐพีเพลิง โน่นแล้ว .. จึงต้องมานั่งบรรยายผ่านกลอนอยู่นี่ไง 555   โดย: สดายุ... 9 กันยายน 2556 22:02:16 น.

ดายุ.. ".. แต่เป็นภาพที่"ปรารถนา"อันค่อนข้างเป็นภาวะแห่งนามธรรม ที่ยากจะพบเจอในชีวิตจริง..." O รอเถิด .. รูปแพงน้อย .. รอคอยรับ- การปรุงศัพท์ปรับพากย์ .. อันกรากเชี่ยว- ด้วยอาวรณ์รำบาย .. เพื่อคลายเกลียว- รัดทุกเสี้ยวใจขวัญ .. หมาย-พันธนา ! หากนี่คือ"ปรารถนา"...อาจจะมี"รูปแพงน้อย" ผู้ที่ถูก "รัดทุกเสี้ยวใจขวัญ .." ถูก"-พันธนา !" แล้วก็ได้นะ... มินตราว่า และน่าจะไม่ยากที่จะพบเจอในชีวิตจริง... "Where there's a will, there's a way"   โดย: บุษบามินตรา IP: 80.132.225.117 9 กันยายน 2556 22:51:40 น.

ดายุ.. ทราบใช่ไหมคะว่า แอนน์ ฮัททาเวย์ Anne Hathaway (1555/56 – 6 August 1623)เป็นภรรยาของ เชคสเปียร์ William Shakespeare (26 April 1564–23 April 1616)กวีอังกฤษ... แล้วใครใครก็ปิดกันให้แซ่ดว่า เชคสเปียร์ น่ะ "เกรงใจเมีย"มาก..จนคนอังกฤษล้อกันว่า ที่ไหนที่มีเชคสเปียร์ ตรงนั้นล่ะที่แอนน์มีช่องทางเสมอ Where's the Wil(liam) Anne Hathaway ! ล้อ "Where there's a will, there's a way" เล่น..555   โดย: บุษบามินตรา IP: 80.132.225.117 9 กันยายน 2556 23:12:06 น.

มินตรา .. ไม่ยากหรอกทีจะพบเจอ .. อยู่ที่ว่าจะคิดเหมือนกันหรือเปล่าเท่านั้น .. หากคิดเอาเองข้างเดียวแล้วเขาไม่คิดด้วยก็ไม่มีประโยชน์(แห่งเรา) .. 555   โดย: สดายุ... 11 กันยายน 2556 5:11:23 น.

อ๊ะ.. Anne Hathaway ! 555   โดย: บุษบามินตรา IP: 80.129.251.116 11 กันยายน 2556 6:49:49 น.