O เพียงคำเดียว .. O Ernesto Cortazar - Besame Mucho O รูปเอย .. รูปแพงเจ้า ค่ำจดเช้าแต่ละห้อยเฝ้าคอยเห็น ในดวงจิตเหงาเงียบก็เพียบเพ็ญ- ความเอื้อเอ็นดูล้ำ .. คอยค้ำคา O เคยหรือใจ-หยุดคิด-แม้นิดหนึ่ง หยุดซาบซึ้งความวอน .. ออดอ้อนหา ทุกหลับฝัน .. คำนึงก็ตรึงตรา- แต่รูปหน้าท่าที .. ผู้มีใจ O แต่บัดนั้นจนบัดนี้อย่างที่เห็น สุดเลือนเร้นรูปรอย .. ทุกรอยให้- ถอยเคลื่อนจากเจตจินต์จนสิ้นไป กลับสดใสขึ้นขจ่างที่กลางทรวง O เมื่อมีรูป .. มีใจ-หวั่นไหวรูป อาวรณ์วูบวาบรุก .. ไปทุกห้วง- ลมหายใจผ่าวร้อน .. ก็ย้อนดวง- ใจ, ทาบทวงปฏิพัทธ์เต็มอัตรา O เคยหรือใจ-หยุดคิด-แม้นิดหนึ่ง- หยุด-ซาบซึ้งละเมียดละมุน .. กับคุณค่า- ของรูปแพงรูปฝัน .. จากสัญญา- แต่เพรงกาละขันธ์ .. ถึงบรรลัย O เมื่อมีรูป .. มีใจ-หวั่นไหวรูป เหมือนอารมณ์ถูกสูบ .. จนวูบไหว ละห้อยหา, แหนหวง .. ความห่วงใย- ก็โถมนัยสำทับให้รับรู้ O อาวรณ์ในสำนึก .. อันลึกล้ำ ค่อยเผยความดื่มด่ำ .. ออกย้ำสู่ หมายเนตรผู้อาทร .. เมื่อย้อนดู- เสพทราบอยู่ด้วยใจ .. จักไหวตาม O เติบเต็มด้วยคุณค่าจนปรากฏ- เป็นรูปรสประณีตลักษณ์ .. สุดหักห้าม หนึ่งคน .. หนึ่งดวงใจก็ไหววาม- ไหวอยู่กลางบทนิยามแห่งความรัก O เวิ้งว้างห้วงมหรรณพ .. ภาคภพนี้ พรหมขีดชี้ .. ดวงชะตาเกินฝ่าหัก แต่รูปหนึ่งเลื่อนเลยมาเผยพักตร์ ก็จำหลักอาวรณ์ .. เกินซ่อนนัย O จากฝน .. หนาว .. ร้อนผ่าว .. จนเข้าฝน- ต้องรายล้อมเวียนวน .. สุดพ้นได้ หลบฤๅพ้น .. บาศก์บ่วง .. หนอดวงใจ- เมื่อสายใยผูกพัน .. แสนมั่นคง O สดับเถิดความแสดง .. เจ้าแพงเอย ความเอื้อนเอ่ยแต่งเติม .. เพื่อเสริมส่ง- ให้อาวรณ์เสน่หา .. ไหลบ่าลง- ร่วมจำนงเสกมนต์มาดลใจ .. O .. ว่าอ้อมอก .. อาทร .. รออ้อนซบ- แนบหน้าอบอุ่นขวัญ .. ทอนหวั่นไหว รอกล่อมเกล้าโอบกาย .. คลี่สายใย รัดพันไว้ .. สุดวิถีแห่งชีวัน O หาก-เมินเฉยซ่อนเร้น .. ไม่เห็นหน้า ใคร .. อาจท่วมทรมาถึงอาสัญ หากรอคอย .. ละห้อยเห็น .. ไม่เห็นกัน จักโศกศัลย์สุดเทวษทวีทรวง O รับรู้เถิด .. รอถนอมละม่อมพักตร์ รอโอบกอดกุมกัก .. ด้วย..รัก-หวง เพียงหนึ่งรูปรอยหวัง .. ที่ทั้งดวง- ใจ, คอยหน่วงเหนี่ยวรับแนบกับใจ O แว่วยินไหม-รำพัน .. นะขวัญพี่ ค่ำคืนนี้ .. ดาวดับเดือนหลับใหล จะแทรกห้วงนิทรา .. เจ้า-ฝ่าไป- กล่อมขวัญให้ .. รมยาทั้งราตรี ! O ด้วยหวัง-แว่วรำพึงรำพันอ้อน- ด้วยอาวรณ์อาลัยอยู่ในที่ เพรียก-รูป..รส .. ปรารถนาแห่งมาลี- ให้คล้อยคลี่หวานหอม .. ลงน้อมรอ ! O เมื่อประทิ่นกลิ่นสุคนธ์ .. ที่บนกิ่ง ต้องลมวิ่งวนผ่านทั้งก้าน-ช่อ หอมจักยิ่งรุมเร้า .. พะเน้าพะนอ- ให้แอบออหวานล้ำ ..ทั้งค่ำคืน O เมื่อประทิ่นกลิ่นพะยอม .. เริ่มหอมล้ำ รสแห่งคำงามพิสุทธิ์ย่อมสุดขืน แรงอาวรณ์ปฏิพัทธ์จักหยัดยืน แวดล้อมให้รมย์รื่น .. จนตื่นตา ! O เพียงหนึ่งคำ .. หมื่นคอย-ยังน้อยนัก เมื่อคำรัก ..แผ่วค่อย .. มาคอยท่า นั่นย่อมเกินหมื่นถ้อยที่คอยมา หนึ่งคุณค่า คือเจ้า ..ที่เฝ้าคอย !   Create Date : 24 สิงหาคม 2557 7 comments Last Update : 14 กรกฎาคม 2566 21:14:26 น. Counter : 3105 Pageviews. Share Tweet

สดายุ.. "O เพียงหนึ่งคำ .. หมื่นคอย-ยังน้อยนัก เมื่อคำรัก ..แผ่วค่อย .. มาคอยท่า นั่นย่อมเกินหมื่นถ้อยที่คอยมา หนึ่งคุณค่า คือเจ้า ..ที่เฝ้าคอย !" "หมื่นถ้อย"...อยู่แนวหน้าค่ะ... "เพียงหนึ่งคำ....หนึ่งคุณค่า คือเจ้า ..ที่เฝ้าคอย !" คงกำลัง ยุ่งกับการเรียนหนังสือ นะ...   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 25 สิงหาคม 2557 14:51:27 น.

มินตรา .. บทที่ยกมานั้น เขียนใหม่ เอามาปิดท้าย เพราะของเก่ามันจบไม่หวานซึ้งพอ .. การใช้ "อติพจน์" มันจะทำให้คนอ่าน "จำได้" .. เหมือนนิราศนรินทร์ที่ใช้ "คำใหญ่คำโต" ในบทเอกที่จำได้กันข้ามภพข้ามชาติ ดังความว่า .. ๑๔๐. ตราบขุนคิริข้น - - - ขาดสลาย แลแม่ รักบ่หายตราบหาย - - - หกฟ้า สุริยจันทรขจาย - - - จากโลก ไปฤา ไฟแล่นล้างสี่หล้า - - - ห่อนล้างอาลัย บทนี้เชิงโวหารดีมากอีกบทหนึ่งถือเป็นบทเอก...ในนิราศนรินทร์ บาท ๑...ตราบจนขุนเขาพังทลายลง บาท ๒...ตราบจนฟ้าทั้งหก หายไป แต่รักของพี่ไม่หาย บาท ๓...พระอาทิตย์ พระจันทร์จะหายไปจากโลก บาท ๔...ไฟบัลลัยกัลป์เผาโลกทั้งสี่ก็ตาม แต่จะล้างความรักอาลัยของพี่มิได้เลย ศัพท์... - ขุนคิริ....ขุนเขา หมายถึงเขาพระสุเมรุ หรือ เขาไกรลาศ - หกฟ้า.....คือสวรรค์ทั้งหก ๖ ชั้น มีชื่อดังนี้ สวรรค์ในแนวคิดฮินดูมี หกชั้น คือ จตุมหาราชิก, ดาวดึงส์, ยามะ, ดุสิต, นิมมานรดี, ปรนิมมิตตวสวัตดี - สี่หล้า....ทวีปทั้ง ๔ (ดูในโคลงบทที่ ๑๓๔) สรุปความว่า.... แม้นว่าภูเขาสูงใหญ่จะเปื่อยยุ่ยขาดหายถล่มลงไปก็ดี... แม้นว่าสวรรค์ทั้งหกจะแตกดับสูญไปก็ดี... แม้จนดวงตะวันดวงจันทร์ถูกห้วงหาวสูบหาย สูญดับจากโลกไปก็ดี... แม้จนไฟนรกแล่นเข้าล้างโลกทั้งสี่ก็ดี... หาได้..ล้างความรักที่พี่มีอยู่ต่อเจ้าลงได้เลยแม้แต่น้อย   โดย: สดายุ... 25 สิงหาคม 2557 22:35:01 น.

สวสัดีค่ะ ช่วงนี้สอบค่ะ T T เครียด มาฟังเพลงค่ะ เรื่องเลือดหงส์ จำได้ว่าชอบดูมาก นางเอกถูกเปลี่ยนตัวกับลูกคนใช้ ติดละครสองคนกับคุณยาย ^^   โดย: medkhanun IP: 94.23.252.21 26 สิงหาคม 2557 4:57:16 น.

ดายุ... หวานเอง..แล้วยังใช้นายนรินทร์ มาหนุนอีก.. ใครใครย่อมละลาย นะ... "แม่บอกว่า" พวกขี้ผึ้ง...ละลายง่าย.. 555   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 26 สิงหาคม 2557 5:57:09 น.

ดายุ... "O อาวรณ์ในสำนึก .. อันลึกล้ำ ค่อยเผยความดื่มด่ำ .. ออกย้ำสู่ หมายเนตรผู้อาทร .. เมื่อย้อนดู- เสพทราบอยู่ด้วยใจ .. จักไหวตาม " "ผู้อาทร"..คงดีใจนะ ที่มีใครรับ คลื่น แห่งความอาวรณ์ ที่ส่งไปได้... คลื่นวิทยุ ลอยอยู่ในอากาศ ..หากมีเครื่องส่ง..แต่ไม่มีใครเปิดเครื่องรับ..คลื่นวิทยุ ก็จะ ไม่มีความหมายใดใด..... หากแต่เมื่อ กวี รับคลื่นวิทยุได้..ก็จะกลายเป็นงานวรรณศิลป ทิ้งไว้ให้ คนรุ่นหลังได้ดื่มด่ำต่อไป เยี่ยง นายนรินทร์ หรือ เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศวร์ แล้ว..สดายุ...   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 26 สิงหาคม 2557 15:11:27 น.

เม็ดขนุน .. อากาศที่อังกฤษน่าจะกำลังดีเพราะเป็นหน้าร้อน เพียงแต่อยู่ไกลบ้านจึงอาจเหงาอยู่สักหน่อย พี่ไม่แน่ใจว่าวันอาทิตย์จะปิดกันเรียบทั้งเมืองเหมือนเมืองเล็กๆในเยอรมันหรือเปล่านะ มินตรา .. คนเขียนกลอนได้ อาจไม่ใช่กวี แต่กวีนั้นแน่นอนว่า เขียนกลอนได้ทุกคน งานเขียนมันเป็นงานความคิด .. และความคิดที่เกิดจาก bird eye view เท่านั้นจึงจะน่าอ่าน .. คนไทย โดยภาพรวม อ่านหนังสือน้อย โดยเฉพาะหนังสือความรู้ ..จึงไม่มีวัตถุดิบในสมองจะเขียนได้ลุ่มลึกมากนัก .. แต่กลับชอบแสดง ความเห็น มากมาย ในทางการเมืองและศาสนาจะสะท้อนภาพคนไทยได้ดีมากว่าที่พูดมานั้น เป็นจริงแค่ไหน โดยเฉพาะช่วงเทศกาลกีฬาสีอันยาวนานมาตั้งแต่หลัง กันยา 2549 การปกป้องตนเอง ความรู้สึกที่ต้องการบังคับคนอื่นให้รักสิ่งที่ตนเองรัก ล้วนเป็นเรื่องน่าหัวร่อ บ่งบอกถึงโลกทัศน์ที่คับแคบ ไม่เหมาะที่จะทำงานทางด้านความคิดเลย บางคนเป็นกวี ซีไรต์ซะด้วยนา 555   โดย: สดายุ... 26 สิงหาคม 2557 21:35:09 น.

กลิ่นประทีป กลีบหอม ย้อมใจฉัน สุดหวานใน ไหวนัก ประจักษ์คำ สุดดื่มด่ำ ก้ำกานท์ งานวลี ส่องจากฟ้า ค่าคำ นำเป็นแสง สว่างแห่ง ห้วงหัน กวรรณศรี ดังผกา พาอรุณ สุนทรีย์ ระเริงรี่ ลอยฟ้า ถลาลม.....   โดย: กฤษณา เวชศิลป์ IP: 27.55.27.3 22 ตุลาคม 2558 21:00:22 น.