O ฟ้าคร่ำฝนครวญ .. O ชัยภัค ภัทรจินดา - ลาวสองคอน O ลมพลิ้วไม้เอนลู่ .. ฤดูฝน ก่อนเม็ดน้ำร่วงหล่น .. ฟ้าหม่นหมอง หยดพรมพรรณไม้ปวงก่อนร่วงนอง เมื่อแสงทองบนฟ้า .. ค่อยล้าเลือน O รวมหยาดที่เบื้องบน ..แล้วหล่นร่วง เริ่มคาบช่วงสืบสายลงป่ายเปื้อน ทีละหยดพรากหาว, เมื่อดาวเดือน- ค่อยคล้อยเคลื่อนเลื่อนดวง .. หยุดช่วงทอ O สายลมพลิ้วผ่านบท, ความสดชื่น- ย่อมแตะตื่นตัวรู้ .. ให้ชูช่อ แสงวิชชุวาบวามจึงงามพอ- ให้คนรอพิศชมได้สมใจ O ประจุจลน์วนแล่นเหนือแผ่นฟ้า อวดวิโรจน์เรขาทาบทาให้- ผืนฟ้าที่หม่นหมองได้ยองใย- กับเส้นไฟครั่นครื้น .. ยามตื่นตัว O อาวรณ์จึงโลดเต้น ..ราวเส้นไฟ เมื่อความนัยเผยบอกเฝ้าหยอกยั่ว ภาพแววตาคู่นั้น .. ที่สั่นรัว- จากเพียงชั่ว .. สบ ..สะเทิ้น .. ขัดเขินนั้น O ภาพหยาดฝนหล่นเม็ด .. ราวเพชรรุ้ง- บำราศคุ้งโค้งฟ้า, แววตาหวั่น- จึงรุ่งเรื้องเปลื้องความ .. ให้ตามทัน- การไหวสั่น-ปริศนาแห่งอารมณ์ O พร้อมเส้นไฟพุ่งเฟื้อย .. แล้วเลื้อยวาบ คือเนตรปลาบแววปลั่งเข้าถั่งถม- อกผู้กรำหวานหอม .. ให้จ่อมจม ด้วยสุดข่มข้ามเขต .. แห่งเลศการณ์ O คะเนนึกคะนึงอยู่, ความรู้สึก- ก็จมลึกล่วงลง .. สู่สงสาร บนฟ้า-ฟ้าครืนครั่น, แสงวันวาน- วาบแววหวาน-ครั่นครื้น .. ล้อมผืนทรวง O น้ำหยาดหล่นโปรยปราย, ภาพสายฝน- ส่าย-ลูบไล้ลมวน .. แล้วหล่นร่วง ที่แทรกบท รดหลั่ง .. ใจทั้งดวง- นั่นคือท่วงทีท่า .. ผู้อาลัย O จนรับรู้แสงวาม .. งดงามระยับ จากดวงตาพริ้มพรับตอบรับให้- แปร-รอคอยละห้อยหวง ..ด้วยห่วงใย เป็น-สุมใส่จำนง .. กลางวงกรรม O จากรับรู้ ระยับช่วงแห่งดวงเนตร จนเผยเลศปรารมภ์ .. พร้อมลมร่ำ- กลางหยาดฝนโปรยปราย .. พลิ้ว-ร่ายรำ พา-ความ, คำ .. เร้ารุมลงสุมทรวง O ลมเย็นรื่นร่ำโรย, ฝนโปรยปราย เมื่อความหมายเร้นแฝง-คือแรงหวง- ค่อยเผยออกคุกคาม, งดงามปวง- จึงเผยช่วงชาติภพ .. บรรจบล้อม ! O ต่อหน้ากาลเวลา .. สายฟ้าแลบ การอิงแอบส่งผ่านความหวานหอม- ย่อมเหมือนฝนขาดช่วง .. เมื่อ-ดวงพะยอม- ค่อยโน้มน้อมกลีบรับเข้าซับน้ำ O สายหยุดนั้น .. หยุดกลิ่นแต่สิ้นสาย หากเนตรฉายแสงผ่าน ..กลับ-หวานฉ่ำ หยุดได้ฤๅแววระยับ .. พริ้มพรับนำ- ด้วยอาวรณ์จองจำ .. ให้จำนน O สิ้น .. ภาพไม้เอนลู่ - ฤดูลม เหลือเพียงห่มร่างอุ่นแทนฝุ่นฝน พร้อม .. ภาพแววละห้อยหา -ในตาคน- อันหวานล้น .. รอถนอม .. อยู่พร้อมแล้ว !   Create Date : 17 สิงหาคม 2557 5 comments Last Update : 18 เมษายน 2566 12:02:06 น. Counter : 2991 Pageviews. Share Tweet

สดายุ.. "O จนรับรู้แสงวาม .. งดงามระยับ จากดวงตาพริ้มพรับตอบรับให้- แปร-รอคอยละห้อยหวง ..ด้วยห่วงใย เป็น-สุมใส่จำนง .. กลางวงกรรม O จากรับรู้ ระยับช่วงแห่งดวงเนตร จนเผยเลศปรารมภ์ .. พร้อมลมร่ำ- กลางหยาดฝนโปรยปราย .. พลิ้ว-ร่ายรำ พา-ความ, คำ .. เร้ารุมลงสุมทรวง O ลมเย็นรื่นร่ำโรย, ฝนโปรยปราย เมื่อความหมายเร้นแฝง-คือแรงหวง- ค่อยเผยออกคุกคาม, งดงามปวง- จึงเผยช่วงชาติภพ .. บรรจบล้อม ! " แสนรู้..! อ้อ.."อันเป็นที่รัก"นี่ มี "แรงหวง " สูงเรอะ   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 18 สิงหาคม 2557 0:43:28 น.

สวัสดีค่ะพี่ ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายค่ะ อากาศเปลี่ยนแปลง หนึ่งวันมี่หลายฤดู แอบมาอ่าน แต่อาจไม่ได้ทักทายนะคะ   โดย: medkhanun IP: 94.23.252.21 18 สิงหาคม 2557 4:45:50 น.

มินตรา .. ความรู้สึกไว ใช้ได้ทีเดียว .. 55 สามบทที่ยกมา เขียนใหม่เอี่ยมอ่อง .. ในอารมณ์ท่ามกลางฝุ่นฝนที่หล่นร่วง ระหว่างฝนตกหนัก .. คนจำนวนไม่น้อยมักรู้สึกอยากนอนซุกผ้าห่มอยู่บนเตียง เพื่อดูเม็ดฝนนอกหน้าต่างที่กำลังเกรียวกราว ! ความหวง .. เป็นคุณสมบัติบางประการที่ทั้งหญิงชายมีต่อคนพิเศษของตน .. ไม่เชื่อถามแม่ดู เม็ดขนุน .. น่าสงสารจริง .. ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ผู้คนก็ไม่เอาไหน .. จะโทรคุยกับคนรู้ใจก็ไกลเกิน เปลืองตังค์ เนอะ .. ดูแลสุขภาพค่ะ .. รอวันที่หายดีแล้วค่อยเข้ามาพูดคุย .. ให้ถือว่าพื้นที่ตรงนี้มีคนยินดีพูดคุยกับน้องนะคะ   โดย: สดายุ... 18 สิงหาคม 2557 20:20:37 น.

สดายุ.. "O คะเนนึกคะนึงอยู่, ความรู้สึก- ก็จมลึกล่วงลง .. สู่สงสาร บนฟ้า-ฟ้าครืนครั่น, แสงวันวาน- วาบแววหวาน-ครั่นครื้น .. ล้อมผืนทรวง" เรียกกันว่า ..สัมผัสอักษร ..ใช่ไหมเอ่ย " คะเนนึกคะนึงอยู่ " "ลึกล่วงลง" "บนฟ้า-ฟ้าครืนครั่น" " วาบแววหวาน" เป็นการใช้ คำมาย้ำย้ำ เน้น เน้น.. ซึ่งไม่น่าจะใช้ ฟังดู ก็ไม่ขัดหู..ดูเด่นด้วยซ้ำ.. (นี่พูดแบบมิใช่กวีนะ ) อ้อ..แม่สั่งไม่ให้พูด กับคนแปลกหน้า ใครก็ไม่รู้ ค่ะ ..555   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 19 สิงหาคม 2557 2:24:25 น.

มินตรา .. การเขียนกลอนแบบสัมผัสอักษรปรากฎอย่างโดดเด่นในงานเขียนของเจ้าฟ้ากุ้ง .. .. ปางพี่มาดหมายสมานสุมาลย์สมร .. ม ดังหมายดวงหมายเดือนดารากร .. ด อันลอยพึ้นอัมพรโพยมพราย ..พ แม้นพี่เหิรเดินได้ในเวหาส .. ห ถึงจะมาดก็ไม่เสียซึ่งแรงหมาย ..ม มิได้ชมก็พอได้ดำเนิรชาย ..ช เมียงหมายรัศมีพิมานมอง .. ม นี่สุดหมายที่จะมาดสุมาลย์สมาน .. ม สุดหาญที่จะเหิรเวหาสห้อง .. ห สุดคิดที่จะเข้าเคียงประคอง .. ค สุดสนองใจสนิทเสน่ห์กัน ..น 123 45 678 นี่คือกลอนแปด .. และการเล่นสัมผัสอักษรจะทำที่ตัวที่ 3-5-8 .. ผมเลยเล่นอยู่ 2-3 บท .. . . O ช่างเนิ่นนานหนักหนา .. แต่ครานั้น .. น ก่อนรูปฉันทาชาติจะขาดช่วง .. ช ฉ นับภาพซึ่งสุมใส่อยู่ในทรวง .. ซ ส ล้วน – รูปพวงดวงพักตร์จำหลักพร้อม .. พ O ค่อยเบือนเหลียวสบลักษณ์ .. รูปพักตร์ล้ำ .. ล มือกุมกำเรียวก้อย .. เอ่ยถ้อยกล่อม .. ก หยาดน้ำตาร่วงตก .. ห้วงอกตรอม- .. ต ก็แวดล้อมกาลลาด้วยอาลัย .. ล O ฝ่าลานทุ่งรุ้งทองลอยล่องถึง .. ท ถ ธารดาวซึ่งทอส่องความผ่องใส .. ซ ส รอบวงกัปหมุนกาล .. ตราบนานไกล- ..ก จนบรรจบรูปใจ .. เช่นในจันทร์ .. จ .. https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=06-2013&date=02&group=11&gblog=448 ส่วนสัมผัสสระ ในวรรค เริ่มปรากฏโดดเด่นในงานสุนทรภู่ ยุคต้นรัตนโกสินทร์นี่เอง .. สมัยพระยตรังยังเล่นสัมผัสอักษรเหมือนสมัยอยุธยาอยู่เลย.. ก็ต้องนับว่า สุนทรภู่เป็นอีกกวีหนึ่งที่สร้างลีลาของตนเอง หรือมีอัตลักษณ์ . . ถามแม่ดูว่า .. มีลูกสาวบ้านหนึ่งมาแอบอ่านแอบคุยกับชายแปลกหน้ามาตั้ง 4-5 ปีแล้ว .. เป็นลูกแม่นี่ แม่จะตีไหม ? 555   โดย: สดายุ... 19 สิงหาคม 2557 6:16:25 น.