|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เหนื่อย กับเข็มสาม
มา update เข็มสามค่ะ เข็มนี้ไม่ค่อยมีกำลังใจเท่าไหร่ อยู่ๆ ก็พาลจะร้องไห้อยู่เรื่อย เซ็งกับชีวิต
มันเริ่มมาตั้งแต่เข็มสองแล้ว ที่ไม่มีญาติแม้แต่คนเดียว ทุกคนต่างมีภาระกันหมด ทำไมอ่ะ? รอวันรวมญาติเลยทีเดียวมั๊ย?
วันปีใหม่ ญาติโก โหติกา ทั่วทิศมารวมตัวกัน ไม่มีใครถามซักคำ อาการเป็นไง? เราเลยพูดว่า ไปนอนให้คีโมที่ รพ. เพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่มีญาติ (ไอ้ที่นั่งหัวโด่อยู่ คงสะดุ้ง) อย่าพูดว่ายังมีพ่อ มีแม่... แม้แต่วันไปรับ เค้ายังไม่ว่างไปรับเลย (ธุระเรื่องคนอื่นคงสำคัญมากกว่าลูกสาวที่นอนใกล้ตายอยู่ รพ.) กลับมาจากเข็มสอง ไม่มีใครพาไปฉีดยา ทุกคนติดธุระกันหมด ร้องไห้อยู่ห้อง ถ้าชั้นลุกไปเองได้ ชั้นก็ไม่ง้อใครหรอก!!!!
วันมาตรวจเลือดเพื่อให้เข็มสามวันที่ 6 ม.ค. ผลตรวจเม็ดเลือดขาวผ่าน แต่เลือดจาง ดูจากร่างกายตัวเอง อ่อนแอจัง ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ หมอถามว่า ให้กี่เข็มนะ (อ้าว..ไหงหมอถามงั้นอ่ะ) 3 เข็มค่ะแล้วผ่าตัด หมอจะให้ 5 เข็ม ต่อจากผ่าตัดอีก 2 เข็ม โห...หมอ...หนูอุตส่าห์เตรียมใจกับเข็มนี้มาก เพราะมันเป็นครั้งสุดท้าย โธ่...หมอ ทำไมทำลายความหวังอันกระจิดริดของหนูแบบนี้.... อยากหาย ก็ต้องเพิ่มนะ หรือไม่อยากหาย หมอก็ไม่ว่า มันเป็นสิทธิ์ของคนไข้ อีกล่ะ...ยิ่งกำลังอยากตาย ไม่รักษาต่อดีกว่ามั้งเนี้ย...เพราะเบื่อกับการให้คีโมมาก มันทรมานนนนนนนนนนน เฮ้อ...ต่อรองหมอ ขอเลื่อนผ่าตัดไป มี.ค. เพราะว่า ต้องเคลียร์งาน (รับเงินเค้ามาก่อน ต้องชดใช้ เพราะถ้า ผ่าตัด ผลของมือ อาจใช้คอมฯ ไม่ได้ เลยขอเคลียร์งาน ให้เสร็จ จะได้ผ่าตัดแบบไม่กังวลเรื่องงาน) หมอเลยให้คีโมก่อนผ่า 4 เข็ม หลังผ่า 1 เข็ม
ไม่จบไม่สิ้น ถ้าให้ต่อ ไม่ให้แล้วนะ อยู่ไปก็ไม่ได้มีใครมาสนใจหรอก ตายไปก็ดี ทุกวันนี้ก็ดูแลตัวเองอยู่แล้ว... อย่ามีใครมาร้องไห้หน้าศพล่ะกัน แม่..จะลุกจากโลง ร้องไรกันนักหนา รำคาญ ตอนอยู่ไม่สนใจ ตอนตายล่ะร้องกันดีจัง ไม่ต้องถามนะว่า อยากกินไร หากินเองได้โว้ยย
จะว่าไป จะมีใครร้องบ้างละเนี้ย เฮ้อ... ร้องไห้ ให้ตัวเองก็ได้ว่ะ
นี่..เพิ่งให้เข็มสามมาอาทิตย์นึงพอดี พอพยาบาลมาฉีดยาแก้อาเจียน เพื่อไปรับคีโม... ก็อาเจียนออกมาเลย ขอบอก ยาเค้าดีจิงๆ อาเจียนทุกวันด้วย ทำไมเข็มนี้รับไม่ค่อยได้
กำลังใจเริ่มถอย เหนื่อย....
Create Date : 28 มกราคม 2553 |
|
13 comments |
Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2553 4:39:28 น. |
Counter : 1495 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Kzybear 30 มกราคม 2553 13:00:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: toh_noy IP: 203.144.144.164 12 กุมภาพันธ์ 2553 21:44:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: kim_tiger 14 กุมภาพันธ์ 2553 22:45:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปุ๊ IP: 203.170.234.7 19 กุมภาพันธ์ 2553 23:11:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักหนักแน่น IP: 202.3.71.10 5 พฤษภาคม 2553 8:50:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลา หาดใหญ่ IP: 127.0.0.1, 118.173.232.122 18 กรกฎาคม 2554 12:04:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]
|
เมื่อก่อน อาจจะอยากมีเงิน มีบ้าน มีรถ แต่ตอนนี้ รู้แล้วว่า สิ่งใดๆ ก็ไม่สำคัญเท่ากับ การ ไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ จริงๆ นะ....
|
|
|
|
|
|
|
อย่าเพิ่งท้อนะคะ เป็นกำลังใจสถานะเข้มข้นให้ทางนี้น้า ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คิดมากหรือเครียดอะไรมาบ่นให้รินฟังได้ตลอดน้าจ้า