แอ๋วภูชี้ฟ้า
การรอคอยที่ไม่มีจุดหมายมันเป็นความทรมานวันวันนึงมันช่างดูเนิ่นนานกว่าวันแต่ละวันจะเลยไปอ่ะๆ ไม่ได้อกหักนะคะเพียงแต่มันไม่รู้ยังไงคะว่างๆ เนือยๆรอๆๆๆพาไปเที่ยวดีก่าเนอะใกล้จะเข้าหน้าหนาวแล้วไปเที่ยวเมืองเหนือกันไหมคะหน้าหนาวเมืองไร ใครๆก็มักจะถึงภูเขาคิดถึงทะเลหมอกไปภูชี้ฟ้ากันดีกว่าคะยังไม่รู้จะเล่าอะไรเอารูปไปแล้วกันเนอะตอนแรกที่จะมาคุณนายแม่ก็เตือนแล้วคะว่าแต่ยัยคุณลูกคะ ดื้อ โอ๊ยจะหนาวอะไรขนาดนั้นปรากฏว่ามาถึงบรื้อๆๆๆหนาวจริงๆด้วย สมน้ำหน้าตัวเองการขึ้นภูนั้นมีรถกระบะให้นั่งท้ายขึ้นมาคะ ขึ้นมาถึงก็เดินเท้าต่อขึ้นไปอีก ช่วงเช้าๆทางเดินจะลื่นเพราะน้ำค้างหน่อยคะ ระวังกันนะคะพอขึ้นมาสักพัก เงยหน้าปุ๊ปเจอนี่คะเห็นระยะทางและผู้คนด้านบนแล้วไม่ไหวคะขอบายเลี้ยวขวามายืนตรงลานน้อยๆที่ยื่นออกมาแทนเจอนี่เลยคะทะเลหมอก สวยมากๆ แต่ในวันนั้นพระอาทิตย์ขี้อายคะเลยขึ้นไปหลบอยู่หลังเมฆเห็นเป็นดวงน้อยๆแดงๆแค่นั้น แต่ก็สวยนะคะยืนชมความงามสักพัก พระอาทิตย์ขี้อายคงไม่โผล่มาแน่แท้แล้ว เลยงอนคะลงมาดีกว่า ระหว่างทางลงเขาเจอนี้คะเห็นเสื้อผ้าและหมวกน้องนู๋แล้วอลังการงานสร้างมากคะ งานมือล้วนๆ คุณแม่คุณป้าท่านทั้งหลายที่ทำเก่งมากๆครือ... จบแล้วอ่ะคะเนื่องจากม่ะรู้จะเขียนไรนึกม่ะออก ขออภัยนะคะก่อนไปท้ายสุด หน้าหนาวที่จะมาเยือนก็ต้องนึกถึงผลไม้เมืองหนาวใช่ไหมคะนี่เลยคะเอามาฝาก ลูกใหญ่มากๆ น่ากินสุดๆใหญ่ขนาดไหนดูเอาจบแระจริงๆค้านู๋กู๊บพาเที่ยวสู้ตายคะ
หนาวจริงๆด้วย สมน้ำหน้าตัวเอง
เลี้ยวขวามายืนตรงลานน้อยๆที่ยื่นออกมาแทน
ลงมาดีกว่า ระหว่างทางลงเขาเจอนี้คะ
เนื่องจากม่ะรู้จะเขียนไรนึกม่ะออก ขออภัยนะคะ
แอบตามมาอ่านอีกรอบ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [