เรื่องเล่า .. คุณลุง

เราย้ายมาอยู่ที่นี่ได้หลายปี เพื่อนบ้านก็ดี มีน้ำใจ ข้างบ้านรั้วติดกัน มีคุณลุงคนหนึ่งเป็นข้าราชการบำนาญ เกษียณมาหลายปีแล้ว ภรรยาเสีย ตั้งแต่เรายังไม่ย้ายเข้ามา ลูก ๆ ทั้ง 3 คนต่างก็แต่งงาน มีครอบครัว ไปอยู่ที่จังหวัดอื่น ๆ กันหมด .. ลุงแกก็อยู่บ้านคนเดียว มาเกือบ 10 ปี

เราได้รู้จักลุง ก็ได้เห็นในน้ำใจไมตรี เป็นคนใจดี อบอุ่น น่ารัก ..มีโรคประจำตัวตามประสาคนแก่ คือเบาหวาน ความดัน และเจ็บป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปตามปกติ...

ด้วยความที่อยู่บ้านคนเดียว บางครั้งเจ็บป่วยก็ลำบากหน่อย เพราะไม่มีลูกหลานคอยช่วยเหลือ ช่วงเวลาหลายปี ที่ผ่านมา เราก็ได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือ พาไปหาหมอ พาไปทำธุรต่าง ๆ และถ้าป่วยหนัก ถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาล ก็จะช่วยโทรตามลูก ๆ ของแกให้..ลูก ๆ ก็จะมาเยี่ยมบ้าง ไม่มาบ้างแล้วแต่โอกาส เรารู้ว่าคุณลุงเหงา.....

บ่อยครั้งที่คุณลุงจะบ่นถึงคุณป้า ซึ่งเราไม่เคยเจอตัวจริง ได้เห็นแต่ในรูป เพราะท่านเสียไปหลายปีแล้ว ก่อนที่เราจะได้ย้ายมาอยู่ที่นี่...




ช่วงเทศกาล ปีใหม่ สงกรานต์ เมื่อบ้านอื่น ๆ เขามีลูก ๆ มาเยี่ยม เราเห็นคุณลุงนั่งเหงาเพียงลำพัง เราก็ซื้อของขวัญ ของกิน ของใช้ บางครั้งก็เป็นพวก ผลไม้บ้าง เครื่องดื่มบ้าง ไปไหว้ ...ลุงก็ดีใจให้ศิลให้พรกันยกใหญ่ ...แล้วก็บ่นรำพึง รำพันถึงลูก ๆ ......น้ำตาไหล นั่งมองแต่ประตูหน้าบ้านรอว่าเมื่อไร จะมีรถของลูก ๆ กลับมาเยี่ยมบ้าง ... หลายปีมานี้ คุณลุงก็ได้แต่รอ ... เราก็ได้แค่ปลอบว่าลูก ๆ เขาคงติดธุระ วันไหนเขาว่าง ก็คงมาเยี่ยม ไม่ต้องคิดมากเสียสุขภาพไปเปล่า ๆ

ที่หลังบ้านคุณลุง มีต้นมะม่วงพันธุ์ดีอยู่หลายต้น มีต้นหนึ่งที่ลูกโตหวานอร่อยเป็นพิเศษ เราไปช่วยลุงเก็บเป็นประจำ และคุณลุงก็จะแบ่งมาให้ทุกครั้ง.......ลุงจะคัดลูกสวย ๆ เก็บใส่กล่องดูแลเป็นพิเศษ...เก็บไว้รอลูก ๆ อยากให้ลูกได้กินของดี ๆ .... หลายครั้งหลายหน เราเห็นคุณลุงรอลูก ๆ จนมะม่วงเน่าเสียไป ไม่รู้กี่หน ต่อกี่หน ... หลายปีมานี้ ก็ไม่เคยเห็นลูก ๆ กลับมากินมะม่วงที่พ่อบ่มไว้แม้แต่ครั้งเดียว

มีที่แปลงหนึ่ง ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ คุณลุงบอกว่าอยากขาย ให้เราช่วยดำเนินการให้หน่อยเราก็เขียนป้ายไปติด แล้วลงประกาศให้ ... 5 เดือน เศษ ๆ หลังจากประกาศขาย ในที่สุดก็มีผู้สนใจและก็ขายได้ในที่สุด ในราคา 1 ล้านบาท ...

เมื่อได้เงินมา สิ่งแรกที่คุณลุงพูดถึงคือ ... คิดถึงลูก ๆ ถ้ารู้ว่าพ่อขายที่ได้คงดีใจ ลุงบอกว่าจะแบ่งเงินให้ลูกทั้ง 3 คน เท่า ๆ กัน ...วันรุ่งขึ้น ลุงก็มาหาเราแต่เช้า บอกว่าวันนี้ขอแรงหน่อย ช่วยพาลุงไปธนาคารที จะไปโอนเงินให้ลูก
เราก็พาไป วันนั้นเป็นลูกค้ารายแรกของธนาคาร ... คุณลุงโอนเงินให้ลูกคนละ 3 แสนบาท ...






เมื่อกลับมาจอดรถส่งลุงหน้าบ้านก่อนลงจากรถ คุณลุงหยิบเงิน ในกระเป๋า 1 แสนบาทยื่นส่งให้ บอกว่าเอานี่ ลุงให้ ... เรารีบปฏิเสธ บอกว่าไม่เป็นไรหรอกครับลุงไม่ต้องให้ผมลุงเก็บไว้ใช้เถอะ ให้ลูก ๆ ไปเกือบหมดแล้ว ...

ลุงบอกว่า "เอาไปเถอะ ลุงได้รับบำนาญทุกเดือน ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
ที่แปลงนี้ที่ขายได้ก็เพราะเราต้องรับโทรศัพท์ และพาคนไปดูที่หลายเดือนมานี้ ไม่รู้ขับรถไป-กลับกี่รอบแล้ว และอีกอย่าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ลุงก็ได้แต่รบกวน ไม่เคยได้ให้อะไรตอบแทนบ้างเลยพ่อหนุ่ม ไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน แต่ก็ยังอุตส่าห์ เสียเวลาเป็นธุระจัดการเรื่องราวให้ สารพัดรับไว้เถอะ ลุงอยากให้จริงๆ ถ้าไม่รับลุงจะเสียใจนะ"

เราก็ไหว้ "ขอบคุณครับลุง"กลับมานอนคิดไตร่ตรอง รู้สึกไม่สบายใจ ดึก ๆ จึงหยิบเงินไปหาลุงอีกรอบแต่ลุงไม่รับคืน และยืนยันว่า ตั้งใจจะให้เราจริง ๆ

อีก 2 วันถัดมา มีรถยนต์มาจอดที่บ้านลุง ลูกสองคนคนเล็ก และคนกลางมาเยี่ยม และทวงถามเราถึงเงิน 1 แสนบาท พูดจาประมาณว่า...เราไปหลอกเอาเงินคนแก่ เรารีบเข้าไปในบ้านหยิบเงิน 1 แสน เดินไปที่บ้านลุง แล้วคืนเงินให้ลุง ... ลุงปฏิเสธ และพยายามอธิบายให้ลูก ๆ ฟัง แต่ทั้งสองคนไม่ยอม เราจึงวางเงินไว้ แล้วเดินออกมา ก่อนตะวันตกดินได้ยินเสียงรถขับออกไป .... สักพักลุงก็มาหา เล่าว่าสองคนนั้นแบ่งเงินกันคนละ 5 หมื่นแล้วก็ลากลับไปแล้ว

คุณลุงกล่าวคำขอโทษอย่างที่สุด ..ลุงน้ำตาไหล บอกว่าเสียใจไม่คิดว่าลูก ๆ จะเป็นไปถึงขนาดนี้...ลุงบอกว่าจะเอาเงินบำนาญที่ได้รับทุกเดือน มาทยอยคืนให้ จนกว่าจะครบ 1 แสนบาท ..เราบอกว่าไม่เป็นไรหรอกครับลุง ไม่ต้องทำอย่างนั้น..

อีก 3 วัน เกือบ ๆ เที่ยงคืน ลุงมาที่บ้าน พร้อมกับลูกชายคนโตเมื่อ 3 วันที่แล้ว พ่อโทรฯ ไปเล่าเรื่องให้ฟัง พี่ก็ไม่สบายใจ.. พอดีที่ทำงานส่งไปสัมมนาหลายวันออกมาไม่ได้ พอเสร็จธุระก็รีบขับรถมา เลยมาถึงซะดึก..

"พี่ต้องขอโทษ แทนน้อง ๆ สองคนด้วย เสียมารยาทจริง ๆ เดี๋ยวต้องคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวสักครั้งอายุก็มากแล้ว แต่ก็ไม่รู้จักโตแย่จริง ๆ ... เอาอย่างนี้ ขอเลขบัญชีธนาคารให้พี่ได้ไหม เดี๋ยวกลับไปพี่จะรีบโอนเงินมาคืนให้ ..."

"ไม่ต้องหรอกครับ ไม่เป็นไร " เราปฏิเสธไป






วันถัดมาเมื่อลูกชายคนโตกลับไป ลุงเล่าให้ฟังด้วยความดีใจ เจ้าใหญ่มันบอกว่า วางแผนไว้แล้วอีก 5 ปีจะย้ายมาทำงานที่บ้าน จะพาลูกมาเมียมาอยู่ที่นี่ ... เราสังเกตุเห็นแววตาอันสดใส ของคุณลุงบ่งบอกถึงความปิติ ยินดี อย่างที่สุด .... ดีใจด้วยครับลุง ต่อไปลุงจะได้ไม่เหงาแล้ว...

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เกือบ 4 ปีแล้วซินะ ที่ลุงนับวันรอว่าจะมีลูก ๆ กลับมาอยู่ด้วยเราเห็นปฏิทินที่คุณลุงขีดฆ่า วันแล้ววันเล่า ... เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า...

และสุดท้ายลุงน่าจะอดทนรออีกนิด ..อีกนิดเดียวเองครับลุง..

ในห้องไอซียู เรากับพี่ใหญ่นั่งอยู่คนละข้างเตียงคนไข้ ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตคุณลุงขยับนิ้วมือ เรากับพี่ใหญ่เอื้อมมือไปจับมือลุง ... ดวงตาค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ คุณลุงจากไปด้วยอาการสงบ..


*** หลังงานศพ เสร็จสิ้น***
ค่ำคืนนั้น พี่ใหญ่มาหาเราที่บ้าน ยื่นถุงกระดาษส่งให้ บอกว่า "พ่อฝากไว้ให้พ่อกำชับไว้ตั้งแต่ก่อนตายว่าต้องให้เรารับไว้ ไม่งั้นพ่อจะนอนตายตาไม่หลับ"

เราแกะถุงเปิดดูข้างใน มีซองจดหมายทั้งหมด 10 ซอง จ่าหน้าว่า... คืนเงิน..เดือนที่ 1-2-3...ไปจนถึง คืนเงิน .. เดือนที่ 10 ในแต่ละซองข้างในมีธนบัตรใบละ 1,000 บาท สิบใบ

ซองสุดท้าย มีข้อความ...ว่า

"ถึง...หลานที่ไม่ใช่สายเลือด แต่ก็เป็นหลานที่ดีกับลุงเหลือเกิน ... ลุงคืนเงินให้ตามที่เคยสัญญา .....ขอบคุณที่ช่วยเหลือ เป็นธุระให้ ในทุก ๆ เรื่อง และเป็นเพื่อนคนแก่มาตลอด...ป้ามารอลุงแล้ว...ลุงต้องไปก่อน"





อีก 2 วันถัดมาที่บ้านคุณลุง มีคนเข้ามาทำความสะอาด ... เราสังเกตุเห็นปฏิทินที่คุณลุงใช้ขีดฆ่าเพื่อนับวันรอลูก ๆ ... ถูกทิ้งอยู่ในถังขยะหน้าบ้าน .... เดินไปที่ถังขยะหน้าบ้านลุง มองไปที่ประตูมีป้ายประกาศติดไว้.....ขายบ้าน ด่วน !

เราไปเก็บปฏิทินมาทำความสะอาด .. นึกถึงภาพคนแก่ ที่หยิบดินสอขีดฆ่าตัวเลขบนปฏิทิน ด้วยอาการมือสั่นเทา ... ลูก ๆ คงไม่รู้หรอกว่า ภายใต้ปฏิทินเก่า ๆ ไร้ค่าใบนี้ .. มันซ่อนความห่วงหาอาลัย ซ่อนความเงียบเหงา ว้าเหว่ .. ซ่อนความเจ็บปวดร้าวลึกของคนแก่คนหนึ่ง ที่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่าง
โดดเดียว เพียงลำพังมานานกว่า 10 ปี ... เราตั้งใจจะเก็บปฏิทินนี้ไว้ เพื่อเป็นที่ระลึกตลอดไป

***ขอให้บุญกุศล และคุณงามความดี ทั้งหลายทั้งปวง ที่คุณลุงได้สั่งสมมาตลอดชั่วชีวิต จงนำพาดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ของคุณลุงไปสู่สุคติ..ในดินแดนอันสงบ ร่มเย็น ชั่วนิรันดร์ ***

รักคุณลุงครับ

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2553		1 comments
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2553 21:32:51 น.
Counter : 2245 Pageviews.
Share Tweet