|
|||||
คุยกับตัวเอง (1) ปี 2563 ... ปีที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง ปีที่ผ่านมาหรอ... หนักหน่วงเอาการ มีเรื่องหลายเรื่องเกิดขึ้นยิ่งกว่าเบญจเพศอีกนะ ถ้าจะให้เล่านี้ ยาวเลยนะ เอาไหม? ยาวเลยหรอ เอาสั้นได้ป่ะหละ สั้นๆ หรอ เอาจริงนะ สั้นๆ เล่าไม่ได้หรอก แต่ก็จะพยายามละกัน Okey.. ยาวๆ ก็ได้ ถึงเวลาจะมีไม่มาก แต่ก็จะฟัง (แปลกไหม ว่า เราใช้ว่าฟัง ทั้งๆ ที่เรากำลังอ่านอยู่) ปีที่ผ่าน ต้นปีเหมือนจะดีนะ ได้กลับไปลอนดอนอีกครั้ง กลับไปเจอครอบครัว จอหลานที่กำลังจะเกิด และที่สำคัญ ได้พาหลายๆ คนไปเดินเล่น ไปเที่ยว และก็เจอเหตุการณ์ระทึกใจ ช่วง Corona virus กำลังระบาด เกือบจะได้อยู่อังกฤษต่อแล้ว แต่ด้วยเดชะบุญ แต้มบุญรวมยังดี ด้กลับถึงสุวรรณภูมิวันสุดท้ายก่อนที่จะปิดประเทศ โห โชคดีสุดๆ อ่ะ ที่กลับมาได้ แล้วไปเที่ยวสนุกไหม สนุกนะ ครั้งนี้เปลี่ยนบรรยากาศได้ไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมงาน และก็ big boss ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการก็ไปด้วย สบายเลย หรรษากันเลยทีเดียว ตอนนั้นไม่กลัวหรอ ข่าวเรื่องไวรัสก็เริ่มมีนะ ถามว่ากลัวไป ลึกๆ ก็กลัวแหละ แต่ก็ด้วยความงกอ่ะ ฟรีค่าเดินทาง ที่พัก ก็เลยเลือกที่จะไป แต่ก็ป้องกันแบบสุดๆ เลยนะ ล้างมือบ่อย ไม่เอามือจับหน้า และที่สำคัญ คือ ไปเห็นลอนดอนในมุมที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิง ยังไงๆ ไหนเหลามาซิ ก็เชื่อไหมละ Piccadilly ที่ว่าไม่เคยเงียบ คนเยอะตลอดเวลา ยิ่งตรงหน้าป้ายโค้ก ตรง lily white นะ แทบจะไม่มีคนเลย นี่ยืนถ่ายรูป ขึ้นไปนั่งบนน้ำพุ ได้สบายๆ เลย ขนาด SOHO ที่ไม่เคยหลับไหน ยังเงียบ ร้านอาหารปิดกันเป็นแถว แต่วันนั้นก็เป็นวันท้ายๆ ของทริปแล้วหละ สุดอ่ะ Piccadilly เงียบ แล้ววันกลับหละ เป็นยังไง วันกลับหรอ ลุ้นระทึกเหอะ ไปยืนรอเช็คอินแล้วนะ แต่จู่ๆนะ สายการบินก็ประกาศ แจ้งยกเลิกเที่ยวบินเฉย คนที่สนามบินก็วุ่นวายมากเลยหละ ยิ่งเป็นคนเอเชียด้วยแล้ว คือกระวนกระวายสุดๆ สรุปแล้ววันนั้นก็ไม่ได้กลับ ต้องรอหาเที่ยวบินกลับ ด้วยเดชะบุญมวลรวม ทางทัวร์ก็ประสานให้จนได้ และก็บินกลับในวันรุ่งขึ้น สบายไป โชคดีสุดๆ จำได้ว่า หลังจากวันนั้นคือปิดประเทศเลยใช่ป่ะ ใช่แล้ว โชคดีจริงๆ และที่ดีกว่านั้นนะ คือบอสอ่ะ จัดสถานที่ให้ไปกักตัวด้วยนะ กักตัวสบายๆ รีสอร์ทริมอ่างเก็บน้ำ อากาศดี ปลอดปล่อง เหมือนอยู่อีกโลกหนึ่งเลยหละ ไว้เรื่องนี้ค่อยเล่าก็แล้วกัน ได้ๆ เรื่องนี้ก็ดูน่าสนใจ การกักตัวในการระบาดครั้งแรก อย่าลืมเล่านะ โอเช ไม่ลืมๆ ทวงด้วยหละ ฮาๆ แล้วหลังจากนั้นหละ ชีวิตเป็นไง ได้ข่าวว่า หนักหนาสาหัสอยู่ไม่ใช่รึ ก็สาหัสแหละ และก็ทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น และก็รู้เลยว่าทุกๆคน รักเรามากแค่ไหน ดราม่าน้ำตาแตกแน่เลย แน่นอน เอาจริงๆ นะให้เล่าตอนนี้ก็ยังสะเทือนใจไม่น้อยเลย แต่ก็ผ่านมาได้แล้วเนอะ เอาเป็นว่า ไม่ต้องเล่าดีกว่าเรื่องนี้ ไว้อยากเล่าจริงๆ ค่อยมาเล่าก็แล้วกัน เราอ่ะ อยากจะฟังเรื่องที่ไปเที่ยวมากกว่า ไว้มาต่อคราวหน้านะ ได้เลย งั้นวันนี้แค่นี้ก่อนนะ สวัสดีจ้า สวัสดี
สวัสดีจ้า
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:21:54:33 น.
|
viennese
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นคนขี้เกียจ ทำอะไรตามใจ และที่สำคัญ กลับมาบ้านเกิดแล้วจ๊ะ แต่แก้ไขไม่เป็นแล้ว Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |