ไปดูโจโจ้ซังมาค่า ขอคอมเมนต์บ้าง แบบไม่มีความรู้ละครน้า (สปอยล์มากค่ะ) ดีใจที่ได้ไปดูซักที อ่านที่คนอื่นเขียน ยิ่งทำให้อยากไปดู ได้ไปดูรอบนัทนะคะ 555 ทำไมไม่บอกตุ้ย-โป่งหว่า ไม่บ่งบอกเลยว่าเป็น คลับใคร พอได้ไปดูจริงเลยอยากมาเขียนบ้าง แต่ก็อย่าเอาอะไรมากมายน้า เพราะเล่าตามความคิดของผู้ชม ที่ไม่รู้เกี่ยวกับวิชาการละคร เอาความคิดส่วนตัวอย่างเดียว และนั่งไกลเกือบสุดโรงแหนะ เพราะนั่งแถว x นะคะ แถมคนข้างหน้าตัวสูง แล้วไม่นั่งพิงพนักอ่ะ ไอ้เราก็เตี้ย เลยต้องเอียงไปมาเพราะบางทีศีรษะคนข้างหน้าก็บังตัวละครไปคน สองคนประจำ กร๊ากกกก บริหารคอไปตลอดเรื่อง ขอโทษคนข้างหลังด้วยค่า แหะๆ เอาภาพโดยรวมก่อนละกัน เป็นละครเพลงที่สนุกทีเดียว มีครบทุกรส ทั้งรัก เกลียด หมั่นไส้ โกรธ เศร้า ตลก ไปตามเนื้อหาของบทละคร ทำให้ไม่เบื่อในการชมนะ เรื่องฉากเห็นเขาว่าๆ กัน จริงๆ ก็ดีนะ แม้จะไม่อลังการอ่ะ ชอบตอนเปลี่ยนฉากนะ เงียบดีแต่แอบมีฉากหลุดนิดหน่อย เช่นแค่เวลาเดือนเดียว ฉากมีหิมะปกคลุมแล้ว และเดือนต่อมาก็กลับมาเป็นภูเขาดังเดิม 555 ฤดูกาลเปลี่ยนเร็วมาก ฉากในโรงเกอิชา ทำเป็นโรงใหญ่ไม่ต้องเห็นรั้ว กำแพง วิว เลยก็ได้นะ หรือเห็นวิวแค่หน้าต่างก็ได้ ตอนนี้มันเหมือนกับ มานั่งกลางดินกินกลางทรายไปนิ๊ดดดด กับก้อนหินหน้าบ้านโจโจ้ซัง ที่มันก้อนใหญ่มากกกกก และี่มีประโยชน์แค่ให้โกโร่ออกฉากมาเพียงฉากเดียว มันคุ้มไหมเนี่ย อ่านที่เขาว่ากันมันบังสายตาคนนั่งริมด้วย คิดว่าไม่คุ้มเลย ให้โกโร่ออกจากหลังบ้านก็ได้น้า อีกฉากที่ชอบ ก็ฉากวัง ชอบที่ทำโคมสร้างบรรยากาศเข้ามาถึงกลางโรงละครค่ะ มีฉากนึงที่ตลกตอนพิงเคอร์ตันกลับมาอีกครั้ง แต่ละคนมาโบกมือทักทายหน้าเวทีกันหมด ไอ้เราก็นึกว่าพิงเคอร์ตั้นจะเดินออกจากหลังคนดูไปหน้าเวที กลับไปเดินออกที่ด้านหลังคนมาคอยรับแทน กร้ากกกกกกก มันแปลกๆ อ่ะ บทยังงงๆ ขาดเหตุผลในการตัดสินใจของตัวละครบ้าง เช่น รู้ว่าพิงเคอร์ตันตามจีบแบบหนักๆ ทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าโจโจ้ซังหลงรักพิงเคอร์ตันเพราะอะไร แล้วเจ้าชายให้เกียรติ มาขอความรักมาตั้งนาน ทำไมไม่รัก ถ้าเพิ่มฉากโจโจ้ซังนั่งคุยกับซาซากิ ในอารมณ์ของผู้หญิงที่กำลังมีความรักบอกว่าตอนนี้หลงรักพิงเคอร์ตันแล้ว เพราะ…. จะดีกว่านี้อ่ะ แล้วอีกฉากหลังพิงเคอร์ตันกับเคท กลับมาทั้งที่ไม่รู้ว่าโจโจ้ซังมีลูก แหม แม้แต่กงสุลที่อยู่ที่ญี่ปุ่นยังเพิ่งทราบ แล้วพิงเคอร์ตันจะรู้ได้ไง ตัดมาอีกฉากทิ่พิงเคอร์ตันจะกลับ แล้วเคทบอกให้เอาลูกกลับไปด้วย อ้าวแล้วรู้ได้ยังไงเมื่อไหร่กันนี่งง นอกนั้นก็เข้าใจหมดนะ เรื่องดำเนินไปได้ด้วยดี ชอบที่สุดกับฉากของลุงที่เป็นพระทุกฉาก ที่บ่งบอกถึงความคิดของคนญี่ปุ่นเก่าแก่ ที่ไม่ชอบการเข้ามาของอเมริกัน และหวงแหนชาติของตน มันจุดเลือดรักชาติพุ่งปรี๊ดดดดดเลย อ้อ มีอีกฉากที่งง คือตอนเปิดตัวโจโจ้ซัง ให้โจโจ้ซังมาแสดงรีวิวประกอบเพลงเล่าเรื่องราวชีวิตทำไมหว่า มันดูโดดออกมาอ่ะ ส่วนบทเจ้าชายชอบนะ แม้จะเป็นพระรองแต่ก็ได้ใจนะค้า แต่ขอนิดนะ บทเจ้าชายดูเข้มแข็ง เด็ดขาดแต่ทำไมฉากในวังถึงสลบกับเสียงปืนได้ค้า แหมเจ้าชายไม่อ่อนแออย่างนั้นหรอก งือ เอาแค่ล้มลงไปให้คนตกใจนึกว่าโดนปืนก็พอแล้วอ่ะ เรื่องเสื้อผ้า ดูสวยงามดี พอเกอิชาออกมาเยอะๆ มันลายตาไปหมดเลย สีกับลายประชันกันไปหมด ชุดเจ้าชายเท่ดี ตอนโปรโมทเจ้าชายใส่ชุดยาวระพื้นเลย ก็กลัวว่าในละครจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า ปรากฎว่าไม่เป็นแหะ ชุดยาวกำลังดี ดนตรีเล่นดีค่ะ สุดยอดมาก ส่วนเรื่องเพลงส่วนใหญ่ก็ดีนะ แต่แอบอยากให้เพลงที่เกี่ยวกับชาวเมือง เกอิชา และโจโจ้ซัง มีกลิ่นอายของญี่ปุ่นมากกว่านี้อ่ะ เพื่อจะได้แตกต่างจาก บทเพลงที่ฝั่งอเมริการ้อง ที่ต้องมีกลิ่นอายของอเมริกันอยู่ ตอนจบละครแล้วมีเพลงติดหูคือ เพลงเกอิชา กับ เพลงคนทรยศ ส่วนเพลงบางเพลงก็เหมือนเพลงทั่วๆไป ที่ร้องๆ กันอ่ะ ไม่ค่อยเหมือนเพลงแบบละครเพลงที่เป็นบทเพลงแบบคุยกันของตัวละครอ่ะ แต่ก็ไม่เยอะนะคะ ประมาณ 2-3 เพลงค่ะ จบการแสดงช่วงแรกก่อนพัก ความรู้สึกที่ติดอยู่คือ เกลียดอเมริกัน โกรธพิงเคอร์ตัน และ หมั่นไส้โจโจ้ซัง หลังช่วงพักเริ่มสงสารโจโจ้ซัง เกลียดโกโร่ จนมาพีคที่สุดคือฉากสอนลูกครั้งสุดท้าย เรียกน้ำตาได้เลยค่ะ นักแสดงที่ชอบ โดยรวมน้า ของนัท จะพูดเดี่ยวๆ ตอนท้ายละกัน จริงๆ แล้วทุกคนเล่นได้ดีนะคะ รับส่งกันมีจังหวะดี และมีมุขสดด้วย 555 มีผลมวยบอกด้วย สำหรับคนที่เด่น โกโร่ บทเด่น เล่นได้ดีจริงๆ เหล่าเกอิชา ชอบบรูน่า โดดเด่นมาก ลูกโป่งและตุ้ยก็เล่นดี ร้องดี คุณท๊อปดารณีนุช และคุณชรัส สุดยอดมากท่าชัดเจน เสียงชัดเจน อีกคนที่ชอบแต่ไม่มีบอกในสูจิบัตรคือ ลุงของโจโจ้ซังที่เป็นพระ สุดยอดมาก เล่นได้โดดเด่นมากๆ ค่ะ อยากรู้จริงๆอ่ะว่าเป็นใคร ทำไมในสูจิบัตรไม่มีนักแสดงสมทบเหล่านี้เลย มาถึงนัทของดงชาเขียวเราซะที 555 เกริ่นอยู่นาน จากที่นั่งไกล นัทมีท่าทางที่สง่ามากค่ะ สมกับเป็นเจ้าชาย เสียงที่ใช้กับองครักษ์จะมีอำนาจ เสียงที่ใช้กับโจโจ้ซังจะนุ่มนวล อ่อนหวาน ฉากที่โดนตัดรักก็เศร้ามาก เสียงที่ใช้กับพิงเคอร์ตัน จะดุดัน แข็งกร้าว และเสียงที่ใช้กับซอโร่ จะดูอ่อนโยน ซึ่งดีมากนะคะ ทำให้คนดูข้างหลังเข้าใจอารมณ์ได้แม้ไม่ห็นหน้าตา ส่วนของท่าทาง นัทมีท่าทางเป็นเจ้าชายมาก เชื่อมั่นในตัวเอง มีสง่าราศี โดยเฉพาะฉากในวังค่ะ นั่งได้สง่ามาก แต่ว่าการที่แสดงท่าเจ้าชายมากไป ทำให้บางครั้งการสื่อสารด้วยท่าทางมันน้อยไปหน่อย เลยทำให้เดาท่าทางขณะนั้นไม่ออกว่าจะทำอะไร ให้ดูคุณชรัสเป็นตัวอย่างนะคะ ตอนที่ลังเลจะบอกโจโจ้ซังเรื่องพิงเคอร์ตันหรือไม่ แสดงท่าทางได้ดี แม้ไม่ได้ยินเสียง ไม่เห็นหน้าตา ก็รู้ว่ามีอาการลังเล สงสาร แต่ตัดสินใจไม่ถูกค่ะ อีกฉากที่นัทหลุดความเป็นเจ้าชายไปคือ ฉากที่พบกับซอโร่ ตอนแรกยังเป็นเจ้าชาย แม้ตอนที่ซอโร่วิ่งมากอด แต่พอคุกเข่าให้ของเล่น หลุดภาพเจ้าชายกลายเป็นพี่นัททันทีค่ะ และภาพเจ้าชายกลับมาอีกครั้งตอนลุกขึ้นอันนี้ไม่รู้ตั้งใจหรือเปล่า ตอนขอความรักครั้งสุดท้าย รู้สึกได้ถึงความต้องการเด่นชัดที่สุด ยอมทิ้งเกียรติ ทิ้งศักดิ์ศรี แล้วนะยังไม่ยอมอีก แต่ตอนคร่ำครวญกับเพลงสุกี้ยากี้เหมือนยังขาดอะไรไม่รู้อ่ะ ไม่ค่อยเศร้าตาม กลับชอบท่าทางนัทตอนโจโจ้ซังเลือกของประมูลของพิงเคอร์ตันมากกว่า เศร้ากว่าอีก แบบชั้นรัก ชั้นทุ่มเท ชั้นให้เกียรติ ทำไมมาทำกับฉันอย่างนี้ ฉากนี้ส่งอารมณ์ให้หมั่นไส้โจโจ้ซังไปเลย หนอย แค่เค้าตามไปจีบแค่เดือนเดียว ตกลงปลงใจไปกับเขาซะแล้ว เชอะ สรุปโดยรวมเราว่าเราไม่เสียดายเงินนะ 555 ก็เล่นนั่งซะเกือบถูกสุด เอาน่าตามฐานะแหละ แต่นั่งไกลก็ดีนะ ได้เห็นภาพรวมของทั้งเวทีที่คนนั่งใกล้ไม่สามารถเห็นได้ เพราะมันใหญ่เกินกรอบสายตาอ่ะ กร้ากกก เป็นคำแก้ตัวที่สมเหตุสมผลมาก คริคริ นักแสดงทุกคนเล่นได้ีดีค่ะ สนุก ประทับใจ น้ำตาซึม และปรบมือประทับใจนักแสดงทุกคนค่า ถ้าทรูแฟนฯ จะทำละครเวทีเป็นงานประจำปี แบบนี้ทุกปี ก็ขอให้พัฒนาไปเรื่อยๆ นะคะ แล้วเราจะได้อีกค่ายที่มีงานละครออกมาอย่างสม่ำเสมอ แม้ว่าจะแค่ให้แฟนๆ ได้ดูน้องๆ ที่รักก็ตาม Free TextEditor   Create Date : 24 สิงหาคม 2551 21 comments Last Update : 27 สิงหาคม 2551 14:12:47 น. Counter : 952 Pageviews. Share Tweet

ชอบนะคะละครเวที แสงสีอลังการดี แต่ปัญหาคือเงินในกระเป๋าอะดิ มีน้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ดูบ่อยคงมะหวายยยยยย (เจิมรึเปล่าน้ออออ)   โดย: หมอภัทร (patra_vet ) 24 สิงหาคม 2551 9:38:23 น.

ขอบคุณค่าหมอภัทร ที่มาเจิมให้ค่า ใครอ่านแล้วอยากมาร่วมแจมได้เลยนะคะ เรียนเิชิญ หรือแค่ว่ามาคอมเมนต์คนเขียนก็ได้ค่า   โดย: satorn 24 สิงหาคม 2551 10:15:04 น.

ไปดูรอบตุ้ย-ลูกโป่งเหมือนกันค่ะ โดยรวมก็รู้สึกว่าละครสนุก คนแสดงก็เข้ากันได้ดีไม่มีสะดุด ลูกโป่งร้องเพลงเพราะมาก ได้อารมณ์ดี นัทก็สง่าสมกับเป็นเจ้าชาย ก็ไม่เห็นจะเป็นอย่างที่บางคนวิจารณ์แรงๆเลย   โดย: yusiko IP: 58.8.22.32 24 สิงหาคม 2551 11:29:09 น.

ไม่ได้ไปดู แต่รับรู้ถึงสีหน้าท่าทางของคุณชายนัทได้ ตามที่น้องอุ๊ บอกกล่าว ไม่เท่าไหร่เลยนะหนอนดง ยังไงเจ้าชายยามาโดนัท ก็ยังเป็น คุณชายนัทชองดงชา   โดย: โซนาว IP: 58.8.203.56 24 สิงหาคม 2551 14:19:47 น.

พี่อุ๊เป็นคนที่ดูละครแบบมีlogicมาก ^^ พวกฉากที่เป็นฤดูกาลเบย์ไม่สังเกตอ่ะ หิมะมันตกตอนไหนหว่า โดยรวมก็ชอบนะ สนุกดี แต่เกอิชาแอบวี๊ดว๊ายไปหน่อยมั๊ย ไม่เหมือนคนญี่ปุ่นเลย อันนี้ก็ความรู้สึกส่วนตัวนะคะ เพราะหลายๆคนก็ชอบ มีฉากจับผิดอันนึงคือ โจโจ้ซังลืมใส่รองเท้าออกจากบ้าน คือวิ่งลงบ้านทั้งถุงเท้าเลยทั้งที่ตอนนั้นก็ไม่ได้มีเหตุรีบเร่งอะไรนัก แต่ฉากตอนอื่นก็ใส่รองเท้าทุกครั้งนะ เจ้าชายเป็นเจ้าชายมากๆ สื่ออารมณ์ได้ค่อนข้างดี เห็นด้วยกะพี่อุ๊ว่าฉากในท้องพระโรงจะสลบง่ายไปมั๊ย แต่ตอนนั้นมันไม่เหมือนสลบนะ เหมือนเจ้าชายหลับมากกว่า บทจะฟื้นก็ฟื้นพรวดเลยไม่มีอาการล้า เหมือนหลับแล้วโดนปลุก ส่วนฉากที่เล่นกับโซโร่ เบย์ชอบมากๆเลยนะ ชอบตอนที่เจ้าชายกลายเป็นพอนอนี่แหละ เจ้าชายอาจจะต้องแสดงท่าความเป็นเจ้าชายด้วยบทบาทและความคาดหวังทางสังคม แต่เจ้าชายก็คือคนธรรมดาที่จริงๆแล้วก็คงอยากสนุกสนาน มีความสุข ผ่อนคลายบ้าง ซึ่งจะทำอย่างนั้นก็ได้เฉพาะกับเด็กซึ่งยังไม่โดนกรอบสังคมหล่อหลอมนัก พออยู่กับเด็กก็จะได้เห็นมุมอ่อนโยนของเจ้าชาย ยิ่งเด็กที่เป็นลูกของคนที่เจ้าชายรัก มันเหมือนมีอะไรเชื่อมกัน เจ้าชายก็คงเอ็นดูเป็นพิเศษ (ในพื้นฐานที่เจ้าชายจิตใจดีนะคะ ไม่งั้นคงฆ่าเด็กได้)ชอบฉากที่เจ้าชายลงไปเล่นกะโซโร่มากๆค่ะ อีกจุดนึงคือ บทเข้มแข็งทรงอำนาจของเจ้าชาย มันต่างกับบทที่ดูอ่อนแอตอนอกหักไปนิดนึง อันนี้ความรู้สึกส่วนตัวนะคะ มันตะหงิดๆนิดนึง ปกติเจ้าชายในราชสำนักจะถูกหล่อหลอมมาให้มีจิตใจเข้มแข็ง การที่เจ้าชายแสดงความเข้มแข็งเฉียบขาดในฉากแรกๆจนคนดูเชิ่อ แล้วมาอ่อนแอแบบหน้ามือกลับเป็นหลังมือ มันดูขัดนิดนึง เจ้าชายจริงๆน่าจะทนและเก็บได้มากกว่านี้ เวลาอ่านหนังสือแนวราชวงศ์จะเจอบ่อย คำว่า เลือดขัตติยะ ซึ่งราชวงศ์จะใช้ในการอบรมลูกหลานจนมันอยู่ในสายเลือด เจ้าชายยามาโดริที่แสดงความภูมิใจและศักดิ์ศรีความเป็นเลือดขัตติยะตอนแรก พื้นฐานจิตใจแบบนั้นจะทำให้จิตใจเจ้าชายล้มได้ขนาดนั้นเลยหรือ ความรู้สึกที่เบย์ดูเจ้าชายเลยเหมือนพอนอที่ต้องกลายมาเป็นเจ้าชาย เป็นเจ้าชายที่มีความเป็นศิลปินสูง มากกว่าเจ้าชายที่โตมาในบรรยากาศราชสำนักจริงๆค่ะ ที่ติดก็มีแค่เรื่องการตีความความเป็นเจ้าชายของนัทแค่จุดนี้จุดเดียวค่ะ นอกนั้นชอบการส่งอารมณ์ของเจ้าชายนะ ตอนเสด็จออกมากับตอนอกหักรับความรู้สึกได้จนขนลุกเลย โดยรวมชอบค่ะ   โดย: Genmaicha IP: 125.24.112.85 24 สิงหาคม 2551 16:50:05 น.

พี่อุ๊จ๋า ถ้าจำไม่ผิดตอน ลุง จจซ ด่า จจซ อ่ะ เขาบอกว่าขายหน้าตระกูลซามูไรนะจ้ะ มิใช่พระจ้ะ   โดย: ซว IP: 58.8.156.52 24 สิงหาคม 2551 17:32:47 น.

ซว จ๋า ลุงโจโจซังเป็นพระค่ะ พ่อของโจโจ้ซังเป็นซามูไร ที่ฮาราคีรีตนเองตายไป และโจโจ้ซังเก็บมีดอันนั้นไว้ค่า เพราะถือว่าการฮาราคีรี เป็นการตายที่มีเกียรติอ่ะ   โดย: satorn 24 สิงหาคม 2551 20:02:27 น.

ประเด็นที่เกนมัยตอบก็น่าสนใจนะ เพราะเจ้าชายมีมุมที่อ่อนโยนกับเด็ก เจ้าชายพระองค์นี้ น่ารักจริงๆ   โดย: satorn 24 สิงหาคม 2551 20:09:41 น.

ตามมาอ่านคะ ญาชอบที่เขียนมาก ตรงใจหลายจุดทีเดียว ไปดูมาทั้งรอบพี่นัทน้องต้อล พอใจในบทเจ้าชายมาก เป็นพระรองที่เป็นพระเอกทีเดียว ดูจบแล้ว สงสารเจ้าชาย ใครไม่รักไม่เป็นไรเรารักก็แล้วกัน เกี่ยวกันไหม   โดย: doraya IP: 58.136.48.252 24 สิงหาคม 2551 20:33:39 น.

ลุงของโจโจ้ซังเข้ามาอ่านความเห็นแล้ว รู้สึกดีจังเลยครับ "ทำไมในสูจิบัตรไม่มีนักแสดงสมทบเหล่านี้เลย" มีไม่กี่คนหรอกครับที่เห็นความสำคัญของนักแสดงสมทบ อ่านแล้วรู้สึกว่าอย่างน้อยก็ยังมีคนเห็นคุณค่าของพวกเรา ผู้ที่แสดงเป็นญาติๆ ก็มี ตาล, โอ๋, ผึ้ง, ธน, บอล, และ ผมเค็นเน็ธ แสดงเป็นคุณลุงคิริทสุซึ่งเป็นลุงของโจโจ้ซังครับ ถึงแม้จะไม่ได้มีชื่ออยู่ในนั้นไม่เป็นไร ขอแค่พวกคุณๆ ประทับใจในการแสดงของพวกเราก็ยอดเยี่ยมมากแล้ว พวกเราตระหนักในข้อนี้ดีว่าพวกเราไม่ได้เป็นคนมีชื่อเสียงเหมือนเอเอฟครับ ผมต้องขอบคุณด้วยครับ ทั้งจากใจของผมเอง และขอขอบคุณแทนเพื่อนๆ ที่ร่วมแสดง ผมต้องยกความดีให้ทุกๆ คนที่อยู่ร่วมฉาก ทุกคนมีส่วนทำให้งานออกมาสมบูรณ์ได้ และติดหู "คนทรยศ คนทรยศ" ๕๕๕ ถึงคุณ ซว ตามที่คุณ satorn ว่าไว้ถูกต้องแล้วครับ ว่าคุณลุงที่มาโจโจ้ซังน่ะเป็นนักบวชครับ แต่พ่อของโจโจ้ซังคือซามูไร จริงๆ เรื่องมาดามบัตเตอร์ฟลายในภาคนี้นั้น อาจไม่เหมือนภาคอื่นๆ เพราะเป็นการดัดแปลง การปูปูมหลังของตัวละครแต่ละภาคแต่ละผู้กำกับก็อาจแต่งต่างกันไปบ้างน่ะครับ   โดย: เค็นเน็ธ IP: 124.122.155.102 25 สิงหาคม 2551 13:27:07 น.

โอ้ยินดีมากค่ะ ที่คุณเค็นเน็ธเข้ามาอ่านคอมเเมนต์ด้วย อยากบอกว่าแทบทุกคนที่ดูติดหูเพลงนี้และฉากนี้กันหมดเลยค่ะ ขออนุญาติเอาที่คุณเค็นเน็ธโพสต์ไปส่งต่อให้เพื่อนๆ ได้อ่านนะคะ และหวังว่าจะได้ชมการแสดงจากทีมคุณเค็นเน็ธอีกนะคะ ^_^   โดย: satorn 25 สิงหาคม 2551 16:20:59 น.

ไม่ได้ไปดู แต่มาตามอ่าน ไม่ผิดกฏเนอะ ;P ดีใจที่ทุกครั้งที่ได้อ่านวิจารณ์ จะเห็นว่าทุกคนเล่นดีขึ้น ไม่เฉพาะพน.ของหนอน ๆ หวังว่าน้อง ๆ คงเอาประสบการณ์เหล่านี้ไปใช้กับงานในอนาคตกันนะคะ   โดย: ก้าค้าบ IP: 125.24.143.235 25 สิงหาคม 2551 19:51:02 น.

ขอบคุณ คุณโดรายา และ ก้า จ้า ที่อ่านและชอบที่เขียนน้า ตอนบ่ายมัวแต่ดีใจที่ คุณเค็นเน็ธ เข้ามาโพสต์ ลืมทักทายคุณโดรายาไปเลย ^_^   โดย: satorn 25 สิงหาคม 2551 20:25:54 น.

ตามมาอ่านด้วยคนค่ะ ชอบบทเจ้าชายมาก ถึงแม้จะออกไม่มากกก แต่คิดว่า พอนอ เล่นดีทีเดียว อยากดูเจ้าชายอีกรอบค่ะพี่อุ๊ แต่...ทุนทรัพย์ไม่ไหวแระ ไหนจะมินิคอนอีก โฮ โฮ ป.ติส ประทับใจบทคุณลุงโจโจ้ซังที่คุณเค็นเน็ธเล่นมากเหมือนกันค่ะ   โดย: NoK S&K IP: 125.25.129.24 25 สิงหาคม 2551 23:01:19 น.

ตามมาอ่านด้วยคนค๊า เรื่องความประทับใจ ที่สุดต้องยกให้เจ้าชายอยู่แล้ว แต่รองมาก็คุณลุง เนียแระ พอเบรก ปุ๊บ ไฟเปิดปั๊บ ก็รีบหยิบ สูจิบัตร มามองหา ชื่อเลยคะว่า ใครกันนะ เล่นได้ สุดยอดมาก   โดย: กลางไพร IP: 58.8.233.22 25 สิงหาคม 2551 23:24:07 น.

น้องอุ๊ขา... สุดยอดแห่งการเม้นท์เลยแหละ...พี่กวาดสายตาดูทุกจุดแต่เก็บรายละเอียดได้ไม่หมด...รู้แต่ว่ายังมีจุดบอดหลายอยู่นา แต่ไม่รู้จะบรรยายอย่างไร บางเพลงฟังแค่ครั้งเดียวก็ติดหู....แต่ก็ขัดใจ เพราะมันรุนแรงเกินไปในความรู้สึกของพี่....555+ อินเนอร์สงสารนางเอกจัด ส่วนเจ้าชายของพี่...อิอิ ไม่ต้องพูดถึง ถ้าไม่เกรงจะต้องกินแกลบ จะขอดูทุกรอบที่เหลือเลย กร๊ากกกก   โดย: พี่ต๊อด IP: 117.47.40.82 28 สิงหาคม 2551 0:05:24 น.

ขอบคุณค่าพี่อ้อย กับพี่ต๊อด พอดีมองจากมุมไกลค่า เลยเห็นได้ทั้งเวที ถ้าอยู๋หน้าๆ คงมองเห็นไม่ชัดเจนเช่นกันค่า   โดย: satorn 28 สิงหาคม 2551 0:17:52 น.

ผิดไหม ถ้าจะบอกว่า ประทับใจคุณลุงเป็นอันดับหนึ่ง ตามด้วยเจ้าชาย และโกโร่ กร๊ากกกกก พี่นัท อย่าเหวี่ยงเค้านะ เค้าพูดความจริง   โดย: วลีวิไล 28 สิงหาคม 2551 9:29:59 น.

ป้าขอขอบคุณที่ท่านๆชอบฉากคนทรยศนาค๊า ป้าก็เสียแรงไปเยอะ ฉากนี้ทีไร ด่าหลานจนลมจะใส่ ไม่ได้อยากจะด่าหลานเล๊ย แต่อีตาลุงมันขี้โมโห เลยจำใจ ติดตามป้าต่อไปนะคะ   โดย: ป้า IP: 199.41.197.24 2 กันยายน 2551 15:34:47 น.

ขอบคุณนะคะที่ไปอ่านนิยายที่บล็อก โจโจ้ซัง..น้องๆเอเอฟ ทำได้ดีเกินคาด แต่ที่ชอบที่สุด ก็คงคล้ายๆกับทุกคนนั่นแหละค่ะ คือชอบลุงโจโจ้ซัง แบบว่า ด่าทีนึงสั่นเทิ้มไปทั้งตัว...ชอบมาก คนทรยศๆๆ ชื่อเค็นเน็ธเหรอคะเนี่ย...อิอิ...เล่นอะไรที่ไหนอีกคะ ...ถ้าหากเรารู้ เรา จะ ตามไปดู.......... ...นัทก็ชอบความขรึม...เท่ซะ.. ต้า ก็โอนะ ไม่หลุดเลย คีฟคาแรกเตอร์สุดริด... ตุ้ย มีเสน่ห์อยู่แล้ว... สรุป โจโจ้ซัง สนุกเอาการ...   โดย: อัยย์ (ทากชมพู ) 12 กันยายน 2551 17:47:32 น.

ละครเรื่องใหม่ครับ เผื่อว่าจะมีคนสนใจ https://www.bananabooking.com/index.php?module=Booking&file=view&id=70   โดย: เค็นเน็ธ IP: 124.120.76.44 5 มิถุนายน 2556 1:07:23 น.