เจอมาร้ายดียังไง แต่ใจก็ยังต้องการ ในทุกๆวัน โลกหมุนด้วยความรัก +++++SaSa SeCreT++
Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
16 เมษายน 2551
 
All Blogs
 

ความอดทนของฉันมันมีลิมิต...สิ้นสุดกันที

อืม ในที่สุดฉันก็หมดสิ้นความอดทน ใครจะว่าฉันบ้า ใครจะว่า ฉัน ประสาทก็ช่างแต่ฉันทนไม่ไหวแล้ว ที่ต้องกินยาทุกวัน ตื่นมาอ้วกทุกเช้า เพราะไม่สามารถรับได้กับการใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่สามารถข่มตานอนได้หากไม่กินยา แถมยังมีเสียงยังกะเปิดหนังโป๊ ในบ้านตลอดเวลานี่ขนาดออกมานอนโซฟาข้างนอกแล้วนะ ฉันรับไม่ได้ คิดว่าจะกลับไทยแล้วไม่อดทนมันแล้ว จบช้าอีกเทอมก็ช่างมัน สามวันมาแล้วนะที่ฉันต้องการนอนแต่ไม่ได้นอนฉันไม่สามารถเทกยาเพื่อไปทำงาน ได้ทุกวันนะ บอกแล้วนะไม่ใช่ไม่บอก พยายามเข้าใจกันบ้างสิ
ถ้ารักจะอยู่ด้วยกัน
แต่นี่ปล่าวเลย ไม่มีใครแคร์ความรู้สึกฉันสักนิด
บ้านก็มีแต่ฉันเป็นคนเก็บ ห้องน้ำก็ต้องแชร์กะผู้ชาย
อาหารฉันก็ต้องเป็นคนทำ เพื่อคนห้าคน นอนก็นอน ไม่ได้ ต้องระเห็จตัวเองไปนอนห้องซักผ้า ที่ไกลออกไจกบ้านประมาณเจ็ดสิบเมตร
ยังจะเชิญคนอื่นมานั่งเล่นไพ่ในบ้านตรงที่ฉันนอน ต่อให้ไปเล่นในห้องของหล่อนมันก็เสียงดังรบกวนฉันอยู่ดี ฉันต้องตื่นเช้ากว่าใคร ที่จะต้องมาทำอาหารให้กิน เก็บบ้าน ต้องทนเข้าห้องน้ำที่ผู้ชายเข้า ต้องทนเสียงเพลง หรือเสียงร้อง ขณะที่เธอกำลังมีsex กับผู้ชาย ก็เข้าใจว่ารักกันก็เข้าใจว่าเป็นแฟนกัน แต่ใจฉันเกินจะอดทน ฉันมันผิดเองที่รับไม่ได้ กับรื่องแบบนี้ ทนฟัง ทนเห็นไม่ได้ อ้วกแตกทุกเช้า เมื่อเช้าที่ฉันไม่ตื่นไม่ออกไปไหนไม่ไปทำงาน เพราะฉันกินยานอน มากกว่าปกติ ไม่ทำอาหาร ฉันผิดใช่ไหม ? ตกลงฉันผิดที่ฉันวีน ฉันผิดที่ฉันไม่อดทนใช่ไหม แรงมาก็แรงไปความหยาบของจิตใจของพวกเธอ ขอโทษด้วยที่ฉันเข้าไม่ถึง ขอโทษจริงๆที่มาตรฐานการใช้ชีวิตของฉันต่างจากคนอื่น รู้ทั้งรู้ฉันมีงาน มีรายงานกองท่วมหัว มีงานที่ต้องส่ง ฉันจะเอาเวลาไหนทำ งานของฉัน พอเรียกร้องให้ทำบ้างก้มีสีหน้าใส่ เบื่อค่ะ อยากกลับใจจะขาดจะมีใครอดทนหรือต้องเจออะไรแบบฉันไหม บอกหน่อยว่าควรต้องทำยังไง อ้วกจะแตก เซง กลับๆๆๆ ไม่ทนแมร่งแล้ว




 

Create Date : 16 เมษายน 2551
7 comments
Last Update : 16 เมษายน 2551 20:33:34 น.
Counter : 744 Pageviews.

 

หวัดดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
ใจเย็นๆนะคะ ถ้าทนอยู่กะเขาไม่ได้
ทำไมเราไม่ย้ายออกมาอยู่ที่อื่นอ่ะค่ะ
(แบบว่าไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรอ่ะค่ะแต่อยากเสนอความเห็นคงไม่ว่ากันนะคะ)
ถ้าอยู่แล้วไม่สบายใจย้ายเถอะค่ะ ถ้ากลับมาก่อนทั้งๆที่ทำให้เราต้อง
ลำบาก อย่าเลยค่ะ มันลำบากเรา

ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อย่าทานยาเยอะเกินไป
มันอันตรายค่ะ (แบบว่าเคยเกือบตายเพราะทานยาเยอะมาแล้วอ่ะ)แบบว่าทานแบบรู้เท่าไม่ถึงการ เพราะว่าไม่สบายหลายอย่าง เลยกินเยอะๆอ่ะ
555+
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

โดย: นู๋กิ๊ฟ&นู๋เปิ้ล 16 เมษายน 2551 22:54:30 น.  

 

ย้ายไปอยู่ที่อื่นเถอะ แต่ถ้าเรื่องกลับเมืองไทยถ้ากลับมาแล้วชีวิตไม่ไดดีขึ้นกว่าเดิม ก้อย่ากลับมาเลย อดทนให้ตัวเองประสบความสำเร็จก่อน แล้วค้อยกลับมาใช้ชีวิตสบา ๆ ที่เมืองไทยก็ยังไม่สายนะ

 

โดย: ดา IP: 61.7.140.51 17 เมษายน 2551 1:32:51 น.  

 

นู๋เปนห่วงเพ่สาจัง..แต่อยากรุ้ว่าเค้า(มัน)เปนใครช่างกล้าน่ะว่าไปแล้ว

อย่างว่าของอย่างนี้มันอยุ่ที่นิสัย(สันดาน)น่ะอย่าไปใส่ใจเรย
นู๋ทำงานก้อเจอเจ้านายสุดๆๆๆโคตรสุดทุเรศเรย..การทำงานมีความสุขกะเพื่อนร่วมงานน่ะแต่กลับเจ้านายนู๋(คุนผจก. กะ คุนซูปผู้ยิ่งใหญ่น่ะ)น่ะแทบจะลากหัว...นู้พอจะเข้าใจยิ่งเพ่อยุ่บ้านเดียวกันด้วยน่าเหนใจเพ่วีนไปยังอ่ะ
คุยกันให้เคลียร์เรยดิ..แล้วเพื่อนคนอื่นเค้ามีอารมณ์แบบเพ่ป่ะ

ถ้ามีก้อได้มีพวกช่วยพูด(555+)...ใจเย็นๆๆๆน้าไม่ต้องกลับไทยหรอเสียเวลาป่าวๆๆ

ไม่ใช่เรื่องอ่ะ

แล้วเปนไปได้เราย้ายออกมาได้ม่ะ

แล้วเก่งทำไรให้เพ่สาหนักใจป่าว....เปนภาระของเพ่สาป่าวค่ะ
ไม่ต้องทำกับข้าวให้ใครกิงหรอกเพ่สา+++ให้หากิงเอาเองโตๆๆกันแล้วไม่ทำกันเองก้ออด(ก้อแค่อด..ให้ตายไปเรย)...ไม่ต้องใจอ่อนน่ะค่ะ

ปันยาน่าจะมีน่ะค่ะสำหรับพวกคุนๆๆที่เพ่สาอยากวีนน่ะ

เพราะเราเปนตัวของเราเองดึที่สุด...สู้ๆๆๆ

นู๋เม้นไปถูกทางป่ะเนี้ยมันอารมณ์จากที่อ่านน่ะค่ะ..เครียดแทน

อย่ากิงยาเยอะน้ารักตัวเองมากๆๆๆน่ะค่ะ

 

โดย: เปาน้อย*-*ต่อยหนัก IP: 203.147.19.59 18 เมษายน 2551 0:39:40 น.  

 

เข้ามาเยี่ยมโดยบังเอิญครับ ดีใจจังที่พบคนวัยใกล้เคียงกัน (เดาเอา --เห็นกำลังเรียนอยู่) กำลังป่วยด้วยโรคเดียวกัน ผมได้รับคำวินิจฉัยว่าป่วยด้วยโรค dysthymia เหมือนคุณ (ใช่มั้ยหว่า?) มาประมาณ 2 ปีแล้ว หลังจากที่ความสามารถในการเรียนและการใช้ชีวิตค่อยๆตกฮวบลงที่ละน้อยจนถึงจุดวิกฤตจุดหนึ่งที่ทำให้ผมต้องจำใจ (จำใจจริงๆครับ) ไปปรึกษาจิตแพทย์ ผมเคยได้รับยา Zoloft อย่างเดียวมาประมาณ 1 ปีเต็มๆ โชคดีใช้สิทธินศ. จึงไม่ต้องจ่ายตังค์ไม่งั้นคงกลุ้มเพราะไอ้ยานี่แม้จะเป็น antidepressant ที่มีผลข้างเคียงน้อยมาก จนผมไม่รู้สึกผิดปกติเลย แต่ก็ดันเป็นยานอกบัญชียาหลักแห่งชาติซึ่งแพงเอาการ (ประมาณเม็ดละ 50, ประเทศไทย) ผมกินได้เพียงปีเดียวหมอก็บอกว่าคงจะต้องเปลี่ยนเป็นอีกตัวหนึ่งที่ราคาถูกกว่าและมีชื่อสามัญว่า fluoxitine ไอ้นี่ก็ดันมีโอกาสทำให้เกิด sexual dysfunction TT TT แต่โชคดีชมัดที่ผลยังงั้นไม่เกิดกับผม หุ หุ ปัจจุบันผมกินยาเพิ่มอีกชนิดคือ nortryptiline ซึ่งเป็นยาต้านซึมเศร้าเหมือนกันแต่คนละกลุ่มกับ fluoxitine และ sertraline (Zoloft)

ปัญหาของผมคงจะเบากว่านี้มากถ้าผมไม่ได้เรียนหมอ ! แต่โชคก็เข้าข้างอีกเพราะผมเรียนหมอฟัน ซึ่งแบกรับความเป็นความตายน้อยลงไปหน่อย แต่เคราะห์ยังไม่จบ เพราะผมเองจากที่เคยติวให้เพื่อน ปัจจุบันกลับมีความรู้และทักษะที่กระพร่องกระแพร่ง ความมั่นใจในตนเอง ความรับผิดชอบที่เคยภาคภูมิใจเหลือเกิน ก็พาลหดหาย จนครูบาอาจารย์บางท่านผมว่าท่านก็คงจะเอือมระอากับผมเหมือนกัน ทั้งที่เมื่อก่อนผมคนเดียวกันนี่แล่ะที่ได้รับความไว้วางใจอย่างมากจากทั้งอาจรย์และเพื่อนๆ (ผมเป็นประธานชั้นปีอยู่ช่วงหนึ่ง และก่อนหน้านั้นก็เคยเป็นหัวหน้าห้องติดๆกันหกปี ---แหมโม้น่าดูเลย) บางครั้งผมก็ยอมรับตัวเองในสภาพนี้ไม่ได้เหมือนกัน และทางออกที่แว๊บเข้ามาบ้างก็คือการฆ่าตัวตาย ! แต่อย่างน้อยผมก็พยายามฟันฝ่ามาได้ถึงปัจจุบัน (ปีสุดท้าย=ปี 6)

ผมยังมีภาระค้างอยู่มาก วันนี้จึงขอเขียนมาคุยพอหอมปากหอมคอก่อน หวังว่าเรื่องราวที่แลกเปลี่ยนมานี้ คงพอช่วยให้คุณได้รู้สึกมีเพื่อนที่ประสบชะตากรรมคล้ายคลึงกันอยู่บ้าง ผมได้อ่านเรื่องราวของคุณข้างบนนั้นแล้ว วินาทีนี้ก็ได้แต่รับทราบ เห็นใจ และก็ขอส่งกำลังใจและความปรารถนาดีไปให้ โดยหวังว่าคุณจะได้เรียนรู้ชีวิตในอีกรูปแบบนึง ฟันฝ่ามัน พร้อมทั้งเก็บเกี่ยวสิ่งดีๆมาเติมชีวิตให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นได้สำเร็จ

แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่ครับ

ด้วยความปรารถนาดี ^__^

 

โดย: LiyIpN IP: 203.131.209.242 24 เมษายน 2551 18:09:16 น.  

 

พี่ก่อนน่านู๋นี้น่ารุ้จักน่ะ
เพ่ลองคุยดูดิ...คิดถึงน่ะค่ะ

 

โดย: เปาน้อย*-*ต่อยหนัก IP: 203.147.19.65 25 เมษายน 2551 0:15:19 น.  

 

ไงแกสบายดีปล่าว สู้ๆนะเฟ้ย

 

โดย: Ann_Inter IP: 124.121.77.87 3 พฤษภาคม 2551 1:39:11 น.  

 

หายไปเรยยยเพ่เรา

 

โดย: เปาน้อย*-*ต่อยหนัก IP: 203.147.19.70 5 พฤษภาคม 2551 2:04:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


~ SaSa SeCreT~
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผู้หญิงบ้าๆ คนนึง ติ๊งต๊องหน่อยๆ เอาแต่ใจที่สุด ๆ
มีเหตุผลบ้าง(แต่เป็นของตัวเองซะส่วนใหญ่) วันนี้ขอเปิดตัวเองเปิดหัวใจรับสิ่งดีๆจากสังคมเล็กๆที่นี่ นะคะ



online now!
Total
Friends' blogs
[Add ~ SaSa SeCreT~'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.