BlogGang.com : : หลวงเส : นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 24

ถ้าขจัดความกลัวออกไปได้ ไม่นานความสำเร็จก็จะตามมา

Group ตัวอย่าง

<<

พฤษภาคม 2555

>>

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

22 พฤษภาคม 2555

นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 24

นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 24

"ดูท่าทางพี่คนนั้นน่าจะเป็นสหายนำ" สาวบัวหมายถึงพี่โสภาส หล่อนปรารภขณะชวนกันเดินเก็บผักป่าริมคลองตอนขากลับ "แต่ถ้านับระยะเวลาที่ออกจาก วค. พร้อมกับนุ้ย เพียงไม่ถึงปีแกได้รับมอบภารกิจจากพรรคสูงระดับนั้นแสดงว่ามันสมองและความสามารถเข้าขั้นทีเดียว"

ผมเด็ดยอดจิกอวบอ้วนสีน้ำตาลเข้มสำหรับเอาไปจิ้มน้ำพริกได้มากำมือหนึ่ง ส่งให้สาวบัว พูดให้หล่อนฟังว่า "เท่าที่รู้ ทุกคนที่ ‘ ขึ้นเขา’ ต้องศึกษาทฤษฎีและแนวทางการปฏิวัติในโรงเรียนการเมืองการทหารให้จบหลักสูตร จึงจะได้รับมอบภารกิจเคลื่อนไหวตามสภาพ และตามถนัดของแต่ละคน แต่พี่โสภาสมีพื้นฐานการศึกษาด้านลัทธิการเมืองมาพอสมควร จึงน่าจะผ่านหลักสูตรที่ว่าในเวลาอันรวดเร็ว และน่าจะได้รับมอบภารกิจด้านมวลชนมากกว่าภารกิจด้านการรบ..."

"เหมือนอย่างนุ้ย ถ้าเข้าป่าจับปืนก็น่ากลัวจะอยู่ฝ่ายนำในไม่ช้าเหมือนกัน"

ผมหัวเราะ "ผมมันสุขนิยม ขืนเข้าไปยุ่งด้วยก็รังแต่จะทำให้สภาพกองทัพของเขาตกต่ำเสียเปล่า ๆ ว่าแต่บัวไม่กลัวคอมมิวนิสต์หรือ? เห็นนั่งฟังเฉย ไม่สะทกสะท้านเลย"

"เมื่อก่อนนู้นก็กลัว แต่หลังจากซึมซับสิ่งต่าง ๆ ที่นุ้ยพูดให้ฟังมากเข้า ก็ไม่นึกกลัวเลย เพราะรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร"

"เก่งมาก" ผมว่า "แต่เรื่องที่เราไปพบพวกเขาวันนี้ยังไม่ควรบอกให้ใครรู้ ปล่อยไปตามธรรมชาติ ถ้ามีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นจริง เราควรอยู่เฉย ๆ ไปก่อน"

"บัวก็ว่าอย่างนั้น" หล่อนคล้อยตาม

ก็อย่างที่บอก แม้ผมจะศรัทธาในแนวทางของคอมมิวนิสต์อยู่บ้าง แต่ลึก ๆ แล้วผมไม่เชื่อว่าเมื่อพวกเขาปฏิวัติล้มล้างระบอบทุนนิยมชนชั้นสำเร็จ ปัญหาความเลื่อมล้ำในสังคมมนุษย์จะหมดไป เพราะผมคิดว่ามนุษย์ปุถุชนนั้นเต็มไปด้วยกิเลส เงื่อนไขและแรงจูงใจที่จะทำให้เกิดความขัดแย้งในรูปแบบอื่นในอนาคตยังมีอีกมากที่พวกเขายังเข้าไม่ถึง และสลัดออกไปไม่ได้

เรากลับมาถึงทับก่อนพลบค่ำ ได้ผักหญ้ามาพอสมควร ไม่มีใครสงสัยเรื่องกลับผิดเวลา เพราะลุงทองและเพื่อน ๆ ของผมกำลังตั้งก๊วนกัญชากันอย่างเพลิดเพลิน เสียงเพลงสลับกับรายการโฆษณาสินค้าจากลำโพงทรานซิสเตอร์ที่วางอยู่ใกล้พวกเขาดังลั่น ป้าพัวนั่งตะบันหมากกุก ๆ อยู่ด้านอก หญิงหมอนตำเครื่องแกงโปก ๆ อยู่ในครัว ท่าทางพวกเพื่อน ๆ ของผมจะเอาเนื้อรมควันมาฝาก เพราะเมื่อวันสองวันที่ผ่านมา มีอีเก้งตัวเขื่องพลาดท่ามาติดแร้วไอ้หมึกตัวหนึ่ง หลังจากเอาเนื้อสดแจกจ่ายไปยังพวกชาวเหมืองที่สนิทสนมกันในวันนั้นครบถ้วนทุกคนแล้ว ที่เหลือพวกมันก็ย่างรมควันเก็บไว้

ผมกับสาวบัวเดินตามหลังกันขึ้นกระไดขนำ สาวบัวเดินหายเข้าไปในครัว ผมหย่อนตัวนั่งฟังพวกขี้กัญชาพุดคุยกันข้าง ๆ วง

"ลองสักบ้องไหมนุ้ย" ไอ้พริ้งยื่นบ้องกัญชาส่งให้

"ตามสบายเถอะ ของหายาก" ผมว่า

"ต่อไปถ้าแร่ในป่านี้หมด เราถางไร่ปลูกกัญชากันดีกว่า" ลุงทองเปิดประเด็น

"แถวนี้ดินดี กุหลีเท่าหัวแม่มือแน่นอน" ไอ้บองหลาฝันไกล

"ว่าแต่เวลาขนออกไปขายนี้ซิ จะทำอย่างไร?" ลุงทองปรารภขึ้นอย่างจริงจัง "เพราะถ้ารอดไปได้รวยแน่ แบกขนก็ง่าย ไม่หนักเหมือนแร่ ราคาก็แพงกว่า แม่-ง-แร่หนักอุบาทว์-โลละเจ็ดแปดสิบ แต่กัญชาเบากว่า--โลตั้งร้อย"

"เฮ้ย!" ไอ้หมึกร้องขึ้น แล้วมันก็หัวร่อก๊าก "มันหนักเท่ากันแหละลุง กิโลหนึ่งก็สิบขีดเท่ากันแหละ นุ่นกับเหล็ก หรือกัญชากับแร่ กิโลละสิบขีดเท่ากันหมด"

"เออ จริง" ลุงทองหัวเราะแหะ ๆ

ในวงกัญชาก็มักมีมุขขำ ๆ ให้ได้หัวเราะกันเรื่อย โลกของพวกเขาเต็มไปด้วยความสุขสดชื่นอย่างน่าอิจฉา ถ้าไม่ติดว่าโทษที่จะเกิดขึ้นภายหลังจะรุนแรง น่ากลัว ควันกัญชาก็ช่างเป็นสิ่งที่น่าพิศสมัยอยู่บ้างเหมือนกัน ผมเคยสูบหลายครั้ง แต่ละครั้งช่างเพลิดเพลิน สมองโล่ง มองสิ่งรอบข้างสวยงามสดใส เวลาเปิดวิทยุหรือแผ่นเสียงนอนฟังเพลง รู้สึกเคลิบเคลิ้มราวกับเห็นปากนักร้องมายืนร้องให้ฟังอยู่ใกล้ ๆ ทำให้มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แต่ครั้นได้รู้ถึงพิษร้ายของมันก็ต้องใส่เกียร์ถอย... กัญชาเป็นยาเสพติดให้โทษ ที่ออกฤทธิ์หลายอย่างต่อระบบประสาทส่วนกลาง คือทั้งกระตุ้นประสาท กดและหลอนประสาท สารออกฤทธิ์ที่อยู่ในกัญชามีหลายชนิด แต่สารที่สำคัญที่สุด มีฤทธิ์ต่อสมองและทำให้ร่างกาย อารมณ์ และจิตใจเปลี่ยนแปลงไป คือ เตตราไฮโดรแคนนาบินอล (Tetrahydrocannabinol) มะเร็งปอด ถุงลมโป่งพอง เป็นโรคที่มาจากพิษกัญชา ทรมานและน่ากลัวทั้งนั้น และที่สำคัญกัญชามีพิษร้ายต่อจิตประสาท ทำให้สมองเลอะเลือน เป็นสิ่งที่ผมกลัวที่สุด ภายหลังจึงพยายามหลีกเลี่ยง ใครชวนก็มักบอกปัด จนกระทั่งระยะหลัง ๆ จะไม่ค่อยมีใครชวนอีกเลย

ได้เวลาเย็นย่ำจวนเข้าไต้เข้าไฟ ริ่งเรไรในป่าส่งเสียงระงมทั่วทุกทิศทาง พวกคอกัญชายังคงหมุนเวียนสูบบ้องท่องสวรรค์ของพวกเขาอย่างรื่นรมย์ พร้อมทั้งเสาะหาเรื่องราวตลกขบขันมาพูดคุยหัวร่อกันคิกคัก จนทำให้ผมพลอยหัวเราะไปด้วย แต่พอถึงบทจะเงียบ พวกเขาก็พากันนั่งตาปรือ มองเปลวไฟตะเกียงน้ำมันก๊าดที่วางอยู่กลางวงแล้วยิ้ม ราวกับพบเห็นลายแทงขุมทรัพย์ผุดพรายอยู่ในนั้น จนเมื่อเพลงมาร์ชต้นตระกูลไทยซึ่งเป็นเพลงไตเติ้ลก่อนข่าวต้นชั่วโมงกระหึ่มขึ้นจากลำโพงทรานซิสเตอร์ ไอ้บองหลานั่งใกล้ ๆ ทำท่าจะเอื้อมมือไปปิด แต่ผมห้ามไว้

"ยัดแม่ ฟังแต่เพลงกับนิยาย มันถึงได้โง่เหมือนควายเพราะอะไร" ผมด่ามัน

"รำคาญ" บองหลาเถียง "หัวทอ ยิ่งข่าวการเมืองกูยิ่งเกลียดเหมือนขี้... แม่-ง แต่ละตัว- -ตัวเองดีอยู่คนเดียว คนอื่นเปรตทั้งเพ... ยัดแม่ มึงชอบฟังหรือ เรื่องเปรต ๆ พรรค์นั้น"

"ก็ฟังไปพลางด่าแม่พวกมันไปพลางซี้ หนุกดี" ผมว่า

"หัวทอ ฟังนกการ้องฉาวอยู่ในป่ายังเพราะหูกว่าเสียงเปรต ๆ พรรค์นั้นเป็นไหน ๆ "

ไอ้บองหลาหันไปมองวิทยุถ่านแห้งเครื่องนั้น แล้วทำจมูกฟุตฟิตด้วยความรังเกียจ คล้ายกับว่ามีของเหม็นตั้งอยู่ตรงหน้า กระทั่งผู้ประกาศข่าวเริ่มอ่านข่าวส่งกระจายเสียง ทุกคนจึงนั่งเงียบ

"...เมื่อเวลาสิบห้านาฬิกาสามสิบนาที ของวันนี้ ผู้สื่อข่าวกรมประชาสัมพันธ์ประจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี รายงานว่า ได้เกิดการปะทะกันระหว่างกองกำลังผสมของเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจตระเวนชายแดนหน่วยที่ 14 บ้านสองพี่น้อง อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี กับกองกำลังผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์จำนวนหนึ่ง เหตุเกิดริมถนนหมายเลข 401 หรือถนนสายมหาดไทย ตรงบริเวณกิโลเมตรที่ 102 บ้านสองพี่น้อง ตำบลคลองสก อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ทั้งนี้ จากการได้รับรายงานข่าว ผู้สื่อข่าวกรมประชาสัมพันธ์ประจำจังหวัดสุราษฎร์ธานีได้รายงายต่อไปว่า สืบเนื่องจากการออกลาดตระเวนและติดตามข่าวของฝ่ายเจ้าหน้าที่ เพื่อติดตามกวาดล้างกลุ่มผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ ที่กำลังเคลื่อนไหวปลุกระดมมวลชนอยู่ระหว่างรอยต่อของอำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี กับ อำเภอทับปุด และอำเภอคุระบุรี จังหวัดพังงา ได้เกิดการปะทะกันขึ้นเมื่อเวลาดังกล่าว นานประมาณ 1 ชั่วโมง โดยที่ทั้งสองฝ่ายได้ใช้อาวุธปืนและเครื่องยิงระเบิดยิงถล่มเข้าใส่กันอย่างหนัก และว่ากันว่าการปะทะกันในครั้งนี้ เป็นการปะทะที่รุนแรงที่สุดในรอบปี

ต่อมาทางฝ่ายเจ้าหน้าที่ได้วิทยุขอกำลังสนับสนุนจากหน่วยปฏิบัติการเฉพาะกิจที่ตั้งอยู่ใกล้เคียงให้ยกกำลังมาช่วยเหลือ จนทำให้ผู้การร้ายต้องล่าถอย เมื่อเสียงปืนสงบลง ทางฝ่ายเจ้าหน้าที่ได้เข้าทำการเคลียร์พื้นที่ ทราบว่าฝ่ายเจ้าหน้าเสียชีวิต 3 นาย บาด 18 นาย ส่วนผู้ก่อการร้ายก็คาดว่าน่าจะบาดเจ็บและเสียชีวิตจำนวนมาก เพราะบริเวณพื้นที่ที่ปะทะกันนั้น พบรอยเลือดและเครื่องยังชีพจำพวกหม้อสนาม แปลนอน และเป้ประจำตัวของพวกผู้ก่อการร้ายจำนวนหนึ่ง นอกจากนั้นทางฝ่ายเจ้าหน้าที่ยังได้ยึดปืนอาก้าและปืนคาร์ไบน์ได้อย่างละหนึ่งกระบอก

และในขณะนี้ก็ได้รับรายงานเพิ่มเติมว่า ทางฝ่ายกองกำลังของเจ้าหน้าที่ชุดดังกล่าว กำลังติดตามไล่ล่ากลุ่มผู้ก่อการร้ายชุดนี้ไปอย่างกระชั้นชิด คาดว่าอีกไม่นานก็คงเกิดการปะทะสู้รบกันอีกระลอกอย่างแน่นอน หากมีผลคืบหน้าอย่างไร ทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย กรมประชาสัมพันธ์ ก็จะนำมารายงานให้ท่านผู้ฟังได้รับทราบกันอีกครั้ง สวัสดีครับ"

หลังจบข่าว ไอ้หมึกพูดขึ้นว่า "พวกเขาเขยิบมาใกล้จมูกพวกเราแล้ว"

"อย่ามายิงกันแถวนี้ก็แล้วกัน" ไอ้บองหลาว่า

"ไม่มาหรอก" ลุงทองพูด "ถ้าพวกคอมฯมันฉลาด ก็ต้องหลอกล่อให้ติดตามไปทางอื่น ป่าแถบนี้เหมาะที่จะกันไว้เป็นฐานที่มั่นในอนาคต เพราะเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์ มีทางออกหลายทาง จะขนเสบียงมาตุนไว้ก็ทำได้สะดวก"

"แหม-ลุง" ไอ้หมึกหัวเราะ หึ หึ "อย่างนี้ต้องส่งไปอยู่หน่วยวางแผน"

"หัวทอ มีด้วยหรือ- -หน่วยวางแผน" ไอ้บองหลาขัดคอไอ้หมึก แล้วหันมาทางผม "มีไหมสหายนุ้ย?"

สิ้นเสียงไอ้บองหลา พวกคอกัญชาด้วยกันก็หัวเราะ ฮา ฮา

"หัวทอ กูไม่ใช่คอมฯ เว้ย" ผมว่า

ไอ้บองหลาส่ายหน้า

"แต่โคตรมึงอยู่บ้านส้อง...คอมฯทั้งเพ- -น่าจะรู้บ้างละนา ยัดแม่-ง-ห้องขังก็เคยมุดหัวเข้าไปนอนมาแล้ว...นั่นก็เรื่องคอมฯเหมือนกัน ของแค่นี้ไม่รู้ก็ผิดไปล่ะ"

"ก็มึงหัดใช้หัวคิดเสียบ้างซี" ผมว่า "แม้แต่โจรกระจอก ๆ จะออกปล้นแต่ละครั้ง ก็ยังต้องคิดวางแผนเสียก่อน แล้วนี่งานสำคัญระดับชาติ ไม่มีการวางแผน ก็แพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้ง--จริงไหม?"

"ไอ้นั่นรู้ล่ะ" บองหลายกมือขยี้ปลายคางตัวเอง "แต่ที่อยากรู้ เขาเรียกหน่วยงานนั้นว่าอะไร"

"อ้าว- -ยัดแม่ ก็บอกแล้วไง กูไม่ใช่คอมฯ กูจะไปรู้แม่-งเรอะ! ไอ้เปรต อยากรู้นักก็ไปซี้ ไปขึ้นเขาช่องช้าง หรือไม่ก็บ้านเหนือคลอง ที่บ้านคุณตากูโน่น ไปไหม-กูจะพาไป"

ไอ้บองหลามองผมตาเขียว

"ไอ้ผี- -มึงไปเองเถอะ"

ก็นั่นแหละ ! เกี่ยวกับความเคลื่อนไหวตามแนวทางปฏิวัติล้มล้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยของกองทัพแดงในระหว่างนั้น เป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าคนอย่างผม หรือใคร ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องจะมีโอกาสซึมซับได้ง่าย โดยเฉพาะผมก็เพียงแค่เคยสัมผัสพูดคุยกับผู้ที่มีประสบการณ์ เหมือนอย่างพูดคุยกับพี่โสภาสเมื่อช่วงบ่ายมาบ้างเท่านั้น แต่ถ้าเป็นตำรับตำราเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็พอจะพูดได้ว่า ผมได้อ่านและได้ศึกษามาพอสมควร ทว่าเรื่องแบบนี้กับคนบางคนเราไม่อาจแลกเปลี่ยนความคิดเห็นหรือพูดคุยเรื่อยเปื่อยกันได้ เพราะเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม อย่างน้อยก็เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์

หลังจากนั้นอีกสองวัน สถานีวิทยุกระจายเสียงฯกรมประชาสัมพันธ์ ก็รายงานข่าวการปะทะกันระหว่างเจ้าหน้าที่ตำรวจทหารกับผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ถี่ยิบ ผมคอยติดตามข่าวและประเมินสถานการณ์การสู้รบของพวกเขาอยู่ทุกระยะ จนทำให้รู้ว่า กองกำลังทั้งสองฝ่ายได้ขยับพื้นที่ประจันหน้าถอยห่างออกจากพื้นที่เก่าไปเรื่อย ๆ กระทั่งครั้งสุดท้ายที่ได้ฟังข่าวก็เป็นการปะทะกันย่อย ๆ แถวอำเภอเคียนซา จังหวัดสุราษฎร์ธานี ซึ่งอยู่ห่างจากดงเขายาพอสมควร แสดงว่าพวกกองกำลังปฏิวัติคงล้มเลิกการเคลื่อนพลสู้รบผ่านมาทางนี้ เพราะฉะนั้นการที่เขาคิดสงวนพื้นที่นี้ไว้ใช้ประโยชน์ในอนาคตเหมือนที่ลุงทองว่าไว้ก็คงเกิดขึ้นได้จริง

ในขณะเดียวกัน หน่วยจรยุทธ์ของคุณสุภาพก็หายไปจากปากคลองเขายาอย่างไร้ร่องรอย...

หรือการปรากฏขึ้นของพวกเขา คือการสืบสภาพพื้นที่นี้แต่เพียงอย่างเดียว?

ผมสงสัยอีกแล้ว...

****************************************

Create Date : 22 พฤษภาคม 2555

Last Update : 25 พฤศจิกายน 2555 18:32:15 น.

20 comments

Counter : 1544 Pageviews.

ขออภัยแฟน ๆ ทุกท่าน ที่ห่างหายไปนานก็เนื่องจากผมต้องขัดเกลานิยายเรื่องนี้เพื่อส่งพิมพ์ครับผม และตอนนี้พิมพ์เสร็จแล้ว 100 เล่ม แล้วก็จำหน่ายหมดเกลี้ยงเลยครับ
หากแฟน ๆ ท่านใดสนใจก้ขอให้รอการสั่งพิมพ์ครั้งที่ 2 นะครับ

โดย: หลวงเส

วันที่: 22 พฤษภาคม 2555 เวลา:6:52:35 น.

โดย: papisong

วันที่: 22 พฤษภาคม 2555 เวลา:7:17:43 น.


มาแล้วแก้วตา สัญญาให้ไว้ยังจำ บุญนี้บาปนำพี่มาไม่เจอนวลนาง....ฮ่า ๆๆๆๆๆ เสร็จภาระแล้วครับ เชิญติดตามอ่านิยายเช่นเดิมนะครับ

โดย: หลวงเส

วันที่: 4 กรกฎาคม 2555 เวลา:18:14:00 น.


อยากเห็นหนังสือจังเลย พิมพ์ที่ไหนคะ ถ้าพิมพ์ครั้งที่าองขอจอง 1 เล่มนะ คะ ภ้าลืมอีก คราวนี้โกรธกัยเลยละ 5555

โดย: ดอยสะเก็ด

วันที่: 5 กรกฎาคม 2555 เวลา:0:13:38 น.


[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย] ------------------------------------- โหว....หายไปตั้งนานคิดถึงจังเลย แวะมาทักทายกันยามค่ำค่ะ สบายดีนะคะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 5 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:55:09 น.

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าวันอาทิตย์ค่ะ คุณหลวงเส ไม่ได้เข้ามาทักทายกันนานเลย ดีใจจังที่คุณหลวงเส ยังจำต้อยได้สบายดีนะค่ะ ช่วงนี้ภาคใต้ฝนตกบ่อย ต้องระวังเรื่องสุขภาพด้วยน๊า

โดย: KeRiDa

วันที่: 8 กรกฎาคม 2555 เวลา:7:34:33 น.

แวะมาทักทาย ยามสายของวันครอบครัว เกศสุริยง

สร้างกริตเตอร์
########################
มาทักทายเหมือนเช่นเคย วันหยุดได้นอนเต็มที่กันไหมคะ วันนี้ที่อ่างทองอากาศเย็นสบายมาก ฝนตกติดต่อกันมาหลายวันแล้ว หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณหลวงเส คงสบายดี

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 8 กรกฎาคม 2555 เวลา:10:19:18 น.

alt

Rose

----------------------------
แวะมาทักทายตอนเช้าวันจันทร์ เมื่อวานเข้าหน้าหลักbloggangไม่ได้เลย วันนี้เช้ามาเปิดลองเลยปรากฏว่าเข้าได้เลยรีบมาทักทาย คิดถึงเสมอนะคะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 16 กรกฎาคม 2555 เวลา:8:13:59 น.

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ

[เกศสุริยง]
---------------------------
แวะมาทักทายวันที่อากาศขมุกขมัวทั้งวันเลย ช่วงๆนี้มาๆหายๆอย่าว่ากันนะคะ ซ้อมงานแสดง 60พรรษามหหาวชิราลงกรณ์ค่ะ เหนื่อยจนหัวหมุนในบางคร้ง แต่ก้สู้ค่ะใจเต็มร้อยอยู่แล้วในเรื่องนาฏศิลป์ ระลึกถึงอยู่เสมอค่ะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 18 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:48:16 น.

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
-----------------------------------
ทักทายยามเย็นๆ วันนี้นอนทั้งวันรู้สึกได้ถึงความคล่องตัวกลับคืนมาอีกที อิอิอิ(ที่แท้แอบขี้เกียจ)ตื่นมาก็หิวเลยอ้อนแม่ว่าอยากกินปลาร้าสับ แม่กำลังจักให้อยู่ วันนี้ขอเป็นหนูแดงสักวันนิ คิดถึงคร่าาาาาาคิดถึงเลยแวะมาทักทายกัน มีความสุขนะคะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 22 กรกฎาคม 2555 เวลา:16:59:21 น.


[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย] ------------------------ ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:22:31 น.


มาแล้วครับ หลังจากขัดข้องทางเทคนิกเข้าบล็กตัวเองไม่ได้เสียนาน

โดย: หลวงเส

วันที่: 12 สิงหาคม 2555 เวลา:0:21:44 น.


Thanks: ฝากรูป>

โดย: หลวงเส

วันที่: 12 สิงหาคม 2555 เวลา:1:19:15 น.


เจ้าคนโต.ตัวใหญ่.กว่าคนรอง เจ้าคนน้อง.ตัวเล็ก.กว่าคนพี่ แม่พร่ำบอก.รักเค้า.เท่าชีวี แต่คนดี.กลับบอกแม่.รักแค่ฟ้า ......... ...สุขสันต์วันแม่ค่ะ...

โดย: go far far

วันที่: 12 สิงหาคม 2555 เวลา:23:40:32 น.


More How Are You Comments -------------------------- สวัสดียามเย็นค่ะ วันนี้อากาศดีทั้งวันเลย แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 14 สิงหาคม 2555 เวลา:18:09:50 น.


ขอบคุณมากครับ

โดย: หลวงเส

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:5:18:53 น.

More How Are You Comments
--------------------
มาทักทายยามค่ำ ช่วงนี้งานเยอะจนพันตัวเลย หายไปบ้างแว๊ปไปแวีปมาบ้างอย่าว่ากันนะคะ บางครั้งออกเม้นท์ไม่ทั่วก็เกรงใจเพื่อนๆมากเลย วันนี้พอมีเวลาเลยมาเคลียร์ตัวเองสักหน่อย คิดถึงเสมอจริงๆค่ะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 26 สิงหาคม 2555 เวลา:19:56:13 น.


ครับผมเช่นกันครับ

โดย: หลวงเส

วันที่: 26 สิงหาคม 2555 เวลา:22:33:32 น.

More Sunday Comments
----------------------------------------------
มาทักทายวันครอบครัว อ่างทองเมื่อคืนฝนตกหนักวันนี้อากาศเลยไม่ค่อยร้อนค่ะ คิดถึงอ่ะค่ะ เลยแวะมาเยี่ยมให้หายคิดถึงกันค่ะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 2 กันยายน 2555 เวลา:12:11:36 น.

More Good Luck Comments
-------------------------
โอยยยยยยยทำไมวันนี้ถึงร้อนได้เพียงนี้ ไปช่วยงานบวชมา ร้อนแทบจะขาดใจเลยค่ะ หนีกลับมาบ้านผึ่งแอร์เปิดคอมเล่น bloggang ให้สบายใจ ระลึกถึงเสมอค่ะคุณหลวงเส

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 13 ตุลาคม 2555 เวลา:15:50:16 น.

หลวงเส

Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add หลวงเส's blog to your web]

Bloggang.com