Group Blog All Blog
|
ทริปมรสุมรุมรัก ณ จำปาสัก-ปากเซ (1) ค น เ ร า กำ ลั ง ผ จ ญ ภั ย  วิญญาณของฉันคือ โคลัมบัส ซึ่งแม่น้ำอันตรายหรือความลึกลับอันมืดมนนั้น ไม่สามารถทำให้ฉันเปลี่ยนใจถอยหลังกลับหรือหยุดยั้งฉันได้ เมื่อเขา(เรา)มีความกล้าที่จะพบกับประสบการณ์ใหม่ ๆ และเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง เพื่อที่จะค้นพบและรู้จักอาณาจักรใหม่ ๆ แห่งชีวิต เมื่อเขา(เรา)ทำลายสายโซ่แห่งนิสัยอันซ้ำซาก เพื่อทำชีวิตให้ใหม่อยู่เสมอ โดยการศึกษาจากหนังสือ โดยการเดินทางไปในที่ต่าง ๆ โดยการพบเพื่อนใหม่ โดยการหางานอดิเรกใหม่และยอมรับทัศนะใหม่ต่อโลก เมื่อเขา(เรา)สรุปว่า การอยู่กับที่ก็คือ ความตาย และหนทางเดียวที่จะออกจากการย่ำอยู่กับที่ ก็โดยการมีชีวิตอยู่อย่างผจญภัยและเปิดกว้าง และมีชีวิตชีวาสดใสในทุก ๆ วันของชีวิต ■สะบายดี ขอต้อนฮับสู่แขวงจำปาสัก เมืองปากเซด้วยความยินดีจ้า ■สวัสดีมิตรรักนักอ่าน-เขียนทุกท่านค่ะ ------------------------------------------------------------------------ ประโยคแรกกล่าวด้วยสำเนียงภาษาลาวใต้ (กรุณาจินตนาการตามค่ะ) ซึ่งสาวบ้านนอกขอคัดลอกคำตามสาวไกด์ลาวที่ทักทายนักท่องเที่ยวชาวไทยค่ะ ประโยคที่สองเป็นคำกล่าวทักทายจากสาวบ้านนอกกับมิตรรักฯ ทุกท่านที่น่ารักค่ะ ■สำหรับการท่องเที่ยวทริปลาวใต้ จำปากสัก-ปากเซในวันเสาร์-อาทิตย์ทริปสั้น ๆ ฉันได้ร่วมเดินทางไปพร้อมคณะครูอาจารย์โดยมีจุดประสงค์ คือ การแสดงมุทิตาจิตแด่ครู(ประถม) ที่เกษียณอายุราชการ แล้วฉันเกี่ยวข้องอะไรกับครูอาจารย์เหล่านี้ ขอบอกว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรง แต่มีความสัมพันธ์ทางอ้อม คือ พี่สาวคนโต(อดีต)เคยรับราชการครู(ประถม) แล้วได้รับเกียรติเชิญไปร่วมงานแสดงมุทิตาจิตในครั้งนี้ด้วย ในฐานะฉันเป็นน้องคนเล็กที่ชอบการท่องเที่ยวและเดินทาง เธอจึงเอ่ยชวนไปเป็นเพื่อนเฉย ๆ หากน้องสาวเต็มใจไปด้วยเสมอ (ถ้าเที่ยวฟรีแบบ พี่จ่าย น้องจน อะกึ๊ย! น้องจดบันทึกการเดินทาง อะคึ่ ๆ) ■ซึ่งคณะครูประถมมีจุดประสงค์หลักคือ การแสดงมุทิตาจิตแด่ครูเกษียณอายุราชการ จุดประสงค์รองคือ ท่องเที่ยวธรรมชาติตามโปรแกรมทัวร์(2 วัน 1 คืน ตามหน้ากระดาษเอ 4) หากจุดประสงค์ชัดเจนของสาวบ้านนอก คือ เที่ยวตามใจไปที่ชอบ.. ที่ชอบ (โดยไม่คาดหวังแต่ตั้งใจเสมอ) ■มิตรรักบางท่านอาจจะรู้สึก(มีจิตสัมผัส) สงสัยใน "ทริปมรสุมรุมรัก"ที่สาวบ้านนอกตั้งชื่อ ด้วยเหตุผลใดนั้น ขอเชิญมิตรรักฯ ติดตามอ่านอย่างกระชั้นชิด (อนุญาตกระพริบตาได้ไม่จำกัดจำนวนครั้ง) ก็จะเข้าใจจนถึงบางอ้อ ในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับทริปมรสุมรุมรัก โดยไม่ต้องใช้วิจารณญาณ(หยั่งรู้) ใช้เพียงแค่สายตา อารมณ์และจินตนาการค่ะ อะคึ่ ๆ ■ฉันเคยเดินทางท่องเที่ยวแบบทัวร์ใหญ่ ๆ ซึ่งไม่ได้ไปกับทัวร์นำเที่ยว(มืออาชีพ)หลายครั้ง มักได้รับประสบการณ์ที่ไม่จำเจและพบกับความเปลี่ยนแปลงเสมอ และครั้งนี้ก็เช่นเดียวกันค่ะ (ทัวร์บัส 2 ชั้น 3 คัน คณะฯ 150 คน) สาวบ้านนอกจึงมีนิยามประจำทริปในครั้งนี้ คือ เตรียมพร้อมรับการเปลี่ยนแปลงเฉียบพลันทันใด @ การเดินทางเริ่มต้น.. ฤกษ์งามยามดี ณ เมืองไทย (ขุขันธ์ จ.ศรีสะเกษ) 06.30 น. เช้าตรู่วันเสาร์ ทีมพี่สาว(เพื่อนครู+น้อง+ลูกหลาน) รวม 9 ชีวิต ได้ย่างเท้าก้าวขึ้นรถทัวร์คันที่ 2 ด้วยความสุขสดชื่นแจ่มใส อารมณ์เบิกบานเต็มที่และระริกระรี้ในใจเสมอแต่ไม่แสดงออก หุ หุ ■ระหว่างเส้นทางถนนขุขันธ์-ศรีสะเกษ รถทัวร์จะต้องแวะจอดรับคณะครูที่อยู่ตามรายทาง โดยมีจุดนัดหมายที่ง่ายและสะดวก คือ ปั้มน้ำมัน ปตท. ซึ่งมักใช้เป็นสถานีเติมเชื้อเพลิงให้กับรถทัวร์ และปล่อยน้ำเสียจากร่างกายของชาวคณะฯ ประมาณว่า "ยิงปืนกระสุนนัดเดียวได้นกหลายตัว" (นักท่องเที่ยวร้อยกว่าชีวิต) ■ตามโปรแกรมทัวร์ เวลา 08.00 น. ชาวคณะฯ จะต้องได้กินข้าวมื้อเช้าที่ ร้านสามชัยกาแฟ อุบลฯ แต่.. เราได้เตือนท่านผู้อ่านไว้ล่วงหน้าแล้วว่า ต้องเผื่อใจ ใช้เวลา เพราะชาวคณะฯ เดินทางถึงอุบลฯ กินข้าวมื้อเช้าในเวลา 09.00 น. ■เนื่องจากว่ากระแสลมมรสุมลูกแรกพัดผ่านประเทศไทย จากฝั่งตะวันออก/ใต้ สู่ฝั่งตะวันตก/เหนือ (ด้วยความเร็วเท่าใดไม่รู้) ทำให้รถทัวร์มุ่งสู่ดินแดนเป้าหมายล่าช้าไป 1 ชม. อาหารเช้าจึงผ่านขบวนการเผาผลาญด้วยความหิวโหย แต่ชาวคณะฯ ส่วนใหญ่มีประสบการณ์จึงเตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัวล่วงหน้า ขนมจีบ ซาลาเปาจากร้านสะดวกซื้อ เตรียมสำรองไว้เป็นที่เรียบร้อยในเบื้องต้น ในระหว่างทางจาก จ.อุบลฯ สู่ด่านพรมแดน ช่องเม็ก ชาวคณะฯ พักผ่อนตามอัธยาศัยด้วยคาราโอเคะ ■12. 10 น. ชาวคณะฯ เช็คอินตรวจหนังสือเดินทาง(ผ่านตลอด) ทัวร์จัดการด้วยความเรียบร้อยโรงเรียนประถม ■สะบายดีจ้า สาวไกด์ลาวกล่าวทักทายคณะฯ คันที่ 2 ด้วยรอยยิ้มไมตรีที่น่ารักเรียบร้อยเหมือนเสื้อผ้าและซิ่นนุ่งที่ น้องนาง สวมใส (ชื่อเล่นสาวไกด์ เหมือนสาวบ้านนอกเลยวุ้ย! ชื่อเล่นเช้ย เชย เนาะ) ซึ่งเธอแนะนำชื่อตามบัตรประชาชนว่า นางดวงผไท บุตรี มิตรรักฯ ไม่ต้องสงสัยค่ะ เธอเป็นคนลาวแต่กำเนิด แล้วได้พบรักกับหนุ่มไทยอีสานจึงมีนามสกุลที่คุ้นเคยกัน การต้อนรับจึงเป็นไปด้วยความสนิทสนมกลมเกลียวเหมือนข้าวเหนียวนึ่ง ■แน่นอนว่า.. สาวไกด์ลาวต้องทำหน้าที่หลัก คือ แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวตามแบบฉบับ และเล่าตำนานความเป็นมาของสถานที่สำคัญในเป้าหมาย(เท่านั้น) อย่างที่สาวบ้านนอกเกริ่นนำไว้ล่วงหน้า ทริปนี้เป็นคณะครูประถม จึงมักจะมีไกด์สมัครเล่นชอบพูด(แทรก)ให้ความรู้ตามวิสัยครู ด้วยมีไมค์ในมือเช่นกัน(ว้าซ้าน!) สาวไกด์จึงให้เกียรติครูอาจารย์พูดแทรก ตามกำลังศรัทธาด้วยความเกรงใจ(แต่ยังไม่วางไมค์) เนื้อหาสาระที่สำคัญจึงถูกคั้นด้วยรายการโฆษณาเป็นระยะ ๆ ฉะนั้นต้องเผื่อใจ(อีกแล้ว) คำแนะนำ : ควรศึกษาข้อมูลด้วยตัวเองล่วงหน้าจากหนังสือฯ หรือเวปฯ ต่าง ๆ หรือขอข้อมูลจากไกด์เป็นการส่วนตัวนอกเวลา (ชมภาพวีดีโอ ระหว่างข้ามแม่น้ำโขง/ของ) ■11.00 น. ชมความงามของ น้ำตกตาดผาส้วม คำว่า ส้วม หมายถึง ห้องหอของเจ้าบ่าว-เจ้าสาว สถานที่อันเป็นตำนานนิยายแห่งความรักของท้าวบาเจียง ท้าวจำปาสักและนางมะโรงหญิงผู้มีความงามเป็นเลิศ แล้วเข้าชมหมู่บ้านชนเผ่าต่าง ๆ รับฟังวิถีการดำรงชีวิตซึ่งมีตำนานเล่าขานกันมานาน ■12.00 น. รับประทานอาหารกลางวันที่น้ำตกตาดผาส้วม ■13.00 น. มุ่งสู่ น้ำตกตาดเลาะ แขวงสาละวัน ■15.00 น. ถึง น้ำตกตาดเลาะ สูงเพียง 10 เมตรแต่กว้างมาก ฐานน้ำตกเป็นแอ่งกว้างใหญ่ ว่ายน้ำเล่นได้ ล้อมรอบด้วยป่าไม้เขียวชอุ่ม ชมความงามของน้ำตกตามอัธยาศัย ตารางเวลาที่ท่านอ่านคือ โปรแกรมทัวร์ฯ ที่เขียนไว้ แต่.. ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ เนื่องจากตารางเวลาเพี้ยนกิจกรรมเปลี่ยนเฉียบพลัน ฉันจึงได้แต่จินตนาการถึง น้ำตกตาดเลาะ ตามอัธยาศัย (ได้เปิดดูในหนังสือทริปฯ มาก่อนแล้ว) ■เนื่องจากลมมรสุมฯ ที่พัดผ่านและมีเมฆขาวปกคลุมยอดภู มีผลให้พวกเราได้รับประทานอาหารมื้อกลางวันในเวลา 14.30 น. ณ อช.บาเจียง(เจริญสุข) ฉันเพิ่งรู้ว่าหมู่บ้าน "บาเจียง" แห่งเดียวของประเทศลาว ที่มีนามสกุลต่อท้าย คือ เจริญสุข ความเป็นมาอย่างไร ไม่ขออธิบายเพราะไกด์เล่าให้ฟังสั้น ๆ เพียงเท่านี้ ถ้าอยากรู้ต้องไปถาม คุณวิมล กิจบำรุง(ชาวไทย) ซึ่งเป็นผู้ดูแล อช.บาเจียง มานานกว่า 30 ปี (มีหนังสือเล่มหนาที่ท่านเขียน "เขาว่าข่อยบ้า" วางจำหน่ายในร้านอาหาร อช.บาเจียง) ■ฉันรู้สึกประทับใจด้วยจิตสัมผัสเมื่อแรกพบสบตากับธรรมชาติที่นี่ ขณะเดินข้ามสะพานแขวนทำด้วยไม้ไผ่และเถาวัลย์ (ลวดสลิง) ที่พาดผ่านลำน้ำมุ่งสู่จุดชมวิว น้ำตกตาดผาส้วม แม้ท้องร้องลำไส้กิ่วจนตาลาย ฉันไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนใด ๆ เมื่อได้ยินเสียงน้ำตกกระเซ็นโปรยละออง ■ฉันชอบกินอาหารพื้นบ้านตามท้องถิ่น พร้อมบรรยากาศเย็นสบายกับสายน้ำเย็น มีเพียงน้ำพริกแจ่วกับผักสด ผลไม้ตามฤดู สามารถสร้างพลังงานให้กับชีวิตได้มากล้น พร้อมทั้งสร้างแรงบันดาลใจให้นักเดินทางหลงรักธรรมชาติได้ทุกฤดูกาล แม้ในช่วงมรสุมรุมเร้า ■เมืองลาวไม่เห็นเจริญ! ประโยคบอกกล่าวของนักท่องเที่ยวบางคนที่เคยไป เล่าให้ฟัง ■เมืองลาวของแพงนะ ไม่มีอะไรน่าซื้อเพราะนำเข้าจากเมืองไทย! คำแนะนำจากคนที่เคยไปเยือนเมืองลาว ■เมืองลาวเหมือนเมืองไทยภาคอีสานเมื่อ 20 ปีมาแล้ว! คำพูดของคนที่เคยไปเมื่อกว่า 20 ปีมาแล้ว ■เมืองลาวของกินขายแพง! คำแนะนำของคนชอบกินแต่ไม่ชอบจ่ายตังค์ แต่ทำไม! นักท่องเที่ยวทั่วโลกจึงชื่นชอบการผจญภัย และนักเดินทางที่ฉันรู้จัก มักชวนไปเที่ยวเมืองลาว! แล้วเมืองลาวมีอะไรดี? นี่คือ คำถามที่ฉันเคยรู้สึกค้างคาใจมานาน จนปัจจุบันก็ยังรู้สึกเช่นนี้อยู่ เมื่อต้นปี 2553 ฉันจึงมีโอกาสเดินทางท่องเที่ยวบ้านพี่ เมืองลาว ณ วังเวียงและหลวงพะบาง (ลาวเหนือ) ทำให้คำถาม 4-5 ประโยคนั้น ได้รับคำตอบที่ชัดเจน คือ ถูกต้องทุกประโยคบอกเล่า แต่ไม่ใช่ทั้งหมด และในครั้งนี้ได้เดินทางสู่ดินแดน จำปาสัก-ปากเซ (ลาวใต้) ฉันจึงต้องการค้นหาคำตอบจากคำถามนี้อีกครั้ง เมืองลาวมีอะไรดี? คำตอบที่ฉันค้นพบ คือ ธรรมชาติบริสุทธิ์ ด้วยวิถีชีวิตธรรมดา เมื่อรถวิ่งพ้นจากตัวเมืองปากเซ สู่ อช.บาเจียง ฉันพบเห็นความเป็นธรรมชาติมากถึงมากที่สุดตลอดเส้นทาง โดยสาวไกด์ลาวให้ข้อมูลเบื้องต้นว่า รายได้หลักของประเทศลาว อันดับ 1 คือ ผลิตกระแสไฟฟ้า (ขายให้เพื่อนบ้านฝั่งตะวันตก บ้านใครฟ่ะ! ใช้เปลืองจัง) อันดับ 2 ผลิตผลเมล็ดกาแฟ & ชา อันดับ 3 ยางพารา แต่อันดับ 4 เธอไม่กล่าวถึง ฉันจึงคิดเอาเองว่ารายได้ที่เพิ่มขึ้น คือ ขายธรรมชาติ ซึ่งความเจริญรุกคืบอย่างช้า ๆ แต่อีกไม่นานมันก็ไม่แน่ เพราะมีการสร้างถนนสองเลนต์เพิ่มขึ้นอีกหลายสาย ตามที่สาวไกด์ลาวบอกกล่าวให้ฟังขณะที่รถฯ วิ่งผ่านไร่กาแฟ สวนยางพาราที่ไกลสุดตา อืม! ฉันแอบคิดภาวนาให้ธรรมชาติเมืองลาวถูกความเจริญเป็นไปอย่างเชืองช้า แต่ไม่ได้ยุยงให้ชาวลาวปฏิเสธการพัฒนาด้วยความเกื้อกูลพื้นที่ความเป็นธรรมชาติในเมืองนี้หรอกนะ ซึ่งทำให้ฉันเริ่มรู้สึกสงสารพื้นที่ป่าไม้เมืองไทย(ในเขตอุทยานฯ หลายแห่งตามข่าว) กำลังถูกบุกรุกล่วงเกินพื้นที่สีเขียวอย่างไม่ละลายใจ เพื่อผลประโยชน์ที่ฉาบฉวย คนไทยทำลายธรรมชาติ ฉันไม่อยากให้เกิดความรู้สึกแบบนี้เลย ■ธรรมชาติผู้สร้างสรรค์ แต่ มนุษย์คือผู้ทำลาย สาวบ้านนอกพยายามไม่เชื่อว่ามนุษย์(บางพวก) เป็นผู้ร้ายแต่ต้องเชื่อด้วยความจำใจ เมื่อภาพมันฟ้องตำตาผ่านสื่อสาธารณะ เมื่อเวลานี้ โลก กำลังเปลี่ยนแปลงเพราะ ธรรมชาติใจร้าย(บ้าง) แล้วก็กำลังทำลายโลก โธ่! มนุษย์ผู้น่าสงสาร! แล้วฉันจะทำอย่างไรดี! อืม! คิดออกละ ไปตาม นิวอาร์มสตรอง แล้วชวนไปอยู่บนดวงจันทร์ด้วยกัน อะคึ่ ๆ ■15.15 น. ชาวคณะฯ ต้องลาจาก น้ำตกผาส้วม ด้วยความอาลัยในธรรมชาติ ซึ่งฉันวาดหวังต้องกลับมาที่นี่ในอนาคต(ที่ไม่แน่นอน แต่มาแน่ ๆ คอยดูซิ) ■16.00 น. สาวไกด์ลาว ชวนชาวคณะฯ ไปละลายทรัพย์ที่งาน OTOP (ใกล้ตลาดสด) เมืองปากเซ แต่ไม่มีอะไรแปลกใหม่ไปมากกว่าบ้านเมืองของฉัน จึงไม่มีทรัพย์ออกจากกระเป๋าสาวบ้านนอก ■17.00 น. เข้าชม วัดหลวง วัดเก่าแก่แห่งเมืองปากเซ มีประวัติมายาวนาน แต่สาวไกด์ลาวเล่าให้ฟังย่อ ๆ จึงไม่ได้จดบันทึก เพราะต้องทำหน้าที่บันทึกภาพไว้เป็นที่ระลึก ด้วยระยะเวลาสั้น ๆ กิจกรรมจึงมีเพียง ไหว้พระ ทำบุญ บริจาคทาน(มีคนพิการขอทาน) ที่หน้าซุ้มประตู แล้วขึ้นรถกลับเข้าที่พักตามระเบียบทัวร์ ■18.30 น. กินอาหารมื้อเย็นที่ รร.เอราวัณ (นอนพักที่ รร.อุดมสมหวัง) ■19.00 น. กิจกรรม การแสดงมุทิตาจิตแด่ครูอาจารย์เกษียณอายุราชการ ทำพิธีบายศรีสู่ขวัญตามประเพณีดีงาม ชมการแสดงจากชาวคณะฯ และการแสดงจากชาวลาวฯ นำเสนอด้วยภาพเคลื่อนไหว (วีดีโอ) แต่แล้วก็รู้สึกเสียอารมณ์เพราะแบตเตอรี่กล้องฯ สิ้นฤทธิ์ จึงต้องใช้โทร.มือถือบันทึกภาพเคลื่อนไหวแทนในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ฉันชอบกิจกรรม เต้นบัดสลบ ที่เชิญชวนให้ชาวคณะฯ ร่วมสนุกกับการเต้นรำ https://www.facebook.com/media/set/?set=a.3549877831993.2134886.1424014390&type=3#!/photo.php?v=3547297167478&set=vb.1424014390&type=3&theater ด้วยทำนองดนตรีที่สนุกสนาน ฉัน เต้นบัดสลบ พร้อมกับนักแสดงชาวลาว ครื้นเครงกับการบรรเลงเพลงจังหวะสนุก ๆ ในทริปนี้ที่ประทับใจเช่นกัน ติดตามชมภาพประกอบ : ทริป "ชีพจรพาไป ณ ปากเซ" ได้ที่นี่....V https://www.facebook.com/media/set/?set=a.3549877831993.2134886.1424014390&type=3 โปรดติดตามตอนต่อไป ด้วยความคิดถึงกันเสมอค่ะ   
แวะมาเก็บข้อมูลค่ะ อยากไปแต่ยังไม่มีโอกาสเลย
โดย: never the last
 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2555 เวลา:15:42:26 น. |
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  เด็ก ๆ ชอบเอาตัวไปปลายนา เอาขาไปวิ่งเล่นที่ทุ่งหญ้า โตเป็นสาว..ชอบอยู่บ้านนอก อนาคต..ได้ไปที่ชอบ..ที่ชอบ อะคึ่ ๆ   Friends Blog
|
||||||||||||
