หัวใจของการเดินทางไม่ได้อยู่ที่จุดหมาย .........
ไม่มีใครเกิดมาไร้ค่า
แม้แต่คนโง่ที่สุดยังฉลาดในบางเรื่อง
และคนฉลาดที่สุดก็ยังโง่ในหลายเรื่อง ..
ไม่มีอะไรเสียเวลาไปมากกว่า
การคิดที่จะย้อนกลับไปแก้ไขอดีต
ไม่เคยมีอะไรช้าเกินไป ที่จะทำใหสิ่งที่ตนฝัน ..
คนที่ไม่เคยหิวย่อมไม่ซาบซึ้งรสของความอิ่ม
ความสำเร็จที่ผ่านความล้มเหลวย่อมหอมหวานกว่าเดิม ..
อันตรายที่สุดของชีวิตคนเราคือ
การคาดหวัง อย่ายอมแพ้
ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
เหตุผลขอคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่เหตุผลของคน อีกคนนึง ถ้าคุณไม่ลองก้าว คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่า ทางข้างหน้าเป็นอย่างไร
ปัญหาทุกอย่างล้วนอยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง ..
คนเราไม่ต้องเก่งไปทุกอย่าง
แต่จงสนุกกับงานทุกชิ้นที่ได้ทำ
..
หัวใจของการเดินทางไม่ได้อยู่ที่จุดหมาย
หากอยู่ที่ประสบการณ์สองข้างทางมากกว่า
วันนี้มาต่อกันเรื่องทริปที่ผ่านมา เราเริ่มเดินทางกลับบ้าน เมื่อ ค่ำประมาณวันอังคารที่ 15 หลังพ่อเอารถไปเช็คมาเสร็จ ..........
แวะไปรับเพื่อนพ่อที่ลาดพร้าว 122 ทั้งๆที่ก้องงว่า
แล้วทำไมต้องไปรับเขาถึงที่ด้วยเพราะพ่อก็เพิ่งกลับมาจากเอารถไปเช็ค........
ไปทาง ถ.รามคำแหงอ่ะครับ.พระราม 9
ขึ้นทางด่วน 40 บาท 55 พระราม 2..
แล้วก็ขับยิงยาว ไปพักแวะหาอารายกินกันตรง จ.สมุทรสงคราม...
เราขับคนเดียวตลอดเพราะพ่อง่วงๆอ่ะ......
เพลงที่พ่อเปิดฟังแต่ละเพลง แต่ละสถานี หวานซ้า ช้าซ้า..
ชวนเราง่วงจริงๆ ดีอ่ะ ที่เราอาศัยฟัง เพลงในมือถือเอาอ่ะ
แถวชุมพร น้ำยั่งเจิ่งนอนพื้นถนนอยู่เลยอ่ะ...
ฝนก็ลงเม็ดมาปรอย...
ซึ่งก็เป็นอุปสรรคพอสมควรในการขับรถกลับ...
ไปถึงบ้าน เกือบ 6 โมงเช้าพอดี.....แวะเปลี่ยนรถแล้วก็เข้าบ้าน.
นอนหลับยาวเลยอ่ะครับ.......
แม่โทรมาถามว่า ถึงไหนแล้วด้วย..
ดีใจมากมายที่เพื่อนเก่า หนุ่มเสื้อกล้ามสีดำ แวะมา
หนุ่ย คือ เพื่อนเราสมัย ม.ต้น รุ่นเดียวกะเรา
เป็นเกลอก็ว่าได้อ่ะ...แล้วอีกอย่างหนึ่ง มันก็เกิดวันเดียวกะเราอ่ะ...นอกจากนี้ก็มีเพื่อนผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ต๊อบ
เธอเป็นเจ้าของร้านทองแถวบ้านอ่ะ....
เธอก็เกิดวันเดียวกะเรา....ดวงเดียวกัน 3 คน 555.......
อ้าว ลืมๆ เดี๋ยวจะไม่ต่อเนื่อง...หนุ่ยมารับเราไปเที่ยวตัวจังหวัดอ่ะ เอารถมันไปกันอ่ะ...แวะหาอาเราด้วยที่ ป้อมจราจร ตลกอ่ะ แกจำเราไม่ได้ คิดไป คิดมา ก็ร่วม 2 ปีแล้วอ่ะ ที่เราไม่ได้กลับไปที่นั่นเลยอ่ะ......
หนุ่ยแวะไปรับเพื่อนสมัย เรียน ปวช.เบิ้ม...
เบิ้ม เขาเป็นนักพัฒนาการเด็กอ่ะ..คล้ายๆกะหนุ่งสังคงสงเคราะห์...หุ่นไม่ให้แต่ใจรักอ่ะนะ......
ไปหาดนพรัตน์ธารา แล้วก็นั่งคุยกัน...ที่นี่สวยเหมือนเดิมเลยอ่ะ แม้ว่าสึนามิจะเข้ามา ที่นี่ก็สวยสำหรับเราเสมอ
แวะขับรถไปทางอ่าวนาง 2 ข้างทางเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยอ่ะ...
ฝนตกอีกจนได้ ดีอ่ะนะ ที่ตกหลังจากเราไปเที่ยวมาแล้ว...
แล้วโปรแกรมต่อมา คือ การเที่ยวกลางคืนอ่ะ
เราเพิ่งเคยเข้าครั้งแรกอ่ะ..
เมื่อก่อนสมัยเรียน ม.ปลายที่นี่ ตัวจังหวัด ถนัดแต่ร้าน เพื่อชีวิต และสังสรรค์นอกสถานที่กันมากกว่า...
ก่อนเข้าไป ไปหาอารายกินกันตรง สะพานเจ้าฟ้า
แหล่งของกินยามค่ำ-ดึก...สุกี้อร่อยอ่ะ...
เบิ้มเพื่อนของหนุ่ย พูดภาษาอังกฤษได้ดีมากอ่ะ...
มันถามเขาว่า ที่ว่างไหม..แล้วฝรั่งก็คุยยาวซ้า
เขารอแกงเขียวหวาน ไม่เผ็ด.....
ตอนแม่ค้าเอามาเสริฟ์ ตลกมากเลย......
ฝรั่งคนนั้น เขาตักข้าวสวยมาใส่ในถ้วยแกงเขียวหวาน...
พวกเรานั่ง(นินทา)ขำกันอ่ะ จนเบิ้ม มันอดไม่ได้
ด้วยความที่เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีอ่ะนะ...
บอกถึงวิธีกินข้าวที่ถูกต้องของธรรมเนียมคนไทย 5555
ดูฝรั่งคนนั้น เขาก้อคงเขินอ่ะ......ก่อนกลับขอบุหรี่ไปด้วยร้าน Crazy.........
สิ่งที่เรียนรู้ คือ ที่นี่ บรรยากาศโอเคดี แล้วดูเขาจะไม่จำกัดอายุกันเลยอ่ะ...แต่เสียหน่อยเดียวที่รู้สึกอึดอัดอ่ะ..
ที่แคบๆ คนเยอะ ดูแน่นๆ ไม่โปร่งเหมือน กทม.เราอ่ะ
วงดนตรี ก้อเล่นมันส์ดีอ่ะ เราชอบเสียงของน้องผู้หญิงอ่ะ เขาร้องมีพลังเสียงดี.....
แล้วตามสเต๊ปคือการ ไปกินข้าวรอบดึก...
ร้านชวนจันทร์.อาหารอร่อยมากๆเลย.....
ปลาไข่ทอด...อร่อยๆๆ.เด็กวัยรุ่นเอามอไซค์มาจอดหน้าร้านเต็มเลย
เพราะที่นี่ ครบครันทั้งเรื่องกิน
เที่ยว คาราโอเกะ..จัดเลี้ยง ฯลฯ....
เราคิดในใจว่า เจ้าของเขาคงรวย จนไม่รู้จะรวยยังไงแล้วอ่ะ.....
17/08/06.
เมื่อคืนผลจากการเที่ยว กลับมาถึงบ้านตี 3 นอนยาว....
ตื่นมา 8 โมงกว่า...เดินดูรอบๆบ้าน สำรวจโน่นนี่
และแวะไปคุยกะอาที่บ้านข้างล่าง....
คุยกันๆ อาเลี้ยงงูเหลือมด้วยอ่ะ ตัวโตเบ้อเริ่มเลยอ่ะ เราเห็นแล้วขนลุกเลยอ่ะ ตอนแรกจะวางโปรแกรมให้เพื่อน
ของเราที่จะแวะมาเที่ยวปลายเดือนหน้า กางเต๊นท์นอนกันอ่ะ แต่เห็นเจ้างูตัวนี้แล้ว สยองๆๆ...
อาบน้ำ แล้วก็ออกไปหาพ่อ โทรชวนหนุ่ย ตระเวณเที่ยวอีก แถวบ้าน..แวะหาป้า พี่เมี๊ยว และแวะเปลี่ยนสมุดเล่มใหม่ ที่ธนาคาร เจ้าหน้าที่เขาเห็นนามสกุล...เขาก็ถามว่าเราเป้นอะไร ก็พ่อและแม่ หึ หึ....แวะไปหาจ๊ะ เพื่อนสาว ไฮโซ เธอยังเหมือนเดิมเลย หยิ่ง ไฮโซในสายตาคนอื่นๆ
แต่กะเพื่อนๆ เธอเหมือนเดม ที่ไม่เหมือนเดิมเพราะเธอแต่งงานแล้ว เป็นนกน้อยในกรงทอง 25 กะ 33 แฟนเธอรุ่นพี่ แต่งเพราะเหมาะสม รวยเหมือนกัน...จ๊ะตามเราไปกินมื้อเที่ยงที่บ่อท่อ หลังจากที่เรา หนุ่ยแวะรับต๊อบที่ร้านทอง..โทรหาหนาน เพื่อนเราด้วย มันโวยวายว่ากลับบ้าน ไม่ยอมบอกมัน....
ไปบ่อท่อ ซีฟู้ด.....ตอนแรกจะกินอีกร้านหนึ่ง แต่ฝนตกอ่ะ ร้านนี้เขาอุตส่าห์เอาร่มมารับ...
เดินไปตามสะพานไม่ ไปลงบนแพ...บรรยากาศดีมากๆเลย..ตลกตรงที่ เด็กในร้าน คนพม่า เขาคงพูดอะไรผิด เขาพูดว่า หนีตามกันมากี่คน........5555555
เราขำกันใหญ่เลย.
เมนูๆ ทอดมันกุ้ง กุ้งอบวุ้นเส้น แกงส้ม ยำไข่ปลาทอด
ยำสามกรอบ......เบียร์ 3.
ต้องลดหุ่นซ้าแล้วอ่ะเรา เพราะเพื่อนๆทักว่า เราอ้วนเยอะเลยอ่ะ..กลับมาครั้งนี้ก็ครบสูตรเลยอ่ะ เหล้า เบียร์ เอิ๊กส์ๆๆ
เขามีพายเรือพายัคกันด้วย......คุยกัน...แซวกัน ที่ ฝนตกหนักคงเพราะ วันรวมตัวของเรา 3 คน 21 เม.ย 22 ดวงเดียวกัน อาถรรพ์..555
แต่พอจ๊ะขับรถตามมาถึงทีหลัง ฝนก็ตกหนักลงมาอีก
จ๊ะ เกิด เม.ย.เหมือนกัน 10 เม.ย. 555 เธอจบ ป.ตรี พยาบาล แต่ไม่ได้เป็นพยาบาล แล้วก้เพิ่งจบโท รัฐศาสตร์
รับเดือนหน้านี้ สวย เก่ง ไฮโซ ครบสูตรผู้หญิงเก่งจริงๆเลย ส่วนต๊อบ เขาออกจากเป็นคุณครูอนุบาล มาทำอาชีพ
เปิดร้านทองขายอ่ะ....อาหารค่อนข้างอร่อยอ่ะ
แต่ต๊อบบอกว่า ร้านโน้นอร่อยกว่า....ขากลับแวะไปรับดวงใจ ที่เทศบาล เธอทำงานหน้าห้องปลัดหญิง....แล้วเธอก็หลับบ่อยครั้ง ขำกันใหญ่ 555...
แวะกินน้ำปั่นกัน ขนม..แล้วก็ไปบ้านหนุ่ยอ่ะ
เราขับรถตามมันไป.....ได้แผ่นหนังฟรีมาเพียบอ่ะ..
รีบกลับมาที่พ่อ แล้วก็รอๆๆๆๆ.....เรารอขึ้นรถที่ป้อมพ่ออ่ะ
กว่ารถจะมา 18.30 น. เริ่มการเดินทาง.....ขากลับ เราไม่ชอบคนนั่งข้างๆเราเลยอ่ะ เขารู้สึกว่าไม่มีความเกรงใจใครๆ เลยอ่ะ หาวหวอดๆ เสียงดัง ขยับตัวก็เกือบทั้งคืน
รำคาญว่ะ.......ถึงสายใต้ตอนประมาณ ตี 4.30 น.
ต่อรถตู้กลับมาบาน ถึงบ้านเกือบ 6 โมงเช้า....
ส่งแม่ที่ตลาดแล้วก็นอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......
เช้านี้ มีเรื่องขำๆ ตลกๆ ตั้งแต่เช้าเลยอ่ะ เรามีธุระต้องไปทำ......แต่....5555
จำวันผิดอ่ะ.เราเข้าใจว่า วันนี้ วันที่ 20 อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอ่ะ...27 ปี เราหลงๆลืมๆ ฟั่นเฟือนขนาดนี้เลยเหรอวะเรา.....
..........
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อ้าว.... เป็นคนกระบี่หรอคะเนี่ย.... ดีจัง ดีจริงค่ะ.... อิอิ....
กระบี่.... เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่าร๊ากกกกกก ค่ะ
อ้อ.... คนในรูปเมื่อวาน ที่ใส่เสื้อกล้ามสีดำ... คือเพื่อนคุณ จขบ. นี่เอง... ถึงว่า พยายามมอง ให้หน้าเหมือนในรูปโปรไฟล์ แต่เอ๊... ทำไมไม่ค่อยเหมือน...
...................................
น่าสนุกจังเลยนะคะ.... ได้ไปเจอเพื่อน ๆ แบบนี้.... เราไปอยู่กระบี่มา 6 เดือน เหงามาก ๆ ..... ไม่มีเพื่อนเลย... ไปอยู่แถวไร่เลย์ ทำมาหากิน.... วัน ๆ มีแต่ลูกค้า..... ไม่ได้ไปเที่ยวหนุก ๆ แบบนี้กะเพื่อน ๆ เลย (เพราะไม่มีเพื่อนที่กระบี่ค่ะ)
...... พวกฝรั่งน่ะ เขาจะชอบกินแกงเขียวหวานมาก ๆ ไม่รุทำไม.... ลูกค้าที่ไปไปดำน้ำด้วย ก็จะเอาแต่แกงเขียวหวานอย่างเดียว มีอย่างเดียวพวกฝรั่งก็ชอบใจแย่เเล้วค่ะ....
..... แต่เราเห็นน่ะ เบื่อจะตาย ไม่อยากกินเลย...
เดี๋ยวสักวันพฤหัสฯ หน้า ก็จะลงไปกระบี่แล้วค่ะ.... ไปธุระสัก 4-5 วัน
ป.ล. ที่เมื่อวานบอกว่าหน้าคุ้น ๆ น่ะ.... ที่จริงคือ คุ้น คุณคนที่ใส่เสื้อกล้ามสีดำน่ะค่ะ.... นึกว่าคือคุณ sananda..... เหอ ๆ